ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 1195 ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਅਬ ਸਰਦਾਰ ਪਰੀ ਕਹੈ; ਹੌ ਹੀ ਬਰਿਹੋ ਜਾਹਿ ॥ अब सरदार परी कहै; हौ ही बरिहो जाहि ॥ ਪੀਰ ਕੁਅਰਿ ਕੀ ਨ ਕਰੈ; ਲਾਜ ਨ ਆਵਤ ਤਾਹਿ ॥੪੩॥ पीर कुअरि की न करै; लाज न आवत ताहि ॥४३॥ ਸੁਨੁ ਸਰਦਾਰ ਪਰੀ! ਜੁ ਹਮ; ਜਿਹ ਹਿਤ ਅਤਿ ਸ੍ਰਮ ਕੀਨ ॥ सुनु सरदार परी! जु हम; जिह हित अति स्रम कीन ॥ ਅਬ ਤੈ ਯਾਹਿ ਬਰਿਯੋ ਚਹਤ; ਮਿਲਨ ਨ ਤਾ ਕਹ ਦੀਨ ॥੪੪॥ अब तै याहि बरियो चहत; मिलन न ता कह दीन ॥४४॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਸਖਿ! ਸਰਦਾਰ ਪਰੀ ਕ੍ਯਾ ਕਰੈ ॥ सखि! सरदार परी क्या करै ॥ ਬਿਰਹ ਤਾਪ ਤਨ ਛਤਿਯਾ ਜਰੈ ॥ बिरह ताप तन छतिया जरै ॥ ਜਬ ਮੈ ਯਾ ਕੋ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥ जब मै या को रूप निहारियो ॥ ਸ੍ਵਰਗ ਬਿਖੈ ਕੋ ਬਾਸ ਬਿਸਾਰਿਯੋ ॥੪੫॥ स्वरग बिखै को बास बिसारियो ॥४५॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਕਹਾ ਕਰੋ? ਮੈ ਜਾਉ ਕਤ? ਲਗੈ ਨਿਗੋਡੇ ਨੈਨ ॥ कहा करो? मै जाउ कत? लगै निगोडे नैन ॥ ਬਿਨੁ ਹੇਰੇ ਕਲ ਨ ਪਰੈ; ਨਿਰਖਤ ਲਾਗਤ ਚੈਨ ॥੪੬॥ बिनु हेरे कल न परै; निरखत लागत चैन ॥४६॥ ਬਿਨ ਦੇਖੇ ਮਹਬੂਬ ਕੇ; ਪਲਕ ਲਗਤ ਹੈ ਜਾਮ ॥ बिन देखे महबूब के; पलक लगत है जाम ॥ ਤਬ ਸਰਦਾਰ ਪਰੀ ਹੁਤੀ; ਅਬ ਇਹ ਭਈ ਗੁਲਾਮ ॥੪੭॥ तब सरदार परी हुती; अब इह भई गुलाम ॥४७॥ ਕਹਾ ਕਰੌ? ਕਾ ਸੌ ਕਹੌ? ਕਹੇ ਨ ਆਵਤ ਬੈਨ ॥ कहा करौ? का सौ कहौ? कहे न आवत बैन ॥ ਬਿਨੁ ਦੇਖੇ ਮਹਬੂਬ ਕੇ; ਭਏ ਜਹਮਤੀ ਨੈਨ ॥੪੮॥ बिनु देखे महबूब के; भए जहमती नैन ॥४८॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਪਲਕ ਨ ਇਤ ਉਤ ਜਾਇ; ਨੈਨ ਐਸੇ ਲਗੇ ॥ पलक न इत उत जाइ; नैन ऐसे लगे ॥ ਪਿਯ ਦੇਖਨ ਕੇ ਪ੍ਰੇਮ; ਦੋਊ ਇਹ ਬਿਧਿ ਪਗੇ ॥ पिय देखन के प्रेम; दोऊ इह बिधि पगे ॥ ਲਗਨ ਲਾਗਿ ਮੁਰਿ ਗਈ; ਨਿਗੋਡਿ ਨ ਛੂਟਈ ॥ लगन लागि मुरि गई; निगोडि न छूटई ॥ ਹੋ ਨੈਕੁ ਨਿਹਾਰੇ ਬਿਨੁ; ਸਖਿ! ਪ੍ਰਾਨ ਨਿਖੂਟਈ ॥੪੯॥ हो नैकु निहारे बिनु; सखि! प्रान निखूटई ॥४९॥ ਛੁਟਤ ਛੁਟਾਏ ਨਾਹਿ; ਨਿਗੋਡੇ ਜਹ ਲਗੇ ॥ छुटत छुटाए नाहि; निगोडे जह लगे ॥ ਪਲਕ ਨ ਇਤ ਉਤ ਹੋਇ; ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਯ ਕੇ ਪਗੇ ॥ पलक न इत उत होइ; प्रेम पिय के पगे ॥ ਜਹਾ ਲਗੇ ਏ ਨੈਨ; ਤਹੀ ਕੈ ਹ੍ਵੈ ਰਹੇ ॥ जहा लगे ए नैन; तही कै ह्वै रहे ॥ ਹੋ ਫਿਰਿ ਆਵਨ ਕੇ ਨਾਹਿ; ਕਬਿਨ ਐਸੇ ਕਹੇ ॥੫੦॥ हो फिरि आवन के नाहि; कबिन ऐसे कहे ॥५०॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਥਰਹਰਾਇ ਥਿਰ ਨ ਰਹਹਿ; ਪਲਕ ਨਹੀ ਠਹਰਾਹਿ ॥ थरहराइ थिर न रहहि; पलक नही ठहराहि ॥ ਜਹ ਲਾਗੇ ਏ ਲੋਇਨਾ; ਫਿਰਿ ਆਵਨ ਕੇ ਨਾਹਿ ॥੫੧॥ जह लागे ए लोइना; फिरि आवन के नाहि ॥५१॥ ਨਿਰਖਿ ਨੈਨ ਮਹਬੂਬ ਕੇ; ਨੈਨ ਗਡੇ ਤਿਨ ਮਾਹਿ ॥ निरखि नैन महबूब के; नैन गडे तिन माहि ॥ ਉਡੈ ਅਘਾਨੇ ਬਾਜ ਜ੍ਯੋ; ਫਿਰ ਆਵਨ ਕੇ ਨਾਹਿ ॥੫੨॥ उडै अघाने बाज ज्यो; फिर आवन के नाहि ॥५२॥ ਜਹਾ ਲਗੇ ਏ ਲੋਇਨਾ; ਤਹ ਹੀ ਕੇ ਸੁ ਭਏ ॥ जहा लगे ए लोइना; तह ही के सु भए ॥ ਬਹਰੀ ਜ੍ਯੋਂ ਕਹਰੀ ਦੋਊ; ਗਏ ਸੁ ਗਏ ਗਏ ॥੫੩॥ बहरी ज्यों कहरी दोऊ; गए सु गए गए ॥५३॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਜਿਤ ਲਾਗੇ ਏ ਨੈਨ; ਸੁ ਤਿਤਹੀ ਕੇ ਭਏ ॥ जित लागे ए नैन; सु तितही के भए ॥ ਕਰਿ ਹਾਰੀ ਹੌ ਜਤਨ; ਨ ਭੂਲਿ ਇਤੈ ਅਏ ॥ करि हारी हौ जतन; न भूलि इतै अए ॥ ਛੁਟੀ ਬਾਤ ਮੁਰਿ ਕਰ ਤੇ; ਕਹੋ, ਹੌ ਕ੍ਯਾ ਕਰੌ? ॥ छुटी बात मुरि कर ते; कहो, हौ क्या करौ? ॥ ਹੋ ਮਦਨ ਤਾਪ ਤਨ ਤਈ; ਸਦਾ ਜਿਯ ਮੈ ਜਰੌ ॥੫੪॥ हो मदन ताप तन तई; सदा जिय मै जरौ ॥५४॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਕੋਟਿ ਜਤਨ ਕਰਿ ਰਹੀ ਸਖੀ ਸਬ ॥ कोटि जतन करि रही सखी सब ॥ ਲਗਨ ਨਿਗੌਡੀ ਲਾਗਿ ਗਈ ਜਬ ॥ लगन निगौडी लागि गई जब ॥ ਤਬ ਤਿਨ ਪਰੀ ਉਪਾਇ ਬਿਚਾਰੋ ॥ तब तिन परी उपाइ बिचारो ॥ ਰਾਜ ਪੁਤ੍ਰ ਸੌ ਜਾਇ ਉਚਾਰੋ ॥੫੫॥ राज पुत्र सौ जाइ उचारो ॥५५॥ ਰਾਜ ਕੁਅਰ! ਤੈ ਜਿਹ ਬਰ ਲਾਇਕ ॥ राज कुअर! तै जिह बर लाइक ॥ ਜਾ ਕੀ ਪਰੀ ਲਗਹਿ ਸਭ ਪਾਇਕ ॥ जा की परी लगहि सभ पाइक ॥ ਅਬ ਤੁਹਿ ਬਰਿਯੋ ਚਹਤ ਹਮਰੀ ਪਤਿ ॥ अब तुहि बरियो चहत हमरी पति ॥ ਕਹਾ ਤਿਹਾਰੇ ਆਵਤ ਹੈ ਮਤਿ? ॥੫੬॥ कहा तिहारे आवत है मति? ॥५६॥ ਰਾਜ ਕੁਅਰ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਸੁਨਾ ਜਬ ॥ राज कुअर इह भांति सुना जब ॥ ਬਚਨ ਪਰੀ ਸੋ ਕਹੇ ਬਿਹਸਿ ਤਬ ॥ बचन परी सो कहे बिहसि तब ॥ ਮੈ ਸਰਦਾਰ ਪਰਿਹਿ ਨਹਿ ਬਰਿ ਹੌਂ ॥ मै सरदार परिहि नहि बरि हौं ॥ ਲਾਗਿ ਬਿਰਹ ਸੁ ਕੁਅਰਿ ਕੇ ਮਰਿ ਹੌਂ ॥੫੭॥ लागि बिरह सु कुअरि के मरि हौं ॥५७॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |