ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 1076 ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਆਈ ਹੁਤੀ ਬਨਿ, ਏਕ ਬਾਲਾ ਰਾਗ ਮਾਲਾ ਸਮ; ਮੇਰੇ ਗ੍ਰਿਹ ਮਾਝ, ਦੀਪਮਾਲਾ ਜਨੁ ਵੈ ਗਈ ॥ आई हुती बनि, एक बाला राग माला सम; मेरे ग्रिह माझ, दीपमाला जनु वै गई ॥ ਬਿਛੂਆ ਕੀ ਬਿਝਕ ਸੋ, ਬਿਛੂ ਸੋ ਡਸਾਇ ਮਾਨੋ; ਚੇਟਕ ਚਲਾਇ, ਨਿਜੁ ਚੇਰੋ ਮੋਹਿ ਕੈ ਗਈ ॥ बिछूआ की बिझक सो, बिछू सो डसाइ मानो; चेटक चलाइ, निजु चेरो मोहि कै गई ॥ ਦਸਨ ਕੀ ਦਿਪਤ, ਦਿਵਾਨੇ ਦੇਵ ਦਾਨੌ ਕੀਨੇ; ਨੈਨਨ ਕੀ ਕੋਰ ਸੌ, ਮਰੋਰਿ ਮਨੁ ਲੈ ਗਈ ॥ दसन की दिपत, दिवाने देव दानौ कीने; नैनन की कोर सौ, मरोरि मनु लै गई ॥ ਕੰਚਨ ਸੇ ਗਾਤ, ਰਵਿ ਥੋਰਿਕ ਚਿਲਚਿਲਾਤ; ਦਾਮਨੀ ਸੀ ਕਾਮਨੀ, ਦਿਖਾਈ ਆਨਿ ਦੈ ਗਈ ॥੬॥ कंचन से गात, रवि थोरिक चिलचिलात; दामनी सी कामनी, दिखाई आनि दै गई ॥६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਜੌ ਮੁਹਿ ਤਿਹ ਤੂ ਆਨਿ ਮਿਲਾਵੈ ॥ जौ मुहि तिह तू आनि मिलावै ॥ ਅਪੁਨੇ ਮੁਖ ਮਾਂਗੇ ਸੌ ਪਾਵੈ ॥ अपुने मुख मांगे सौ पावै ॥ ਰੁਤਿਸ ਪ੍ਰਭਾ ਤਨਿ ਕੈ ਰਤਿ ਕਰੌਂ ॥ रुतिस प्रभा तनि कै रति करौं ॥ ਨਾਤਰ ਮਾਰਿ ਕਟਾਰੀ ਮਰੌਂ ॥੭॥ नातर मारि कटारी मरौं ॥७॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਰੁਤਿਸ ਪ੍ਰਭਾ ਕੀ ਅਤਿ ਪ੍ਰਭਾ; ਜਬ ਤੇ ਲਖੀ ਬਨਾਇ ॥ रुतिस प्रभा की अति प्रभा; जब ते लखी बनाइ ॥ ਚੁਭਿ ਚਿਤ ਕੇ ਭੀਤਰ ਰਹੀ; ਮੁਖ ਤੇ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥੮॥ चुभि चित के भीतर रही; मुख ते कही न जाइ ॥८॥ ਮੋ ਤੋ ਛਬਿ ਨ ਕਹੀ ਪਰੈ; ਸ੍ਰੀ ਰਿਤੁ ਰਾਜ ਕੁਮਾਰਿ ॥ मो तो छबि न कही परै; स्री रितु राज कुमारि ॥ ਜੀਭਿ ਮਧੁਰ ਹ੍ਵੈ ਜਾਤ ਹੈ; ਬਰਨਤ ਪ੍ਰਭਾ ਅਪਾਰ ॥੯॥ जीभि मधुर ह्वै जात है; बरनत प्रभा अपार ॥९॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਆਂਖਿ ਰਸ ਗਿਰਿਯੋ, ਤਾ ਤੇ ਆਂਬ ਪ੍ਰਗਟਤ ਭਏ; ਜਿਹਵਾ ਰਸ ਹੂ ਤੇ, ਜਰਦਾਲੂ ਲਹਿਯਤੁ ਹੈ ॥ आंखि रस गिरियो, ता ते आंब प्रगटत भए; जिहवा रस हू ते, जरदालू लहियतु है ॥ ਮੁਖ ਰਸ ਹੂ ਕੌ, ਮਧੁ ਪਾਨ ਕੈ ਬਖਾਨਿਯਤ ਜਾ ਕੇ; ਨੈਕ ਚਾਖੈ ਸਦਾ ਜੀਯਤ ਰਹਿਯਤੁ ਹੈ ॥ मुख रस हू कौ, मधु पान कै बखानियत जा के; नैक चाखै सदा जीयत रहियतु है ॥ ਨਾਕ ਕੌ ਨਿਰਖਿ, ਨਿਸਿਰਾਟ ਨਿਸਿ ਰਾਜਾ ਭਯੋ; ਜਾ ਕੀ ਸਭ ਜਗਤ ਕੌ, ਜੌਨ ਚਹਿਯਤੁ ਹੈ ॥ नाक कौ निरखि, निसिराट निसि राजा भयो; जा की सभ जगत कौ, जौन चहियतु है ॥ ਦਾਂਤਨ ਤੇ ਭਯੋ, ਦਾਖ ਦਾਰਿਮ ਬਖਾਨਿਯਤ; ਅਧਰ ਤੇ ਭਯੋ, ਤਾਹਿ ਊਖ ਕਹਿਯਤੁ ਹੈ ॥੧੦॥ दांतन ते भयो, दाख दारिम बखानियत; अधर ते भयो, ताहि ऊख कहियतु है ॥१०॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਕੁਟਨੀ ਬਚਨ ਸੁਨਤ ਏ ਧਾਈ ॥ कुटनी बचन सुनत ए धाई ॥ ਤਾਹਿ ਝੁਲਾਵਨ ਕੇ ਮਿਸੁ ਲ੍ਯਾਈ ॥ ताहि झुलावन के मिसु ल्याई ॥ ਤਬ ਤਿਹ ਆਨ ਖਾਨ ਗਹਿ ਲੀਨੋ ॥ तब तिह आन खान गहि लीनो ॥ ਚਕਿਚਿਤ ਚਰਿਤ ਚੰਚਲਾ ਕੀਨੋ ॥੧੧॥ चकिचित चरित चंचला कीनो ॥११॥ ਤੁਮਰੇ ਇਹੀ ਨਿਮਿਤ ਮੈ ਆਈ ॥ तुमरे इही निमित मै आई ॥ ਅਬ ਫੂਲਨ ਮੁਹਿ ਦਈ ਦਿਖਾਈ ॥ अब फूलन मुहि दई दिखाई ॥ ਅਬ ਮੁਹਿ ਜਾਨ ਧਾਮ ਕੌ ਦੀਜੈ ॥ अब मुहि जान धाम कौ दीजै ॥ ਪਰਸੌਂ ਬੋਲਿ ਕਲੋਲ ਕਰੀਜੈ ॥੧੨॥ परसौं बोलि कलोल करीजै ॥१२॥ ਅਤਿ ਮਦ ਪਾਨ ਖਾਨ! ਤੁਮ ਕੀਜਹੁ ॥ अति मद पान खान! तुम कीजहु ॥ ਲਪਟਿ ਲਪਟਿ ਮੋ ਕਹੁ ਸੁਖ ਦੀਜਹੁ ॥ लपटि लपटि मो कहु सुख दीजहु ॥ ਪਰਸੌਂ ਅਰਧ ਰਾਤ੍ਰਿ ਮੈ ਐਹੌ ॥ परसौं अरध रात्रि मै ऐहौ ॥ ਤੁਮਰੀ ਦੁਹਿਤਾ ਕੇ ਢਿਗ ਸ੍ਵੈਹੌ ॥੧੩॥ तुमरी दुहिता के ढिग स्वैहौ ॥१३॥ ਯੌ ਕਰਿ ਬੋਲ ਖਾਨ ਤਜਿ ਦੀਨੀ ॥ यौ करि बोल खान तजि दीनी ॥ ਪਰਸੌ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਚਿਤ ਕੀਨੀ ॥ परसौ की चिंता चित कीनी ॥ ਤਬ ਰਿਤੁ ਰਾਜ ਪ੍ਰਭਾ ਚਲਿ ਆਈ ॥ तब रितु राज प्रभा चलि आई ॥ ਵਾ ਦੁਹਿਤਾ ਢਿਗ ਸੇਜ ਬਿਛਾਈ ॥੧੪॥ वा दुहिता ढिग सेज बिछाई ॥१४॥ ਸੋਏ ਲੋਗ, ਧਾਮ ਉਠਿ ਗਈ ॥ सोए लोग, धाम उठि गई ॥ ਸਿਮਰਤ ਖਾਨ, ਘਰੀ ਸੋ ਭਈ ॥ सिमरत खान, घरी सो भई ॥ ਨਿਸੁ ਸਿਗਰੀ ਤਿਹ ਕਹ ਜਗਵਾਯੋ ॥ निसु सिगरी तिह कह जगवायो ॥ ਖੋਜਤ ਤਾਹਿ ਸੁਤਾ ਢਿਗ ਆਯੋ ॥੧੫॥ खोजत ताहि सुता ढिग आयो ॥१५॥ ਰੁਤਿਸ ਪ੍ਰਭਾ ਦੁਹਿਤਾ ਲਖਿ ਧਰੀ ॥ रुतिस प्रभा दुहिता लखि धरी ॥ ਦ੍ਰਿੜ ਗਹਿ ਜਾਂਘ ਦੋਊ ਰਤਿ ਕਰੀ ॥ द्रिड़ गहि जांघ दोऊ रति करी ॥ ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਰਿ ਰਹੀ ਪਠਾਨੀ ॥ हाइ हाइ करि रही पठानी ॥ ਮਦ ਪੀਏ ਜੜ ਕਛੂ ਨ ਜਾਨੀ ॥੧੬॥ मद पीए जड़ कछू न जानी ॥१६॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਲਪਟਿ ਲਪਟਿ ਤਾ ਸੌ ਰਮਿਯੋ; ਰੁਤਿਸ ਪ੍ਰਭਾ ਤਿਹ ਜਾਨਿ ॥ लपटि लपटि ता सौ रमियो; रुतिस प्रभा तिह जानि ॥ ਮਦ ਉਤਰੇ ਤਿਹ ਤਜਿ ਦਿਯੋ; ਅਪਨੀ ਸੁਤਾ ਪਛਾਨਿ ॥੧੭॥ मद उतरे तिह तजि दियो; अपनी सुता पछानि ॥१७॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |