ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 487 ਅਥ ਬਲਿਭਦ੍ਰ ਬ੍ਯਾਹ ॥ अथ बलिभद्र ब्याह ॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਐਸੇ ਕ੍ਰਿਸਨ ਬਤੀਤ ਬਹੁ; ਦਿਵਸ ਕੀਏ ਸੁਖੁ ਮਾਨਿ ॥ ऐसे क्रिसन बतीत बहु; दिवस कीए सुखु मानि ॥ ਤਬ ਲਗ ਰੇਵਤ ਭੂਪ ਇਕ; ਹਲੀ ਪਾਇ ਗਹੇ ਆਨਿ ॥੧੯੬੩॥ तब लग रेवत भूप इक; हली पाइ गहे आनि ॥१९६३॥ ਨਾਮ ਰੇਵਤੀ ਜਾਹਿ ਕੋ; ਮਮ ਕੰਨਿਆ ਕੋ ਨਾਮ ॥ नाम रेवती जाहि को; मम कंनिआ को नाम ॥ ਕਹਿਯੋ ਭੂਪ ਤਿਹ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਹ੍ਵੈ; ਤਾਹਿ ਬਰੋ ਬਲਿਰਾਮ ! ॥੧੯੬੪॥ कहियो भूप तिह प्रसंनि ह्वै; ताहि बरो बलिराम ! ॥१९६४॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਭੂਪ ਕੀ ਯੌ ਸੁਨ ਕੇ ਬਤੀਯਾ; ਬਲਿਰਾਮ ਘਨੋ ਚਿਤ ਮੈ ਸੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥ भूप की यौ सुन के बतीया; बलिराम घनो चित मै सुखु पायो ॥ ਬ੍ਯਾਹ ਕੋ ਜੋਰਿ ਸਮਾਜ ਸਬੈ; ਤਿਹ ਬ੍ਯਾਹ ਕੇ ਕਾਜ ਤਬੈ ਉਠਿ ਧਾਯੋ ॥ ब्याह को जोरि समाज सबै; तिह ब्याह के काज तबै उठि धायो ॥ ਬ੍ਯਾਹ ਕੀਯੋ ਸੁਖ ਪਾਇ ਘਨੋ; ਬਹੁ ਬਿਪਨ ਲੋਕਨ ਦਾਨ ਦਿਵਾਯੋ ॥ ब्याह कीयो सुख पाइ घनो; बहु बिपन लोकन दान दिवायो ॥ ਐਸੇ ਬ੍ਯਾਹ ਹੁਲਾਸ ਬਢਾਇ ਕੈ; ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਅਪਨੇ ਗ੍ਰਿਹਿ ਆਯੋ ॥੧੯੬੫॥ ऐसे ब्याह हुलास बढाइ कै; स्याम भनै अपने ग्रिहि आयो ॥१९६५॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਜਬ ਪੀਅ ਤ੍ਰੀਅ ਕੀ ਓਰਿ ਨਿਹਾਰਿਓ ॥ जब पीअ त्रीअ की ओरि निहारिओ ॥ ਛੋਟੇ ਹਮ ਇਹ ਬਡੀ ਬਿਚਾਰਿਓ ॥ छोटे हम इह बडी बिचारिओ ॥ ਤਿਹ ਕੇ ਹਲੁ ਲੈ ਕੰਧਹਿ ਧਰਿਓ ॥ तिह के हलु लै कंधहि धरिओ ॥ ਮਨ ਭਾਵਤ ਤਾ ਕੋ ਤਨੁ ਕਰਿਓ ॥੧੯੬੬॥ मन भावत ता को तनु करिओ ॥१९६६॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਬ੍ਯਾਹ ਭਯੋ ਬਲਿਦੇਵ ਕੋ; ਨਾਮੁ ਰੇਵਤੀ ਸੰਗਿ ॥ ब्याह भयो बलिदेव को; नामु रेवती संगि ॥ ਸੁ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਪੂਰਨ ਭਯੋ; ਤਬ ਹੀ ਕਥਾ ਪ੍ਰਸੰਗ ॥੧੯੬੭॥ सु कबि स्याम पूरन भयो; तब ही कथा प्रसंग ॥१९६७॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਬਲਿਭਦ੍ਰ ਬਿਆਹ ਬਰਨਨੰ ਸਮਾਪਤੰ ॥ इति स्री बचित्र नाटक ग्रंथे क्रिसनावतारे बलिभद्र बिआह बरननं समापतं ॥ ਅਥ ਰੁਕਮਿਨਿ ਬ੍ਯਾਹ ਕਥਨੰ ॥ अथ रुकमिनि ब्याह कथनं ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਬਲਿਰਾਮ ਕੋ ਬ੍ਯਾਹ ਭਯੋ ਜਬ ਹੀ; ਮਿਲਿ ਕੈ ਨਰ ਨਾਰਿ ਤਬੈ ਸੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥ बलिराम को ब्याह भयो जब ही; मिलि कै नर नारि तबै सुखु पायो ॥ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕੇ ਬ੍ਯਾਹ ਕੋ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜੀਅਰਾ ਲਲਚਾਯੋ ॥ स्री ब्रिजनाथ के ब्याह को; कबि स्याम कहै जीअरा ललचायो ॥ ਭੀਖਮ ਬ੍ਯਾਹ ਉਤੇ ਦੁਹਤਾ ਕੋ; ਰਚਿਓ ਅਪਨੋ ਸਭ ਸੈਨ ਬੁਲਾਯੋ ॥ भीखम ब्याह उते दुहता को; रचिओ अपनो सभ सैन बुलायो ॥ ਮਾਨਹੁ ਆਪਨੇ ਬ੍ਯਾਹਹਿ ਕੋ; ਜਦੁਬੀਰ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਬ੍ਯੋਤ ਬਨਾਯੋ ॥੧੯੬੮॥ मानहु आपने ब्याहहि को; जदुबीर भली बिधि ब्योत बनायो ॥१९६८॥ ਭੀਖਮ ਭੂਪ ਬਿਚਾਰ ਕੀਯੋ; ਦੁਹਤਾ ਇਹ ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕੋ ਦੀਜੈ ॥ भीखम भूप बिचार कीयो; दुहता इह स्री जदुबीर को दीजै ॥ ਯਾ ਤੇ ਭਲੋ ਨ ਕਛੂ ਕਹੂੰ ਹੈ; ਹਮ ਸ੍ਯਾਮ ਲਹੈ ਜਗ ਮੈ ਜਸੁ ਲੀਜੈ ॥ या ते भलो न कछू कहूं है; हम स्याम लहै जग मै जसु लीजै ॥ ਤਉ ਲਗਿ ਆਇ ਗਯੋ ਰੁਕਮੀ; ਰਿਸਿ ਬੋਲ ਉਠਿਯੋ ਸੁ ਪਿਤਾ ! ਕਸ ਕੀਜੈ? ॥ तउ लगि आइ गयो रुकमी; रिसि बोल उठियो सु पिता ! कस कीजै? ॥ ਜਾ ਕੁਲ ਕੀ ਨ ਬਿਵਾਹਤ ਹੈ ਹਮ; ਤਾ ਦੁਹਿਤਾ ਦੈ ਕਹਾ ਜਗੁ ਜੀਜੈ? ॥੧੯੬੯॥ जा कुल की न बिवाहत है हम; ता दुहिता दै कहा जगु जीजै? ॥१९६९॥ ਰੁਕਮੀ ਬਾਚ 'ਨ੍ਰਿਪ ਸੋ ॥ रुकमी बाच 'न्रिप सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਹੈ ਸਿਸੁਪਾਲ ਚੰਦੇਰੀ ਮੈ ਬੀਰ ਸੁ; ਤਾਹਿ ਬਿਯਾਹ ਕੇ ਕਾਜ ਬੁਲਈਯੈ ॥ है सिसुपाल चंदेरी मै बीर सु; ताहि बियाह के काज बुलईयै ॥ ਗੂਜਰ ਕੋ ਕਹਿਯੋ ਦੈ ਦੁਹਿਤਾ; ਜਗ ਮੈ ਸੰਗ ਲਾਜਨ ਕੇ ਮਰਿ ਜਈਯੈ ॥ गूजर को कहियो दै दुहिता; जग मै संग लाजन के मरि जईयै ॥ ਸ੍ਰੇਸਟ ਏਕ ਬੁਲਾਇ ਭਲੋ ਦਿਜ; ਤਾਹੀ ਕੇ ਲਿਆਵਨ ਕਾਜ ਪਠਈਯੈ ॥ स्रेसट एक बुलाइ भलो दिज; ताही के लिआवन काज पठईयै ॥ ਬ੍ਯਾਹ ਕੀ ਜੋ ਬਿਧਿ ਬੇਦ ਲਿਖੀ; ਦੁਹਿਤਾ ਸੋਊ ਕੈ ਬਿਧਿ ਤਾਹਿ ਕਉ ਦਈਯੈ ॥੧੯੭੦॥ ब्याह की जो बिधि बेद लिखी; दुहिता सोऊ कै बिधि ताहि कउ दईयै ॥१९७०॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |