ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 927 ਮਾਧਵ ਬਾਚ ॥ माधव बाच ॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਤੁਮ ਸੁਖ ਸੋ ਸੁੰਦਰਿ! ਹ੍ਯਾ ਰਹੋ ॥ तुम सुख सो सुंदरि! ह्या रहो ॥ ਹਮ ਕੋ ਬੇਗਿ ਬਿਦਾ ਮੁਖ ਕਹੋ ॥ हम को बेगि बिदा मुख कहो ॥ ਹਮਰੋ ਕਛੂ ਤਾਪ ਨਹ ਕਰਿਯਹੁ ॥ हमरो कछू ताप नह करियहु ॥ ਨਿਤ ਰਾਮ ਕੋ ਨਾਮ ਸੰਭਰਿਯਹੁ ॥੨੨॥ नित राम को नाम स्मभरियहु ॥२२॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਸੁਨਤ ਬਚਨ ਕਾਮਾ ਤਬੈ; ਭੂਮਿ ਪਰੀ ਮੁਰਛਾਇ ॥ सुनत बचन कामा तबै; भूमि परी मुरछाइ ॥ ਜਨੁ ਘਾਯਲ ਘਾਇਨ ਲਗੇ; ਗਿਰੈ ਉਠੈ ਬਰਰਾਇ ॥੨੩॥ जनु घायल घाइन लगे; गिरै उठै बरराइ ॥२३॥ ਸੋਰਠਾ ॥ सोरठा ॥ ਅਧਿਕ ਬਿਰਹ ਕੇ ਸੰਗ; ਪੀਤ ਬਰਨ ਕਾਮਾ ਭਈ ॥ अधिक बिरह के संग; पीत बरन कामा भई ॥ ਰਕਤ ਨ ਰਹਿਯੋ ਅੰਗ; ਚਲਿਯੋ ਮੀਤ ਚੁਰਾਇ ਚਿਤ ॥੨੪॥ रकत न रहियो अंग; चलियो मीत चुराइ चित ॥२४॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਟਾਂਕ ਤੋਲ ਤਨ ਨ ਰਹਿਯੋ; ਮਾਸਾ ਰਹਿਯੋ ਨ ਮਾਸ ॥ टांक तोल तन न रहियो; मासा रहियो न मास ॥ ਬਿਰਹਿਨ ਕੌ ਤੀਨੋ ਭਲੇ; ਹਾਡ ਚਾਮ ਅਰੁ ਸ੍ਵਾਸ ॥੨੫॥ बिरहिन कौ तीनो भले; हाड चाम अरु स्वास ॥२५॥ ਅਤਿ ਕਾਮਾ ਲੋਟਤ ਧਰਨਿ; ਮਾਧਵਨਲ ਕੇ ਹੇਤ ॥ अति कामा लोटत धरनि; माधवनल के हेत ॥ ਟੂਟੋ ਅਮਲ ਅਫੀਮਿਯਹਿ; ਜਨੁ ਪਸਵਾਰੇ ਲੇਤ ॥੨੬॥ टूटो अमल अफीमियहि; जनु पसवारे लेत ॥२६॥ ਮਿਲਤ ਨੈਨ ਨਹਿ ਰਹਿ ਸਕਤ; ਜਾਨਤ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਤੰਗ ॥ मिलत नैन नहि रहि सकत; जानत प्रीति पतंग ॥ ਛੂਟਤ ਬਿਰਹ ਬਿਯੋਗ ਤੇ; ਹੋਮਤ ਅਪਨੋ ਅੰਗ ॥੨੭॥ छूटत बिरह बियोग ते; होमत अपनो अंग ॥२७॥ ਕਾਮਾ ਬਾਚ ॥ कामा बाच ॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਖੰਡ ਖੰਡ ਕੈ ਤੀਰਥ ਕਰਿਹੌ ॥ खंड खंड कै तीरथ करिहौ ॥ ਬਾਰਿ ਅਨੇਕ ਆਗਿ ਮੈ ਬਰਿਹੌ ॥ बारि अनेक आगि मै बरिहौ ॥ ਕਾਸੀ ਬਿਖੈ ਕਰਵਤਿਹਿ ਪੈਹੌ ॥ कासी बिखै करवतिहि पैहौ ॥ ਢੂੰਢਿ ਮੀਤ! ਤੋ ਕੌ ਤਊ ਲੈਹੌ ॥੨੮॥ ढूंढि मीत! तो कौ तऊ लैहौ ॥२८॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਜਹਾ ਪਿਯਰਵਾ ਚਲੇ; ਪ੍ਰਾਨ ਤਿਤਹੀ ਚਲੇ ॥ जहा पियरवा चले; प्रान तितही चले ॥ ਸਕਲ ਸਿਥਿਲ ਭਏ ਅੰਗ; ਸੰਗ ਜੈ ਹੈ ਭਲੇ ॥ सकल सिथिल भए अंग; संग जै है भले ॥ ਮਾਧਵਨਲ ਕੌ ਨਾਮੁ; ਮੰਤ੍ਰ ਸੋ ਜਾਨਿਯੈ ॥ माधवनल कौ नामु; मंत्र सो जानियै ॥ ਹੋ ਜਾਤੌ ਲਗਤ ਉਚਾਟ; ਸਤਿ ਕਰਿ ਮਾਨਿਯੈ ॥੨੯॥ हो जातौ लगत उचाट; सति करि मानियै ॥२९॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜੋ ਤੁਮਰੀ ਬਾਛਾ ਕਰਤ; ਪ੍ਰਾਨ ਹਰੈ ਜਮ ਮੋਹਿ ॥ जो तुमरी बाछा करत; प्रान हरै जम मोहि ॥ ਮਰੇ ਪਰਾਤ ਚੁਰੈਲ ਹ੍ਵੈ; ਚਮਕਿ ਚਿਤੈਹੌ ਤੋਹਿ ॥੩੦॥ मरे परात चुरैल ह्वै; चमकि चितैहौ तोहि ॥३०॥ ਬਰੀ ਬਿਰਹ ਕੀ ਆਗਿ ਮੈ; ਜਰੀ ਰਖੈ ਹੌ ਨਾਉ ॥ बरी बिरह की आगि मै; जरी रखै हौ नाउ ॥ ਭਾਂਤਿ ਜਰੀ ਕੀ ਬਰੀ ਕੀ; ਢਿਗ ਤੇ ਕਬਹੂੰ ਨ ਜਾਉ ॥੩੧॥ भांति जरी की बरी की; ढिग ते कबहूं न जाउ ॥३१॥ ਸਾਚ ਕਹਤ ਹੈ ਬਿਰਹਨੀ; ਰਹੀ ਪ੍ਰੇਮ ਸੌ ਪਾਗਿ ॥ साच कहत है बिरहनी; रही प्रेम सौ पागि ॥ ਡਰਤ ਬਿਰਹ ਕੀ ਅਗਨਿ ਸੌ; ਜਰਤ ਕਾਠ ਕੀ ਆਗਿ ॥੩੨॥ डरत बिरह की अगनि सौ; जरत काठ की आगि ॥३२॥ ਤਬ ਮਾਧਵਨਲ ਉਠਿ ਚਲਿਯੋ; ਭਯੋ ਪਵਨ ਕੋ ਭੇਸ ॥ तब माधवनल उठि चलियो; भयो पवन को भेस ॥ ਜਸ ਧੁਨਿ ਸੁਨਿ ਸਿਰ ਧੁਨਿ ਗਯੋ; ਬਿਕ੍ਰਮ ਜਹਾ ਨਰੇਸ ॥੩੩॥ जस धुनि सुनि सिर धुनि गयो; बिक्रम जहा नरेस ॥३३॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਬਿਕ੍ਰਮ ਜਹਾ ਨਿਤਿ ਚਲਿ ਆਵੈ ॥ बिक्रम जहा निति चलि आवै ॥ ਪੂਜਿ ਗੌਰਜਾ ਕੌ ਗ੍ਰਿਹ ਜਾਵੈ ॥ पूजि गौरजा कौ ग्रिह जावै ॥ ਮੰਦਿਰ ਊਚ ਧੁਜਾ ਫਹਰਾਹੀ ॥ मंदिर ऊच धुजा फहराही ॥ ਫਟਕਾਚਲ ਲਖਿ ਤਾਹਿ ਲਜਾਹੀ ॥੩੪॥ फटकाचल लखि ताहि लजाही ॥३४॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਤਿਹੀ ਠੌਰਿ ਮਾਧਵ ਗਯੋ; ਦੋਹਾ ਲਿਖ੍ਯੋ ਬਨਾਇ ॥ तिही ठौरि माधव गयो; दोहा लिख्यो बनाइ ॥ ਜੌ ਬਿਕ੍ਰਮ ਇਹ ਬਾਚਿ ਹੈ; ਹ੍ਵੈ ਹੋ ਮੋਰ ਉਪਾਇ ॥੩੫॥ जौ बिक्रम इह बाचि है; ह्वै हो मोर उपाइ ॥३५॥ ਜੇ ਨਰ ਰੋਗਨ ਸੌ ਗ੍ਰਸੇ; ਤਿਨ ਕੋ ਹੋਤ ਉਪਾਉ ॥ जे नर रोगन सौ ग्रसे; तिन को होत उपाउ ॥ ਬਿਰਹ ਤ੍ਰਿਦੋਖਨ ਜੇ ਗ੍ਰਸੇ; ਤਿਨ ਕੋ ਕਛੁ ਨ ਬਚਾਉ ॥੩੬॥ बिरह त्रिदोखन जे ग्रसे; तिन को कछु न बचाउ ॥३६॥ |
Dasam Granth |