ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 516 ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਗਾਲ ਬਜਾਇ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਸੋ; ਅਰੁ ਤਾਲ ਸਭੋ ਸੰਗਿ ਹਾਥਨ ਦੀਨੋ ॥ गाल बजाइ भली बिधि सो; अरु ताल सभो संगि हाथन दीनो ॥ ਜੈਸੇ ਲਿਖੀ ਬਿਧਿ ਬੇਦ ਬਿਖੈ; ਤਿਹ ਭੂਪ ਤਿਹੀ ਬਿਧਿ ਸੋ ਤਪੁ ਕੀਨੋ ॥ जैसे लिखी बिधि बेद बिखै; तिह भूप तिही बिधि सो तपु कीनो ॥ ਜਗਿ ਕਰੇ ਸਭ ਹੀ ਬਿਧਿ ਪੂਰਬ; ਕਉਨ ਬਿਧਾਨ ਬਿਨਾ ਨਹੀ ਹੀਨੋ ॥ जगि करे सभ ही बिधि पूरब; कउन बिधान बिना नही हीनो ॥ ਰੁਦ੍ਰ ਰਿਝਾਇ ਕਹਿਯੋ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਸੁ; ਹੋ ਕੁਟਵਾਰ, ਇਹੀ ਬਰੁ ਲੀਨੋ ॥੨੧੮੫॥ रुद्र रिझाइ कहियो इह भांति सु; हो कुटवार, इही बरु लीनो ॥२१८५॥ ਰੁਦ੍ਰ ਜਬੈ ਕੁਟਵਾਰ ਕਯੋ; ਤਬ ਦੇਸਨਿ ਦੇਸਨ ਧਰਮ ਚਲਾਯੋ ॥ रुद्र जबै कुटवार कयो; तब देसनि देसन धरम चलायो ॥ ਪਾਪ ਕੀ ਬਾਤ ਗਈ ਛਪ ਕੈ; ਸਭ ਹੀ ਜਗ ਮੈ ਜਸੁ ਭੂਪਤਿ ਛਾਯੋ ॥ पाप की बात गई छप कै; सभ ही जग मै जसु भूपति छायो ॥ ਸਤ੍ਰ ਤ੍ਰਿਸੂਲ ਕੈ ਬਸਿ ਭਏ ਅਰਿ; ਅਉਰ ਕਿਹੂੰ ਨਹਿ ਸੀਸ ਉਠਾਯੋ ॥ सत्र त्रिसूल कै बसि भए अरि; अउर किहूं नहि सीस उठायो ॥ ਲੋਗਨ ਤਉਨ ਸਮੈ ਜਗ ਮੈ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥੨੧੮੬॥ लोगन तउन समै जग मै; कबि स्याम भनै अति ही सुख पायो ॥२१८६॥ ਰੁਦ੍ਰ ਪ੍ਰਤਾਪ ਭਏ ਅਰਿ ਬਸਿ; ਕਿਹੂੰ ਅਰਿ ਆਨ ਨ ਸੀਸ ਉਠਾਯੋ ॥ रुद्र प्रताप भए अरि बसि; किहूं अरि आन न सीस उठायो ॥ ਕਰਿ ਲੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਅਤਿ ਹੀ; ਇਹ ਪਾਇਨ ਊਪਰ ਸੀਸ ਝੁਕਾਯੋ ॥ करि लै कबि स्याम भनै अति ही; इह पाइन ऊपर सीस झुकायो ॥ ਭੂਪ ਨ ਰੰਚਕ ਬਾਤ ਲਈ; ਇਹ ਪਉਰਖ ਮੇਰੋ ਈ ਹੈ ਲਖਿ ਪਾਯੋ ॥ भूप न रंचक बात लई; इह पउरख मेरो ई है लखि पायो ॥ ਪਉਰਖ ਭਯੋ ਭੁਜਦੰਡਨ ਰੁਦ੍ਰ ਤੇ; ਜੁਧ ਹੀ ਕੋ ਬਰੁ ਮਾਂਗਨ ਧਾਯੋ ॥੨੧੮੭॥ पउरख भयो भुजदंडन रुद्र ते; जुध ही को बरु मांगन धायो ॥२१८७॥ ਸੋਰਠਾ ॥ सोरठा ॥ ਮੂਰਖ ਲਹਿਯੋ ਨ ਭੇਦੁ; ਜੁਧੁ ਚਹਨਿ ਸਿਵ ਪੈ ਚਲਿਯੋ ॥ मूरख लहियो न भेदु; जुधु चहनि सिव पै चलियो ॥ ਕਰਿ ਬਿਰਥਾ ਸਭ ਖੇਦਿ; ਜਿਵ ਰਵਿ ਤਪ ਬਾਰੂ ਤਪੈ ॥੨੧੮੮॥ करि बिरथा सभ खेदि; जिव रवि तप बारू तपै ॥२१८८॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸੀਸ ਨਿਵਾਇ ਕੈ ਪ੍ਰੇਮ ਬਢਾਇ ਕੈ; ਯੌ ਨ੍ਰਿਪ ਰੁਦ੍ਰ ਸੋ ਬੈਨ ਸੁਨਾਵੈ ॥ सीस निवाइ कै प्रेम बढाइ कै; यौ न्रिप रुद्र सो बैन सुनावै ॥ ਜਾਤ ਹੋ ਹਉ ਜਿਹ ਸਤ੍ਰ ਪੈ ਰੁਦ੍ਰ ਜੂ ! ਕੋਊ ਨ ਆਗੇ ਤੇ ਹਾਥ ਉਠਾਵੈ ॥ जात हो हउ जिह सत्र पै रुद्र जू ! कोऊ न आगे ते हाथ उठावै ॥ ਤਾ ਤੇ ਅਯੋਧਨ ਕਉ ਹਮਰੋ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮਨੂਆ ਲਲਚਾਵੈ ॥ ता ते अयोधन कउ हमरो; कबि स्याम कहै मनूआ ललचावै ॥ ਚਾਹਤ ਹੋ ਤੁਮ ਤੇ ਬਰੁ ਆਜ; ਕੋਊ ਹਮਰੇ ਸੰਗ ਜੂਝ ਮਚਾਵੈ ॥੨੧੮੯॥ चाहत हो तुम ते बरु आज; कोऊ हमरे संग जूझ मचावै ॥२१८९॥ ਰੁਦ੍ਰ ਬਾਚ ਨ੍ਰਿਪ ਸੋ ॥ रुद्र बाच न्रिप सो ॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੇ ਸਿਵ ਕ੍ਰੋਧ ਬਢਾਯੋ ॥ यौ सुनि के सिव क्रोध बढायो ॥ ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਤਿਹ ਬਚਨ ਸੁਨਾਯੋ ॥ यौ कहि कै तिह बचन सुनायो ॥ ਜਬੈ ਧੁਜਾ ਤੁਮਰੀ ਗਿਰ ਪਰਿ ਹੈ ॥ जबै धुजा तुमरी गिर परि है ॥ ਤਬੈ ਸੂਰ ਕੋਊ ਤੁਮ ਸੰਗ ਲਰਿ ਹੈ ॥੨੧੯੦॥ तबै सूर कोऊ तुम संग लरि है ॥२१९०॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਹ੍ਵੈ ਕਰਿ ਕ੍ਰੋਧ ਜਬੈ ਸਿਵ ਜੂ; ਤਿਹ ਭੂਪਤਿ ਕੋ ਤਿਨ ਬੈਨ ਸੁਨਾਯੋ ॥ ह्वै करि क्रोध जबै सिव जू; तिह भूपति को तिन बैन सुनायो ॥ ਭੂਪ ਲਖਿਯੋ ਨਹਿ ਭੇਦ ਕਛੂ; ਸੁ ਲਖਿਯੋ ਚਿਤ ਚਾਹਤ ਹੋ ਸੋਊ ਪਾਯੋ ॥ भूप लखियो नहि भेद कछू; सु लखियो चित चाहत हो सोऊ पायो ॥ ਬਾਗੇ ਕੇ ਭੀਤਰ ਫੂਲਿ ਗਯੋ; ਭੁਜ ਦੰਡਨ ਕੋ ਅਤਿ ਓਜ ਜਨਾਯੋ ॥ बागे के भीतर फूलि गयो; भुज दंडन को अति ओज जनायो ॥ ਯੌ ਦਸ ਸੈ ਭੁਜ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ; ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਸੋ ਫਿਰਿ ਮੰਦਿਰ ਆਯੋ ॥੨੧੯੧॥ यौ दस सै भुज स्याम कहै; अति आनंद सो फिरि मंदिर आयो ॥२१९१॥ ਏਕ ਹੁਤੀ ਦੁਹਤਾ ਤਿਹ ਕੀ; ਤਿਹ ਸੋਤਿ ਨਿਸਾ ਸੁਪਨੋ ਇਕੁ ਪਾਯੋ ॥ एक हुती दुहता तिह की; तिह सोति निसा सुपनो इकु पायो ॥ ਮੈਨ ਸੋ ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਸੀ ਮੂਰਤਿ; ਸੋ ਇਹ ਕੇ ਚਲਿ ਮੰਦਿਰ ਆਯੋ ॥ मैन सो रूप अनूप सी मूरति; सो इह के चलि मंदिर आयो ॥ ਭੋਗ ਕੀਯੋ ਤਿਹ ਸੋ ਮਿਲਿ ਕੈ; ਇਨਿ ਚਿਤ ਬਿਖੈ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥ भोग कीयो तिह सो मिलि कै; इनि चित बिखै अति ही सुख पायो ॥ ਚਉਕ ਪਰੀ ਨਹੀ ਪੀਯ ਪਿਖਿਯੋ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤਿਨ ਸੋਕ ਜਨਾਯੋ ॥੨੧੯੨॥ चउक परी नही पीय पिखियो; कबि स्याम कहै तिन सोक जनायो ॥२१९२॥ |
Dasam Granth |