ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 1205 ਏਕਨ ਜੰਤ੍ਰ ਸਿਖਾਵਤ ਹੈ ਦਿਜ; ਏਕਨ ਮੰਤ੍ਰ ਪ੍ਰਯੋਗ ਬਤਾਵੈ ॥ एकन जंत्र सिखावत है दिज; एकन मंत्र प्रयोग बतावै ॥ ਜੋ ਨ ਭਿਜੈ ਇਨ ਬਾਤਨ ਤੇ; ਤਿਹ ਗੀਤਿ ਕਬਿਤ ਸਲੋਕ ਸੁਨਾਵੈ ॥ जो न भिजै इन बातन ते; तिह गीति कबित सलोक सुनावै ॥ ਦ੍ਯੋਸ ਹਿਰੈ ਧਨ ਲੋਗਨ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹ; ਚੋਰੁ ਚਕੈ ਠਗ ਦੇਖਿ ਲਜਾਵੈ ॥ द्योस हिरै धन लोगन के ग्रिह; चोरु चकै ठग देखि लजावै ॥ ਕਾਨਿ ਕਰੈ ਨਹਿ ਕਾਜੀ ਕੁਟਵਾਰ ਕੀ; ਮੂੰਡਿ ਕੈ ਮੂੰਡਿ ਮੁਰੀਦਨ ਖਾਵੈ ॥੫੭॥ कानि करै नहि काजी कुटवार की; मूंडि कै मूंडि मुरीदन खावै ॥५७॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਪਾਹਨ ਕੀ ਪੂਜਾ ਕਰੈਂ; ਜੋ ਹੈ ਅਧਿਕ ਅਚੇਤ ॥ पाहन की पूजा करैं; जो है अधिक अचेत ॥ ਭਾਂਗ ਨ ਏਤੇ ਪਰ ਭਖੈ; ਜਾਨਤ ਆਪ ਸੁਚੇਤ ॥੫੮॥ भांग न एते पर भखै; जानत आप सुचेत ॥५८॥ ਤੋਟਕ ਛੰਦ ॥ तोटक छंद ॥ ਧਨ ਕੇ ਲਗਿ ਲੋਭ ਗਏ ਅਨਤੈ ॥ धन के लगि लोभ गए अनतै ॥ ਤਜਿ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸੁਤ ਬਾਲ ਕਿਤੈ ॥ तजि मात पिता सुत बाल कितै ॥ ਬਸਿ ਕੈ ਬਹੁ ਮਾਸ ਤਹਾ ਹੀ ਮਰੈ ॥ बसि कै बहु मास तहा ही मरै ॥ ਫਿਰਿ ਕੈ ਗ੍ਰਿਹਿ ਕੇ ਨਹਿ ਪੰਥ ਪਰੈ ॥੫੯॥ फिरि कै ग्रिहि के नहि पंथ परै ॥५९॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਧਨੀ ਲੋਗ ਹੈ ਪੁਹਪ ਸਮ; ਗੁਨਿ ਜਨ ਭੌਰ ਬਿਚਾਰ ॥ धनी लोग है पुहप सम; गुनि जन भौर बिचार ॥ ਗੂੰਜ ਰਹਤ ਤਿਹ ਪਰ ਸਦਾ; ਸਭ ਧਨ ਧਾਮ ਬਿਸਾਰ ॥੬੦॥ गूंज रहत तिह पर सदा; सभ धन धाम बिसार ॥६०॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਸਭ ਕੋਊ ਅੰਤ ਕਾਲ ਬਸਿ ਭਯਾ ॥ सभ कोऊ अंत काल बसि भया ॥ ਧਨ ਕੀ ਆਸ ਨਿਕਰਿ ਤਜਿ ਗਯਾ ॥ धन की आस निकरि तजि गया ॥ ਆਸਾ ਕਰਤ ਗਯਾ ਸੰਸਾਰਾ ॥ आसा करत गया संसारा ॥ ਇਹ ਆਸਾ ਕੋ ਵਾਰ ਨ ਪਾਰਾ ॥੬੧॥ इह आसा को वार न पारा ॥६१॥ ਏਕ ਨਿਰਾਸ ਵਹੈ ਕਰਤਾਰਾ ॥ एक निरास वहै करतारा ॥ ਜਿਨ ਕੀਨਾ ਇਹ ਸਕਲ ਪਸਾਰਾ ॥ जिन कीना इह सकल पसारा ॥ ਆਸਾ ਰਹਿਤ ਔਰ ਕੋਊ ਨਾਹੀ ॥ आसा रहित और कोऊ नाही ॥ ਜਾਨੁ ਲੇਹੁ ਦਿਜਬਰ! ਮਨ ਮਾਹੀ ॥੬੨॥ जानु लेहु दिजबर! मन माही ॥६२॥ ਲੋਭ ਲਗੇ ਧਨ ਕੇ ਏ ਦਿਜਬਰ ॥ लोभ लगे धन के ए दिजबर ॥ ਮਾਂਗਤ ਫਿਰਤ ਸਭਨ ਕੇ ਘਰ ਘਰ ॥ मांगत फिरत सभन के घर घर ॥ ਯਾ ਜਗ ਮਹਿ ਕਰ ਡਿੰਭ ਦਿਖਾਵਤ ॥ या जग महि कर डि्मभ दिखावत ॥ ਤੇ ਠਗਿ ਠਗਿ ਸਭ ਕਹ ਧਨ ਖਾਵਤ ॥੬੩॥ ते ठगि ठगि सभ कह धन खावत ॥६३॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਆਸਾ ਕੀ ਆਸਾ ਲਗੇ; ਸਭ ਹੀ ਗਯਾ ਜਹਾਨ ॥ आसा की आसा लगे; सभ ही गया जहान ॥ ਆਸਾ ਜਗ ਜੀਵਤ ਬਚੀ; ਲੀਜੈ ਸਮਝਿ ਸੁਜਾਨ ॥੬੪॥ आसा जग जीवत बची; लीजै समझि सुजान ॥६४॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਆਸਾ ਕਰਤ ਸਗਲ ਜਗ ਜਯਾ ॥ आसा करत सगल जग जया ॥ ਆਸਹਿ ਉਪਜ੍ਯਾ ਆਸਹਿ ਭਯਾ ॥ आसहि उपज्या आसहि भया ॥ ਆਸਾ ਕਰਤ ਤਰੁਨ ਬ੍ਰਿਧ ਹੂਆ ॥ आसा करत तरुन ब्रिध हूआ ॥ ਆਸਾ ਕਰਤ ਲੋਗ ਸਭ ਮੂਆ ॥੬੫॥ आसा करत लोग सभ मूआ ॥६५॥ ਆਸਾ ਕਰਤ ਲੋਗ ਸਭ ਭਏ ॥ आसा करत लोग सभ भए ॥ ਬਾਲਕ ਹੁਤੋ ਬ੍ਰਿਧ ਹ੍ਵੈ ਗਏ ॥ बालक हुतो ब्रिध ह्वै गए ॥ ਜਿਤਿ ਕਿਤ ਧਨ ਆਸਾ ਕਰਿ ਡੋਲਹਿ ॥ जिति कित धन आसा करि डोलहि ॥ ਦੇਸ ਬਿਦੇਸ ਧਨਾਸ ਕਲੋਲਹਿ ॥੬੬॥ देस बिदेस धनास कलोलहि ॥६६॥ ਪਾਹਨ ਕਹੁ ਧਨਾਸ ਸਿਰ ਨ੍ਯਾਵੈ ॥ पाहन कहु धनास सिर न्यावै ॥ ਚੇਤ ਅਚੇਤਨ ਕੌ ਠਹਰਾਵੈ ॥ चेत अचेतन कौ ठहरावै ॥ ਕਰਤ ਪ੍ਰਪੰਚ ਪੇਟ ਕੇ ਕਾਜਾ ॥ करत प्रपंच पेट के काजा ॥ ਊਚ ਨੀਚ ਰਾਨਾ ਅਰੁ ਰਾਜਾ ॥੬੭॥ ऊच नीच राना अरु राजा ॥६७॥ ਕਾਹੂ ਕੋ ਸਿਛਾ ਸੁ ਦ੍ਰਿੜਾਵੈ ॥ काहू को सिछा सु द्रिड़ावै ॥ ਕਾਹੂੰ ਕੌ ਲੈ ਮੂੰਡ ਮੁੰਡਾਵੈ ॥ काहूं कौ लै मूंड मुंडावै ॥ ਕਾਹੂੰ ਪਠੈ ਤੀਰਥਨ ਦੇਹੀ ॥ काहूं पठै तीरथन देही ॥ ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਦਰਬੁ ਮਾਂਗ ਸਭ ਲੇਹੀ ॥੬੮॥ ग्रिह को दरबु मांग सभ लेही ॥६८॥ ਜਿਹ ਨਰ ਕੋ ਧਨਵਾਨ ਤਕਾਵੈ ॥ जिह नर को धनवान तकावै ॥ ਜੋਨਿ ਸਿਲਾ ਮਹਿ ਤਾਹਿ ਫਸਾਵੈ ॥ जोनि सिला महि ताहि फसावै ॥ ਬਹੁਰਿ ਡੰਡ ਤਿਹ ਮੂੰਡਿ ਚੁਕਾਹੀ ॥ बहुरि डंड तिह मूंडि चुकाही ॥ ਕਾਢਿ ਦੇਤ ਤਾ ਕੇ ਪੁਨਿ ਮਾਹੀ ॥੬੯॥ काढि देत ता के पुनि माही ॥६९॥ ਇਨ ਲੋਗਨ ਧਨ ਹੀ ਕੀ ਆਸਾ ॥ इन लोगन धन ही की आसा ॥ ਸ੍ਰੀ ਹਰਿ ਜੀ ਕੀ ਨਾਹਿ ਪ੍ਯਾਸਾ ॥ स्री हरि जी की नाहि प्यासा ॥ ਡਿੰਭਿ ਜਗਤ ਕਹ ਕਰਿ ਪਰਚਾਵੈ ॥ डि्मभि जगत कह करि परचावै ॥ ਲਛਿਮੀ ਹਰ ਜ੍ਯੋਂ ਤ੍ਯੋਂ ਲੈ ਆਵੈ ॥੭੦॥ लछिमी हर ज्यों त्यों लै आवै ॥७०॥ |
Dasam Granth |