ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 448 ਭੂਪਤਿ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਗਹੀ; ਜਦੁਬੀਰਨ ਕੇ ਅਭਿਮਾਨ ਉਤਾਰੇ ॥ भूपति बान कमान गही; जदुबीरन के अभिमान उतारे ॥ ਫੇਰਿ ਲਈ ਜਮਧਾਰਿ ਸੰਭਾਰਿ; ਹਕਾਰ ਕੇ ਸਤ੍ਰਨ ਕੇ ਉਰ ਫਾਰੇ ॥ फेरि लई जमधारि स्मभारि; हकार के सत्रन के उर फारे ॥ ਘਾਇ ਏਕ ਗਿਰੇ ਰਨ ਮੈ; ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਜਗਦੀਸ ਸੰਭਾਰੇ ॥ घाइ एक गिरे रन मै; अपने मन मै जगदीस स्मभारे ॥ ਤੇ ਵਹ ਮੋਖ ਭਏ ਤਬ ਹੀ; ਭਵ ਕੋ ਤਰ ਕੈ, ਹਰਿ ਲੋਕਿ ਪਧਾਰੇ ॥੧੬੩੮॥ ते वह मोख भए तब ही; भव को तर कै, हरि लोकि पधारे ॥१६३८॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਨਿਪਟ ਸੁਭਟ ਚਟਪਟ ਕਟੇ; ਖਟਪਟ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥ निपट सुभट चटपट कटे; खटपट कही न जाइ ॥ ਸਟਪਟ ਜੇ ਭਾਜੇ ਤਿਨਹੁ; ਪਾਰਥ ਕਹਿਓ ਸੁਨਾਇ ॥੧੬੩੯॥ सटपट जे भाजे तिनहु; पारथ कहिओ सुनाइ ॥१६३९॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਰਾਜ ਕੈ ਕਾਜ ਕੋ ਆਜ; ਕਰੋ ਸਭ ਹੀ ਭਟ ! ਨਾਹਿ ਟਰੋ ॥ स्री ब्रिजराज कै काज को आज; करो सभ ही भट ! नाहि टरो ॥ ਧਨੁ ਬਾਨ ਸੰਭਾਰ ਕੈ ਪਾਨਨ ਮੈ; ਅਰਿ ਭੂਪਤਿ ਕਉ ਲਲਕਾਰਿ ਪਰੋ ॥ धनु बान स्मभार कै पानन मै; अरि भूपति कउ ललकारि परो ॥ ਮੁਖ ਤੇ ਮਿਲਿ ਮਾਰ ਹੀ ਮਾਰ ਰਰੋ; ਅਪੁਨੇ ਅਪੁਨੇ ਹਥਿਯਾਰ ਧਰੋ ॥ मुख ते मिलि मार ही मार ररो; अपुने अपुने हथियार धरो ॥ ਤੁਮ ਤੋ ਕੁਲ ਕੀ ਕਛੁ ਲਾਜ ਕਰੋ; ਖੜਗੇਸ ਕੇ ਸੰਗਿ ਲਰੋ, ਨ ਡਰੋ ॥੧੬੪੦॥ तुम तो कुल की कछु लाज करो; खड़गेस के संगि लरो, न डरो ॥१६४०॥ ਭਾਨੁਜ ਕੋਪ ਭਯੋ ਚਿਤ ਮੈ; ਤਿਹ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਹਠਿ ਸਾਮੁਹੇ ਧਾਯੋ ॥ भानुज कोप भयो चित मै; तिह भूपति के हठि सामुहे धायो ॥ ਚਾਂਪ ਚਢਾਇ ਲਯੋ ਕਰ ਮੈ ਸਰ; ਯੌ ਤਬ ਹੀ ਇਕ ਬੈਨ ਸੁਨਾਯੋ ॥ चांप चढाइ लयो कर मै सर; यौ तब ही इक बैन सुनायो ॥ ਆਯੋ ਹੈ ਕੇਹਰਿ ਕੇ ਮੁਖ ਮੈ ਮ੍ਰਿਗ; ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਤਊ ਸੁਨਿ ਪਾਯੋ ॥ आयो है केहरि के मुख मै म्रिग; ऐसे कहियो न्रिप तऊ सुनि पायो ॥ ਭੂਪਤਿ ਹਾਥਿ ਲਯੋ ਧਨੁ ਬਾਨ; ਸੰਭਾਰਿ ਕਹਿਓ ਮੁਖ ਤੇ ਸਮਝਾਯੋ ॥੧੬੪੧॥ भूपति हाथि लयो धनु बान; स्मभारि कहिओ मुख ते समझायो ॥१६४१॥ ਭਾਨੁਜ ! ਕਾਹੇ ਕਉ ਜੁਝਿ ਮਰੋ? ਗ੍ਰਿਹ ਜਾਹੁ ਭਲੋ ਦਿਨ ਕੋਇਕ ਜੀਜੋ ॥ भानुज ! काहे कउ जुझि मरो? ग्रिह जाहु भलो दिन कोइक जीजो ॥ ਖਾਤ ਹਲਾਹਲ ਕਿਉ ਅਪਨੇ ਕਰਿ; ਜਾਇ ਕੈ ਧਾਮੁ ਸੁਧਾ ਰਸੁ ਪੀਜੋ ॥ खात हलाहल किउ अपने करि; जाइ कै धामु सुधा रसु पीजो ॥ ਯੌ ਕਹਿ ਭੂਪਤਿ ਬਾਨ ਹਨਿਓ; ਮੁਖ ਤੇ ਕਹਿਯੋ, ਜੁਧਹਿ ਕੋ ਫਲੁ ਲੀਜੋ ॥ यौ कहि भूपति बान हनिओ; मुख ते कहियो, जुधहि को फलु लीजो ॥ ਲਾਗਤਿ ਬਾਨ ਗਿਰਿਓ ਮੁਰਛਾਇ ਕੈ; ਸ੍ਰਉਨ ਗਿਰਿਓ ਸਗਰੋ ਅੰਗ ਭੀਜੋ ॥੧੬੪੨॥ लागति बान गिरिओ मुरछाइ कै; स्रउन गिरिओ सगरो अंग भीजो ॥१६४२॥ ਤਉ ਹੀ ਲਉ ਭੀਮ ਗਦਾ ਗਹਿ ਕੈ; ਪੁਨਿ ਪਾਰਥ ਲੈ ਕਰ ਮੈ ਧਨ ਧਾਯੋ ॥ तउ ही लउ भीम गदा गहि कै; पुनि पारथ लै कर मै धन धायो ॥ ਭੀਖਮ ਦ੍ਰੋਣ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਹਦੇਵ ਸੁ; ਭੂਰਸ੍ਰਵਾ ਮਨਿ ਕੋਪ ਬਢਾਯੋ ॥ भीखम द्रोण क्रिपा सहदेव सु; भूरस्रवा मनि कोप बढायो ॥ ਸ੍ਰੀ ਦੁਰਜੋਧਨ ਰਾਇ ਜੁਧਿਸਟਰ; ਸ੍ਰੀ ਬਿਜ ਨਾਇਕ ਲੈ ਦਲੁ ਆਯੋ ॥ स्री दुरजोधन राइ जुधिसटर; स्री बिज नाइक लै दलु आयो ॥ ਭੂਪ ਕੇ ਤੀਰਨ ਕੇ ਡਰ ਤੇ; ਬਰ ਬੀਰਨ ਤਉ ਮਨ ਮੈ ਡਰ ਪਾਯੋ ॥੧੬੪੩॥ भूप के तीरन के डर ते; बर बीरन तउ मन मै डर पायो ॥१६४३॥ ਤਉ ਲਗਿ ਸ੍ਰੀਪਤਿ ਆਪ ਕੁਪਿਯੋ; ਸਰ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਉਰ ਮੈ ਇਕ ਮਾਰਿਓ ॥ तउ लगि स्रीपति आप कुपियो; सर भूपति के उर मै इक मारिओ ॥ ਏਕ ਹੀ ਬਾਨ ਕੋ ਤਾਨ ਤਬੈ; ਤਿਹ ਸਾਰਥੀ ਕੋ ਪ੍ਰਤਿਅੰਗ ਪ੍ਰਹਾਰਿਓ ॥ एक ही बान को तान तबै; तिह सारथी को प्रतिअंग प्रहारिओ ॥ ਭੂਪਤਿ ਆਗੇ ਹੀ ਹੋਤ ਭਯੋ; ਰਨ ਭੂਮਹਿ ਤੇ ਨ ਟਰਿਓ ਪਗ ਟਾਰਿਓ ॥ भूपति आगे ही होत भयो; रन भूमहि ते न टरिओ पग टारिओ ॥ ਸੂਰ ਸਰਾਹਤ ਭੇ ਸਭ ਹੀ; ਜਸੁ ਯੋਂ ਮੁਖ ਤੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਉਚਾਰਿਓ ॥੧੬੪੪॥ सूर सराहत भे सभ ही; जसु यों मुख ते कबि स्याम उचारिओ ॥१६४४॥ ਸ੍ਰੀ ਹਰਿ ਕੋ ਅਵਿਲੋਕ ਕੈ ਆਨਨ; ਇਉ ਕਹਿ ਕੈ ਨ੍ਰਿਪ ਬਾਤ ਸੁਨਾਈ ॥ स्री हरि को अविलोक कै आनन; इउ कहि कै न्रिप बात सुनाई ॥ ਛੂਟ ਰਹੀ ਅਲਕੈ ਕਟਿ ਲਉ; ਉਪਮਾ ਮੁਖ ਕੀ ਬਰਨੀ ਨਹੀ ਜਾਈ ॥ छूट रही अलकै कटि लउ; उपमा मुख की बरनी नही जाई ॥ ਚਾਰੁ ਦਿਪੈ ਅਖੀਆਨ ਦੋਊ; ਉਪਮਾ ਨ ਕਛੂ ਇਨ ਤੇ ਅਧਿਕਾਈ ॥ चारु दिपै अखीआन दोऊ; उपमा न कछू इन ते अधिकाई ॥ ਜਾਹੁ ਚਲੇ ਤੁਮ ਕਉ ਹਰਿ ! ਛਾਡਤਿ; ਲੈਹੁ ਕਹਾ? ਹਠਿ ਠਾਨਿ ਲਰਾਈ ॥੧੬੪੫॥ जाहु चले तुम कउ हरि ! छाडति; लैहु कहा? हठि ठानि लराई ॥१६४५॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |