ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 1302 ਤਬ ਤੇ ਆਜੁ ਲਗੇ ਉਹ ਦੇਸਾ ॥ तब ते आजु लगे उह देसा ॥ ਮਾਰਤ ਤ੍ਰਿਯ ਕੌ ਪ੍ਰਥਮ ਨਰੇਸਾ ॥ मारत त्रिय कौ प्रथम नरेसा ॥ ਕਠ ਤਰੇ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ਜਰਾਵਤ ॥ कठ तरे करि जाहि जरावत ॥ ਭਾਖਿ ਸਕਤਿ ਨਹਿ ਬਾਤ ਲਜਾਵਤ ॥੮॥ भाखि सकति नहि बात लजावत ॥८॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਤਿਹ ਰਾਨੀ ਕੇ ਪੁਤ੍ਰ ਤਬ; ਰਾਜ ਕਰਾ ਤਿਹ ਠਾਵ ॥ तिह रानी के पुत्र तब; राज करा तिह ठाव ॥ ਆਜੁ ਲਗੇ ਚੰਡਾਲਿਯੈ; ਭਾਖਤ ਤਿਨ ਕੋ ਨਾਵ ॥੯॥ आजु लगे चंडालियै; भाखत तिन को नाव ॥९॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਤੀਨ ਸੌ ਚੌਤਾਲੀਸ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੩੪੪॥੬੩੯੬॥ਅਫਜੂੰ॥ इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप स्मबादे तीन सौ चौतालीस चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥३४४॥६३९६॥अफजूं॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਦੌਲਾ ਕੀ ਗੁਜਰਾਤਿ ਬਸਤ ਜਹ ॥ दौला की गुजराति बसत जह ॥ ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਇਕ ਹੁਤਾ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਤਹ ॥ अमर सिंघ इक हुता न्रिपति तह ॥ ਅੰਗਨਾ ਦੇ ਰਾਨੀ ਤਿਹ ਰਾਜੈ ॥ अंगना दे रानी तिह राजै ॥ ਨਿਰਖਿ ਦਿਵੰਗਨਨ ਕੋ ਮਨ ਲਾਜੈ ॥੧॥ निरखि दिवंगनन को मन लाजै ॥१॥ ਰਾਜਾ ਅਧਿਕ ਪੀਰ ਕਹ ਮਾਨੈ ॥ राजा अधिक पीर कह मानै ॥ ਭਲੀ ਬੁਰੀ ਜੜ ਬਾਤ ਨ ਜਾਨੈ ॥ भली बुरी जड़ बात न जानै ॥ ਤਹਾ ਸੁਬਰਨ ਸਿੰਘ ਇਕ ਛਤ੍ਰੀ ॥ तहा सुबरन सिंघ इक छत्री ॥ ਰੂਪਵਾਨ ਧਨਵਾਨ ਧਰਤ੍ਰੀ ॥੨॥ रूपवान धनवान धरत्री ॥२॥ ਸੁੰਦਰ ਅਧਿਕ ਹੁਤੋ ਖਤਿਰੇਟਾ ॥ सुंदर अधिक हुतो खतिरेटा ॥ ਜਨੁਕ ਰੂਪ ਸੌ ਸਕਲ ਲਪੇਟਾ ॥ जनुक रूप सौ सकल लपेटा ॥ ਜਬ ਤੇ ਨਿਰਖਿ ਨਾਰਿ ਤਿਹ ਗਈ ॥ जब ते निरखि नारि तिह गई ॥ ਸੁਧਿ ਬੁਧਿ ਛਾਡਿ ਦਿਵਾਨੀ ਭਈ ॥੩॥ सुधि बुधि छाडि दिवानी भई ॥३॥ ਤਾ ਸੰਗ ਨੇਹ ਸਜਾ ਰੁਚਿ ਮਾਨ ॥ ता संग नेह सजा रुचि मान ॥ ਜਾਨਿ ਬੂਝਿ ਹ੍ਵੈ ਗਈ ਅਜਾਨ ॥ जानि बूझि ह्वै गई अजान ॥ ਦਈ ਸਹਚਰੀ ਤਹਿਕ ਪਠਾਇ ॥ दई सहचरी तहिक पठाइ ॥ ਜ੍ਯੋਂ ਤ੍ਯੋਂ ਤਿਹ ਗ੍ਰਿਹ ਲਿਯਾ ਮੰਗਾਇ ॥੪॥ ज्यों त्यों तिह ग्रिह लिया मंगाइ ॥४॥ ਪੋਸਤ ਭਾਂਗ ਅਫੀਮ ਮੰਗਾਈ ॥ पोसत भांग अफीम मंगाई ॥ ਪਾਨਿ ਡਾਰਿ ਕਰਿ ਭਾਂਗ ਘੁਟਾਈ ॥ पानि डारि करि भांग घुटाई ॥ ਪਾਨ ਕਿਯਾ ਦੁਹੂੰ ਬੈਠਿ ਪ੍ਰਜੰਕਹਿ ॥ पान किया दुहूं बैठि प्रजंकहि ॥ ਰਤਿ ਮਾਨੀ ਭਰਿ ਭਰਿ ਦ੍ਰਿੜ ਅੰਕਹਿ ॥੫॥ रति मानी भरि भरि द्रिड़ अंकहि ॥५॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜਬੈ ਟਨਾਨੇ ਕੈਫ ਕੇ; ਆਏ ਅਖਿਯਨ ਮਾਹਿ ॥ जबै टनाने कैफ के; आए अखियन माहि ॥ ਕਰਹਿ ਬਿਲਾਸ ਪ੍ਰਜੰਕ ਚੜਿ; ਹਸਿ ਹਸਿ ਨਾਰਿ ਔ ਨਾਹਿ ॥੬॥ करहि बिलास प्रजंक चड़ि; हसि हसि नारि औ नाहि ॥६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਕੇ ਆਸਨ ਲੈ ਕੈ ॥ भांति भांति के आसन लै कै ॥ ਅਬਲਾ ਕਹ ਬਹੁ ਭਾਂਤਿ ਰਿਝੈ ਕੈ ॥ अबला कह बहु भांति रिझै कै ॥ ਆਪਨ ਪਰ ਘਾਯਲ ਕਰਿ ਮਾਰੀ ॥ आपन पर घायल करि मारी ॥ ਮਦਨ ਮੋਹਨੀ ਰਾਜ ਦੁਲਾਰੀ ॥੭॥ मदन मोहनी राज दुलारी ॥७॥ ਅਧਿਕ ਬਢਾਇ ਨਾਰਿ ਸੌ ਹੇਤਾ ॥ अधिक बढाइ नारि सौ हेता ॥ ਇਹਿ ਬਿਧਿ ਬਾਧਤ ਭਏ ਸੰਕੇਤਾ ॥ इहि बिधि बाधत भए संकेता ॥ ਧੂੰਈ ਕਾਲਿ ਪੀਰ ਕੀ ਐਯਹੁ ॥ धूंई कालि पीर की ऐयहु ॥ ਡਾਰਿ ਭਾਂਗ ਹਲਵਾ ਮਹਿ ਜੈਯਹੁ ॥੮॥ डारि भांग हलवा महि जैयहु ॥८॥ ਸੋਫੀ ਜਬੈ ਚੂਰਮਾ ਖੈ ਹੈ ॥ सोफी जबै चूरमा खै है ॥ ਜੀਯਤ ਮ੍ਰਿਤਕ ਸਭੈ ਹ੍ਵੈ ਜੈ ਹੈ ॥ जीयत म्रितक सभै ह्वै जै है ॥ ਤਹੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਤੁਮਹੂੰ ਐਯਹੁ ॥ तही क्रिपा करि तुमहूं ऐयहु ॥ ਮੁਹਿ ਲੈ ਸੰਗ ਦਰਬ ਜੁਤ ਜੈਯਹੁ ॥੯॥ मुहि लै संग दरब जुत जैयहु ॥९॥ ਜਬ ਹੀ ਦਿਨ ਧੂੰਈ ਕੋ ਆਯੋ ॥ जब ही दिन धूंई को आयो ॥ ਭਾਂਗਿ ਡਾਰਿ ਚੂਰਮਾ ਪਕਾਯੋ ॥ भांगि डारि चूरमा पकायो ॥ ਸਕਲ ਮੁਰੀਦਨ ਗਈ ਖਵਾਇ ॥ सकल मुरीदन गई खवाइ ॥ ਰਾਖੇ ਮੂੜ ਮਤ ਕਰਿ ਸ੍ਵਾਇ ॥੧੦॥ राखे मूड़ मत करि स्वाइ ॥१०॥ ਸੋਫੀ ਭਏ ਜਬੈ ਮਤਵਾਰੇ ॥ सोफी भए जबै मतवारे ॥ ਪ੍ਰਿਥਮ ਦਰਬ ਹਰਿ ਬਸਤ੍ਰ ਉਤਾਰੇ ॥ प्रिथम दरब हरि बसत्र उतारे ॥ ਦੁਹੂੰਅਨ ਲਿਯਾ ਦੇਸ ਕੋ ਪੰਥਾ ॥ दुहूंअन लिया देस को पंथा ॥ ਇਹ ਬਿਧਿ ਦੈ ਸਾਜਨ ਕਹ ਸੰਥਾ ॥੧੧॥ इह बिधि दै साजन कह संथा ॥११॥ ਭਯਾ ਪ੍ਰਾਤ ਸੋਫੀ ਸਭ ਜਾਗੇ ॥ भया प्रात सोफी सभ जागे ॥ ਪਗਰੀ ਬਸਤ੍ਰ ਬਿਲੋਕਨ ਲਾਗੇ ॥ पगरी बसत्र बिलोकन लागे ॥ ਸਰਵਰ ਕਹੈ ਕ੍ਰੋਧ ਕਿਯ ਭਾਰਾ ॥ सरवर कहै क्रोध किय भारा ॥ ਸਭਹਿਨ ਕੌ ਅਸ ਚਰਿਤ ਦਿਖਾਰਾ ॥੧੨॥ सभहिन कौ अस चरित दिखारा ॥१२॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |