ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 1350 ਸ੍ਰੀ ਸੁਜੁਲਫ ਦੇ ਸਾਹ ਦੁਲਾਰੀ ॥ स्री सुजुलफ दे साह दुलारी ॥ ਜਿਹ ਸਮਾਨ ਨਹਿ ਦੇਵ ਕੁਮਾਰੀ ॥ जिह समान नहि देव कुमारी ॥ ਰਾਜ ਕੁਅਰਿ ਨਿਰਖਾ ਤਿਹ ਜਬ ਹੀ ॥ राज कुअरि निरखा तिह जब ही ॥ ਲਗਗੀ ਲਗਨ ਨਿਗੌਡੀ ਤਬ ਹੀ ॥੩॥ लगगी लगन निगौडी तब ही ॥३॥ ਹਿਤੂ ਜਾਨਿ ਸਹਚਰੀ ਬੁਲਾਈ ॥ हितू जानि सहचरी बुलाई ॥ ਭੇਦ ਭਾਖਿ ਤਿਹ ਠੌਰ ਪਠਾਈ ॥ भेद भाखि तिह ठौर पठाई ॥ ਰਾਜ ਕੁਅਰ ਤਿਹ ਹਾਥ ਨ ਆਯੋ ॥ राज कुअर तिह हाथ न आयो ॥ ਇਹ ਬਿਧਿ ਉਹਿ ਇਹ ਆਨਿ ਸੁਨਾਯੋ ॥੪॥ इह बिधि उहि इह आनि सुनायो ॥४॥ ਸਾਹੁ ਸੁਤਾ ਬਹੁ ਜਤਨ ਥਕੀ ਕਰਿ ॥ साहु सुता बहु जतन थकी करि ॥ ਗਯੋ ਨ ਮੀਤ ਕੈਸੇਹੂੰ ਤਿਹ ਘਰ ॥ गयो न मीत कैसेहूं तिह घर ॥ ਬੀਰ ਹਾਕਿ ਇਕ ਤਹਾ ਪਠਾਯੋ ॥ बीर हाकि इक तहा पठायो ॥ ਸੋਤ ਸੇਜ ਤੇ ਗਹਿ ਪਟਕਾਯੋ ॥੫॥ सोत सेज ते गहि पटकायो ॥५॥ ਟੰਗਰੀ ਭੂਤ ਕਬੈ ਗਹਿ ਲੇਈ ॥ टंगरी भूत कबै गहि लेई ॥ ਕਬਹੂੰ ਡਾਰਿ ਸੇਜ ਪਰ ਦੇਈ ॥ कबहूं डारि सेज पर देई ॥ ਅਧਿਕ ਤ੍ਰਾਸ ਦੇ ਤਾਹਿ ਪਛਾਰਾ ॥ अधिक त्रास दे ताहि पछारा ॥ ਉਹਿ ਡਰਿ ਜਿਯ ਤੇ ਮਾਰਿ ਨ ਡਾਰਾ ॥੬॥ उहि डरि जिय ते मारि न डारा ॥६॥ ਰੈਨਿ ਸਿਗਰ ਤਿਹ ਸੋਨ ਨ ਦਿਯੋ ॥ रैनि सिगर तिह सोन न दियो ॥ ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਤ ਕਹ ਤ੍ਰਾਸਿਤ ਬਹੁ ਕਿਯੋ ॥ न्रिप सुत कह त्रासित बहु कियो ॥ ਚਲੀ ਖਬਰਿ ਰਾਜਾ ਪ੍ਰਤਿ ਆਈ ॥ चली खबरि राजा प्रति आई ॥ ਭੂਤ ਨਾਸ ਕਰ ਲਏ ਬੁਲਾਈ ॥੭॥ भूत नास कर लए बुलाई ॥७॥ ਭੂਤ ਹਤਾ ਇਕ ਮੰਤ੍ਰ ਉਚਾਰੈ ॥ भूत हता इक मंत्र उचारै ॥ ਬੀਸ ਮੰਤ੍ਰ ਪੜਿ ਬੀਰ ਪੁਕਾਰੈ ॥ बीस मंत्र पड़ि बीर पुकारै ॥ ਕਿਸਹੂੰ ਪਕਰਿ ਚੀਰਿ ਕਰਿ ਦੇਈ ॥ किसहूं पकरि चीरि करि देई ॥ ਕਾਹੂੰ ਪਕਰਿ ਰਾਨ ਤਰ ਲੇਈ ॥੮॥ काहूं पकरि रान तर लेई ॥८॥ ਜਬ ਸਭ ਸਕਲ ਮੰਤ੍ਰ ਕਰਿ ਹਾਰੇ ॥ जब सभ सकल मंत्र करि हारे ॥ ਤਬ ਇਹ ਬਿਧਿ ਤਨ ਬੀਰ ਪੁਕਾਰੇ ॥ तब इह बिधि तन बीर पुकारे ॥ ਜੇ ਗੁਰ ਮੋਰ ਇਹਾ ਚਲਿ ਆਵੈ ॥ जे गुर मोर इहा चलि आवै ॥ ਰਾਜ ਕੁਅਰ ਤਬ ਹੀ ਸੁਖ ਪਾਵੈ ॥੯॥ राज कुअर तब ही सुख पावै ॥९॥ ਸੁਨਤ ਬਚਨ ਰਾਜਾ ਪਗ ਪਰੇ ॥ सुनत बचन राजा पग परे ॥ ਬਹੁ ਉਸਤਤਿ ਕਰਿ ਬਚਨ ਉਚਰੇ ॥ बहु उसतति करि बचन उचरे ॥ ਕਹਾ ਤੋਰ ਗੁਰ? ਮੋਹਿ ਬਤੈਯੈ ॥ कहा तोर गुर? मोहि बतैयै ॥ ਜਿਹ ਤਿਹ ਭਾਂਤਿ ਤਾਹਿ ਹ੍ਯਾ ਲ੍ਯੈਯੈ ॥੧੦॥ जिह तिह भांति ताहि ह्या ल्यैयै ॥१०॥ ਜਵਨ ਪੁਰਖ ਕਾ ਨਾਮ ਬਤਾਯੋ ॥ जवन पुरख का नाम बतायो ॥ ਨਾਰਿ ਤਿਸੀ ਕਾ ਭੇਸ ਬਨਾਯੋ ॥ नारि तिसी का भेस बनायो ॥ ਨ੍ਰਿਪਹਿ ਠੌਰ ਭਾਖਤ ਭਯੋ ਜਹਾਂ ॥ न्रिपहि ठौर भाखत भयो जहां ॥ ਬੈਠੀ ਜਾਹਿ ਚੰਚਲਾ ਤਹਾਂ ॥੧੧॥ बैठी जाहि चंचला तहां ॥११॥ ਬਚਨ ਸੁਨਤ ਤਹ ਭੂਪ ਸਿਧਾਰਿਯੋ ॥ बचन सुनत तह भूप सिधारियो ॥ ਤਿਹੀ ਰੂਪ ਤਰ ਪੁਰਖ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥ तिही रूप तर पुरख निहारियो ॥ ਜਿਹ ਤਿਹ ਬਿਧ ਤਾ ਕੌ ਬਿਰਮਾਯੋ ॥ जिह तिह बिध ता कौ बिरमायो ॥ ਅਪੁਨੇ ਧਾਮ ਤਾਹਿ ਲੈ ਆਯੋ ॥੧੨॥ अपुने धाम ताहि लै आयो ॥१२॥ ਰਾਜ ਕੁਅਰ ਤਾ ਕਹ ਦਰਸਾਯੋ ॥ राज कुअर ता कह दरसायो ॥ ਬਚਨ ਤਾਹਿ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਸੁਨਾਯੋ ॥ बचन ताहि इह भांति सुनायो ॥ ਯੌ ਇਹ ਤ੍ਰਿਯ ਪਤਿਬ੍ਰਤਾ ਬਰੈ ॥ यौ इह त्रिय पतिब्रता बरै ॥ ਤਊ ਬਚੈ ਯਹ ਯੌ ਨ ਉਬਰੈ ॥੧੩॥ तऊ बचै यह यौ न उबरै ॥१३॥ ਕਰਤ ਕਰਤ ਬਹੁ ਬਚਨ ਬਤਾਯੋ ॥ करत करत बहु बचन बतायो ॥ ਸਾਹੁ ਸੁਤਾ ਕੇ ਨਾਮੁ ਜਤਾਯੋ ॥ साहु सुता के नामु जतायो ॥ ਸੋ ਪਤਿਬ੍ਰਤਾ ਤਾਹਿ ਬਿਵਾਵਹੁ ॥ सो पतिब्रता ताहि बिवावहु ॥ ਜੌ ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਤਹਿ ਜਿਯਾਯੋ ਚਾਹਹੁ ॥੧੪॥ जौ न्रिप सुतहि जियायो चाहहु ॥१४॥ ਜੌ ਯਹ ਤਾਹਿ ਬ੍ਯਾਹਿ ਲ੍ਯਾਵੈ ॥ जौ यह ताहि ब्याहि ल्यावै ॥ ਰੈਨਿ ਦਿਵਸ ਤਾ ਸੋ ਲਪਟਾਵੈ ॥ रैनि दिवस ता सो लपटावै ॥ ਅਵਰ ਨਾਰਿ ਕੇ ਨਿਕਟ ਨ ਜਾਇ ॥ अवर नारि के निकट न जाइ ॥ ਤਬ ਯਹ ਜਿਯੈ ਕੁਅਰ ਸੁਭ ਕਾਇ ॥੧੫॥ तब यह जियै कुअर सुभ काइ ॥१५॥ ਯਹੈ ਕਾਰ ਰਾਜਾ! ਤੁਮ ਕੀਜੈ ॥ यहै कार राजा! तुम कीजै ॥ ਅਬ ਹੀ ਹਮਹਿ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਦੀਜੈ ॥ अब ही हमहि बिदा करि दीजै ॥ ਲੈ ਆਗ੍ਯਾ ਤਿਹ ਆਸ੍ਰਮ ਗਈ ॥ लै आग्या तिह आस्रम गई ॥ ਧਾਰਤ ਭੇਸ ਨਾਰਿ ਕਾ ਭਈ ॥੧੬॥ धारत भेस नारि का भई ॥१६॥ |
Dasam Granth |