ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 1203 ਤੁਮ ਜਗ ਮਹਿ ਤ੍ਯਾਗੀ ਕਹਲਾਵਤ ॥ तुम जग महि त्यागी कहलावत ॥ ਸਭ ਲੋਕਨ ਕਹ ਤ੍ਯਾਗ ਦ੍ਰਿੜਾਵਤ ॥ सभ लोकन कह त्याग द्रिड़ावत ॥ ਜਾ ਕਹ ਮਨ ਬਚ ਕ੍ਰਮ ਤਜਿ ਦੀਜੈ ॥ जा कह मन बच क्रम तजि दीजै ॥ ਤਾ ਕਹ ਹਾਥ ਉਠਾਇ ਕਸ ਲੀਜੈ? ॥੪੦॥ ता कह हाथ उठाइ कस लीजै? ॥४०॥ ਕਾਹੂ ਧਨ ਤ੍ਯਾਗ ਦ੍ਰਿੜਾਵਹਿ ॥ काहू धन त्याग द्रिड़ावहि ॥ ਕਾਹੂ ਕੋ ਕੋਊ ਗ੍ਰਹਿ ਲਾਵਹਿ ॥ काहू को कोऊ ग्रहि लावहि ॥ ਮਨ ਮਹਿ ਦਰਬ ਠਗਨ ਕੀ ਆਸਾ ॥ मन महि दरब ठगन की आसा ॥ ਦ੍ਵਾਰ ਦ੍ਵਾਰ ਡੋਲਤ ਇਹ ਪ੍ਯਾਸਾ ॥੪੧॥ द्वार द्वार डोलत इह प्यासा ॥४१॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਬੇਦ ਬ੍ਯਾਕਰਨ ਸਾਸਤ੍ਰ; ਸਿੰਮ੍ਰਿਤ ਇਮ ਉਚਰੈ ॥ बेद ब्याकरन सासत्र; सिम्रित इम उचरै ॥ ਜਿਨਿ ਕਿਸਹੂ ਤੇ ਏਕ ਟਕਾ; ਮੋ ਕੌ ਝਰੈ ॥ जिनि किसहू ते एक टका; मो कौ झरै ॥ ਜੇ ਤਿਨ ਕੋ ਕਛੁ ਦੇਤ; ਉਸਤਤਿ ਤਾ ਕੀ ਕਰੈ ॥ जे तिन को कछु देत; उसतति ता की करै ॥ ਹੋ ਜੋ ਧਨ ਦੇਤ ਨ; ਤਿਨੈ ਨਿੰਦ ਤਾ ਕੀ ਰਰੈ ॥੪੨॥ हो जो धन देत न; तिनै निंद ता की ररै ॥४२॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਨਿੰਦਿਆ ਅਰੁ ਉਸਤਤਿ ਦੋਊ; ਜੀਵਤ ਹੀ ਜਗ ਮਾਹਿ ॥ निंदिआ अरु उसतति दोऊ; जीवत ही जग माहि ॥ ਜਬ ਮਾਟੀ ਮਾਟੀ ਮਿਲੀ; ਨਿੰਦੁਸਤਤਿ ਕਛੁ ਨਾਹਿ ॥੪੩॥ जब माटी माटी मिली; निंदुसतति कछु नाहि ॥४३॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਦੇਨਹਾਰ ਦਾਇਕਹਿ; ਮੁਕਤਿ ਨਹਿ ਕਰਿ ਦਿਯੋ ॥ देनहार दाइकहि; मुकति नहि करि दियो ॥ ਅਨਦਾਇਕ ਤਿਹ ਪੁਤ੍ਰ ਨ; ਪਿਤ ਕੋ ਬਧ ਕਿਯੋ ॥ अनदाइक तिह पुत्र न; पित को बध कियो ॥ ਜਾ ਤੇ ਧਨ ਕਰ ਪਰੈ; ਸੁ ਜਸ ਤਾ ਕੋ ਕਰੈ ॥ जा ते धन कर परै; सु जस ता को करै ॥ ਹੋ ਜਾ ਤੇ ਕਛੁ ਨ ਲਹੈ; ਨਿੰਦ ਤਿਹ ਉਚਰੈ ॥੪੪॥ हो जा ते कछु न लहै; निंद तिह उचरै ॥४४॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਦੁਹੂੰਅਨ ਸਮ ਜੋਊ ਕਰਿ ਜਾਨੈ ॥ दुहूंअन सम जोऊ करि जानै ॥ ਨਿੰਦ੍ਯਾ ਉਸਤਤਿ ਸਮ ਕਰਿ ਮਾਨੈ ॥ निंद्या उसतति सम करि मानै ॥ ਹਮ ਤਾਹੀ ਕਹ ਬ੍ਰਹਮ ਪਛਾਨਹਿ ॥ हम ताही कह ब्रहम पछानहि ॥ ਵਾਹੀ ਕਹਿ ਦਿਜ ਕੈ ਅਨੁਮਾਨਹਿ ॥੪੫॥ वाही कहि दिज कै अनुमानहि ॥४५॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਏ ਦਿਜ ਜਾ ਤੇ ਜਤਨ ਪਾਇ; ਧਨ ਲੇਵਹੀ ॥ ए दिज जा ते जतन पाइ; धन लेवही ॥ ਤਾ ਨਰ ਕਹ ਬਹੁ ਭਾਂਤਿ; ਬਡਾਈ ਦੇਵਹੀ ॥ ता नर कह बहु भांति; बडाई देवही ॥ ਮਿਥਯਾ ਉਪਮਾ ਬਕਿ ਕਰਿ; ਤਹਿ ਪ੍ਰਸੰਨ ਕਰੈ ॥ मिथया उपमा बकि करि; तहि प्रसंन करै ॥ ਹੋ ਘੋਰ ਨਰਕ ਕੇ ਬੀਚ; ਅੰਤ ਦੋਊ ਪਰੈ ॥੪੬॥ हो घोर नरक के बीच; अंत दोऊ परै ॥४६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਧਨ ਕੇ ਕਾਜ ਕਰਤ ਸਭ ਕਾਜਾ ॥ धन के काज करत सभ काजा ॥ ਊਚ ਨੀਚ ਰਾਨਾ ਅਰੁ ਰਾਜਾ ॥ ऊच नीच राना अरु राजा ॥ ਖ੍ਯਾਲ ਕਾਲ ਕੋ ਕਿਨੂੰ ਨ ਪਾਯੋ ॥ ख्याल काल को किनूं न पायो ॥ ਜਿਨ ਇਹ ਚੌਦਹ ਲੋਕ ਬਨਾਯੋ ॥੪੭॥ जिन इह चौदह लोक बनायो ॥४७॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਇਹੀ ਦਰਬ ਕੇ ਲੋਭ; ਬੇਦ ਬ੍ਯਾਕਰਨ ਪੜਤ ਨਰ ॥ इही दरब के लोभ; बेद ब्याकरन पड़त नर ॥ ਇਹੀ ਦਰਬ ਕੇ ਲੋਭ; ਮੰਤ੍ਰ ਜੰਤ੍ਰਨ ਉਪਦਿਸ ਕਰ ॥ इही दरब के लोभ; मंत्र जंत्रन उपदिस कर ॥ ਇਹੀ ਦਰਬ ਕੇ ਲੋਭ; ਦੇਸ ਪਰਦੇਸ ਸਿਧਾਏ ॥ इही दरब के लोभ; देस परदेस सिधाए ॥ ਹੋ ਪਰੇ ਦੂਰਿ ਕਹ ਜਾਇ; ਬਹੁਰਿ ਨਿਜੁ ਦੇਸਨ ਆਏ ॥੪੮॥ हो परे दूरि कह जाइ; बहुरि निजु देसन आए ॥४८॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਏਹੀ ਧਨ ਲੋਭ ਤੇ, ਪੜਤ ਬ੍ਯਾਕਰਨ ਸਭੈ; ਏਹੀ ਧਨ ਲੋਭ ਤੇ, ਪੁਰਾਨ ਹਾਥ ਧਰੇ ਹੈਂ ॥ एही धन लोभ ते, पड़त ब्याकरन सभै; एही धन लोभ ते, पुरान हाथ धरे हैं ॥ ਧਨ ਹੀ ਕੇ ਲੋਭ, ਦੇਸ ਛਾਡਿ ਪਰਦੇਸ ਬਸੇ; ਤਾਤ ਅਰੁ ਮਾਤ ਕੇ, ਦਰਸ ਹੂ ਨ ਕਰੇ ਹੈਂ ॥ धन ही के लोभ, देस छाडि परदेस बसे; तात अरु मात के, दरस हू न करे हैं ॥ ਊਚੇ ਦ੍ਰੁਮ ਸਾਲ ਤਹਾਂ, ਲਾਂਬੇ ਬਟ ਤਾਲ ਜਹਾਂ; ਤਿਨ ਮੈ ਸਿਧਾਤ ਹੈ ਨ, ਜੀ ਮੈ ਨੈਕੁ ਡਰੇ ਹੈਂ ॥ ऊचे द्रुम साल तहां, लांबे बट ताल जहां; तिन मै सिधात है न, जी मै नैकु डरे हैं ॥ ਧਨ ਕੈ ਨੁਰਾਗੀ ਹੈਂ, ਕਹਾਵਤ ਤਿਆਗੀ ਆਪੁ; ਕਾਸੀ ਬੀਚ ਜਏ ਤੇ, ਕਮਾਊ ਜਾਇ ਮਰੇ ਹੈਂ ॥੪੯॥ धन कै नुरागी हैं, कहावत तिआगी आपु; कासी बीच जए ते, कमाऊ जाइ मरे हैं ॥४९॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |