ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 1105 ਰਾਨੀ ਬਾਚ ॥ रानी बाच ॥ ਸਨਹੁ ਲੋਗ! ਮੈ ਤੁਮੈ ਸੁਨਾਊ ॥ सनहु लोग! मै तुमै सुनाऊ ॥ ਮਿਤ੍ਰ ਮਰੇ, ਮੈ ਪ੍ਰਾਨ ਗਵਾਊ ॥ मित्र मरे, मै प्रान गवाऊ ॥ ਮੋਹਿ ਮਰੇ, ਰਾਜਾ ਮਰਿ ਜੈ ਹੈ ॥ मोहि मरे, राजा मरि जै है ॥ ਤੁਮਰੇ ਕਹੋ, ਹਾਥ ਕਾ ਐ ਹੈ? ॥੧੫॥ तुमरे कहो, हाथ का ऐ है? ॥१५॥ ਹੋ ਰਾਜਾ ਜੌ ਜਿਯਤ ਉਬਰਿ ਹੈ ॥ हो राजा जौ जियत उबरि है ॥ ਤੁਮਰੀ ਸਦਾ ਪਾਲਨਾ ਕਰਿ ਹੈ ॥ तुमरी सदा पालना करि है ॥ ਜੋ ਨ੍ਰਿਪ ਤ੍ਰਿਯ ਜੁਤ ਸ੍ਵਰਗ ਸਿਧੈ ਹੈ ॥ जो न्रिप त्रिय जुत स्वरग सिधै है ॥ ਤੁਮ ਧਨ ਤੇ ਵੈ ਜਿਯਤੇ ਜੈ ਹੈ ॥੧੬॥ तुम धन ते वै जियते जै है ॥१६॥ ਤਾ ਤੇ ਕ੍ਯੋਂ ਨ ਦਰਬੁ ਅਤਿ ਲੀਜੈ? ॥ ता ते क्यों न दरबु अति लीजै? ॥ ਤਿਹੂੰ ਜਿਯਨ ਕੀ ਰਛਾ ਕੀਜੈ ॥ तिहूं जियन की रछा कीजै ॥ ਜੜਨ ਕੁਕਟ ਕੋ ਚਰਿਤ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥ जड़न कुकट को चरित निहारियो ॥ ਜਾਰ ਸਹਿਤ ਰਾਨੀਯਹਿ ਨ ਮਾਰਿਯੋ ॥੧੭॥ जार सहित रानीयहि न मारियो ॥१७॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਇਸਕਮਤੀ ਇਹ ਛਲ ਭਏ; ਕੁਕਟ ਕੁਕਟਿਯਹਿ ਘਾਇ ॥ इसकमती इह छल भए; कुकट कुकटियहि घाइ ॥ ਪ੍ਰਾਨ ਉਬਾਰਿਯੋ ਪ੍ਰਿਯ ਸਹਿਤ; ਨ੍ਰਿਪ ਡਰ ਜੜਨ ਦਿਖਾਇ ॥੧੮॥ प्रान उबारियो प्रिय सहित; न्रिप डर जड़न दिखाइ ॥१८॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਤਿਨ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਬਿਚਾਰ ਬਿਚਾਰੇ ॥ तिन इह भांति बिचार बिचारे ॥ ਰਾਨੀ ਮਰਤ, ਮੀਤ ਕੇ ਮਾਰੇ ॥ रानी मरत, मीत के मारे ॥ ਰਾਨੀ ਮਰੈ, ਰਾਜਾ ਮਰਿ ਜੈ ਹੈ ॥ रानी मरै, राजा मरि जै है ॥ ਹਮਰੇ ਕਹਾ ਹਾਥ ਧਨੁ ਐ ਹੈ? ॥੧੯॥ हमरे कहा हाथ धनु ऐ है? ॥१९॥ ਅਤਿ ਹੀ ਲੋਭ ਰਛਕਨ ਕਿਯੋ ॥ अति ही लोभ रछकन कियो ॥ ਰਾਜਾ ਸੰਗ ਭੇਦ ਨਹਿ ਦਿਯੋ ॥ राजा संग भेद नहि दियो ॥ ਸਹਿਤ ਜਾਰ ਰਾਨਿਯਹਿ ਨ ਮਾਰਿਯੋ ॥ सहित जार रानियहि न मारियो ॥ ਧਨ ਕੇ ਲੋਭ ਬਾਤ ਕੋ ਟਾਰਿਯੋ ॥੨੦॥ धन के लोभ बात को टारियो ॥२०॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਦੋਇ ਸੌ ਛਠਵੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੨੦੬॥੩੮੯੬॥ਅਫਜੂੰ॥ इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप स्मबादे दोइ सौ छठवो चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥२०६॥३८९६॥अफजूं॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਰਾਜਾ ਕੌਚ ਬਿਹਾਰ ਕੋ; ਬੀਰ ਦਤ ਤਿਹ ਨਾਮ ॥ राजा कौच बिहार को; बीर दत तिह नाम ॥ ਅਮਿਤ ਦਰਬੁ ਤਾ ਕੇ ਰਹੈ; ਬਸਤੁ ਇੰਦ੍ਰ ਪੁਰ ਗ੍ਰਾਮ ॥੧॥ अमित दरबु ता के रहै; बसतु इंद्र पुर ग्राम ॥१॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਮੁਸਕ ਮਤੀ ਤਾ ਕੀ ਬਰ ਨਾਰੀ ॥ मुसक मती ता की बर नारी ॥ ਜਨੁ ਰਤਿ ਪਤਿ ਕੇ ਭਈ ਕੁਮਾਰੀ ॥ जनु रति पति के भई कुमारी ॥ ਕਾਮ ਕਲਾ, ਦੁਹਿਤਾ ਤਿਹ ਸੋਹੈ ॥ काम कला, दुहिता तिह सोहै ॥ ਦੇਵ ਅਦੇਵਨ ਕੋ ਮਨ ਮੋਹੈ ॥੨॥ देव अदेवन को मन मोहै ॥२॥ ਜੋ ਪੁਰ ਚਹੈ ਤਿਸੀ ਕੌ ਮਾਰੈ ॥ जो पुर चहै तिसी कौ मारै ॥ ਅਕਬਰ ਕੀ ਕਛੁ ਕਾਨਿ ਨ ਧਾਰੈ ॥ अकबर की कछु कानि न धारै ॥ ਦੇਸ ਤਲਟੀ ਬਸਨ ਨਹਿ ਦੇਵਹਿ ॥ देस तलटी बसन नहि देवहि ॥ ਲੂਟਿ ਕੂਟਿ ਸੌਦਾਗ੍ਰਨ ਲੇਵਹਿ ॥੩॥ लूटि कूटि सौदाग्रन लेवहि ॥३॥ ਅਕਬਰ ਸਾਹਿ ਕੋਪ ਅਤਿ ਆਯੋ ॥ अकबर साहि कोप अति आयो ॥ ਤਿਨ ਪੈ ਬੈਰਿਨ ਓਘ ਪਠਾਯੋ ॥ तिन पै बैरिन ओघ पठायो ॥ ਜੋਰਿ ਸੈਨਿ ਸੂਰਾ ਸਭ ਧਾਏ ॥ जोरि सैनि सूरा सभ धाए ॥ ਪਹਿਰਿ ਕੌਚ ਦੁੰਦਭੀ ਬਜਾਏ ॥੪॥ पहिरि कौच दुंदभी बजाए ॥४॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜਬ ਹੀ ਕੌਚ ਬਿਹਾਰ ਕੇ; ਨਿਕਟ ਪਹੂੰਚੇ ਆਇ ॥ जब ही कौच बिहार के; निकट पहूंचे आइ ॥ ਲਿਖਿ ਪਤਿਯਾ ਐਸੇ ਪਠੀ; ਰਣ ਦੁੰਦਭੀ ਬਜਾਇ ॥੫॥ लिखि पतिया ऐसे पठी; रण दुंदभी बजाइ ॥५॥ ਕੈ ਹਮ ਕੌ ਮਿਲੁ ਆਇ ਕੈ; ਪਤੀਆ ਲਿਖੀ ਸੁਧਾਰਿ ॥ कै हम कौ मिलु आइ कै; पतीआ लिखी सुधारि ॥ ਕੈ ਪਗੁ ਪਰੁ, ਕੈ ਅਨਤ ਟਰੁ; ਕੈ ਲਰੁ ਸਸਤ੍ਰ ਸੰਭਾਰਿ ॥੬॥ कै पगु परु, कै अनत टरु; कै लरु ससत्र स्मभारि ॥६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਜਬ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਸ੍ਰਵਨਨ ਸੌ ਪਰਿਯੋ ॥ जब न्रिप के स्रवनन सौ परियो ॥ ਭਾਜਿ ਚਲਤ ਭਯੋ ਧੀਰ ਨ ਧਰਿਯੋ ॥ भाजि चलत भयो धीर न धरियो ॥ ਮੁਸਕ ਮਤੀ ਜਬ ਹੀ ਸੁਨਿ ਪਾਈ ॥ मुसक मती जब ही सुनि पाई ॥ ਬਾਧਿ ਨ੍ਰਿਪਹਿ ਦੁੰਦਭੀ ਬਜਾਈ ॥੭॥ बाधि न्रिपहि दुंदभी बजाई ॥७॥ ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਤੇ ਸੈਨਿ ਸੰਭਾਰੀ ॥ भांति भांति ते सैनि स्मभारी ॥ ਮਾਰੇ ਸੂਰਬੀਰ ਹੰਕਾਰੀ ॥ मारे सूरबीर हंकारी ॥ ਰਾਜਾ ਕਿਤੇ ਬਾਧਿ ਕਰਿ ਲੀਨੇ ॥ राजा किते बाधि करि लीने ॥ ਜਾਇ ਭਵਾਨੀ ਕੇ ਬਲਿ ਦੀਨੇ ॥੮॥ जाइ भवानी के बलि दीने ॥८॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |