ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 826 ਸੋਹਤ ਸੁਧ ਸੁਧਾਰੇ ਸੇ ਸੁੰਦਰ; ਜੋਬਨ ਜੋਤਿ ਸੁ ਢਾਰ ਢਰੇ ਹੈ ॥ सोहत सुध सुधारे से सुंदर; जोबन जोति सु ढार ढरे है ॥ ਸਾਰਸ ਸੋਮ ਸੁਰਾ ਸਿਤ ਸਾਇਕ; ਕੰਜ ਕੁਰੰਗਨ ਕ੍ਰਾਂਤਿ ਹਰੇ ਹੈ ॥ सारस सोम सुरा सित साइक; कंज कुरंगन क्रांति हरे है ॥ ਖੰਜਨ ਔ ਮਕਰ ਧ੍ਵਜ ਮੀਨ; ਨਿਹਾਰਿ ਸਭੈ ਛਬਿ, ਲਾਜ ਮਰੇ ਹੈ ॥ खंजन औ मकर ध्वज मीन; निहारि सभै छबि, लाज मरे है ॥ ਲੋਚਨ ਸ੍ਰੀ ਨੰਦ ਨੰਦਨ ਕੇ; ਬਿਧਿ ਮਾਨਹੁ ਬਾਨ ਬਨਾਇ ਧਰੇ ਹੈ ॥੧੬॥ लोचन स्री नंद नंदन के; बिधि मानहु बान बनाइ धरे है ॥१६॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਚਿੰਤਾ ਜੈਸੋ ਚੰਦਨ, ਚਿਰਾਗ ਲਾਗੇ ਚਿਤਾ ਸਮ; ਚੇਟਕ ਸੇ ਚਿਤ੍ਰ ਚਾਰੁ, ਚੌਪਖਾ ਕੁਸੈਲ ਸੀ ॥ चिंता जैसो चंदन, चिराग लागे चिता सम; चेटक से चित्र चारु, चौपखा कुसैल सी ॥ ਚਿਤਾ ਜੈਸੇ ਚੀਰ, ਚਪਲਾ ਸੀ ਚਿਤਵਨ ਲਾਗੈ; ਚੀਰਬੇ ਸੀ ਚੌਪਖਾ, ਸੁਹਾਤੁ ਨ ਰੁਚੈਲ ਸੀ ॥ चिता जैसे चीर, चपला सी चितवन लागै; चीरबे सी चौपखा, सुहातु न रुचैल सी ॥ ਚੰਗੁਲ ਸੀ ਚੌਪ, ਸਰ ਚਾਂਪ ਜੈਸੋ ਚਾਮੀਕਰ; ਚੋਟ ਸੀ ਚਿਨੌਤ ਲਾਗੈ, ਸੀਰੀ ਲਾਗੈ ਸੈਲ ਸੀ ॥ चंगुल सी चौप, सर चांप जैसो चामीकर; चोट सी चिनौत लागै, सीरी लागै सैल सी ॥ ਚਟਕ ਚੁਪੇਟ ਸੀ ਲਗਤ ਬਿਨਾ ਚਿੰਤਾਮਨਿ; ਚਾਬੁਕ ਸੇ ਚੌਰ ਲਾਗੈ, ਚਾਂਦਨੀ ਚੁਰੈਲ ਸੀ ॥੧੭॥ चटक चुपेट सी लगत बिना चिंतामनि; चाबुक से चौर लागै, चांदनी चुरैल सी ॥१७॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਪੜਿ ਪਤਿਯਾ ਤਾ ਕੀ ਤੁਰਤੁ; ਰੀਝਿ ਗਏ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ॥ पड़ि पतिया ता की तुरतु; रीझि गए ब्रिजनाथ ॥ ਸਖੀ ਏਕ ਪਠਾਵਤ ਭਏ; ਮੈਨਪ੍ਰਭਾ ਕੇ ਸਾਥ ॥੧੮॥ सखी एक पठावत भए; मैनप्रभा के साथ ॥१८॥ ਰਾਧਾ ਸੌ ਮਿਲਨੋ ਬਦ੍ਯੋ; ਜਲ ਜਮੁਨਾ ਮੈ ਜਾਇ ॥ राधा सौ मिलनो बद्यो; जल जमुना मै जाइ ॥ ਸਖੀ ਪਠੀ ਤਾ ਕੋ ਤਬੈ; ਤਿਹ ਮੁਹਿ ਆਨਿ ਮਿਲਾਇ ॥੧੯॥ सखी पठी ता को तबै; तिह मुहि आनि मिलाइ ॥१९॥ ਸਖੀ ਤੁਰਤ ਤਹ ਕੌ ਚਲੀ; ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਪਤਿ ਕੇ ਹੇਤ ॥ सखी तुरत तह कौ चली; स्री जदुपति के हेत ॥ ਜੈਸੇ ਪਵਨ ਪ੍ਰਚੰਡ ਕੌ; ਤਨ ਨ ਦਿਖਾਈ ਦੇਤ ॥੨੦॥ जैसे पवन प्रचंड कौ; तन न दिखाई देत ॥२०॥ ਤੜਿਤਾ ਕ੍ਰਿਤ ਜਾ ਕੌ ਸਖੀ; ਚਤੁਰਿ ਕਹਤ ਤ੍ਰਿਯ ਆਇ ॥ तड़िता क्रित जा कौ सखी; चतुरि कहत त्रिय आइ ॥ ਸੋ ਹਰਿ ਰਾਧਾ ਪ੍ਰਤਿ ਪਠੀ; ਭੇਦ ਸਕਲ ਸਮਝਾਇ ॥੨੧॥ सो हरि राधा प्रति पठी; भेद सकल समझाइ ॥२१॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਫੂਲ ਫੁਲੇਲ ਲਗਾਇ ਕੈ ਚੰਦਨ; ਬੈਠਿ ਰਹੀ ਕਰਿ ਭੋਜਨ ਭਾਮਨਿ ॥ फूल फुलेल लगाइ कै चंदन; बैठि रही करि भोजन भामनि ॥ ਬੇਗ ਬੁਲਾਵਤ ਹੈ ਬਡ ਡ੍ਯਾਛ; ਕਰੋ ਨ ਬਿਲੰਬ, ਚਲੋ ਗਜ ਗਾਮਿਨਿ! ॥ बेग बुलावत है बड ड्याछ; करो न बिल्मब, चलो गज गामिनि! ॥ ਆਜ ਮਿਲੋ, ਘਨ ਸੇ ਤਨ ਕੋ; ਘਹਰੈ ਘਨ ਮੈ, ਜੈਸੇ ਕੌਧਤ ਦਾਮਿਨਿ ॥ आज मिलो, घन से तन को; घहरै घन मै, जैसे कौधत दामिनि ॥ ਮਾਨਤ ਬਾਤ ਨ ਜਾਨਤ ਤੈ ਸਖੀ! ਜਾਤ ਬਿਹਾਤ ਇਤੈ ਬਹੁ ਜਾਮਿਨਿ ॥੨੨॥ मानत बात न जानत तै सखी! जात बिहात इतै बहु जामिनि ॥२२॥ ਗੋਪ ਕੋ ਭੇਖ ਕਬੈ ਧਰਿ ਹੈ ਹਰਿ; ਕੁੰਜ ਗਰੀ ਕਬ ਆਨਿ ਬਸੈ ਹੈ? ॥ गोप को भेख कबै धरि है हरि; कुंज गरी कब आनि बसै है? ॥ ਮੋਰ ਪਖਊਅਨ ਕੌ ਧਰਿ ਹੈ ਕਬ? ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੈ ਗ੍ਰਿਹ ਗੋਰਸ ਖੈ ਹੈ ॥ मोर पखऊअन कौ धरि है कब? ग्वारनि कै ग्रिह गोरस खै है ॥ ਬੰਸੀ ਬਜੈ ਹੈ ਕਬੈ ਜਮੁਨਾ ਤਟ? ਤੋਹਿ ਬੁਲਾਵਨ ਮੋਹਿ ਪਠੈ ਹੈ ॥ बंसी बजै है कबै जमुना तट? तोहि बुलावन मोहि पठै है ॥ ਮਾਨ ਕਹਿਯੋ ਹਮਰੋ ਹਰਿ ਪੈ; ਚਲੁ ਰੀ! ਬਹੁਰੋ ਹਰਿਹੂੰ ਨ ਬੁਲੈ ਹੈ ॥੨੩॥ मान कहियो हमरो हरि पै; चलु री! बहुरो हरिहूं न बुलै है ॥२३॥ ਤੇਰੀ ਸਰਾਹ ਸਦੈਵ ਕਰੈ; ਤ੍ਰਿਯ! ਤੇਰੀ ਕਥਾ ਪਿਯ ਗਾਵਤ ਹੈ ॥ तेरी सराह सदैव करै; त्रिय! तेरी कथा पिय गावत है ॥ ਹਿਤ ਤੇਰੇ ਸਿੰਗਾਰ ਸਜੈ ਸਜਨੀ! ਹਿਤ ਤੇਰੇ ਹੀ ਬੈਨ ਸਜਾਵਤ ਹੈ ॥ हित तेरे सिंगार सजै सजनी! हित तेरे ही बैन सजावत है ॥ ਹਿਤ ਤੇਰੇ ਹੀ ਚੰਦਨ ਗੌ ਘਨਸਾਰ; ਦੋਊ ਘਸਿ ਅੰਗ ਲਗਾਵਤ ਹੈ ॥ हित तेरे ही चंदन गौ घनसार; दोऊ घसि अंग लगावत है ॥ ਹਰਿ ਕੋ ਮਨੁ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਕੁਮਾਰਿ; ਹਰਿਯੋ, ਕਹੂੰ ਜਾਨ ਨ ਪਾਵਤ ਹੈ ॥੨੪॥ हरि को मनु स्री ब्रिखभान कुमारि; हरियो, कहूं जान न पावत है ॥२४॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |