ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 552 ਰੰਗ ਨ ਰੇਖ ਅਭੇਖ ਸਦਾ; ਪ੍ਰਭ ਅੰਤ ਨ ਆਵਤ ਹੈ ਜੁ ਬਤਇਯੈ ॥ रंग न रेख अभेख सदा; प्रभ अंत न आवत है जु बतइयै ॥ ਚਉਦਹੂ ਲੋਕਨ ਮੈ ਜਿਹ ਕੋ; ਦਿਨਿ ਰੈਨਿ ਸਦਾ ਜਸੁ ਕੇਵਲ ਗਇਯੈ ॥ चउदहू लोकन मै जिह को; दिनि रैनि सदा जसु केवल गइयै ॥ ਗਿਆਨ ਬਿਖੈ ਅਰੁ ਧਿਆਨ ਬਿਖੈ; ਇਸਨਾਨ ਬਿਖੈ ਰਸ ਮੈ ਚਿਤ ਕਇਯੈ ॥ गिआन बिखै अरु धिआन बिखै; इसनान बिखै रस मै चित कइयै ॥ ਬੇਦ ਜਪੈ ਜਿਹ ਕੋ ਤਿਹ ਜਾਪ; ਸਦਾ ਕਰੀਯੈ ਨ੍ਰਿਪ ਯੌ ਸੁਨਿ ਲਇਯੈ ॥੨੪੪੯॥ बेद जपै जिह को तिह जाप; सदा करीयै न्रिप यौ सुनि लइयै ॥२४४९॥ ਜਾਹਿ ਕੀ ਦੇਹ ਸਦਾ ਗੁਨ ਗਾਵਤ; ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਕੇ ਰਸ ਕੇ ਸੰਗ ਭੀਨੀ ॥ जाहि की देह सदा गुन गावत; स्याम जू के रस के संग भीनी ॥ ਤਾਹਿ ਪਿਤਾ ਹਮਰੇ ਸੰਗ ਬਾਤ; ਕਹੀ ਤਿਹ ਤੇ ਹਮ ਹੂ ਸੁਨਿ ਲੀਨੀ ॥ ताहि पिता हमरे संग बात; कही तिह ते हम हू सुनि लीनी ॥ ਜਾਪ ਜਪੈ ਸਭ ਹੀ ਹਰਿ ਕੋ; ਸੁ ਜਪੈ ਨਹਿ ਹੈ, ਜਿਹ ਕੀ ਮਤਿ ਹੀਨੀ ॥ जाप जपै सभ ही हरि को; सु जपै नहि है, जिह की मति हीनी ॥ ਤਾਹਿ ਸਦਾ ਰੁਚਿ ਸੋ ਜਪੀਐ; ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਸੁਕਦੇਵ ਇਹੈ ਮਤਿ ਦੀਨੀ ॥੨੪੫੦॥ ताहि सदा रुचि सो जपीऐ; न्रिप को सुकदेव इहै मति दीनी ॥२४५०॥ ਕਸਟ ਕੀਏ ਜੋ ਨ ਆਵਤ ਹੈ ਕਰਿ; ਸੀਸ ਜਟਾ ਧਰੇ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ॥ कसट कीए जो न आवत है करि; सीस जटा धरे हाथि न आवै ॥ ਬਿਦਿਆ ਪੜੇ ਨ ਕੜੇ ਤਪ ਸੋ; ਅਰੁ ਜੋ ਦ੍ਰਿਗ ਮੂੰਦ ਕੋਊ ਗੁਨ ਗਾਵੈ ॥ बिदिआ पड़े न कड़े तप सो; अरु जो द्रिग मूंद कोऊ गुन गावै ॥ ਬੀਨ ਬਜਾਇ ਸੁ ਨ੍ਰਿਤ ਦਿਖਾਇ; ਬਤਾਇ ਭਲੇ ਹਰਿ ਲੋਕ ਰਿਝਾਵੈ ॥ बीन बजाइ सु न्रित दिखाइ; बताइ भले हरि लोक रिझावै ॥ ਪ੍ਰੇਮ ਬਿਨਾ ਕਰ ਮੋ ਨਹੀ ਆਵਤ; ਬ੍ਰਹਮ ਹੂ ਸੋ ਜਿਹ ਭੇਦ ਨ ਪਾਵੈ ॥੨੪੫੧॥ प्रेम बिना कर मो नही आवत; ब्रहम हू सो जिह भेद न पावै ॥२४५१॥ ਖੋਜ ਰਹੇ ਰਵਿ ਸੇ ਸਸਿ ਸੇ; ਤਿਹ ਕੋ ਤਿਹ ਕੋ ਕਛੁ ਅੰਤ ਨ ਆਯੋ ॥ खोज रहे रवि से ससि से; तिह को तिह को कछु अंत न आयो ॥ ਰੁਦ੍ਰ ਕੇ ਪਾਰ ਨ ਪਇਯਤ ਜਾਹਿ ਕੇ; ਬੇਦ ਸਕੈ ਨਹਿ ਭੇਦ ਬਤਾਯੋ ॥ रुद्र के पार न पइयत जाहि के; बेद सकै नहि भेद बतायो ॥ ਨਾਰਦ ਤੂੰਬਰ ਲੈ ਕਰਿ ਬੀਨ; ਭਲੇ ਬਿਧਿ ਸੋ ਹਰਿ ਕੋ ਗੁਨ ਗਾਯੋ ॥ नारद तू्मबर लै करि बीन; भले बिधि सो हरि को गुन गायो ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਬਿਨੁ ਪ੍ਰੇਮ ਕੀਏ; ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਸੋ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਪਾਯੋ ॥੨੪੫੨॥ स्याम भनै बिनु प्रेम कीए; ब्रिज नाइक सो ब्रिज नाइक पायो ॥२४५२॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜਬ ਨ੍ਰਿਪ ਸੋ ਸੁਕ ਯੌ ਕਹਿਯੋ; ਤਬ ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਕ ਕੇ ਸਾਥ ॥ जब न्रिप सो सुक यौ कहियो; तब न्रिप सुक के साथ ॥ ਹਰਿ ਜਨ ਦੁਖੀ, ਸੁਖੀ ਸੁ ਸਿਵ; ਰਹੈ, ਸੁ ਕਹੁ ਮੁਹਿ ਗਾਥ ॥੨੪੫੩॥ हरि जन दुखी, सुखी सु सिव; रहै, सु कहु मुहि गाथ ॥२४५३॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਜਬ ਸੁਕ ਸੋ ਯਾ ਬਿਧ ਕਹਿਯੋ ॥ जब सुक सो या बिध कहियो ॥ ਦੀਬੋ ਤਬ ਸੁਕ ਉਤਰ ਚਹਿਯੋ ॥ दीबो तब सुक उतर चहियो ॥ ਇਹੈ ਜੁਧਿਸਟਰ ਕੈ ਜੀਅ ਆਯੋ ॥ इहै जुधिसटर कै जीअ आयो ॥ ਹਰਿ ਪੂਛਿਓ ਹਰਿ ਭੇਦ ਸੁਨਾਯੋ ॥੨੪੫੪॥ हरि पूछिओ हरि भेद सुनायो ॥२४५४॥ ਸੁਕੋ ਬਾਚ ॥ सुको बाच ॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਸੁਨਿ ਭੂਪਤਿ ! ਯਾ ਜਗਤ ਮੈ; ਦੁਖੀ ਰਹਤ ਹਰਿ ਸੰਤ ॥ सुनि भूपति ! या जगत मै; दुखी रहत हरि संत ॥ ਅੰਤਿ ਲਹਤ ਹੈ ਮੁਕਤਿ ਫਲ; ਪਾਵਤ ਹੈ ਭਗਵੰਤ ॥੨੪੫੫॥ अंति लहत है मुकति फल; पावत है भगवंत ॥२४५५॥ ਸੋਰਠਾ ॥ सोरठा ॥ ਰੁਦ੍ਰ ਭਗਤ ਜਗ ਮਾਹਿ; ਸੁਖ ਕੇ ਦਿਵਸ ਸਦਾ ਭਰੈ ॥ रुद्र भगत जग माहि; सुख के दिवस सदा भरै ॥ ਮਰੈ, ਫਿਰਿ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ; ਫਲੁ ਕਛੁ ਲਹੈ ਨ ਮੁਕਤਿ ਕੋ ॥੨੪੫੬॥ मरै, फिरि आवहि जाहि; फलु कछु लहै न मुकति को ॥२४५६॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |