ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 909 ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਸਭ ਕਾਹੂ ਕੋ ਪੋਖਈ; ਸਭ ਕਾਹੂ ਕੌ ਦੇਇ ॥ सभ काहू को पोखई; सभ काहू कौ देइ ॥ ਜੋ ਤਾ ਤੇ ਮੁਖ ਫੇਰਈ; ਮਾਂਗਿ ਮੀਚ ਕਹ ਲੇਇ ॥੬॥ जो ता ते मुख फेरई; मांगि मीच कह लेइ ॥६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਏਕਨ ਸੋਖੈ ਏਕਨ ਭਰੈ ॥ एकन सोखै एकन भरै ॥ ਏਕਨ ਮਾਰੈ ਇਕਨਿ ਉਬਰੈ ॥ एकन मारै इकनि उबरै ॥ ਏਕਨ ਘਟਵੈ ਏਕ ਬਢਾਵੈ ॥ एकन घटवै एक बढावै ॥ ਦੀਨ ਦਯਾਲ ਯੌ ਚਰਿਤ ਦਿਖਾਵੈ ॥੭॥ दीन दयाल यौ चरित दिखावै ॥७॥ ਰੂਪ ਰੇਖ ਜਾ ਕੇ ਕਛੁ ਨਾਹੀ ॥ रूप रेख जा के कछु नाही ॥ ਭੇਖ ਅਭੇਖ ਸਭ ਕੇ ਘਟ ਮਾਹੀ ॥ भेख अभेख सभ के घट माही ॥ ਜਾ ਪਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਚਛੁ ਕਰਿ ਹੇਰੈ ॥ जा पर क्रिपा चछु करि हेरै ॥ ਤਾ ਕੀ ਕੌਨ ਛਾਹ ਕੌ ਛੇਰੈ ॥੮॥ ता की कौन छाह कौ छेरै ॥८॥ ਜਛ ਭੁਜੰਗ ਅਕਾਸ ਬਨਾਯੋ ॥ जछ भुजंग अकास बनायो ॥ ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਥਪਿ ਬਾਦਿ ਰਚਾਯੋ ॥ देव अदेव थपि बादि रचायो ॥ ਭੂਮਿ ਬਾਰਿ ਪੰਚ ਤਤੁ ਪ੍ਰਕਾਸਾ ॥ भूमि बारि पंच ततु प्रकासा ॥ ਆਪਹਿ ਦੇਖਤ ਬੈਠ ਤਮਾਸਾ ॥੯॥ आपहि देखत बैठ तमासा ॥९॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜੀਵ ਜੰਤ ਸਭ ਥਾਪਿ ਕੈ; ਪੰਥ ਬਨਾਏ ਦੋਇ ॥ जीव जंत सभ थापि कै; पंथ बनाए दोइ ॥ ਝਗਰਿ ਪਚਾਏ ਆਪਿ ਮਹਿ; ਮੋਹਿ ਨ ਚੀਨੈ ਕੋਇ ॥੧੦॥ झगरि पचाए आपि महि; मोहि न चीनै कोइ ॥१०॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਯਹ ਸਭ ਭੇਦ ਸਾਧੁ ਕੋਊ ਜਾਨੈ ॥ यह सभ भेद साधु कोऊ जानै ॥ ਸਤਿਨਾਮੁ ਕੋ ਤਤ ਪਛਾਨੈ ॥ सतिनामु को तत पछानै ॥ ਜੋ ਸਾਧਕ ਯਾ ਕੌ ਲਖਿ ਪਾਵੈ ॥ जो साधक या कौ लखि पावै ॥ ਜਨਨੀ ਜਠਰ ਬਹੁਰਿ ਨਹਿ ਆਵੈ ॥੧੧॥ जननी जठर बहुरि नहि आवै ॥११॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜਬ ਜੋਗੀ ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ; ਤਬ ਰਾਜੈ ਮੁਸਕਾਇ ॥ जब जोगी ऐसे कहियो; तब राजै मुसकाइ ॥ ਤਤ ਬ੍ਰਹਮ ਕੇ ਬਾਦਿ ਕੌ; ਉਚਰਤ ਭਯੋ ਬਨਾਇ ॥੧੨॥ तत ब्रहम के बादि कौ; उचरत भयो बनाइ ॥१२॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਜੋਗੀ ਡਿੰਭ? ਕਿ ਜੋਗੀ ਜਿਯਰੋ? ॥ जोगी डि्मभ? कि जोगी जियरो? ॥ ਜੋਗੀ ਦੇਹ? ਕਿ ਜੋਗੀ ਹਿਯਰੋ? ॥ जोगी देह? कि जोगी हियरो? ॥ ਸੋ ਜੋਗੀ, ਜੋ ਜੋਗ ਪਛਾਨੈ ॥ सो जोगी, जो जोग पछानै ॥ ਸਤਿਨਾਮੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਨੈ ॥੧੩॥ सतिनामु बिनु अवरु न जानै ॥१३॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਡਿੰਭ ਦਿਖਾਯੋ ਜਗਤ ਕੋ; ਜੋਗੁ ਨ ਉਪਜਿਯੋ ਜੀਯ ॥ डि्मभ दिखायो जगत को; जोगु न उपजियो जीय ॥ ਯਾ ਜਗ ਕੇ ਸੁਖ ਤੇ ਗਯੋ; ਜਨਮ ਬ੍ਰਿਥਾ ਗੇ ਕੀਯ ॥੧੪॥ या जग के सुख ते गयो; जनम ब्रिथा गे कीय ॥१४॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਤਬ ਜੋਗੀ ਹਸਿ ਬਚਨ ਉਚਾਰੋ ॥ तब जोगी हसि बचन उचारो ॥ ਸੁਨਹੁ ਰਾਵ ਜੂ! ਗ੍ਯਾਨ ਹਮਾਰੋ ॥ सुनहु राव जू! ग्यान हमारो ॥ ਸੋ ਜੋਗੀ, ਜੋ ਜੋਗ ਪਛਾਨੈ ॥ सो जोगी, जो जोग पछानै ॥ ਸਤਿਨਾਮੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਨੈ ॥੧੫॥ सतिनामु बिनु अवरु न जानै ॥१५॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜਬ ਚਾਹਤ ਹੈ ਆਤਮਾ; ਇਕ ਤੇ ਭਯੋ ਅਨੇਕ ॥ जब चाहत है आतमा; इक ते भयो अनेक ॥ ਅਨਿਕ ਭਾਂਤਿ ਪਸਰਤ ਜਗਤ; ਬਹੁਰਿ ਏਕ ਕੋ ਏਕ ॥੧੬॥ अनिक भांति पसरत जगत; बहुरि एक को एक ॥१६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਯਹ ਨਹਿ ਮਰੈ ਨ ਕਾਹੂ ਮਾਰੈ ॥ यह नहि मरै न काहू मारै ॥ ਭੂਲਾ ਲੋਕ ਭਰਮੁ ਬੀਚਾਰੈ ॥ भूला लोक भरमु बीचारै ॥ ਘਟ ਘਟ ਬ੍ਯਾਪਕ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥ घट घट ब्यापक अंतरजामी ॥ ਸਭ ਹੀ ਮਹਿ ਰਵਿ ਰਹਿਯੋ ਸੁਆਮੀ ॥੧੭॥ सभ ही महि रवि रहियो सुआमी ॥१७॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਘੋਰਾ ਕਹੂੰ ਭਯੋ, ਕਹੂੰ ਹਾਥੀ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਗਯੋ ਕਹੂੰ; ਪੰਛੀ ਰੂਪ ਲਯੋ ਕਹੂੰ, ਫਲ ਫੂਲ ਰਹਿਯੋ ਹੈ ॥ घोरा कहूं भयो, कहूं हाथी ह्वै कै गयो कहूं; पंछी रूप लयो कहूं, फल फूल रहियो है ॥ ਪਾਵਕ ਹ੍ਵੈ ਦਹਿਯੋ ਕਹੂੰ, ਪੌਨ ਰੂਪ ਕਹਿਯੋ ਕਹੂੰ; ਚੀਤ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਗਹਿਯੋ ਕਹੂੰ, ਪਾਨੀ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਬਹਿਯੋ ਹੈ ॥ पावक ह्वै दहियो कहूं, पौन रूप कहियो कहूं; चीत ह्वै कै गहियो कहूं, पानी ह्वै कै बहियो है ॥ ਅੰਬਰ ਉਤਾਰੇ, ਰਾਵਨਾਦਿਕ ਸੰਘਾਰੇ ਕਹੂੰ; ਬਨ ਮੈ ਬਿਹਾਰੇ, ਐਸੇ ਬੇਦਨ ਮੈ ਕਹਿਯੋ ਹੈ ॥ अ्मबर उतारे, रावनादिक संघारे कहूं; बन मै बिहारे, ऐसे बेदन मै कहियो है ॥ ਪੁਰਖ ਹ੍ਵੈ ਆਪੁ ਕਹੂੰ, ਇਸਤ੍ਰਿਨ ਕੋ ਰੂਪ ਧਰਿਯੋ; ਮੂਰਖਨ ਭੇਦ ਤਾ ਕੋ ਨੈਕ ਹੂੰ ਨ ਲਹਿਯੋ ਹੈ ॥੧੮॥ पुरख ह्वै आपु कहूं, इसत्रिन को रूप धरियो; मूरखन भेद ता को नैक हूं न लहियो है ॥१८॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਕਵਨ ਮਰੈ? ਕਾ ਕੋ ਕੋਊ ਮਾਰੈ? ॥ कवन मरै? का को कोऊ मारै? ॥ ਭੂਲਾ ਲੋਕ ਭਰਮ ਬੀਚਾਰੈ ॥ भूला लोक भरम बीचारै ॥ ਯਹ ਨ ਮਰਤ, ਮਾਰਤ ਹੈ ਨਾਹੀ ॥ यह न मरत, मारत है नाही ॥ ਯੌ ਰਾਜਾ! ਸਮਝਹੁ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥੧੯॥ यौ राजा! समझहु मन माही ॥१९॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |