ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 1104 ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਨੌਜੋਬਨ ਰਾਇਕ ਸੁਤ; ਸਾਹੁ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥ नौजोबन राइक सुत; साहु निहारियो ॥ ਰਮੌ ਤਵਨ ਕੇ ਸੰਗਿ; ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥ रमौ तवन के संगि; इह भांति बिचारियो ॥ ਪਠੇ ਅਲੀ ਇਕ; ਲੀਨੋ ਭਵਨ ਬੁਲਾਇ ਕੈ ॥ पठे अली इक; लीनो भवन बुलाइ कै ॥ ਹੋ ਰੀਤਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕੀ ਕਰੀ; ਹਰਖ ਉਪਜਾਇ ਕੈ ॥੩॥ हो रीति प्रीति की करी; हरख उपजाइ कै ॥३॥ ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਮਿਤਵਾ ਕੋ; ਗਰੇ ਲਗਾਇਯੋ ॥ भांति भांति मितवा को; गरे लगाइयो ॥ ਲਪਟਿ ਲਪਟਿ ਕਰਿ; ਕਾਮ ਕੇਲ ਉਪਜਾਇਯੋ ॥ लपटि लपटि करि; काम केल उपजाइयो ॥ ਆਸਨ ਚੁੰਬਨ ਬਹੁ ਬਿਧਿ; ਕਰੇ ਬਨਾਇ ਕੈ ॥ आसन चु्मबन बहु बिधि; करे बनाइ कै ॥ ਹੋ ਨਿਜੁ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕੇ ਚਿਤ ਕੋ; ਲਯੋ ਲੁਭਾਇ ਕੈ ॥੪॥ हो निजु प्रीतम के चित को; लयो लुभाइ कै ॥४॥ ਹਾਵ ਭਾਵ ਬਹੁਤ ਭਾਂਤਿ; ਦਿਖਾਏ ਮੀਤ ਕੋ ॥ हाव भाव बहुत भांति; दिखाए मीत को ॥ ਛਿਨ ਭੀਤਰਿ ਬਸਿ ਕਿਯੋ; ਤਵਨ ਕੇ ਚੀਤ ਕੋ ॥ छिन भीतरि बसि कियो; तवन के चीत को ॥ ਲਪਟਿ ਲਪਟਿ ਲਲਤਾ; ਉਰ ਗਈ ਬਨਾਇ ਕੈ ॥ लपटि लपटि ललता; उर गई बनाइ कै ॥ ਹੋ ਸ੍ਰੀ ਨਵਜੋਬਨ ਰਾਇ; ਲਯੋ ਲਲਚਾਇ ਕੈ ॥੫॥ हो स्री नवजोबन राइ; लयो ललचाइ कै ॥५॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਰਾਵਤ ਜੋਬਨਿ ਰੈਨਿ ਦਿਨ; ਇਸਕ ਮਤੀ ਕੇ ਸੰਗ ॥ रावत जोबनि रैनि दिन; इसक मती के संग ॥ ਰਤਿ ਮਾਨਤ ਰੁਚਿ ਮਾਨਿ ਕੈ; ਹ੍ਵੈ ਪ੍ਰਮੁਦਿਤ ਸਰਬੰਗ ॥੬॥ रति मानत रुचि मानि कै; ह्वै प्रमुदित सरबंग ॥६॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਪੌਢਿ ਤ੍ਰਿਯਾ ਕੇ ਪ੍ਰਜੰਕ ਲਲਾ ਕੋ; ਲੈ ਸੁੰਦਰਿ ਗੀਤ ਸੁਹਾਵਤ ਗਾਵੈ ॥ पौढि त्रिया के प्रजंक लला को; लै सुंदरि गीत सुहावत गावै ॥ ਚੁੰਬਨ ਔਰ ਅਲਿੰਗਨ ਆਸਨ; ਭਾਂਤਿ ਅਨੇਕ ਰਮੈ ਲਪਟਾਵੈ ॥ चु्मबन और अलिंगन आसन; भांति अनेक रमै लपटावै ॥ ਜੋ ਤ੍ਰਿਯ ਜੋਬਨਵੰਤ ਜੁਬਾ ਦੋਊ; ਕਾਮ ਕੀ ਰੀਤਿ ਸੋ ਪ੍ਰੀਤੁਪਜਾਵੈ ॥ जो त्रिय जोबनवंत जुबा दोऊ; काम की रीति सो प्रीतुपजावै ॥ ਛਾਡਿ ਕੈ ਸੋਕ ਤ੍ਰਿਲੋਕੀ ਕੇ ਲੋਕ; ਬਿਲੋਕਿ ਪ੍ਰਭਾ ਸਭ ਹੀ ਬਲਿ ਜਾਵੈ ॥੭॥ छाडि कै सोक त्रिलोकी के लोक; बिलोकि प्रभा सभ ही बलि जावै ॥७॥ ਕੋਕ ਕੀ ਰੀਤਿ ਸੋ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰੈ; ਸੁਭ ਕਾਮ ਕਲੋਲ ਅਮੋਲ ਕਮਾਵੈ ॥ कोक की रीति सो प्रीति करै; सुभ काम कलोल अमोल कमावै ॥ ਬਾਰਹਿ ਬਾਰ ਰਮੈ ਰੁਚਿ ਸੋ ਦੋਊ; ਹੇਰਿ ਪ੍ਰਭਾ ਤਨ ਕੀ ਬਲਿ ਜਾਵੈ ॥ बारहि बार रमै रुचि सो दोऊ; हेरि प्रभा तन की बलि जावै ॥ ਬੀਰੀ ਚਬਾਇ ਸਿੰਗਾਰ ਬਨਾਇ; ਸੁ ਨੈਨ ਨਚਾਇ ਮਿਲੈ ਮੁਸਕਾਵੈ ॥ बीरी चबाइ सिंगार बनाइ; सु नैन नचाइ मिलै मुसकावै ॥ ਮਾਨਹੁ ਬੀਰ ਜੁਟੇ ਰਨ ਮੈ; ਸਿਤ ਤਾਨਿ ਕਮਾਨਨ ਬਾਨ ਚਲਾਵੈ ॥੮॥ मानहु बीर जुटे रन मै; सित तानि कमानन बान चलावै ॥८॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਐਸੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੁਹੁਨ ਮੈ ਭਈ ॥ ऐसी प्रीति दुहुन मै भई ॥ ਬਿਸਰਿ ਲੋਕ ਕੀ ਲਜਾ ਗਈ ॥ बिसरि लोक की लजा गई ॥ ਨੋਖੋ ਨੇਹ ਨਿਗੋਡੋ ਲਾਗੋ ॥ नोखो नेह निगोडो लागो ॥ ਜਾ ਤੇ ਨੀਂਦ ਭੂਖਿ ਦੋਊ ਭਾਗੋ ॥੯॥ जा ते नींद भूखि दोऊ भागो ॥९॥ ਏਕ ਦਿਵਸ ਤ੍ਰਿਯ ਮੀਤ ਬੁਲਾਯੋ ॥ एक दिवस त्रिय मीत बुलायो ॥ ਸੋਤ ਸੰਗਿ ਸਵਤਨਿਨ ਤਕਾਯੋ ॥ सोत संगि सवतनिन तकायो ॥ ਭੇਵ ਰਛਪਾਲਨ ਕੋ ਦੀਨੋ ॥ भेव रछपालन को दीनो ॥ ਤਿਨ ਕੋ ਕੋਪ ਆਤਮਾ ਕੀਨੋ ॥੧੦॥ तिन को कोप आतमा कीनो ॥१०॥ ਰਛਪਾਲ ਕ੍ਰੁਧਿਤ ਅਤਿ ਭਏ ॥ रछपाल क्रुधित अति भए ॥ ਰਾਨੀ ਹੁਤੀ ਤਹੀ ਤੇ ਗਏ ॥ रानी हुती तही ते गए ॥ ਜਾਰ ਸਹਿਤ ਤਾ ਕੋ ਲਹਿ ਲੀਨੋ ॥ जार सहित ता को लहि लीनो ॥ ਬਿਵਤ ਹਨਨ ਦੁਹੂੰਅਨ ਕੌ ਕੀਨੋ ॥੧੧॥ बिवत हनन दुहूंअन कौ कीनो ॥११॥ ਤਬ ਰਾਨੀ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਉਚਾਰੀ ॥ तब रानी इह भांति उचारी ॥ ਸੁਨੋ ਰਛਕੋ! ਬਾਤ ਹਮਾਰੀ ॥ सुनो रछको! बात हमारी ॥ ਮੀਤ ਮਰੇ, ਨ੍ਰਿਪ ਤ੍ਰਿਯ ਮਰਿ ਜੈ ਹੈ ॥ मीत मरे, न्रिप त्रिय मरि जै है ॥ ਤ੍ਰਿਯਾ ਮਰੈ, ਰਾਜਾ ਕੋ ਛੈ ਹੈ ॥੧੨॥ त्रिया मरै, राजा को छै है ॥१२॥ ਦੋ ਕੁਕਟ ਕੁਕਟੀ ਮੰਗਵਾਈ ॥ दो कुकट कुकटी मंगवाई ॥ ਸਖਿਯਹਿ ਬੋਲ ਤਿਨੈ ਬਿਖੁ ਖ੍ਵਾਈ ॥ सखियहि बोल तिनै बिखु ख्वाई ॥ ਨਿਕਟ ਆਪਨੈ ਦੁਹੁਅਨ ਆਨੋ ॥ निकट आपनै दुहुअन आनो ॥ ਮੂੜ ਰਛਕਨ ਚਰਿਤ ਨ ਜਾਨੋ ॥੧੩॥ मूड़ रछकन चरित न जानो ॥१३॥ ਪ੍ਰਥਮ ਮਾਰਿ ਕੁਕਟ ਕੋ ਦਯੋ ॥ प्रथम मारि कुकट को दयो ॥ ਕੁਕਟੀ ਕੋ ਬਿਨੁ ਬਧ, ਬਧ ਭਯੋ ॥ कुकटी को बिनु बध, बध भयो ॥ ਬਹੁਰਿ ਨਾਸ ਕੁਕਟੀ ਕੋ ਭਯੋ ॥ बहुरि नास कुकटी को भयो ॥ ਪਲਕ ਬਿਖੈ ਕੁਕਟੋ ਮਰਿ ਗਯੋ ॥੧੪॥ पलक बिखै कुकटो मरि गयो ॥१४॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |