ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 364 ਊਧਵ ! ਜੋ ਤਜਿ ਕੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੋ; ਚਲਿ ਕੈ ਜਬ ਹੀ ਮਥੁਰਾ ਪੁਰਿ ਜਈਯੈ ॥ ऊधव ! जो तजि कै ब्रिज को; चलि कै जब ही मथुरा पुरि जईयै ॥ ਪੈ ਅਪੁਨੇ ਚਿਤ ਮੈ ਹਿਤ ਕੈ; ਹਮ ਓਰ ਤੇ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪਾਇਨ ਪਈਯੈ ॥ पै अपुने चित मै हित कै; हम ओर ते स्याम के पाइन पईयै ॥ ਕੈ ਅਤਿ ਹੀ ਬਿਨਤੀ ਤਿਹ ਪੈ; ਫਿਰ ਕੈ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਸੋ ਉਤਰ ਦਈਯੈ ॥ कै अति ही बिनती तिह पै; फिर कै इह भांति सो उतर दईयै ॥ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਿਬਾਹੀਯੈ, ਤਉ ਕਰੀਯੈ; ਪਰ ਯੌ ਨਹੀ ਕਾਹੂੰ ਸੋ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰਈਯੈ ॥੯੩੬॥ प्रीति निबाहीयै, तउ करीयै; पर यौ नही काहूं सो प्रीति करईयै ॥९३६॥ ਊਧਵ ! ਮੋ ਸੁਨ ਲੈ ਬਤੀਯਾ; ਜਦੁਬੀਰ ਕੋ ਧ੍ਯਾਨ ਜਬੈ ਕਰਿ ਹੋਂ ॥ ऊधव ! मो सुन लै बतीया; जदुबीर को ध्यान जबै करि हों ॥ ਬਿਰਹਾ ਤਬ ਆਇ ਕੈ ਮੋਹਿ ਗ੍ਰਸੈ; ਤਿਹ ਕੇ ਗ੍ਰਸਏ ਨ ਜੀਯੋ ਮਰਿ ਹੋਂ ॥ बिरहा तब आइ कै मोहि ग्रसै; तिह के ग्रसए न जीयो मरि हों ॥ ਨ ਕਛੂ ਸੁਧਿ ਮੋ ਤਨ ਮੈ ਰਹਿ ਹੈ; ਧਰਨੀ ਪਰ ਹ੍ਵੈ ਬਿਸੁਧੀ ਝਰਿ ਹੋਂ ॥ न कछू सुधि मो तन मै रहि है; धरनी पर ह्वै बिसुधी झरि हों ॥ ਤਿਹ ਤੇ ਹਮ ਕੋ ਬ੍ਰਿਥਾ ਕਹੀਐ; ਕਿਹ ਭਾਂਤਿ ਸੋ ਧੀਰਜ ਹਉ ਧਰਿ ਹੋਂ? ॥੯੩੭॥ तिह ते हम को ब्रिथा कहीऐ; किह भांति सो धीरज हउ धरि हों? ॥९३७॥ ਦੀਨ ਹ੍ਵੈ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਸੋਊ ਕਹੈ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਜੁ ਥੀ ਅਤਿ ਹੀ ਅਭਿਮਾਨੀ ॥ दीन ह्वै ग्वारनि सोऊ कहै; कबि स्याम जु थी अति ही अभिमानी ॥ ਕੰਚਨ ਸੇ ਤਨ ਕੰਜ ਮੁਖੀ ਜੋਊ; ਰੂਪ ਬਿਖੈ ਰਤਿ ਕੀ ਫੁਨਿ ਸਾਨੀ ॥ कंचन से तन कंज मुखी जोऊ; रूप बिखै रति की फुनि सानी ॥ ਯੌ ਕਹੈ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹ੍ਵੈ ਬਤੀਯਾ; ਕਬਿ ਨੇ ਤਿਹ ਕੀ ਉਪਮਾ ਪਹਿਚਾਨੀ ॥ यौ कहै ब्याकुल ह्वै बतीया; कबि ने तिह की उपमा पहिचानी ॥ ਊਧਵ ! ਗ੍ਵਾਰਨੀਯਾ ਸਫਰੀ ਸਭ; ਨਾਮ ਲੈ ਸ੍ਯਾਮ ਕੋ ਜੀਵਤ ਪਾਨੀ ॥੯੩੮॥ ऊधव ! ग्वारनीया सफरी सभ; नाम लै स्याम को जीवत पानी ॥९३८॥ ਆਤੁਰ ਹ੍ਵੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ; ਸੰਗਿ ਊਧਵ ਕੇ ਸੁ ਕਹਿਯੋ ਇਮ ਬੈਨਾ ॥ आतुर ह्वै ब्रिखभान सुता; संगि ऊधव के सु कहियो इम बैना ॥ ਭੂਖਨ ਭੋਜਨ ਧਾਮ ਜਿਤੋ; ਹਮ ਕੇ ਜਦੁਬੀਰ ਬਿਨਾ ਸੁ ਰੁਚੈ ਨਾ ॥ भूखन भोजन धाम जितो; हम के जदुबीर बिना सु रुचै ना ॥ ਯੌਂ ਕਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਬਿਯੋਗ ਬਿਖੈ; ਬਸਿ ਗੇ ਕਬਿ ਨੇ ਜਸ ਯੌ ਉਚਰੈਨਾ ॥ यौं कहि स्याम बियोग बिखै; बसि गे कबि ने जस यौ उचरैना ॥ ਰੋਵਤ ਭੀ ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖ ਸੋ; ਜੁ ਹੁਤੇ ਮਨੋ ਬਾਲ ਕੇ ਕੰਜਨ ਨੈਨਾ ॥੯੩੯॥ रोवत भी अति ही दुख सो; जु हुते मनो बाल के कंजन नैना ॥९३९॥ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਅਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਛਕੀ; ਮਨ ਮੈ ਜਦੁਬੀਰ ਕੋ ਧਿਆਨ ਲਗੈ ਕੈ ॥ ब्रिखभान सुता अति प्रेम छकी; मन मै जदुबीर को धिआन लगै कै ॥ ਰੋਵਤ ਭੀ ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖ ਸੋ; ਸੰਗ ਕਾਜਰ ਨੀਰ ਗਿਰਿਯੋ ਢਰ ਕੈ ਕੈ ॥ रोवत भी अति ही दुख सो; संग काजर नीर गिरियो ढर कै कै ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹਿਯੋ ਮੁਖ ਤੇ ਉਮਗੈ ਕੈ ॥ ता छबि को जसु उच महा; कबि स्याम कहियो मुख ते उमगै कै ॥ ਚੰਦਹਿ ਕੋ ਜੁ ਕਲੰਕ ਹੁਤੋ; ਮਨੋ ਨੈਨਨਿ ਪੈਡ ਚਲ੍ਯੋ ਨਿਚੁਰੈ ਕੈ ॥੯੪੦॥ चंदहि को जु कलंक हुतो; मनो नैननि पैड चल्यो निचुरै कै ॥९४०॥ ਗਹਿ ਧੀਰਜ ਊਧਵ ਸੋ ਬਚਨਾ; ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਉਚਾਰੇ ॥ गहि धीरज ऊधव सो बचना; ब्रिखभान सुता इह भांति उचारे ॥ ਨੇਹੁ ਤਜਿਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਸਨ ਸੋ; ਤਿਹ ਤੇ ਕਛੂ ਜਾਨਤ ਦੋਖ ਬਿਚਾਰੇ ॥ नेहु तजियो ब्रिज बासन सो; तिह ते कछू जानत दोख बिचारे ॥ ਬੈਠਿ ਗਏ ਰਥ ਭੀਤਰ ਆਪ; ਨਹੀ ਇਨ ਕੀ ਸੋਊ ਓਰਿ ਨਿਹਾਰੇ ॥ बैठि गए रथ भीतर आप; नही इन की सोऊ ओरि निहारे ॥ ਤ੍ਯਾਗਿ ਗਏ ਬ੍ਰਿਜ ਕੋ ਮਥੁਰਾ; ਹਮ ਜਾਨਤ ਹੈ ਘਟ ਭਾਗ ਹਮਾਰੇ ॥੯੪੧॥ त्यागि गए ब्रिज को मथुरा; हम जानत है घट भाग हमारे ॥९४१॥ ਜਬ ਜੈਹੋ ਕਹਿਯੋ ਮਥੁਰਾ ਕੈ ਬਿਖੈ; ਹਰਿ ਪੈ ਹਮਰੀ ਬਿਨਤੀ ਇਹ ਕੀਜੋ ॥ जब जैहो कहियो मथुरा कै बिखै; हरि पै हमरी बिनती इह कीजो ॥ ਪਾਇਨ ਕੋ ਗਹਿ ਕੈ ਰਹੀਯੋ; ਘਟਕਾ ਦਸ ਜੋ ਮੁਹਿ ਨਾਮਹਿ ਲੀਜੋ ॥ पाइन को गहि कै रहीयो; घटका दस जो मुहि नामहि लीजो ॥ ਤਾਹੀ ਕੇ ਪਾਛੇ ਤੇ ਮੋ ਬਤੀਯਾ; ਸੁਨਿ ਲੈ, ਇਹ ਭਾਤਹਿ ਸੋ ਉਚਰੀਜੋ ॥ ताही के पाछे ते मो बतीया; सुनि लै, इह भातहि सो उचरीजो ॥ ਜਾਨਤ ਹੋ ਹਿਤ ਤ੍ਯਾਗ ਗਏ; ਕਬਹੂੰ ਹਮਰੇ ਹਿਤ ਕੇ ਸੰਗ ਭੀਜੋ ॥੯੪੨॥ जानत हो हित त्याग गए; कबहूं हमरे हित के संग भीजो ॥९४२॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |