ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 373 ਦੇਵਕੀ ਲਾਲ ! ਗੁਪਾਲ ! ਅਹੋ; ਨੰਦ ਲਾਲ ਦਿਆਲ ! ਇਹੈ ਜੀਯ ਧਾਰਿਓ ॥ देवकी लाल ! गुपाल ! अहो; नंद लाल दिआल ! इहै जीय धारिओ ॥ ਕੰਸ ਬਿਦਾਰਿ ਬਕੀ ਉਰ ਫਾਰਿ; ਕਹਿਯੋ ਕਰਤਾ ਜਦੁਬੀਰ ਉਚਾਰਿਓ ॥ कंस बिदारि बकी उर फारि; कहियो करता जदुबीर उचारिओ ॥ ਹੇ ਅਘ ਕੇ ਰਿਪੁ ! ਹੇ ਰਿਪੁ ਕੇਸੀ ਕੇ ! ਹੇ ਕੁਪਿ ਜਾਹਿ ਤ੍ਰਿਨਾਵ੍ਰਤਿ ਮਾਰਿਓ ! ॥ हे अघ के रिपु ! हे रिपु केसी के ! हे कुपि जाहि त्रिनाव्रति मारिओ ! ॥ ਤਾ ਅਬ ਰੂਪ ਦਿਖਾਇ ਹਮੈ; ਹਮਰੋ ਸਭ ਪਾਪ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰਿਓ ॥੧੦੦੦॥ ता अब रूप दिखाइ हमै; हमरो सभ पाप बिदा करि डारिओ ॥१०००॥ ਚੋਰ ਹੈ, ਸਾਧਨ ਕੇ ਦੁਖ ਕੋ; ਸੁਖ ਕੋ ਬਰੁ ਦਾਇਕ ਸ੍ਯਾਮ ! ਉਚਾਰਿਓ ॥ चोर है, साधन के दुख को; सुख को बरु दाइक स्याम ! उचारिओ ॥ ਹੈ ਠਗ, ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਚੀਰਨ ਕੋ; ਭਟ ਹੈ ਜਿਨਿ ਕੰਸ ਸੋ ਬੀਰ ਪਛਾਰਿਓ ॥ है ठग, ग्वारनि चीरन को; भट है जिनि कंस सो बीर पछारिओ ॥ ਕਾਇਰ ਹੈ, ਬਹੁ ਪਾਪਨ ਤੇ; ਅਰੁ ਬੈਦ ਹੈ, ਜਾ ਸਭ ਲੋਗ ਜੀਯਾਰਿਓ ॥ काइर है, बहु पापन ते; अरु बैद है, जा सभ लोग जीयारिओ ॥ ਪੰਡਿਤ ਹੈ, ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ; ਜਿਨਿ ਚਾਰੋ ਈ ਬੇਦੁ ਕੋ ਭੇਦ ਸਵਾਰਿਓ ॥੧੦੦੧॥ पंडित है, कबि स्याम कहै; जिनि चारो ई बेदु को भेद सवारिओ ॥१००१॥ ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਜਦੁਬੀਰ ਕੇ ਸੋ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਉਠਿ ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ॥ यौ कहि कै जदुबीर के सो; कबि स्याम कहै उठि पाइ परियो ॥ ਹਰਿ ਕੀ ਬਹੁ ਬਾਰ ਸਰਾਹ ਕਰੀ; ਦੁਖ ਥੋ ਜਿਤਨੋ ਛਿਨ ਬੀਚ ਹਰਿਯੋ ॥ हरि की बहु बार सराह करी; दुख थो जितनो छिन बीच हरियो ॥ ਅਰੁ ਤਾ ਛਬਿ ਕੇ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ; ਕਬਿ ਨੇ ਬਿਧਿ ਯਾ ਮੁਖ ਤੇ ਉਚਰਿਯੋ ॥ अरु ता छबि के जसु उच महा; कबि ने बिधि या मुख ते उचरियो ॥ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੰਜੋਅ ਕਉ ਪੈਨ੍ਹਿ ਤਨੈ; ਸਭ ਪਾਪਨ ਸੰਗਿ ਲਰਿਯੋ, ਨ ਟਰਿਯੋ ॥੧੦੦੨॥ हरि नामु संजोअ कउ पैन्हि तनै; सभ पापन संगि लरियो, न टरियो ॥१००२॥ ਫਿਰਿ ਯੌ ਕਰਿ ਕਾਨਰ ਕੀ ਉਪਮਾ; ਹਰਿ ਜੀ ਤੁਮ ਹੀ ਮੁਰ ਸਤ੍ਰ ਪਛਾਰਿਯੋ ॥ फिरि यौ करि कानर की उपमा; हरि जी तुम ही मुर सत्र पछारियो ॥ ਤੈ ਹੀ ਮਰੇ ਤ੍ਰਿਪੁਰਾਰਿ ਕਮਧ ਸੁ; ਰਾਵਨ ਮਾਰਿ ਘਨੋ ਰਨ ਪਾਰਿਯੋ ॥ तै ही मरे त्रिपुरारि कमध सु; रावन मारि घनो रन पारियो ॥ ਲੰਕ ਦਈ ਅਰਿ ਭ੍ਰਾਤਰ ਕਉ; ਸੀਅ ਕੋ ਸੰਗਿ ਲੈ ਫਿਰਿ ਅਉਧਿ ਸਿਧਾਰਿਯੋ ॥ लंक दई अरि भ्रातर कउ; सीअ को संगि लै फिरि अउधि सिधारियो ॥ ਤੈ ਹੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕੀਏ ਸਭ ਹੀ; ਹਮ ਜਾਨਤ ਹੈ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥੧੦੦੩॥ तै ही चरित्र कीए सभ ही; हम जानत है इह भांति उचारियो ॥१००३॥ ਹੇ ਕਮਲਾਪਤਿ ! ਹੇ ਗਰੁੜਧ੍ਵਜ ! ਹੇ ਜਗਨਾਇਕ ! ਕਾਨ੍ਹਿ ਕਹਿਯੋ ਹੈ ॥ हे कमलापति ! हे गरुड़ध्वज ! हे जगनाइक ! कान्हि कहियो है ॥ ਹੇ ਜਦੁਬੀਰ ! ਕਹੋ ਬਤੀਯਾ ਸਭ; ਹੀ ਤੁਮਰੀ ਭ੍ਰਿਤ ਲੋਕ ਭਯੋ ਹੈ ॥ हे जदुबीर ! कहो बतीया सभ; ही तुमरी भ्रित लोक भयो है ॥ ਮੇਰੀ ਹਰੋ ਮਮਤਾ ਹਰਿ ਜੂ ! ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਚੀਨ ਲਯੋ ਹੈ ॥ मेरी हरो ममता हरि जू ! इह भांति कहियो हरि चीन लयो है ॥ ਡਾਰਿ ਦਈ ਮਮਤਾ ਤਿਹ ਪੈ; ਸੋਊ ਮੋਨਹਿ ਧਾਰ ਕੈ ਬੈਠਿ ਰਹਿਯੋ ਹੈ ॥੧੦੦੪॥ डारि दई ममता तिह पै; सोऊ मोनहि धार कै बैठि रहियो है ॥१००४॥ ਕਾਨ੍ਹ ਜੂ ਬਾਚ ਅਕ੍ਰੂਰ ਸੋ ॥ कान्ह जू बाच अक्रूर सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਐ ਹੋ ਚਚਾ ! ਜਦੁਬੀਰ ਕਹਿਯੋ; ਹਮ ਕਉ ਸਮਝੇ ਬਿਨੁ ਤੈ ਹਰਿ ਚੀਨੋ ॥ ऐ हो चचा ! जदुबीर कहियो; हम कउ समझे बिनु तै हरि चीनो ॥ ਤਾ ਤੇ ਲਡਾਵਹੁ ਮੋਹਿ ਕਹਿਯੋ; ਜਿਹ ਤੇ ਸੁਖ ਹੋ ਅਤਿ ਹੀ ਮੁਹਿ ਜੀ ਨੋ ॥ ता ते लडावहु मोहि कहियो; जिह ते सुख हो अति ही मुहि जी नो ॥ ਆਇਸ ਮੋ ਬਸੁਦੇਵਹ ਜੀ; ਅਕ੍ਰੂਰ ਬਡੇ ਲਖ ਊ ਕਰ ਕੀਨੋ ॥ आइस मो बसुदेवह जी; अक्रूर बडे लख ऊ कर कीनो ॥ ਤਾ ਤੇ ਨ ਮੋ ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਲਖੈ; ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਜੂ ਹਸਿ ਦੀਨੋ ॥੧੦੦੫॥ ता ते न मो घनि स्याम लखै; इह भांति कहियो हरि जू हसि दीनो ॥१००५॥ ਸੋ ਸੁਨਿ ਬੀਰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਭਯੋ; ਮੁਸਲੀਧਰ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਕੰਠਿ ਲਗਾਏ ॥ सो सुनि बीर प्रसंन भयो; मुसलीधर स्याम जू कंठि लगाए ॥ ਸੋਕ ਜਿਤੇ ਮਨ ਭੀਤਰ ਥੇ; ਹਰਿ ਕੋ ਤਨ ਭੇਟਿ ਸਭੈ ਬਿਸਰਾਏ ॥ सोक जिते मन भीतर थे; हरि को तन भेटि सभै बिसराए ॥ ਛੋਟ ਭਤੀਜ ਲਖੇ ਕਰਿ ਕੈ; ਕਰਿ ਕੈ ਜਗ ਕੇ ਕਰਤਾ ਨਹੀ ਪਾਏ ॥ छोट भतीज लखे करि कै; करि कै जग के करता नही पाए ॥ ਯਾ ਬਿਧਿ ਭੀ ਤਿਹ ਠਉਰ ਕਥਾ; ਤਿਹ ਕੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮਹਿ ਮੰਗਲ ਗਾਏ ॥੧੦੦੬॥ या बिधि भी तिह ठउर कथा; तिह के कबि स्यामहि मंगल गाए ॥१००६॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਿਕੰਧੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਅਕ੍ਰੂਰ ਗ੍ਰਿਹ ਜੈਬੋ ਸੰਪੂਰਨੰ ॥ इति स्री दसम सिकंधे बचित्र नाटक ग्रंथे क्रिसनावतारे अक्रूर ग्रिह जैबो स्मपूरनं ॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |