ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 1044 ਨੈਨ ਹਰਨ ਕੇ ਹਰੇ; ਬੈਨ ਪਿਕ ਕੇ ਹਰਿ ਲੀਨੇ ॥ नैन हरन के हरे; बैन पिक के हरि लीने ॥ ਹਰਿ ਦਾਮਨਿ ਕੀ ਦਿਪਤਿ; ਦਸਨ ਦਾਰਿਮ ਬਸ ਕੀਨੇ ॥ हरि दामनि की दिपति; दसन दारिम बस कीने ॥ ਕੀਰ ਨਾਸਿਕਾ ਹਰੀ; ਕਦਲਿ ਜੰਘਨ ਤੇ ਹਾਰੇ ॥ कीर नासिका हरी; कदलि जंघन ते हारे ॥ ਹੋ ਛਪੇ ਜਲਜ ਜਲ ਮਾਹਿ; ਆਂਖਿ ਲਖਿ ਲਜਤ ਤਿਹਾਰੇ ॥੪॥ हो छपे जलज जल माहि; आंखि लखि लजत तिहारे ॥४॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਤਾ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾ ਜਹਾਨ ਮੈ; ਪ੍ਰਚੁਰ ਭਈ ਚਹੂੰ ਦੇਸ ॥ ता की प्रभा जहान मै; प्रचुर भई चहूं देस ॥ ਸਭ ਬ੍ਯਾਹਨ ਤਾ ਕੌ ਚਹੈ; ਸੇਸ ਸੁਰੇਸ ਲੁਕੇਸ ॥੫॥ सभ ब्याहन ता कौ चहै; सेस सुरेस लुकेस ॥५॥ ਸੁਨਿ ਪਛਿਨ ਕੇ ਬਕਤ੍ਰ ਤੇ; ਤਿਯ ਕੀ ਸੁੰਦਰ ਹਾਲ ॥ सुनि पछिन के बकत्र ते; तिय की सुंदर हाल ॥ ਮਾਨ ਸਰੋਵਰ ਛੋਡਿ ਤਿਹ; ਆਵਤ ਭਏ ਮਰਾਲ ॥੬॥ मान सरोवर छोडि तिह; आवत भए मराल ॥६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਦਮਵੰਤੀ ਤੇ ਹੰਸ ਨਿਹਾਰੇ ॥ दमवंती ते हंस निहारे ॥ ਰੂਪ ਮਾਨ ਚਿਤ ਮਾਂਝ ਬਿਚਾਰੇ ॥ रूप मान चित मांझ बिचारे ॥ ਸਖਿਯਨ ਸਹਿਤ ਆਪ ਉਠ ਧਾਈ ॥ सखियन सहित आप उठ धाई ॥ ਏਕ ਹੰਸ ਤਿਨ ਤੇ ਗਹਿ ਲ੍ਯਾਈ ॥੭॥ एक हंस तिन ते गहि ल्याई ॥७॥ ਹੰਸ ਬਾਚ ॥ हंस बाच ॥ ਸੁਨੁ ਰਾਨੀ! ਇਕ ਕਥਾ ਪ੍ਰਕਾਸੌ ॥ सुनु रानी! इक कथा प्रकासौ ॥ ਤੁਮਰੇ ਜਿਯ ਕੋ ਭਰਮ ਬਿਨਾਸੌ ॥ तुमरे जिय को भरम बिनासौ ॥ ਨਲ ਰਾਜਾ ਦਛਿਨ ਇਕ ਰਹਈ ॥ नल राजा दछिन इक रहई ॥ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਤਾ ਕੋ ਜਗ ਕਹਈ ॥੮॥ अति सुंदर ता को जग कहई ॥८॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਤੇਜਮਾਨ ਸੁੰਦਰ ਧਨੀ; ਤਾਹਿ ਉਚਾਰਤ ਲੋਗ ॥ तेजमान सुंदर धनी; ताहि उचारत लोग ॥ ਤਾ ਕੋ ਬੋਲਿ ਬਿਵਾਹਿਯੈ; ਵਹੁ ਬਰ ਤੁਮਰੋ ਜੋਗ ॥੯॥ ता को बोलि बिवाहियै; वहु बर तुमरो जोग ॥९॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਹਮ ਹੈ ਮਾਨ ਸਰੋਵਰ ਬਾਸੀ ॥ हम है मान सरोवर बासी ॥ ਹੰਸ ਜੋਨਿ ਦੀਨੀ ਅਬਿਨਾਸੀ ॥ हंस जोनि दीनी अबिनासी ॥ ਦੇਸ ਦੇਸ ਕੇ ਚਰਿਤ ਬਿਚਾਰੈ ॥ देस देस के चरित बिचारै ॥ ਰਾਵ ਰੰਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾ ਨਿਹਾਰੈ ॥੧੦॥ राव रंक की प्रभा निहारै ॥१०॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਧਨਦ ਧਨੀ ਹਮ ਲਹਿਯੋ; ਤਪੀ ਇਕ ਰੁਦ੍ਰ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥ धनद धनी हम लहियो; तपी इक रुद्र निहारियो ॥ ਇੰਦ੍ਰ ਰਾਜ ਇਕ ਲਹਿਯੋ; ਸੂਰ ਬਿਸੁਇਸਹਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥ इंद्र राज इक लहियो; सूर बिसुइसहि बिचारियो ॥ ਲੋਕ ਚਤ੍ਰਦਸ ਬਿਖੈ; ਤੁਹੀ ਸੁੰਦਰੀ ਨਿਹਾਰੀ ॥ लोक चत्रदस बिखै; तुही सुंदरी निहारी ॥ ਹੋ ਰੂਪਮਾਨ ਨਲ ਰਾਜ; ਤਾਹਿ ਤੁਮ ਬਰੋ ਪ੍ਯਾਰੀ! ॥੧੧॥ हो रूपमान नल राज; ताहि तुम बरो प्यारी! ॥११॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਦਮਵੰਤੀ ਏ ਬਚਨ ਸੁਨਿ; ਹੰਸਹਿ ਦਯੋ ਉਡਾਇ ॥ दमवंती ए बचन सुनि; हंसहि दयो उडाइ ॥ ਲਿਖਿ ਪਤਿਯਾ ਕਰ ਮੈ ਦਈ; ਕਹਿਯਹੁ ਨਲ ਪ੍ਰਤਿ ਜਾਇ ॥੧੨॥ लिखि पतिया कर मै दई; कहियहु नल प्रति जाइ ॥१२॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਬੋਲਿ ਪਿਤਾ ਕੌ ਕਾਲਿ; ਸੁਯੰਬ੍ਰ ਬਨਾਇ ਹੌ ॥ बोलि पिता कौ कालि; सुय्मब्र बनाइ हौ ॥ ਬਡੇ ਬਡੇ ਰਾਜਨ ਕੋ; ਬੋਲਿ ਪਠਾਇ ਹੌ ॥ बडे बडे राजन को; बोलि पठाइ हौ ॥ ਪਤਿਯਾ ਕੇ ਬਾਂਚਤ ਤੁਮ; ਹ੍ਯਾਂ ਉਠਿ ਆਇਯੈ ॥ पतिया के बांचत तुम; ह्यां उठि आइयै ॥ ਹੋ ਨਿਜੁ ਨਾਰੀ ਕਰਿ ਮੋਹਿ; ਸੰਗ ਲੈ ਜਾਇਯੈ ॥੧੩॥ हो निजु नारी करि मोहि; संग लै जाइयै ॥१३॥ ਹੰਸ ਉਹਾਂ ਤੇ ਉਡਿਯੋ; ਤਹਾਂ ਆਵਤ ਭਯੋ ॥ हंस उहां ते उडियो; तहां आवत भयो ॥ ਦਮਵੰਤ੍ਯਹਿ ਸੰਦੇਸ; ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਨਲ ਕੌ ਦਯੋ ॥ दमवंत्यहि संदेस; न्रिपति नल कौ दयो ॥ ਨਲ ਪਤਿਯਾ ਕੌ ਰਹਿਯੋ; ਹ੍ਰਿਦੈ ਸੋ ਲਾਇ ਕੈ ॥ नल पतिया कौ रहियो; ह्रिदै सो लाइ कै ॥ ਹੋ ਜੋਰਿ ਸੈਨ ਤਿਤ ਚਲਿਯੋ; ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਬਜਾਇ ਕੈ ॥੧੪॥ हो जोरि सैन तित चलियो; म्रिदंग बजाइ कै ॥१४॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਦੂਤ ਪਹੂਚ੍ਯੋ ਮੀਤ ਕੋ; ਪਤਿਯਾ ਲੀਨੇ ਸੰਗ ॥ दूत पहूच्यो मीत को; पतिया लीने संग ॥ ਆਖੈ ਅਤਿ ਨਿਰਮਲ ਭਈ; ਨਿਰਖਤ ਵਾ ਕੇ ਅੰਗ ॥੧੫॥ आखै अति निरमल भई; निरखत वा के अंग ॥१५॥ ਸੁਨਿ ਰਾਜਾ, ਬਚ ਹੰਸ ਕੇ; ਮਨ ਮੈ ਮੋਦ ਬਢਾਇ ॥ सुनि राजा, बच हंस के; मन मै मोद बढाइ ॥ ਬਿਦ੍ਰਭ ਦੇਸ ਕੌ ਉਠਿ ਚਲਿਯੋ; ਢੋਲ ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਬਜਾਇ ॥੧੬॥ बिद्रभ देस कौ उठि चलियो; ढोल म्रिदंग बजाइ ॥१६॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਦੇਵਊ ਪਹੁਚੇ ਆਇ; ਦੈਤ ਆਵਤ ਭਏ ॥ देवऊ पहुचे आइ; दैत आवत भए ॥ ਗੰਧ੍ਰਬ ਜਛ ਭੁਜੰਗ; ਸਭੈ ਚਲਿ ਤਹ ਗਏ ॥ गंध्रब जछ भुजंग; सभै चलि तह गए ॥ ਇੰਦ੍ਰ ਚੰਦ੍ਰ ਅਰ ਸੂਰਜ; ਪਹੁਚੇ ਆਇ ਕਰਿ ॥ इंद्र चंद्र अर सूरज; पहुचे आइ करि ॥ ਹੋ ਧਨਧਿਈਸ ਜਲਿ ਰਾਵ; ਬਦਿਤ੍ਰ ਬਜਾਇ ਕਰਿ ॥੧੭॥ हो धनधिईस जलि राव; बदित्र बजाइ करि ॥१७॥ |
Dasam Granth |