ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 1056 ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਹਿੰਗੁਲਾਜ ਜਗ ਮਾਤ ਕੇ; ਰਹੈ ਦੇਹਰੋ ਏਕ ॥ हिंगुलाज जग मात के; रहै देहरो एक ॥ ਜਾਹਿ ਜਗਤ ਕੇ ਜੀਵ ਸਭ; ਬੰਦਤ ਆਨਿ ਅਨੇਕ ॥੧॥ जाहि जगत के जीव सभ; बंदत आनि अनेक ॥१॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਸਿੰਘ ਬਚਿਤ੍ਰ ਤਹਾ ਕੋ ਨ੍ਰਿਪ ਬਰ ॥ सिंघ बचित्र तहा को न्रिप बर ॥ ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਕੋ ਧਨੁ ਤਾ ਕੇ ਘਰ ॥ भांति भांति को धनु ता के घर ॥ ਭਾਨ ਕਲਾ ਤਿਹ ਤ੍ਰਿਯਾ ਭਣਿਜੈ ॥ भान कला तिह त्रिया भणिजै ॥ ਤਾ ਕੇ ਕੋ ਤ੍ਰਿਯ ਤੁਲਿ ਕਹਿਜੈ? ॥੨॥ ता के को त्रिय तुलि कहिजै? ॥२॥ ਦਿਜਬਰ ਸਿੰਘ ਏਕ ਦਿਜ ਤਾ ਕੇ ॥ दिजबर सिंघ एक दिज ता के ॥ ਭਿਸਤ ਕਲਾ ਅਬਲਾ ਗ੍ਰਿਹ ਵਾ ਕੇ ॥ भिसत कला अबला ग्रिह वा के ॥ ਸਾਤ ਪੂਤ ਸੁੰਦਰ ਤਿਹ ਘਰ ਮੈ ॥ सात पूत सुंदर तिह घर मै ॥ ਕੋਬਿਦ ਸਭ ਹੀ ਰਹਤ ਹੁਨਰ ਮੈ ॥੩॥ कोबिद सभ ही रहत हुनर मै ॥३॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਤਹਾ ਭਵਾਨੀ ਕੋ ਭਵਨ; ਜਾਹਿਰ ਸਕਲ ਜਹਾਨ ॥ तहा भवानी को भवन; जाहिर सकल जहान ॥ ਦੇਸ ਦੇਸ ਕੇ ਏਸ ਜਿਹ; ਸੀਸ ਝੁਕਾਵਤ ਆਨਿ ॥੪॥ देस देस के एस जिह; सीस झुकावत आनि ॥४॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਮਠ ਊਚੀ; ਧੁਜਾ ਬਿਰਾਜਹੀ ॥ अति सुंदर मठ ऊची; धुजा बिराजही ॥ ਨਿਰਖਿ ਦਿਪਤਤਾ ਤਾਹਿ; ਸੁ ਦਾਮਨਿ ਲਾਜਹੀ ॥ निरखि दिपतता ताहि; सु दामनि लाजही ॥ ਦੇਸ ਦੇਸ ਕੇ ਏਸ; ਤਹਾ ਚਲਿ ਆਵਹੀ ॥ देस देस के एस; तहा चलि आवही ॥ ਹੋ ਜਾਨਿ ਸਿਵਾ ਕੋ ਭਵਨ; ਸਦਾ ਸਿਰ ਨ੍ਯਾਵਹੀ ॥੫॥ हो जानि सिवा को भवन; सदा सिर न्यावही ॥५॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜੋ ਇਛਾ ਕੋਊ ਕਰੈ; ਸੋ ਸਭ ਪੂਰਨ ਹੋਇ ॥ जो इछा कोऊ करै; सो सभ पूरन होइ ॥ ਪ੍ਰਗਟ ਬਾਤ ਸਭ ਜਗਤ ਇਹ; ਜਾਨਤ ਹੈ ਸਭ ਕੋਇ ॥੬॥ प्रगट बात सभ जगत इह; जानत है सभ कोइ ॥६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਏਕ ਦਿਵਸ ਐਸੋ ਤਹ ਭਯੋ ॥ एक दिवस ऐसो तह भयो ॥ ਅਥ੍ਯੋ ਸੂਰ ਚੰਦ੍ਰ ਪ੍ਰਗਟਯੋ ॥ अथ्यो सूर चंद्र प्रगटयो ॥ ਅਕਸਮਾਤ੍ਰ ਬਾਨੀ ਤਿਹ ਭਈ ॥ अकसमात्र बानी तिह भई ॥ ਸੋ ਦਿਜਬਰ ਸ੍ਰਵਨਨ ਸੁਨਿ ਲਈ ॥੭॥ सो दिजबर स्रवनन सुनि लई ॥७॥ ਪ੍ਰਾਤ ਭਏ ਰਾਜਾ ਇਹ ਮਰਿ ਹੈ ॥ प्रात भए राजा इह मरि है ॥ ਕੋਟਿ ਉਪਾਵ ਕਿਸੈ ਨ ਉਬਰਿ ਹੈ ॥ कोटि उपाव किसै न उबरि है ॥ ਜੋ ਕੋਊ ਸਾਤ ਪੂਤ ਹ੍ਯਾਂ ਮਾਰੈ ॥ जो कोऊ सात पूत ह्यां मारै ॥ ਤੌ ਅਪਨੌ ਯਹ ਰਾਵ ਉਬਾਰੇ ॥੮॥ तौ अपनौ यह राव उबारे ॥८॥ ਦਿਜਬਰ ਸੁਨਿ ਬਚਨਨ ਗ੍ਰਿਹ ਆਯੋ ॥ दिजबर सुनि बचनन ग्रिह आयो ॥ ਨਿਜੁ ਨਾਰੀ ਤਨ ਭੇਦ ਜਤਾਯੋ ॥ निजु नारी तन भेद जतायो ॥ ਤਬ ਤ੍ਰਿਯ ਸਾਤ ਪੂਤ ਸੰਗ ਲੀਨੇ ॥ तब त्रिय सात पूत संग लीने ॥ ਸਰਬ ਮੰਗਲਾ ਕੀ ਬਲਿ ਦੀਨੇ ॥੯॥ सरब मंगला की बलि दीने ॥९॥ ਸਾਤ ਪੂਤ ਪਿਤ ਹਨੇ ਨਿਹਾਰੇ ॥ सात पूत पित हने निहारे ॥ ਅਸਿ ਲੈ ਕੰਠ ਆਪਨੇ ਮਾਰੇ ॥ असि लै कंठ आपने मारे ॥ ਸੁਰ ਪੁਰ ਬਾਟ ਜਬੈ ਤਿਨ ਲਈ ॥ सुर पुर बाट जबै तिन लई ॥ ਠਾਢੀ ਨਾਰਿ ਨਿਹਾਰਤ ਭਈ ॥੧੦॥ ठाढी नारि निहारत भई ॥१०॥ ਵਹੈ ਹਾਥ ਅਪਨੇ ਅਸਿ ਲੀਨੋ ॥ वहै हाथ अपने असि लीनो ॥ ਨਿਜੁ ਪ੍ਰਾਨਨ ਕੋ ਤ੍ਰਾਸ ਨ ਕੀਨੋ ॥ निजु प्रानन को त्रास न कीनो ॥ ਰਾਵ ਬਚੈ ਕਹਿ ਤਾਹਿ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥ राव बचै कहि ताहि स्मभारियो ॥ ਗਹਿ ਕਰਿ ਕੰਠ ਆਪਨੇ ਮਾਰਿਯੋ ॥੧੧॥ गहि करि कंठ आपने मारियो ॥११॥ ਸਾਤ ਪੂਤ ਹਨਿ ਪਤਹਿ ਸੰਘਾਰਿਯੋ ॥ सात पूत हनि पतहि संघारियो ॥ ਬਹੁਰਿ ਮੂੰਡ ਅਪਨੋ ਕਟਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥ बहुरि मूंड अपनो कटि डारियो ॥ ਰਾਵ ਚਕ੍ਯੋ ਕੌਤਕ ਜਬ ਲਹਿਯੋ ॥ राव चक्यो कौतक जब लहियो ॥ ਸੋਈ ਖੜਗ ਹਾਥ ਮੈ ਗਹਿਯੋ ॥੧੨॥ सोई खड़ग हाथ मै गहियो ॥१२॥ ਸਾਤ ਪੂਤ ਹਮਰੇ ਹਿਤ ਮਾਰੇ ॥ सात पूत हमरे हित मारे ॥ ਬਹੁਰਿ ਆਪੁਨੇ ਨਾਥ ਸੰਘਾਰੇ ॥ बहुरि आपुने नाथ संघारे ॥ ਪੁਨਿ ਇਨ ਦੇਹ ਨੇਹ ਮਮ ਦਿਯੋ ॥ पुनि इन देह नेह मम दियो ॥ ਧ੍ਰਿਗ ਇਹ ਰਾਜ ਹਮਾਰੋ ਕਿਯੋ ॥੧੩॥ ध्रिग इह राज हमारो कियो ॥१३॥ |
Dasam Granth |