ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 366 ਜਾ ਦਿਨ ਕੇ ਬ੍ਰਿਜ ਤ੍ਯਾਗਿ ਗਏ; ਬਿਨ ਤ੍ਵੈ, ਕੋਊ ਮਾਨਸ ਹੂੰ ਨ ਪਠਾਯੋ ॥ जा दिन के ब्रिज त्यागि गए; बिन त्वै, कोऊ मानस हूं न पठायो ॥ ਹੇਤ ਜਿਤੋ ਇਨ ਊਪਰ ਥੋ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤਿਤਨੋ ਬਿਸਰਾਯੋ ॥ हेत जितो इन ऊपर थो; कबि स्याम कहै तितनो बिसरायो ॥ ਆਪ ਰਚੇ ਪੁਰ ਬਾਸਿਨ ਸੋ; ਇਨ ਕੋ ਦੁਖੁ ਦੈ, ਉਨ ਕੋ ਰਿਝਵਾਯੋ ॥ आप रचे पुर बासिन सो; इन को दुखु दै, उन को रिझवायो ॥ ਤਾ ਸੰਗ ਜਾਇ ਕੋ ਯੌ ਕਹੀਯੋ; ਹਰਿ ਜੀ ! ਤੁਮਰੇ ਕਹੁ ਕਾ ਜੀਯ ਆਯੋ? ॥੯੫੦॥ ता संग जाइ को यौ कहीयो; हरि जी ! तुमरे कहु का जीय आयो? ॥९५०॥ ਤ੍ਯਾਗਿ ਗਏ ਮਥੁਰਾ ਬ੍ਰਿਜ ਕਉ; ਚਲਿ ਕੈ ਫਿਰਿ ਆਪ ਨਹੀ ਬ੍ਰਿਜ ਆਏ ॥ त्यागि गए मथुरा ब्रिज कउ; चलि कै फिरि आप नही ब्रिज आए ॥ ਸੰਗਿ ਰਚੇ ਪੁਰਬਾਸਿਨ ਕੇ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ, ਮਨ ਆਨੰਦ ਪਾਏ ॥ संगि रचे पुरबासिन के; कबि स्याम कहै, मन आनंद पाए ॥ ਦੈ ਗਯੋ ਹੈ ਇਨ ਕੋ ਦੁਖ, ਊਧਵ ! ਪੈ ਮਨ ਮੈ ਨ ਹੁਲਾਸ ਬਢਾਏ ॥ दै गयो है इन को दुख, ऊधव ! पै मन मै न हुलास बढाए ॥ ਆਪ ਨ ਥੇ ਬ੍ਰਿਜ ਮੈ ਉਪਜੇ; ਇਨ ਸੋ ਸੁ ਭਏ ਛਿਨ ਬੀਚ ਪਰਾਏ ॥੯੫੧॥ आप न थे ब्रिज मै उपजे; इन सो सु भए छिन बीच पराए ॥९५१॥ ਤ੍ਯਾਗਿ ਗਏ ਨ ਲਈ ਇਨ ਕੀ ਸੁਧਿ; ਹੋਤ ਕਛੂ ਮਨਿ ਮੋਹ ਤੁਹਾਰੇ ॥ त्यागि गए न लई इन की सुधि; होत कछू मनि मोह तुहारे ॥ ਆਪ ਰਚੇ ਪੁਰ ਬਾਸਿਨ ਸੋ; ਇਨ ਕੇ ਸਭ ਪ੍ਰੇਮ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ॥ आप रचे पुर बासिन सो; इन के सभ प्रेम बिदा करि डारे ॥ ਤਾ ਤੇ ਨ ਮਾਨ ਕਰੋ, ਫਿਰਿ ਆਵਹੁ; ਜੀਤਤ ਭੇ ਤੁਮ ਹੂੰ, ਹਮ ਹਾਰੇ ॥ ता ते न मान करो, फिरि आवहु; जीतत भे तुम हूं, हम हारे ॥ ਤਾ ਤੇ ਤਜੋ ਮਥੁਰਾ, ਫਿਰਿ ਆਵਹੁ; ਹੇ ਸਭ ਗਊਅਨ ਕੇ ਰਖਵਾਰੇ ! ॥੯੫੨॥ ता ते तजो मथुरा, फिरि आवहु; हे सभ गऊअन के रखवारे ! ॥९५२॥ ਸ੍ਯਾਮ ਚਿਤਾਰ ਕੈ, ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ; ਮਨ ਮੈ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਨੀਯਾ ਦੁਖ ਪਾਵੈ ॥ स्याम चितार कै, स्याम कहै; मन मै सभ ग्वारनीया दुख पावै ॥ ਏਕ ਪਰੈ ਮੁਰਝਾਇ ਧਰਾ; ਇਕ ਬਿਯੋਗ ਭਰੀ, ਗੁਨ ਬਿਯੋਗ ਹੀ ਗਾਵੈ ॥ एक परै मुरझाइ धरा; इक बियोग भरी, गुन बियोग ही गावै ॥ ਕੋਊ ਕਹੈ ਜਦੁਰਾ ਮੁਖ ਤੇ; ਸੁਨਿ ਸ੍ਰਉਨਨ ਬਾਤ ਤਹਾ ਏਊ ਧਾਵੈ ॥ कोऊ कहै जदुरा मुख ते; सुनि स्रउनन बात तहा एऊ धावै ॥ ਜਉ ਪਿਖਵੈ ਨ ਤਹਾ ਤਿਨ ਕੋ; ਸੁ ਕਹੈ, ਹਮ ਕੋ ਹਰਿ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ॥੯੫੩॥ जउ पिखवै न तहा तिन को; सु कहै, हम को हरि हाथि न आवै ॥९५३॥ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਚਿਤ ਭਈ; ਹਰਿ ਕੇ ਨਹੀ ਆਵਨ ਕੀ ਸੁਧਿ ਪਾਈ ॥ ग्वारनि ब्याकुल चित भई; हरि के नही आवन की सुधि पाई ॥ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋਇ ਗਈ ਚਿਤ ਮੈ; ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਮਨ ਮੈ ਮੁਰਝਾਈ ॥ ब्याकुल होइ गई चित मै; ब्रिखभान सुता मन मै मुरझाई ॥ ਜੋ ਬਿਰਥਾ ਮਨ ਬੀਚ ਹੁਤੀ; ਸੋਊ ਊਧਵ ਕੇ ਤਿਹ ਪਾਸ ਸੁਨਾਈ ॥ जो बिरथा मन बीच हुती; सोऊ ऊधव के तिह पास सुनाई ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਨ ਆਵਤ ਹੈ, ਤਿਹ ਤੇ; ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖ ਭਯੋ, ਬਰਨਿਯੋ ਨਹੀ ਜਾਈ ॥੯੫੪॥ स्याम न आवत है, तिह ते; अति ही दुख भयो, बरनियो नही जाई ॥९५४॥ ਊਧਵ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਯੋ; ਅਤਿ ਬਿਯੋਗ ਮਨੇ ਅਪਨੇ ਸੋਊ ਕੈ ਹੈ ॥ ऊधव उतर देत भयो; अति बियोग मने अपने सोऊ कै है ॥ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੇ ਮਨ ਮਧਿ ਬਿਖੈ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜੋਊ ਬਾਤ ਰੁਚੈ ਹੈ ॥ ग्वारनि के मन मधि बिखै; कबि स्याम कहै जोऊ बात रुचै है ॥ ਥੋਰੇ ਹੀ ਦ੍ਯੋਸਨ ਮੈ ਮਿਲਿ ਹੈ; ਜਿਹ ਕੇ ਉਰ ਮੈ ਨ ਕਛੂ ਭ੍ਰਮ ਭੈ ਹੈ ॥ थोरे ही द्योसन मै मिलि है; जिह के उर मै न कछू भ्रम भै है ॥ ਜੋਗਿਨ ਹੋਇ ਜਪੋ ਹਰਿ ਕੋ; ਮੁਖ ਮਾਂਗਹੁਗੀ ਤੁਮ ਸੋ ਬਰੁ ਦੈ ਹੈ ॥੯੫੫॥ जोगिन होइ जपो हरि को; मुख मांगहुगी तुम सो बरु दै है ॥९५५॥ ਉਨ ਦੈ ਇਮ ਊਧਵ ਗ੍ਯਾਨ ਚਲਿਯੋ; ਚਲਿ ਕੈ ਜਸੁਧਾ ਪਤਿ ਪੈ ਸੋਊ ਆਯੋ ॥ उन दै इम ऊधव ग्यान चलियो; चलि कै जसुधा पति पै सोऊ आयो ॥ ਆਵਤ ਹੀ ਜਸੁਧਾ, ਜਸੁਧਾ ਪਤਿ; ਪਾਇਨ ਊਪਰ ਸੀਸ ਝੁਕਾਯੋ ॥ आवत ही जसुधा, जसुधा पति; पाइन ऊपर सीस झुकायो ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਹੀ ਸ੍ਯਾਮ ਸਦਾ ਕਹੀਯੋ; ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ, ਮੋ ਪਹਿ ਕਾਨ੍ਹ ਪਠਾਯੋ ॥ स्याम ही स्याम सदा कहीयो; कहि कै इह, मो पहि कान्ह पठायो ॥ ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ, ਰਥ ਪੈ ਚੜ ਕੈ; ਰਥ ਕੋ ਮਥੁਰਾ ਹੀ ਕੀ ਓਰਿ ਚਲਾਯੋ ॥੯੫੬॥ यौ कहि कै, रथ पै चड़ कै; रथ को मथुरा ही की ओरि चलायो ॥९५६॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |