ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 1262 ਇਕ ਦਿਨ ਨਿਕਸਾ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਸਿਕਾਰਾ ॥ इक दिन निकसा न्रिपति सिकारा ॥ ਲਏ ਸ੍ਵਾਨ ਸੀਚਾਨ ਹਜਾਰਾ ॥ लए स्वान सीचान हजारा ॥ ਚੀਤਾ ਔਰ ਜਾਰਿਯਨ ਲੀਨੇ ॥ चीता और जारियन लीने ॥ ਸ੍ਯਾਹ ਗੋਸ ਨਹਿ ਜਾਹਿ ਸੁ ਚੀਨੇ ॥੩॥ स्याह गोस नहि जाहि सु चीने ॥३॥ ਲਗਰ ਝਗਰ ਜੁਰਰਾ ਅਰੁ ਬਾਜਾ ॥ लगर झगर जुररा अरु बाजा ॥ ਬਹਰੀ ਕੁਹੀ ਸਿਚਾਨ ਸਮਾਜਾ ॥ बहरी कुही सिचान समाजा ॥ ਬਾਸੇ ਔਰ ਬਸੀਨੈ ਘਨੀ ॥ बासे और बसीनै घनी ॥ ਚਿਪਕ ਧੂਤਿਯੈ ਜਾਹਿ ਨ ਗਨੀ ॥੪॥ चिपक धूतियै जाहि न गनी ॥४॥ ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਤਨ ਖੇਲ ਸਿਕਾਰਾ ॥ भांति भांति तन खेल सिकारा ॥ ਅਧਿਕ ਮ੍ਰਿਗਨ ਕਹ ਖੇਦਿ ਪਛਾਰਾ ॥ अधिक म्रिगन कह खेदि पछारा ॥ ਤਬ ਲਗਿ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਬਰਾਹਿਕ ਆਯੋ ॥ तब लगि द्रिसटि बराहिक आयो ॥ ਤਿਹ ਪਾਛੇ ਤਿਹ ਤੁਰੰਗ ਧਵਾਯੋ ॥੫॥ तिह पाछे तिह तुरंग धवायो ॥५॥ ਜਾਤ ਭਯੋ ਤਾਹੀ ਕੇ ਦੇਸਾ ॥ जात भयो ताही के देसा ॥ ਹਾਕਿ ਤੁਰੰਗ ਪਵਨ ਕੇ ਭੇਸਾ ॥ हाकि तुरंग पवन के भेसा ॥ ਸੁਘਨਾ ਵਤੀ ਲਖਾ ਜਬ ਤਾ ਕੌ ॥ सुघना वती लखा जब ता कौ ॥ ਲਯੋ ਬੁਲਾਇ ਤਹੀ ਤੇ ਵਾ ਕੌ ॥੬॥ लयो बुलाइ तही ते वा कौ ॥६॥ ਧੌਲਰ ਤਰ ਕਮੰਦ ਲਰਕਾਈ ॥ धौलर तर कमंद लरकाई ॥ ਲਯੋ ਤਿਸੌ ਤਿਹ ਪੈਡ ਚੜਾਈ ॥ लयो तिसौ तिह पैड चड़ाई ॥ ਕਾਮ ਭੋਗ ਅਤਿ ਰੁਚ ਕਰਿ ਮਾਨਾ ॥ काम भोग अति रुच करि माना ॥ ਭੇਦ ਦੂਸਰੇ ਮਨੁਖ ਨ ਜਾਨਾ ॥੭॥ भेद दूसरे मनुख न जाना ॥७॥ ਤਬ ਤਿਹ ਪਿਤ ਯੌ ਹ੍ਰਿਦੈ ਬਿਚਾਰਾ ॥ तब तिह पित यौ ह्रिदै बिचारा ॥ ਨਿਜੁ ਰਾਨੀ ਕੇ ਸਾਥ ਉਚਾਰਾ ॥ निजु रानी के साथ उचारा ॥ ਹਮ ਤੁਮ ਆਉ ਸੁਤਾ ਕੇ ਜਾਹੀ ॥ हम तुम आउ सुता के जाही ॥ ਦੁਹਿਤਾ ਹੋਇ ਖੁਸੀ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥੮॥ दुहिता होइ खुसी मन माही ॥८॥ ਤਬ ਵੈ ਦੋਊ ਸੁਤਾ ਕੇ ਗਏ ॥ तब वै दोऊ सुता के गए ॥ ਤਾ ਕੇ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਦ੍ਵਾਰ ਪਰ ਭਏ ॥ ता के प्रापति द्वार पर भए ॥ ਸੁਘਨਾ ਵਤੀ ਤਿਹ ਲਖਿ ਦੁਖ ਪਾਯੋ ॥ सुघना वती तिह लखि दुख पायो ॥ ਅਧਿਕ ਅਸਰਫੀ ਕਾਢਿ ਮੰਗਾਯੋ ॥੯॥ अधिक असरफी काढि मंगायो ॥९॥ ਔਰ ਅਧਿਕ ਤਿਨ ਅਤਿਥ ਬੁਲਾਏ ॥ और अधिक तिन अतिथ बुलाए ॥ ਏਕ ਏਕ ਦੈ ਮੁਹਰ ਪਠਾਏ ॥ एक एक दै मुहर पठाए ॥ ਤਿਨ ਕੇ ਮਾਹਿ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਕਰ ਮੰਗਨਾ ॥ तिन के माहि न्रिपति कर मंगना ॥ ਦੈ ਸਤ ਮੁਹਰ ਨਿਕਾਰਿਯੋ ਅੰਗਨਾ ॥੧੦॥ दै सत मुहर निकारियो अंगना ॥१०॥ ਮੁਰ ਪਰਵਾਰ ਲਖ੍ਯੋ ਇਨ ਰਾਜਾ ॥ मुर परवार लख्यो इन राजा ॥ ਏਤੋ ਦਯੋ ਦਰਬ ਬਿਨੁ ਕਾਜਾ ॥ एतो दयो दरब बिनु काजा ॥ ਤਾ ਤੇ ਦੁਗੁਨ ਤਵਨ ਕਹ ਦਯੋ ॥ ता ते दुगुन तवन कह दयो ॥ ਭੇਦ ਅਭੇਦ ਨ ਜਾਨਤ ਭਯੋ ॥੧੧॥ भेद अभेद न जानत भयो ॥११॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਰਾਜ ਸੁਤਾ ਪਿਯ ਮਿਤ੍ਰ ਕੌ; ਇਹ ਛਲ ਅਤਿਥ ਬਨਾਇ ॥ राज सुता पिय मित्र कौ; इह छल अतिथ बनाइ ॥ ਦੈ ਅਸਰਫੀ ਨਿਕਾਰਿਯੋ; ਭੇਦ ਨ ਜਾਨਾ ਰਾਇ ॥੧੨॥ दै असरफी निकारियो; भेद न जाना राइ ॥१२॥ ਮਨ ਮਾਨਤ ਕੋ ਭੋਗ ਕਰਿ; ਪਿਤ ਅਰੁ ਮਾਤ ਦਿਖਾਇ ॥ मन मानत को भोग करि; पित अरु मात दिखाइ ॥ ਇਹ ਛਲ ਸੌ ਕਾਢਾ ਤਿਸੈ; ਕਿਨਹੂੰ ਨ ਗਹਿਯੋ ਬਨਾਇ ॥੧੩॥ इह छल सौ काढा तिसै; किनहूं न गहियो बनाइ ॥१३॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਤੀਨ ਸੌ ਸਾਤ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੩੦੭॥੫੮੮੫॥ਅਫਜੂੰ॥ इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप स्मबादे तीन सौ सात चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥३०७॥५८८५॥अफजूं॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਕੋਚ ਬਿਹਾਰ ਸਹਿਰ ਜਹ ਬਸੈ ॥ कोच बिहार सहिर जह बसै ॥ ਅਮਰਾਵਤੀ ਪੁਰੀ ਕਹ ਹਸੈ ॥ अमरावती पुरी कह हसै ॥ ਬ੍ਰਿਧ ਕੇਤੁ ਤਿਹ ਭੂਪ ਭਨਿਜੈ ॥ ब्रिध केतु तिह भूप भनिजै ॥ ਕੋ ਰਾਜਾ ਪਟਤਰ ਤਿਹ ਦਿਜੈ? ॥੧॥ को राजा पटतर तिह दिजै? ॥१॥ ਸ੍ਰੀ ਫੁਟ ਬੇਸਰਿ ਦੇ ਤਹ ਦਾਰਾ ॥ स्री फुट बेसरि दे तह दारा ॥ ਜਿਹ ਸਮ ਦੇਵ ਨ ਦੇਵ ਕੁਮਾਰਾ ॥ जिह सम देव न देव कुमारा ॥ ਤਾ ਕੋ ਜਾਤ ਨ ਰੂਪ ਉਚਾਰਾ ॥ ता को जात न रूप उचारा ॥ ਦਿਵਸ ਭਯੋ ਤਾ ਤੇ ਉਜਿਯਾਰਾ ॥੨॥ दिवस भयो ता ते उजियारा ॥२॥ ਹਾਜੀ ਰਾਇ ਤਹਾ ਖਤਿਰੇਟਾ ॥ हाजी राइ तहा खतिरेटा ॥ ਇਸਕ ਮੁਸਕ ਕੇ ਸਾਥ ਲਪੇਟਾ ॥ इसक मुसक के साथ लपेटा ॥ ਤਾ ਕੀ ਜਾਤ ਨ ਪ੍ਰਭਾ ਉਚਾਰੀ ॥ ता की जात न प्रभा उचारी ॥ ਫੂਲਿ ਰਹੀ ਜਾਨੁਕ ਫੁਲਵਾਰੀ ॥੩॥ फूलि रही जानुक फुलवारी ॥३॥ |
Dasam Granth |