ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 452 ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸਿੰਘ ਅਜੀਤ ਜਬੈ ਖੜਗੇਸ ਸੋ; ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਜੁਧੁ ਮਚਾਯੋ ॥ सिंघ अजीत जबै खड़गेस सो; स्याम कहै अति जुधु मचायो ॥ ਸੰਗਿ ਸਿਵਾਦਿਕ ਸੂਰਜਿ ਤੇ; ਅਰਿ ਮਾਰਨ ਕੋ ਤਿਹ ਹਾਥ ਉਚਾਯੋ ॥ संगि सिवादिक सूरजि ते; अरि मारन को तिह हाथ उचायो ॥ ਬਾਨ ਚਲੇ ਅਤਿ ਹੀ ਰਨ ਮੈ; ਨ੍ਰਿਪ ਕਾਟਿ ਸਬੈ ਮਨਿ ਰੋਸਿ ਤਚਾਯੋ ॥ बान चले अति ही रन मै; न्रिप काटि सबै मनि रोसि तचायो ॥ ਲੈ ਧਨੁ ਬਾਨ ਮਹਾ ਬਲਵਾਨ; ਹਨ੍ਯੋ ਭਟ ਕੋ, ਕਿਨਹੂੰ ਨ ਬਚਾਯੋ ॥੧੬੭੨॥ लै धनु बान महा बलवान; हन्यो भट को, किनहूं न बचायो ॥१६७२॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਜਬ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਮਾਰਿ ਗਿਰਾਯੋ ॥ जब अजीत सिंघ मारि गिरायो ॥ ਸੁ ਭਟਨ ਮਨ ਭਟਕਿਓ ਡਰ ਪਾਯੋ ॥ सु भटन मन भटकिओ डर पायो ॥ ਬਹੁਰੋ ਭੂਪਤਿ ਖੜਗ ਸੰਭਾਰਿਓ ॥ बहुरो भूपति खड़ग स्मभारिओ ॥ ਚਕ੍ਰਤ ਤੇ ਸਬਹੂੰ ਬਲੁ ਹਾਰਿਓ ॥੧੬੭੩॥ चक्रत ते सबहूं बलु हारिओ ॥१६७३॥ ਤਬ ਹਰਿ ਹਰਿ ਬਿਧਿ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰਿਓ ॥ तब हरि हरि बिधि मंत्र बिचारिओ ॥ ਮਰੈ ਨ ਜਰੈ ਅਗਨ ਤੇ ਜਾਰਿਓ ॥ मरै न जरै अगन ते जारिओ ॥ ਤਾ ਤੇ ਜਤਨ ਕਛੂ ਅਬ ਕੀਜੈ ॥ ता ते जतन कछू अब कीजै ॥ ਯਾ ਤੇ ਮਾਰਿ ਭੂਪ ਇਹ ਲੀਜੈ ॥੧੬੭੪॥ या ते मारि भूप इह लीजै ॥१६७४॥ ਬ੍ਰਹਮੇ ਕਹਿਓ ਸੁ ਇਹ ਬਿਧਿ ਕੀਜੈ ॥ ब्रहमे कहिओ सु इह बिधि कीजै ॥ ਮੋਹਿਤ ਹ੍ਵੈ ਮਨ ਤਬ ਬਲੁ ਛੀਜੈ ॥ मोहित ह्वै मन तब बलु छीजै ॥ ਜਬ ਇਹ ਭੂਪ ਗਿਰਿਓ ਲਖਿ ਲਈਯੈ ॥ जब इह भूप गिरिओ लखि लईयै ॥ ਤਬ ਇਹ ਜਮ ਕੋ ਧਾਮ ਪਠਈਯੈ ॥੧੬੭੫॥ तब इह जम को धाम पठईयै ॥१६७५॥ ਪੁਨਿ ਅਪਛ੍ਰਨ ਆਇਸ ਦੀਜੈ ॥ पुनि अपछ्रन आइस दीजै ॥ ਜਾ ਸੋ ਨ੍ਰਿਪ ਰੀਝੈ ਸੋਈ ਕੀਜੈ ॥ जा सो न्रिप रीझै सोई कीजै ॥ ਕਉਤਕਿ ਹੇਰਿ ਭੂਪ ਜਬ ਲੈ ਹੈ ॥ कउतकि हेरि भूप जब लै है ॥ ਘਟਿ ਜੈ ਹੈ ਬਲ ਮਨ ਦ੍ਰਵਿ ਜੈ ਹੈ ॥੧੬੭੬॥ घटि जै है बल मन द्रवि जै है ॥१६७६॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਕਮਲਜ ਯੌ ਹਰਿ ਸਿਉ ਕਹਿਯੋ; ਸੁਨੀ ਬਾਤ ਸੁਰਰਾਜ ॥ कमलज यौ हरि सिउ कहियो; सुनी बात सुरराज ॥ ਨਭਿ ਨਿਹਾਰ ਬਾਸਵ ਕਹਿਯੋ; ਕਰਹੁ ਨ੍ਰਿਤ ਸੁਰਰਾਜ ! ॥੧੬੭੭॥ नभि निहार बासव कहियो; करहु न्रित सुरराज ! ॥१६७७॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਉਤ ਦੇਵਬਧੂ ਮਿਲਿ ਨ੍ਰਿਤ ਕਰੈ; ਇਤ ਸੂਰ ਸਬੈ ਮਿਲ ਜੁਧੁ ਮਚਾਯੋ ॥ उत देवबधू मिलि न्रित करै; इत सूर सबै मिल जुधु मचायो ॥ ਕਿੰਨਰ ਗੰਧ੍ਰਬ ਗਾਵਤ ਹੈ; ਉਤ ਮਾਰੂ ਬਜੈ ਰਨ ਮੰਗਲ ਗਾਯੋ ॥ किंनर गंध्रब गावत है; उत मारू बजै रन मंगल गायो ॥ ਕਉਤੁਕ ਦੇਖਿ ਬਡੋ ਤਿਨ ਕੋ; ਇਹ ਭੂਪਤਿ ਕੋ ਮਨ ਤਉ ਬਿਰਮਾਯੋ ॥ कउतुक देखि बडो तिन को; इह भूपति को मन तउ बिरमायो ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਅਚਾਨ ਲਯੋ ਧਨੁ ਤਾਨਿ ਸੁ; ਬਾਨ ਮਹਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਤਨਿ ਲਾਯੋ ॥੧੬੭੮॥ कान्ह अचान लयो धनु तानि सु; बान महा न्रिप के तनि लायो ॥१६७८॥ ਲਾਗਤ ਹੀ ਸਰ ਮੋਹਿਤ ਭਯੋ; ਤੇਊ ਤੀਰਨ ਸੋ ਬਰ ਬੀਰ ਸੰਘਾਰੇ ॥ लागत ही सर मोहित भयो; तेऊ तीरन सो बर बीर संघारे ॥ ਗਿਆਰਹ ਰੁਦ੍ਰਨਿ ਕੇ ਅਗਨੰ ਗਨ; ਮਾਰਿ ਲਏ ਹਰਿ ਲੋਕਿ ਸਿਧਾਰੇ ॥ गिआरह रुद्रनि के अगनं गन; मारि लए हरि लोकि सिधारे ॥ ਦ੍ਵਾਦਸ ਭਾਨ ਜਲਾਧਿਪ ਅਉ; ਸਸਿ ਇੰਦ੍ਰ ਕੁਬੇਰ ਕੇ ਅੰਗ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥ द्वादस भान जलाधिप अउ; ससि इंद्र कुबेर के अंग प्रहारे ॥ ਅਉਰ ਜਿਤੇ ਭਟ ਠਾਢੇ ਰਹੇ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਬਿਪਤੇ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ॥੧੬੭੯॥ अउर जिते भट ठाढे रहे; कबि स्याम कहै बिपते करि डारे ॥१६७९॥ ਸਕ੍ਰ ਕੋ ਸਾਠ ਲਗਾਵਤ ਭਯੋ ਸਰ; ਦ੍ਵੈ ਸਤਿ ਕਾਨ੍ਹ ਕੇ ਗਾਤ ਲਗਾਏ ॥ सक्र को साठ लगावत भयो सर; द्वै सति कान्ह के गात लगाए ॥ ਚਉਸਠਿ ਬਾਨ ਹਨੇ ਜਮ ਕੋ; ਰਵਿ ਦ੍ਵਾਦਸ ਦ੍ਵਾਦਸ ਕੇ ਸੰਗ ਘਾਏ ॥ चउसठि बान हने जम को; रवि द्वादस द्वादस के संग घाए ॥ ਸੋਮ ਕੋ ਸਉ, ਸਤ ਰੁਦ੍ਰ ਕੋ ਚਾਰ; ਲਗਾਵਤ ਭਯੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਸੁਨਾਏ ॥ सोम को सउ, सत रुद्र को चार; लगावत भयो कबि स्याम सुनाए ॥ ਸ੍ਰੌਨ ਭਰੇ ਸਬ ਕੇ ਪਟ ਮਾਨਹੁ; ਚਾਚਰ ਖੇਲਿ ਅਬੈ ਭਟ ਆਏ ॥੧੬੮੦॥ स्रौन भरे सब के पट मानहु; चाचर खेलि अबै भट आए ॥१६८०॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਅਉਰ ਸੁਭਟ ਬਹੁਤੇ ਤਿਹ ਮਾਰੇ ॥ अउर सुभट बहुते तिह मारे ॥ ਜੂਝ ਪਰੇ ਜਮ ਧਾਮਿ ਸਿਧਾਰੇ ॥ जूझ परे जम धामि सिधारे ॥ ਤਬ ਨ੍ਰਿਪ ਪੈ ਬ੍ਰਹਮਾ ਚਲ ਆਯੋ ॥ तब न्रिप पै ब्रहमा चल आयो ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਯਹ ਬੈਨ ਸੁਨਾਯੋ ॥੧੬੮੧॥ स्याम भनै यह बैन सुनायो ॥१६८१॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |