ਜੋ ਸਨਕਾਦਿਕ ਕੈ ਰਹੇ ਸੇਵ; ਘਨੀ ਤਿਨ ਕੇ ਹਰਿ ਹਾਥਿ ਨ ਆਏ ॥

जो सनकादिक कै रहे सेव; घनी तिन के हरि हाथि न आए ॥

ਪੂਜਤ ਹੈ ਬਹੁਤੇ ਹਿਤ ਕੈ; ਤਿਹ ਕਉ ਪੁਨਿ ਪਾਹਨ ਮੈ ਸਚ ਪਾਏ ॥

पूजत है बहुते हित कै; तिह कउ पुनि पाहन मै सच पाए ॥

ਅਉਰ ਘਨਿਯੋ ਮਿਲਿ ਬੇਦਨ ਕੇ ਮਤ; ਮੈ, ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੇ ਠਹਰਾਏ ॥

अउर घनियो मिलि बेदन के मत; मै, कबि स्याम कहे ठहराए ॥

ਤੇ ਕਹੈਂ, ਈਹਾ ਹੀ ਹੈ ਪ੍ਰਭੁ ਜੂ; ਜਬ ਕੰਚਨ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹ ਸ੍ਯਾਮਿ ਬਨਾਏ ॥੧੯੫੭॥

ते कहैं, ईहा ही है प्रभु जू; जब कंचन के ग्रिह स्यामि बनाए ॥१९५७॥

ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਸਭ ਸੂਰਨ ਸੋ; ਮੁਸਕਾਇ ਹਲੀ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

स्याम भनै सभ सूरन सो; मुसकाइ हली इह भांति उचारियो ॥

ਯਾ ਕੋ ਲਹਿਯੋ ਨ ਕਛੂ ਤੁਮ ਭੇਦ; ਅਰੇ ਇਹ ਚਉਦਹ ਲੋਕ ਸਵਾਰਿਯੋ ॥

या को लहियो न कछू तुम भेद; अरे इह चउदह लोक सवारियो ॥

ਯਾ ਹੀ ਹਨਿਯੋ ਦਸਕੰਧ ਮੁਰਾਰਿ; ਸੁਬਾਹ ਇਹੀ ਬਕ ਕੋ ਮੁਖ ਫਾਰਿਯੋ ॥

या ही हनियो दसकंध मुरारि; सुबाह इही बक को मुख फारियो ॥

ਅਉਰ ਸੁਨੋ ਅਰਿ ਦਾਨਵ ਸੰਗ; ਬਲੀ ਇਹ ਏਕ ਗਦਾ ਹੀ ਸੋ ਮਾਰਿਯੋ ॥੧੯੫੮॥

अउर सुनो अरि दानव संग; बली इह एक गदा ही सो मारियो ॥१९५८॥

ਹਜਾਰ ਹੀ ਬਰਖ ਇਹੀ ਲਰਿ ਕੈ; ਮਧੁ ਕੈਟਭ ਕੇ ਘਟਿ ਤੇ ਜੀਉ ਕਾਢਿਯੋ ॥

हजार ही बरख इही लरि कै; मधु कैटभ के घटि ते जीउ काढियो ॥

ਅਉਰ ਜਬੈ ਨਿਧਿ ਨੀਰ ਮਥਿਓ; ਤਬ ਦੇਵਨ ਰਛ ਕਰੀ ਸੁਖ ਬਾਢਿਯੋ ॥

अउर जबै निधि नीर मथिओ; तब देवन रछ करी सुख बाढियो ॥

ਰਾਵਨ ਏਹੀ ਹਨਿਓ ਰਨ ਮੈ; ਹਨਿ ਕੈ ਤਿਹ ਕੇ ਉਰ ਮੈ ਸਰ ਗਾਢਿਯੋ ॥

रावन एही हनिओ रन मै; हनि कै तिह के उर मै सर गाढियो ॥

ਅਉਰ ਘਨੀ ਹਮ ਊਪਰਿ ਭੀਰ; ਪਰੀ; ਤੁ ਰਹਿਓ ਰਨ ਖੰਭ ਸੋ ਠਾਢਿਯੋ ॥੧੯੫੯॥

अउर घनी हम ऊपरि भीर; परी; तु रहिओ रन ख्मभ सो ठाढियो ॥१९५९॥

ਅਉਰ ਸੁਨੋ ਮਨ ਲਾਇ ਸਬੈ; ਤੁਮਰੇ ਹਿਤ ਕੰਸ ਸੋ ਭੂਪ ਪਛਾਰਿਓ ॥

अउर सुनो मन लाइ सबै; तुमरे हित कंस सो भूप पछारिओ ॥

ਅਉਰ ਹਨੇ ਤਿਹ ਬਾਜ ਘਨੇ; ਗਜ ਮਾਨਹੁ ਮੂਲ ਦੈ ਰੂਪ ਉਖਾਰਿਓ ॥

अउर हने तिह बाज घने; गज मानहु मूल दै रूप उखारिओ ॥

ਅਉਰ ਜਿਤੇ ਹਮ ਪੈ ਮਿਲਿ ਕੈ; ਅਰਿ ਆਇ ਹੁਤੇ, ਸੁ ਸਭੈ ਇਹ ਮਾਰਿਓ ॥

अउर जिते हम पै मिलि कै; अरि आइ हुते, सु सभै इह मारिओ ॥

ਮਾਟੀ ਕੇ ਧਾਮ ਤੁਮੈ ਛਡਵਾਇ ਕੈ; ਕੰਚਨ ਕੇ ਅਬ ਧਾਮ ਸਵਾਰਿਓ ॥੧੯੬੦॥

माटी के धाम तुमै छडवाइ कै; कंचन के अब धाम सवारिओ ॥१९६०॥

ਯੌ ਜਬ ਬੈਨ ਕਹੇ ਮੁਸਲੀਧਰਿ; ਤਉ ਸਬ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਸਚੁ ਆਯੋ ॥

यौ जब बैन कहे मुसलीधरि; तउ सब के मन मै सचु आयो ॥

ਯਾਹੀ ਹਨਿਓ ਬਕ ਅਉਰ ਅਘਾਸੁਰ; ਯਾਹੀ ਚੰਡੂਰ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਘਾਯੋ ॥

याही हनिओ बक अउर अघासुर; याही चंडूर भली बिधि घायो ॥

ਕੰਸ ਤੇ ਇੰਦ੍ਰ ਨ ਜੀਤ ਸਕਿਓ; ਇਨ ਸੋ ਗਹਿ ਕੇਸਨ ਤੇ ਪਟਕਾਯੋ ॥

कंस ते इंद्र न जीत सकिओ; इन सो गहि केसन ते पटकायो ॥

ਕੰਚਨ ਕੇ ਅਬ ਧਾਮ ਦੀਏ ਕਰਿ; ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਸਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਯੋ ॥੧੯੬੧॥

कंचन के अब धाम दीए करि; स्री ब्रिजनाथ सही प्रभु पायो ॥१९६१॥

ਐਸੇ ਹੀ ਦਿਵਸ ਬਤੀਤ ਕੀਏ; ਸੁਖੁ ਸੋ, ਦੁਖੁ ਪੈ ਕਿਨਹੂੰ ਨਹੀ ਪਾਯੋ ॥

ऐसे ही दिवस बतीत कीए; सुखु सो, दुखु पै किनहूं नही पायो ॥

ਕੰਚਨ ਧਾਮ ਬਨੇ ਸਭ ਕੇ; ਸੁ ਨਿਹਾਰਿ ਜਿਨੈ ਸਿਵ ਸੋ ਲਲਚਾਯੋ ॥

कंचन धाम बने सभ के; सु निहारि जिनै सिव सो ललचायो ॥

ਇੰਦ੍ਰ ਤ੍ਯਾਗ ਕੈ ਇੰਦ੍ਰਪੁਰੀ; ਸਭ ਦੇਵਨ ਲੈ ਤਿਨ ਦੇਖਨ ਆਯੋ ॥

इंद्र त्याग कै इंद्रपुरी; सभ देवन लै तिन देखन आयो ॥

ਦੁਆਰਵਤੀ ਹੂ ਕੋ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ; ਜਦੁਰਾਇ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਬਿਓਤ ਬਨਾਯੋ ॥੧੯੬੨॥

दुआरवती हू को स्याम भनै; जदुराइ भली बिधि बिओत बनायो ॥१९६२॥

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਕੰਧੇ ਪੁਰਾਣੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਦੁਆਰਕ ਪੁਰੀ ਬਨਾਈਬੋ ਧਯਾਇ ਸਮਾਪਤੰ ॥

इति स्री दसम सकंधे पुराणे बचित्र नाटक ग्रंथे क्रिसनावतारे दुआरक पुरी बनाईबो धयाइ समापतं ॥