ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 369 ਊਧਵ ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਕੋ ਸੰਦੇਸ ਬਾਚ ॥ ऊधव चंद्रभगा को संदेस बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਯੌ ਤੁਮ ਸੋ ਕਹਿਯੋ ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ; ਹਰਿ ਜੂ ! ਅਪਨੋ ਮੁਖ ਚੰਦ ਦਿਖਈਯੈ ॥ यौ तुम सो कहियो चंद्रभगा; हरि जू ! अपनो मुख चंद दिखईयै ॥ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋਇ ਗਈ ਬਿਨੁ ਤ੍ਵੈ; ਸੁ ਹਹਾ ! ਕਹਿਯੋ ਟੇਰਿ ਹਲੀਧਰ ਭਈਯੈ ॥ ब्याकुल होइ गई बिनु त्वै; सु हहा ! कहियो टेरि हलीधर भईयै ॥ ਤਾਹੀ ਤੇ ਆਵਹੁ, ਨ ਚਿਰ ਲਾਵਹੁ; ਮੋ ਜੀਯ ਕੀ ਜਬ ਹੀ ਸੁਨ ਲਈਯੈ ॥ ताही ते आवहु, न चिर लावहु; मो जीय की जब ही सुन लईयै ॥ ਹੇ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ! ਕਹਿਯੋ ਨੰਦ ਲਾਲ ! ਚਕੋਰਨ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੋ ਸੁਖ ਦਈਯੈ ॥੯੭੧॥ हे ब्रिजनाथ ! कहियो नंद लाल ! चकोरन ग्वारनि को सुख दईयै ॥९७१॥ ਹੇ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ! ਕਹਿਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਰਿ; ਹਹਾ ਨੰਦ ਲਾਲ ! ਨਹੀ ਚਿਰ ਕੀਜੈ ॥ हे ब्रिजनाथ ! कहियो ब्रिज नारि; हहा नंद लाल ! नही चिर कीजै ॥ ਹੇ ਜਦੁਰਾ ! ਅਗ੍ਰਜ ਜਸੁਧਾ ਸੁਤ ! ਰਛੁਕ ਧੇਨੁ ! ਕਹਿਯੋ ਸੁਨ ਲੀਜੈ ॥ हे जदुरा ! अग्रज जसुधा सुत ! रछुक धेनु ! कहियो सुन लीजै ॥ ਸਾਪ ਕੇ ਨਾਥ ਅਸੁਰ ਬਧੀਯਾ ! ਅਰੁ ਆਵਨ ਗੋਕੁਲ ਨਾਥ ਨ ਛੀਜੈ ॥ साप के नाथ असुर बधीया ! अरु आवन गोकुल नाथ न छीजै ॥ ਕੰਸ ਬਿਦਾਰ ! ਅਬੈ ਕਰਤਾਰ ! ਚਕੋਰਨ ਗਾਰਨਿ ਕੋ ਸੁਖ ਦੀਜੈ ॥੯੭੨॥ कंस बिदार ! अबै करतार ! चकोरन गारनि को सुख दीजै ॥९७२॥ ਹੇ ਨੰਦ ਨੰਦ ! ਕਹਿਯੋ ਸੁਖ ਕੰਦ ! ਮੁਕੰਦ ! ਸੁਨੋ ਬਤੀਯਾ ਗਿਰਧਾਰੀ ! ॥ हे नंद नंद ! कहियो सुख कंद ! मुकंद ! सुनो बतीया गिरधारी ! ॥ ਗੋਕੁਲ ਨਾਥ ! ਕਹੋ ਬਕ ਕੇ ਰਿਪੁ ! ਰੂਪ ਦਿਖਾਵਹੁ ਮੋਹਿ ਮੁਰਾਰੀ ! ॥ गोकुल नाथ ! कहो बक के रिपु ! रूप दिखावहु मोहि मुरारी ! ॥ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ! ਸੁਨੋ ਜਸੁਧਾ ਸੁਤ ! ਭੀ ਬਿਨੁ ਤ੍ਵੈ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਰਿ ਬਿਚਾਰੀ ॥ स्री ब्रिजनाथ ! सुनो जसुधा सुत ! भी बिनु त्वै ब्रिज नारि बिचारी ॥ ਜਾਨਤ ਹੈ ਹਰਿ ਜੂ ਅਪਨੇ; ਮਨ ਤੇ ਸਭ ਹੀ ਇਹ ਤ੍ਰੀਯ ਬਿਸਾਰੀ ॥੯੭੩॥ जानत है हरि जू अपने; मन ते सभ ही इह त्रीय बिसारी ॥९७३॥ ਕੰਸ ਕੇ ਮਾਰ ! ਸੁਨੋ ਕਰਤਾਰ ! ਬਕਾ ਮੁਖ ਫਾਰ ! ਕਹਿਯੋ ਸੁਨਿ ਲੈ ॥ कंस के मार ! सुनो करतार ! बका मुख फार ! कहियो सुनि लै ॥ ਸਭ ਦੋਖ ਨਿਵਾਰ ਸੁਨੋ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ! ਅਬੈ ਇਨ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਰੂਪ ਦਿਖੈ ॥ सभ दोख निवार सुनो ब्रिजनाथ ! अबै इन ग्वारनि रूप दिखै ॥ ਘਨ ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਮੂਰਤਿ ਪੇਖੇ ਬਿਨਾ; ਨ ਕਛੂ ਇਨ ਕੇ ਮਨ ਬੀਚ ਰੁਚੈ ॥ घन स्याम की मूरति पेखे बिना; न कछू इन के मन बीच रुचै ॥ ਤਿਹ ਤੇ ਹਰਿ ਜੂ ! ਤਜ ਕੈ ਮਥੁਰਾ; ਇਨ ਕੈ ਸਭ ਸੋਕਨ ਕੋ ਹਰਿ ਦੈ ॥੯੭੪॥ तिह ते हरि जू ! तज कै मथुरा; इन कै सभ सोकन को हरि दै ॥९७४॥ ਬਿਜੁਛਟਾ ਅਰੁ ਮੈਨਪ੍ਰਭਾ ਸੰਦੇਸ ਬਾਚ ॥ बिजुछटा अरु मैनप्रभा संदेस बाच ॥ ਸ੍ਵੈਯਾ ॥ स्वैया ॥ ਬਿਜੁਛਟਾ ਅਰੁ ਮੈਨਪ੍ਰਭਾ; ਸੰਗ ਤੋਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ! ਕਹਿਯੋ ਸੁਨਿ ਐਸੇ ॥ बिजुछटा अरु मैनप्रभा; संग तोहि स्याम ! कहियो सुनि ऐसे ॥ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਢਾਇ ਇਤੀ ਇਨ ਸੋ; ਅਬ ਤ੍ਯਾਗ ਗਏ ਕਹੁ ਕਾਰਨ ਕੈਸੇ? ॥ प्रीति बढाइ इती इन सो; अब त्याग गए कहु कारन कैसे? ॥ ਆਵਹੁ ਸ੍ਯਾਮ ! ਨ ਢੀਲ ਲਗਾਵਹੁ; ਖੇਲ ਕਰੋ ਹਮ ਸੋ ਫੁਨਿ ਵੈਸੇ ॥ आवहु स्याम ! न ढील लगावहु; खेल करो हम सो फुनि वैसे ॥ ਮਾਨ ਕਰੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ; ਪਠਵੋ ਹਮ ਕੋ ਤੁਮ ਵਾ ਬਿਧਿ ਜੈਸੇ ॥੯੭੫॥ मान करै ब्रिखभान सुता; पठवो हम को तुम वा बिधि जैसे ॥९७५॥ ਊਧਵ ! ਸ੍ਯਾਮ ਸੋ ਯੌ ਕਹਿਯੋ; ਤੁਮਰੋ ਰਹਿਬੋ ਜਬ ਸ੍ਰਉਨ ਧਰੈਂਗੀ ॥ ऊधव ! स्याम सो यौ कहियो; तुमरो रहिबो जब स्रउन धरैंगी ॥ ਤ੍ਯਾਗ ਤਬੈ ਅਪੁਨੇ ਸੁਖ ਕੋ; ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਭੀਤਰ ਸੋਕ ਕਰੈਂਗੀ ॥ त्याग तबै अपुने सुख को; अति ही मन भीतर सोक करैंगी ॥ ਜੋਗਿਨ ਬਸਤ੍ਰਨ ਕੋ ਧਰਹੈ; ਕਹਿਯੋ ਬਿਖ ਖਾਇ ਕੈ ਪ੍ਰਾਨ ਪਰੈਂਗੀ ॥ जोगिन बसत्रन को धरहै; कहियो बिख खाइ कै प्रान परैंगी ॥ ਤਾਹੀ ਤੇ ਹੇ ਹਰਿ ! ਜੂ ਤੁਮ ਸੋ; ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਫਿਰਿ ਮਾਨ ਕਰੈਂਗੀ ॥੯੭੬॥ ताही ते हे हरि ! जू तुम सो; ब्रिखभान सुता फिरि मान करैंगी ॥९७६॥ ਯੌ ਤੁ ਕਹੀ ਉਨ ਹੂੰ ਤੁਮ ਕੋ; ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਜੁ ਕਹਿਯੋ, ਸੁਨ ਲੀਜੈ ॥ यौ तु कही उन हूं तुम को; ब्रिखभान सुता जु कहियो, सुन लीजै ॥ ਤ੍ਯਾਗ ਗਏ ਹਮ ਕੋ ਬ੍ਰਿਜ ਮੈ; ਮਨੂਆ ਤੁਮਰੋ ਸੁ ਲਖੋ ਨ ਪ੍ਰਸੀਜੈ ॥ त्याग गए हम को ब्रिज मै; मनूआ तुमरो सु लखो न प्रसीजै ॥ ਬੈਠ ਰਹੇ ਅਬ ਹੋ ਮਥੁਰਾ; ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਕਹਿਯੋ ਮਨੂਆ ਜਬ ਖੀਜੈ ॥ बैठ रहे अब हो मथुरा; इह भांति कहियो मनूआ जब खीजै ॥ ਜਿਉ ਹਮ ਕੋ ਤੁਮ ਪੀਠ ਦਈ; ਤੁਮ ਕੋ ਤੁਮਰੀ ਮਨ ਭਾਵਤ ਦੀਜੈ ॥੯੭੭॥ जिउ हम को तुम पीठ दई; तुम को तुमरी मन भावत दीजै ॥९७७॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |