ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 978 ਸੁਰੀ ਆਸੁਰੀ ਕਿੰਨ੍ਰਨੀ; ਤਾ ਸਮ ਔਰ ਨ ਕੋਇ ॥ सुरी आसुरी किंन्रनी; ता सम और न कोइ ॥ ਰੂਪਵਤੀ ਤ੍ਰੈ ਲੋਕ ਮੈ; ਤਾ ਸੀ ਅਉਰ ਨ ਹੋਇ ॥੨॥ रूपवती त्रै लोक मै; ता सी अउर न होइ ॥२॥ ਸਿਵਾ ਸਚੀ ਸੀਤਾ ਸਤੀ; ਤਾ ਕੋ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ॥ सिवा सची सीता सती; ता को रूप निहारि ॥ ਰਹਤ ਨਾਰਿ ਨਿਹੁਰਾਇ ਕਰਿ; ਨਿਜ ਘਟਿ ਰੂਪ ਬਿਚਾਰਿ ॥੩॥ रहत नारि निहुराइ करि; निज घटि रूप बिचारि ॥३॥ ਗੌਤਮ ਰਿਖਿ ਕੇ ਦੇਵ ਸਭ; ਗਏ ਕੌਨਹੂੰ ਕਾਜ ॥ गौतम रिखि के देव सभ; गए कौनहूं काज ॥ ਰੂਪ ਅਹਿਲ੍ਯਾ ਕੋ ਨਿਰਖਿ; ਰੀਝਿ ਰਹਿਯੋ ਸੁਰ ਰਾਜ ॥੪॥ रूप अहिल्या को निरखि; रीझि रहियो सुर राज ॥४॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਬਾਸਵ ਕੀ ਛਬਿ ਹੇਰਿ; ਤਿਯਾ ਹੂ ਬਸਿ ਭਈ ॥ बासव की छबि हेरि; तिया हू बसि भई ॥ ਬਿਰਹ ਸਮੁੰਦ ਕੇ ਬੀਚ; ਬੂਡਿ ਸਭ ਹੀ ਗਈ ॥ बिरह समुंद के बीच; बूडि सभ ही गई ॥ ਤੀਨ ਲੋਕ ਕੋ ਨਾਥ; ਜੁ ਭੇਟਨ ਪਾਇਯੈ ॥ तीन लोक को नाथ; जु भेटन पाइयै ॥ ਹੋ ਜੋਬਨ ਜੜ ਮੁਨਿ ਤੀਰ; ਨ ਬ੍ਰਿਥਾ ਗਵਾਇਯੈ ॥੫॥ हो जोबन जड़ मुनि तीर; न ब्रिथा गवाइयै ॥५॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਤਬ ਅਬਲਾ ਸੁਰ ਰਾਜ ਕੇ; ਮੋਹੀ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ॥ तब अबला सुर राज के; मोही रूप निहारि ॥ ਹਰ ਅਰਿ ਸਰ ਤਾ ਕੌ ਹਨ੍ਯੌ; ਘਾਯਲਿ ਭਈ ਸੁਮਾਰ ॥੬॥ हर अरि सर ता कौ हन्यौ; घायलि भई सुमार ॥६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਕੌਨ ਉਪਾਇ ਸੁਰੇਸਹਿ ਪੈਯੈ ॥ कौन उपाइ सुरेसहि पैयै ॥ ਪਠੈ ਸਹਚਰੀ ਤਾਹਿ ਬੁਲੈਯੈ ॥ पठै सहचरी ताहि बुलैयै ॥ ਏਕ ਰੈਨਿ ਜੌ ਭੇਟਨ ਪਾਊ ॥ एक रैनि जौ भेटन पाऊ ॥ ਤਾ ਪਰ ਸੁਨੋ ਸਖੀ! ਬਲਿ ਜਾਊ ॥੭॥ ता पर सुनो सखी! बलि जाऊ ॥७॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜੋਗਨੇਸੁਰੀ ਸਹਚਰੀ; ਸੋ ਤਿਨ ਲਈ ਬੁਲਾਇ ॥ जोगनेसुरी सहचरी; सो तिन लई बुलाइ ॥ ਸਕਲ ਭੇਦ ਸਮੁਝਾਇ ਕੈ; ਹਰਿ ਪ੍ਰਤਿ ਦਈ ਪਠਾਇ ॥੮॥ सकल भेद समुझाइ कै; हरि प्रति दई पठाइ ॥८॥ ਜਾਇ ਕਹਿਯੋ ਸੁਰ ਰਾਜ ਸੋ; ਭੇਦ ਸਖੀ ਸਮਝਾਇ ॥ जाइ कहियो सुर राज सो; भेद सखी समझाइ ॥ ਸੁਨਤ ਅਹਿਲ੍ਯਾ ਕੀ ਬ੍ਰਿਥਾ; ਰੀਝਿ ਰਹਿਯੋ ਸੁਰ ਰਾਇ ॥੯॥ सुनत अहिल्या की ब्रिथा; रीझि रहियो सुर राइ ॥९॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਬਾਲਿ ਗਿਰੀ ਬਿਸੰਭਾਰ ਸੁਨੋ ਹਰਿ! ਭਾਲ ਬਿਖੈ ਬਿੰਦਿਯੋ ਨ ਦਿਯੋ ਹੈ ॥ बालि गिरी बिस्मभार सुनो हरि! भाल बिखै बिंदियो न दियो है ॥ ਟਾਮਨ ਸੋ ਕੇਹੂੰ ਤਾਹਿ ਕਰਿਯੋ ਜਿਨ; ਆਜੁ ਲਗੇ ਨ ਸਿੰਗਾਰ ਕਿਯੌ ਹੈ ॥ टामन सो केहूं ताहि करियो जिन; आजु लगे न सिंगार कियौ है ॥ ਬੀਰੀ ਚਬਾਇ ਸਕੈ ਨ ਸਖੀ; ਪਰ ਪਾਇ ਰਹੀ, ਨਹਿ ਪਾਨਿ ਪਿਯੋ ਹੈ ॥ बीरी चबाइ सकै न सखी; पर पाइ रही, नहि पानि पियो है ॥ ਬੇਗਿ ਚਲੋ, ਬਨਿ ਬੈਠੇ ਕਹਾ? ਮਨ ਮਾਨਨਿ ਕੋ ਮਨੋ ਮੋਹਿ ਲਿਯੋ ਹੈ ॥੧੦॥ बेगि चलो, बनि बैठे कहा? मन माननि को मनो मोहि लियो है ॥१०॥ ਕ੍ਰੋਰਿ ਕ੍ਰਲਾਪ ਕਰੈ ਕਮਲਾਛਣਿ; ਦ੍ਯੋਸ ਨਿਸਾ ਕਬਹੂੰ ਨਹਿ ਸੋਵੈ ॥ क्रोरि क्रलाप करै कमलाछणि; द्योस निसा कबहूं नहि सोवै ॥ ਸਾਂਪਿਨ ਜ੍ਯੋ ਸਸਕੈ ਛਿਤ ਊਪਰ; ਲੋਕ ਕੀ ਲਾਜ ਸਭੈ ਹਠਿ ਖੋਵੇ ॥ सांपिन ज्यो ससकै छित ऊपर; लोक की लाज सभै हठि खोवे ॥ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਧਰੈ ਨਹਿ ਸੁੰਦਰਿ; ਆਂਸ੍ਵਨ ਸੌ ਸਸਿ ਆਨਨ ਧੋਵੈ ॥ हार सिंगार धरै नहि सुंदरि; आंस्वन सौ ससि आनन धोवै ॥ ਬੇਗਿ ਚਲੋ, ਬਨਿ ਬੈਠੇ ਕਹਾ? ਤਵ ਮਾਰਗਿ ਕੋ ਮੁਨਿ ਮਾਨਿਨ ਜੋਵੈ ॥੧੧॥ बेगि चलो, बनि बैठे कहा? तव मारगि को मुनि मानिन जोवै ॥११॥ ਬਾਤ ਤਪੀਸ੍ਵਰਨਿ ਕੀ ਸੁਨਿ ਬਾਸਵ; ਬੇਗਿ ਚਲਿਯੋ ਜਹਾ ਬਾਲ ਬਿਹਾਰੈ ॥ बात तपीस्वरनि की सुनि बासव; बेगि चलियो जहा बाल बिहारै ॥ ਬੀਰੀ ਚਬਾਇ ਸੁ ਬੇਖ ਬਨਾਇ; ਸੁ ਬਾਰਹਿ ਬਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਸਵਾਰੈ ॥ बीरी चबाइ सु बेख बनाइ; सु बारहि बार सिंगार सवारै ॥ ਘਾਤ ਪਛਾਨਿ ਚਲਿਯੋ ਤਿਤ ਕੌ; ਮੁਨਿ ਸ੍ਰਾਪ ਕੇ ਤਾਪ ਝੁਕੈ ਝਿਝਕਾਰੈ ॥ घात पछानि चलियो तित कौ; मुनि स्राप के ताप झुकै झिझकारै ॥ ਜਾਇ ਸਕੈ ਹਟਿਹੂੰ ਨ ਰਹੈ; ਮਤਵਾਰੇ ਕੀ ਭਾਂਤਿ ਡਿਗੈ ਡਗ ਡਾਰੈ ॥੧੨॥ जाइ सकै हटिहूं न रहै; मतवारे की भांति डिगै डग डारै ॥१२॥ ਬੇਗਿ ਮਿਲੋ ਮਨ ਭਾਵਿਤ ਭਾਵਨਿ; ਪ੍ਯਾਰੇ ਜੂ! ਆਜੁ ਤਿਹਾਰੇ ਭਏ ਹੈਂ ॥ बेगि मिलो मन भावित भावनि; प्यारे जू! आजु तिहारे भए हैं ॥ ਭੇਟਨ ਕੌ ਮਹਿਰਾਜ! ਸਮੈ; ਮੁਨਿ ਰਾਜ ਧਿਯਾਨ ਮੌ ਆਜੁ ਗਏ ਹੈਂ ॥ भेटन कौ महिराज! समै; मुनि राज धियान मौ आजु गए हैं ॥ ਮੀਤ ਅਲਿੰਗਨ ਚੁੰਬਨ ਆਸਨ; ਭਾਂਤਿ ਅਨੇਕਨ ਆਨਿ ਲਏ ਹੈਂ ॥ मीत अलिंगन चु्मबन आसन; भांति अनेकन आनि लए हैं ॥ ਮੋਦ ਬਢਿਯੋ ਮਨ ਭਾਮਨਿ ਕੇ; ਮੁਨਿ ਜਾ ਚਿਤ ਤੇ ਬਿਸਰਾਇ ਦਏ ਹੈਂ ॥੧੩॥ मोद बढियो मन भामनि के; मुनि जा चित ते बिसराइ दए हैं ॥१३॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |