ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 378 ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਤੇਈਸ ਛੂਹਨ ਲੈ ਦਲ ਸੰਗਿ; ਚਢਿਯੋ ਹਮ ਪੈ ਅਤਿ ਹੀ ਭਰਿ ਰੋਹੈ ॥ तेईस छूहन लै दल संगि; चढियो हम पै अति ही भरि रोहै ॥ ਜਾਇ ਲਰੈ ਅਰਿ ਕੇ ਸਮੁਹੇ; ਇਹ ਲਾਇਕ ਯਾ ਪੁਰ ਮੈ ਅਬ ਕੋ ਹੈ ॥ जाइ लरै अरि के समुहे; इह लाइक या पुर मै अब को है ॥ ਜੋ ਭਜਿ ਹੈ ਡਰੁ ਮਾਨਿ ਘਨੋ; ਰਿਸ ਕੈ ਸਬ ਕੋ ਤਬ ਮਾਰਤ ਸੋ ਹੈ ॥ जो भजि है डरु मानि घनो; रिस कै सब को तब मारत सो है ॥ ਤਾ ਤੇ ਨਿਸੰਕ ਭਿਰੋ ਇਨ ਸੋ; ਜਿਤ ਹੈ ਤੁ ਭਲੋ, ਮ੍ਰਿਤ ਏ ਜਸੁ ਹੋ ਹੈ ॥੧੦੩੯॥ ता ते निसंक भिरो इन सो; जित है तु भलो, म्रित ए जसु हो है ॥१०३९॥ ਤਉ ਜਦੁਬੀਰ ਕਹਿਯੋ ਉਠਿ ਕੈ; ਰਿਸਿ ਬੀਚ ਸਭਾ ਅਪੁਨੇ ਬਲ ਸੋ ॥ तउ जदुबीर कहियो उठि कै; रिसि बीच सभा अपुने बल सो ॥ ਅਬ ਕੋ ਬਲਵੰਡ ਬਡੋ ਹਮ ਮੈ; ਚਲਿ ਆਗੇ ਹੀ ਜਾਇ ਲਰੈ ਦਲ ਸੋ ॥ अब को बलवंड बडो हम मै; चलि आगे ही जाइ लरै दल सो ॥ ਅਪਨੋ ਬਲ ਧਾਰਿ ਸੰਘਾਰ ਕੈ ਦਾਨਵ; ਦੂਰ ਕਰੈ ਸਭ ਭੂ ਤਲ ਸੋ ॥ अपनो बल धारि संघार कै दानव; दूर करै सभ भू तल सो ॥ ਬਹੁ ਭੂਤ ਪਿਸਾਚਨ ਕਾਕਨਿ ਡਾਕਨਿ; ਤੋਖ ਕਰੈ ਪਲ ਮੈ ਪਲ ਸੋ ॥੧੦੪੦॥ बहु भूत पिसाचन काकनि डाकनि; तोख करै पल मै पल सो ॥१०४०॥ ਜਬ ਯਾ ਬਿਧਿ ਸੋ ਜਦੁਬੀਰ ਕਹਿਯੋ; ਕਿਨਹੂੰ ਮਨ ਮੈ ਨਹੀ ਧੀਰ ਧਰਿਯੋ ॥ जब या बिधि सो जदुबीर कहियो; किनहूं मन मै नही धीर धरियो ॥ ਹਰਿ ਦੇਖਿ ਤਬੈ ਮੁਖਿ ਬਾਇ ਰਹੇ; ਸਭ ਹੂੰ ਭਜਬੇ ਕਹੁ ਚਿਤ ਕਰਿਯੋ ॥ हरि देखि तबै मुखि बाइ रहे; सभ हूं भजबे कहु चित करियो ॥ ਜੋਊ ਮਾਨ ਹੁਤੋ ਮਨਿ ਛਤ੍ਰਿਨ ਕੇ; ਸੋਊ ਓਰਨਿ ਕੀ ਸਮ ਤੁਲ ਗਰਿਯੋ ॥ जोऊ मान हुतो मनि छत्रिन के; सोऊ ओरनि की सम तुल गरियो ॥ ਕੋਊ ਜਾਇ ਨ ਸਾਮੁਹੈ ਸਤ੍ਰਨ ਕੇ; ਨ੍ਰਿਪ ਨੇ ਮੁਖ ਤੇ ਬਿਧਿ ਯਾ ਉਚਰਿਯੋ ॥੧੦੪੧॥ कोऊ जाइ न सामुहै सत्रन के; न्रिप ने मुख ते बिधि या उचरियो ॥१०४१॥ ਕਿਨਹੂੰ ਨਹਿ ਧੀਰਜੁ ਬਾਧਿ ਸਕਿਯੋ; ਲਰਬੇ ਤੇ ਡਰੇ ਸਭ ਕੋ ਮਨੁ ਭਾਜਿਯੋ ॥ किनहूं नहि धीरजु बाधि सकियो; लरबे ते डरे सभ को मनु भाजियो ॥ ਭਾਜਨ ਕੀ ਸਬ ਹੂੰ ਬਿਧ ਕੀ; ਕਿਨਹੂੰ ਨਹੀ ਕੋਪਿ ਸਰਾਸਨੁ ਸਾਜਿਯੋ ॥ भाजन की सब हूं बिध की; किनहूं नही कोपि सरासनु साजियो ॥ ਯੌ ਹਰਿ ਜੂ ਪੁਨਿ ਬੋਲਿ ਉਠਿਓ; ਗਜ ਕੋ ਬਧਿ ਕੈ ਜਿਮ ਕੇਹਰਿ ਗਾਜਿਯੋ ॥ यौ हरि जू पुनि बोलि उठिओ; गज को बधि कै जिम केहरि गाजियो ॥ ਅਉਰ ਭਲੀ ਉਪਮਾ ਉਪਜੀ; ਧੁਨਿ ਕੋ ਸੁਨ ਕੈ ਘਨ ਸਾਵਨ ਲਾਜਿਯੋ ॥੧੦੪੨॥ अउर भली उपमा उपजी; धुनि को सुन कै घन सावन लाजियो ॥१०४२॥ ਕਾਨ੍ਹ ਜੂ ਬਾਚ ॥ कान्ह जू बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਰਾਜ ਨ ਚਿੰਤ ਕਰੋ ਮਨ ਮੈ; ਹਮਹੂੰ ਦੋਊ ਭ੍ਰਾਤ ਸੁ ਜਾਇ ਲਰੈਗੇ ॥ राज न चिंत करो मन मै; हमहूं दोऊ भ्रात सु जाइ लरैगे ॥ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਗਦਾ ਗਹਿ ਕੈ; ਰਨ ਭੀਤਰ ਜੁਧ ਕਰੈਗੇ ॥ बान कमान क्रिपान गदा गहि कै; रन भीतर जुध करैगे ॥ ਜੋ ਹਮ ਊਪਰਿ ਕੋਪ ਕੈ ਆਇ ਹੈ; ਤਾਹਿ ਕੇ ਅਸਤ੍ਰ ਸਿਉ ਪ੍ਰਾਨ ਹਰੈਗੇ ॥ जो हम ऊपरि कोप कै आइ है; ताहि के असत्र सिउ प्रान हरैगे ॥ ਪੈ ਉਨ ਕੋ ਮਰਿ ਹੈ ਡਰ ਹੈ; ਨਹੀ ਆਹਵ ਤੇ ਪਗ ਦੁਇ ਨ ਟਰੈਗੇ ॥੧੦੪੩॥ पै उन को मरि है डर है; नही आहव ते पग दुइ न टरैगे ॥१०४३॥ ਇਉ ਕਹਿ ਕੈ ਯੌ ਦੋਊ ਠਾਂਢ ਭਏ; ਚਲ ਕੈ ਨਿਜੁ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਪਹਿ ਆਏ ॥ इउ कहि कै यौ दोऊ ठांढ भए; चल कै निजु मात पिता पहि आए ॥ ਆਵਤ ਹੀ ਦੁਹੂੰ ਹਾਥਨ ਜੋਰਿ ਕੈ; ਪਾਇਨ ਊਪਰ ਮਾਥ ਲੁਡਾਏ ॥ आवत ही दुहूं हाथन जोरि कै; पाइन ऊपर माथ लुडाए ॥ ਮੋਹੁ ਬਢਿਯੋ ਬਸੁਦੇਵ ਅਉ ਦੇਵਕੀ; ਲੈ ਅਪੁਨੇ ਸੁਤ ਕੰਠਿ ਲਗਾਏ ॥ मोहु बढियो बसुदेव अउ देवकी; लै अपुने सुत कंठि लगाए ॥ ਜੀਤਹੁਗੇ ਤੁਮ ਦੈਤਨ ਸਿਉ; ਭਜਿ ਹੈ ਅਰਿ, ਜ੍ਯੋ ਘਨ ਬਾਤ ਉਡਾਏ ॥੧੦੪੪॥ जीतहुगे तुम दैतन सिउ; भजि है अरि, ज्यो घन बात उडाए ॥१०४४॥ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਕਉ ਪ੍ਰਨਾਮ ਦੋਊ; ਕਰਿ ਕੈ ਤਜਿ ਧਾਮ ਸੁ ਬਾਹਰਿ ਆਏ ॥ मात पिता कउ प्रनाम दोऊ; करि कै तजि धाम सु बाहरि आए ॥ ਆਵਤ ਹੀ ਸਭ ਆਯੁਧ ਲੈ; ਪੁਰ ਬੀਰ ਜਿਤੇ ਸਭ ਹੀ ਸੁ ਬੁਲਾਏ ॥ आवत ही सभ आयुध लै; पुर बीर जिते सभ ही सु बुलाए ॥ ਦਾਨ ਘਨੇ ਦਿਜ ਕਉ ਦਏ ਸ੍ਯਾਮ; ਦੁਹੂੰ ਮਿਲਿ ਆਨੰਦ ਚਿਤ ਬਢਾਏ ॥ दान घने दिज कउ दए स्याम; दुहूं मिलि आनंद चित बढाए ॥ ਆਸਿਖ ਦੇਤ ਭਏ ਦਿਜ ਇਉ; ਗ੍ਰਿਹ ਆਇ ਹੋ ਜੀਤਿ ਘਨੇ ਅਰਿ ਘਾਏ ॥੧੦੪੫॥ आसिख देत भए दिज इउ; ग्रिह आइ हो जीति घने अरि घाए ॥१०४५॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |