ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 1252 ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਜਬ ਹੀ ਰਾਜ ਤਵਨ ਕਹ ਦਯੋ ॥ जब ही राज तवन कह दयो ॥ ਸੁਤਾ ਸਹਿਤ ਬਨ ਮਾਰਗ ਲਯੋ ॥ सुता सहित बन मारग लयो ॥ ਬਦ੍ਰਕਾਸਿ ਮਹਿ ਕਿਯਾ ਪ੍ਰਵੇਸਾ ॥ बद्रकासि महि किया प्रवेसा ॥ ਦੁਹਿਤਾ ਸਹਿਤ ਅਤਿਥ ਕੇ ਭੇਸਾ ॥੯੫॥ दुहिता सहित अतिथ के भेसा ॥९५॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜਬ ਬਹੁ ਤਹ ਤਪਸਾ ਕਰੀ; ਪ੍ਰਗਟ ਭਈ ਜਗ ਮਾਇ ॥ जब बहु तह तपसा करी; प्रगट भई जग माइ ॥ ਬਰੰਬ੍ਰੂਹ ਤਾ ਸੌ ਕਹਿਯੋ; ਜੋ ਤੁਹਿ ਸੁਤਾ! ਸੁਹਾਇ ॥੯੬॥ बर्मब्रूह ता सौ कहियो; जो तुहि सुता! सुहाइ ॥९६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਮੈਯਾ! ਇਹੈ ਦਾਨੁ ਮੁਹਿ ਦੀਜੈ ॥ मैया! इहै दानु मुहि दीजै ॥ ਰਛਾ ਆਪੁ ਹਮਾਰੀ ਕੀਜੈ ॥ रछा आपु हमारी कीजै ॥ ਛਤ੍ਰਾਨੀ ਗ੍ਰਿਹਿ ਤੁਰਕ ਨ ਜਾਇ ॥ छत्रानी ग्रिहि तुरक न जाइ ॥ ਮੁਹਿ ਬਰ ਦੇਹੁ, ਇਹੇ ਜਗ ਮਾਇ! ॥੯੭॥ मुहि बर देहु, इहे जग माइ! ॥९७॥ ਚਰਨਨ ਰਹੈ ਤਿਹਾਰੈ ਚਿਤਾ ॥ चरनन रहै तिहारै चिता ॥ ਗ੍ਰਿਹ ਮਹਿ ਹੋਇ ਅਨਗਨਤ ਬਿਤਾ ॥ ग्रिह महि होइ अनगनत बिता ॥ ਸਤ੍ਰੁ ਨ ਜੀਤਿ ਹਮੈ ਕੋਈ ਜਾਇ ॥ सत्रु न जीति हमै कोई जाइ ॥ ਤੁਮ ਮਹਿ ਰਹੈ ਮੋਰ ਮਨ ਮਾਇ! ॥੯੮॥ तुम महि रहै मोर मन माइ! ॥९८॥ ਜਗ ਮਾਤੈ ਐਸੇ ਬਰੁ ਦੀਯੋ ॥ जग मातै ऐसे बरु दीयो ॥ ਤਿਨ ਕਹ ਰਾਜ ਅਸਾਮ ਕੋ ਕੀਯੋ ॥ तिन कह राज असाम को कीयो ॥ ਅਬ ਲਗਿ ਰਾਜ ਤਹਾ ਤੈ ਕਰੈ ॥ अब लगि राज तहा तै करै ॥ ਦਿਲੀਪਤਿ ਕੀ ਕਾਨਿ ਨ ਧਰੈ ॥੯੯॥ दिलीपति की कानि न धरै ॥९९॥ ਜਿਨ ਕਹ ਰਾਜ ਭਵਾਨੀ ਦੀਯੋ ॥ जिन कह राज भवानी दीयो ॥ ਤਿਨ ਤੇ ਛੀਨਿ ਨ ਕਿਨਹੂੰ ਲੀਯੋ ॥ तिन ते छीनि न किनहूं लीयो ॥ ਅਬ ਲੌ ਕਰਤ ਤਹਾ ਕੋ ਰਾਜਾ ॥ अब लौ करत तहा को राजा ॥ ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਸਭ ਹੀ ਘਰ ਸਾਜਾ ॥੧੦੦॥ रिधि सिधि सभ ही घर साजा ॥१००॥ ਪ੍ਰਥਮ ਦਿਲਿਸ ਸੌ ਪਿਤਾ ਜੁਝਾਯੋ ॥ प्रथम दिलिस सौ पिता जुझायो ॥ ਪੁਨਿ ਦੇਬੀ ਤੇ ਅਸ ਬਰ ਪਾਯੋ ॥ पुनि देबी ते अस बर पायो ॥ ਅੰਗ ਦੇਸ ਕੇ ਭਏ ਨ੍ਰਿਪਾਰਾ ॥ अंग देस के भए न्रिपारा ॥ ਇਹ ਛਲ ਅਬਲਾ ਧਰਮ ਉਬਾਰਾ ॥੧੦੧॥ इह छल अबला धरम उबारा ॥१०१॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਦੋ ਸੌ ਸਤਾਨਵੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੨੯੭॥੫੭੫੦॥ਅਫਜੂੰ॥ इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप स्मबादे दो सौ सतानवो चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥२९७॥५७५०॥अफजूं॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਸੁਨਿਯਤ ਏਕ ਸਾਹ ਕੀ ਦਾਰਾ ॥ सुनियत एक साह की दारा ॥ ਰੂਪਵਾਨ ਗੁਨਵਾਨ ਅਪਾਰਾ ॥ रूपवान गुनवान अपारा ॥ ਝਿਲਮਿਲ ਦੇ ਤਿਹ ਨਾਮ ਭਨਿਜੈ ॥ झिलमिल दे तिह नाम भनिजै ॥ ਕੋ ਦੂਸਰ ਪਟਤਰ ਤਿਹ ਦਿਜੈ? ॥੧॥ को दूसर पटतर तिह दिजै? ॥१॥ ਰੂਪ ਕੇਤੁ ਰਾਜਾ ਇਕ ਤਹਾ ॥ रूप केतु राजा इक तहा ॥ ਰੂਪਮਾਨ ਅਰੁ ਸੂਰਾ ਮਹਾ ॥ रूपमान अरु सूरा महा ॥ ਥਰਹਰ ਕੰਪੈ ਸਤ੍ਰੁ ਜਾ ਕੇ ਡਰ ॥ थरहर क्मपै सत्रु जा के डर ॥ ਪ੍ਰਗਟ ਭਯੋ ਜਨੁ ਦੁਤਿਯ ਨਿਸਾਕਰ ॥੨॥ प्रगट भयो जनु दुतिय निसाकर ॥२॥ ਏਕ ਸਪੂਤ ਪੂਤ ਤਿਨ ਜਯੋ ॥ एक सपूत पूत तिन जयो ॥ ਜਾ ਸੌ ਔਰ ਨ ਜਗ ਮਹਿ ਭਯੋ ॥ जा सौ और न जग महि भयो ॥ ਝਿਲਮਿਲ ਦੇ ਤਾ ਕੌ ਲਖਿ ਗਈ ॥ झिलमिल दे ता कौ लखि गई ॥ ਤਬ ਹੀ ਤੇ ਬਵਰੀ ਸੀ ਭਈ ॥੩॥ तब ही ते बवरी सी भई ॥३॥ ਵਾ ਸੌ ਬਾਧਾ ਅਧਿਕ ਸਨੇਹਾ ॥ वा सौ बाधा अधिक सनेहा ॥ ਦ੍ਵੈ ਤੇ ਕਰੀ ਏਕ ਜਨੁ ਦੇਹਾ ॥ द्वै ते करी एक जनु देहा ॥ ਔਰ ਉਪਾਉ ਨ ਚਲਿਯੋ ਚਲਾਯੋ ॥ और उपाउ न चलियो चलायो ॥ ਤਬ ਅਬਲਾ ਨਰ ਭੇਸ ਬਨਾਯੋ ॥੪॥ तब अबला नर भेस बनायो ॥४॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਧਰਿ ਕਰਿ ਭੇਸ ਕਰੌਲ ਕੌ; ਗਈ ਤਵਨ ਕੇ ਧਾਮ ॥ धरि करि भेस करौल कौ; गई तवन के धाम ॥ ਸਭ ਕੋ ਨਰ ਜਾਨੇ ਤਿਸੈ; ਕੋਈ ਨ ਜਾਨੈ ਬਾਮ ॥੫॥ सभ को नर जाने तिसै; कोई न जानै बाम ॥५॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਕੁਅਰਹਿ ਰੋਜ ਸਿਕਾਰ ਖਿਲਾਵੈ ॥ कुअरहि रोज सिकार खिलावै ॥ ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਤਨ ਮ੍ਰਿਗਹਿ ਹਨਾਵੈ ॥ भांति भांति तन म्रिगहि हनावै ॥ ਇਕਲੀ ਫਿਰੈ ਸਜਨ ਕੇ ਸੰਗਾ ॥ इकली फिरै सजन के संगा ॥ ਪਹਿਰੇ ਪੁਰਖ ਭੇਸ ਕਹ ਅੰਗਾ ॥੬॥ पहिरे पुरख भेस कह अंगा ॥६॥ ਇਕ ਦਿਨ ਸਦਨ ਨ ਜਾਤ ਸੁ ਭਈ ॥ इक दिन सदन न जात सु भई ॥ ਪਿਤ ਤਨ ਕਹੀ ਸੁਤਾ ਮਰਿ ਗਈ ॥ पित तन कही सुता मरि गई ॥ ਅਪਨੀ ਠਵਰ ਬਕਰਿਯਹਿ ਜਾਰਾ ॥ अपनी ठवर बकरियहि जारा ॥ ਦੂਸਰ ਪੁਰਖ ਨ ਭੇਦ ਬਿਚਾਰਾ ॥੭॥ दूसर पुरख न भेद बिचारा ॥७॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |