ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 361 ਫੂਲਿ ਰਹੇ ਸਿਗਰੇ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਤਰੁ; ਫੂਲ ਲਤਾ ਤਿਨ ਸੋ ਲਪਟਾਈ ॥ फूलि रहे सिगरे ब्रिज के तरु; फूल लता तिन सो लपटाई ॥ ਫੂਲਿ ਰਹੇ ਸਰਿ ਸਾਰਸ ਸੁੰਦਰ; ਸੋਭ ਸਮੂਹ ਬਢੀ ਅਧਿਕਾਈ ॥ फूलि रहे सरि सारस सुंदर; सोभ समूह बढी अधिकाई ॥ ਚੇਤ ਚੜਿਯੋ ਸੁਕ ਸੁੰਦਰ ਕੋਕਿਲਕਾ; ਜੁਤ ਕੰਤ ਬਿਨਾ ਨ ਸੁਹਾਈ ॥ चेत चड़ियो सुक सुंदर कोकिलका; जुत कंत बिना न सुहाई ॥ ਦਾਸੀ ਕੇ ਸੰਗਿ ਰਹਿਯੋ ਗਹਿ ਹੋ; ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ, ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੪॥ दासी के संगि रहियो गहि हो; टसक्यो न हीयो, कसक्यो न कसाई ॥९१४॥ ਬਾਸ ਸੁਬਾਸ ਅਕਾਸ ਮਿਲੀ; ਅਰੁ ਬਾਸਤ ਭੂਮਿ ਮਹਾ ਛਬਿ ਪਾਈ ॥ बास सुबास अकास मिली; अरु बासत भूमि महा छबि पाई ॥ ਸੀਤਲ ਮੰਦ ਸੁਗੰਧਿ ਸਮੀਰ; ਬਹੈ ਮਕਰੰਦ ਨਿਸੰਕ ਮਿਲਾਈ ॥ सीतल मंद सुगंधि समीर; बहै मकरंद निसंक मिलाई ॥ ਪੈਰ ਪਰਾਗ ਰਹੀ ਹੈ ਬੈਸਾਖ; ਸਭੈ ਬ੍ਰਿਜ ਲੋਗਨ ਕੀ ਦੁਖਦਾਈ ॥ पैर पराग रही है बैसाख; सभै ब्रिज लोगन की दुखदाई ॥ ਮਾਲਿਨ ਲੈਬ ਕਰੋ ਰਸ ਕੋ; ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ, ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੫॥ मालिन लैब करो रस को; टसक्यो न हीयो, कसक्यो न कसाई ॥९१५॥ ਨੀਰ ਸਮੀਰ ਹੁਤਾਸਨ ਕੇ ਸਮ; ਅਉਰ ਅਕਾਸ ਧਰਾ ਤਪਤਾਈ ॥ नीर समीर हुतासन के सम; अउर अकास धरा तपताई ॥ ਪੰਥ ਨ ਪੰਥੀ ਚਲੈ ਕੋਊਓ; ਤਰੁ ਤਾਕਿ ਤਰੈ ਤਨ ਤਾਪ ਸਿਰਾਈ ॥ पंथ न पंथी चलै कोऊओ; तरु ताकि तरै तन ताप सिराई ॥ ਜੇਠ ਮਹਾ ਬਲਵੰਤ ਭਯੋ ਅਤਿ; ਬਿਆਕੁਲ ਜੀਯ ਮਹਾ ਰਤਿ ਪਾਈ ॥ जेठ महा बलवंत भयो अति; बिआकुल जीय महा रति पाई ॥ ਐਸੇ ਸਕ੍ਯੋ ਧਸਕ੍ਯੋ ਸਸਕ੍ਯੋ; ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ, ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੬॥ ऐसे सक्यो धसक्यो ससक्यो; टसक्यो न हीयो, कसक्यो न कसाई ॥९१६॥ ਪਉਨ ਪ੍ਰਚੰਡ ਬਹੈ ਅਤਿ ਤਾਪਤ; ਚੰਚਲ ਚਿਤਿ ਦਸੋ ਦਿਸ ਧਾਈ ॥ पउन प्रचंड बहै अति तापत; चंचल चिति दसो दिस धाई ॥ ਬੈਸ ਅਵਾਸ ਰਹੈ ਨਰ ਨਾਰਿ; ਬਿਹੰਗਮ ਵਾਰਿ ਸੁ ਛਾਹ ਤਕਾਈ ॥ बैस अवास रहै नर नारि; बिहंगम वारि सु छाह तकाई ॥ ਦੇਖਿ ਅਸਾੜ ਨਈ ਰਿਤ ਦਾਦੁਰ; ਮੋਰਨ ਹੂੰ ਘਨਘੋਰ ਲਗਾਈ ॥ देखि असाड़ नई रित दादुर; मोरन हूं घनघोर लगाई ॥ ਗਾਢ ਪਰੀ ਬਿਰਹੀ ਜਨ ਕੋ; ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ, ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੭॥ गाढ परी बिरही जन को; टसक्यो न हीयो, कसक्यो न कसाई ॥९१७॥ ਤਾਲ ਭਰੇ ਜਲ ਪੂਰਨ ਸੋ; ਅਰੁ ਸਿੰਧੁ ਮਿਲੀ ਸਰਿਤਾ ਸਭ ਜਾਈ ॥ ताल भरे जल पूरन सो; अरु सिंधु मिली सरिता सभ जाई ॥ ਤੈਸੇ ਘਟਾਨਿ ਛਟਾਨਿ ਮਿਲੀ; ਅਤਿ ਹੀ ਪਪੀਹਾ ਪੀਯ ਟੇਰ ਲਗਾਈ ॥ तैसे घटानि छटानि मिली; अति ही पपीहा पीय टेर लगाई ॥ ਸਾਵਨ ਮਾਹਿ ਲਗਿਓ ਬਰਸਾਵਨ; ਭਾਵਨ ਨਾਹਿ ਹਹਾ ਘਰਿ ਮਾਈ ॥ सावन माहि लगिओ बरसावन; भावन नाहि हहा घरि माई ॥ ਲਾਗ ਰਹਿਯੋ ਪੁਰ ਭਾਮਿਨ ਸੋ; ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ, ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੮॥ लाग रहियो पुर भामिन सो; टसक्यो न हीयो, कसक्यो न कसाई ॥९१८॥ ਭਾਦਵ ਮਾਹਿ ਚੜਿਯੋ ਬਿਨੁ ਨਾਹ; ਦਸੋ ਦਿਸ ਮਾਹਿ ਘਟਾ ਘਰਹਾਈ ॥ भादव माहि चड़ियो बिनु नाह; दसो दिस माहि घटा घरहाई ॥ ਦ੍ਯੋਸ ਨਿਸਾ ਨਹਿ ਜਾਨ ਪਰੈ; ਤਮ ਬਿਜੁ ਛਟਾ ਰਵਿ ਕੀ ਛਬਿ ਪਾਈ ॥ द्योस निसा नहि जान परै; तम बिजु छटा रवि की छबि पाई ॥ ਮੂਸਲਧਾਰ ਛੁਟੈ ਨਭਿ ਤੇ; ਅਵਨੀ ਸਗਰੀ ਜਲ ਪੂਰਨਿ ਛਾਈ ॥ मूसलधार छुटै नभि ते; अवनी सगरी जल पूरनि छाई ॥ ਐਸੇ ਸਮੇ ਤਜਿ ਗਯੋ ਹਮ ਕੋ; ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ, ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੯॥ ऐसे समे तजि गयो हम को; टसक्यो न हीयो, कसक्यो न कसाई ॥९१९॥ ਮਾਸ ਕੁਆਰ ਚਢਿਯੋ ਬਲੁ ਧਾਰਿ; ਪੁਕਾਰ ਰਹੀ ਨ ਮਿਲੇ ਸੁਖਦਾਈ ॥ मास कुआर चढियो बलु धारि; पुकार रही न मिले सुखदाई ॥ ਸੇਤ ਘਟਾ ਅਰੁ ਰਾਤਿ ਤਟਾ; ਸਰ ਤੁੰਗ ਅਟਾ ਸਿਮਕੈ ਦਰਸਾਈ ॥ सेत घटा अरु राति तटा; सर तुंग अटा सिमकै दरसाई ॥ ਨੀਰ ਬਿਹੀਨ ਫਿਰੈ ਨਭਿ ਛੀਨ; ਸੁ ਦੇਖਿ ਅਧੀਨ ਭਯੋ ਹੀਯਰਾਈ ॥ नीर बिहीन फिरै नभि छीन; सु देखि अधीन भयो हीयराई ॥ ਪ੍ਰੇਮ ਤਕੀ ਤਿਨ ਸੋ ਬਿਥਕ੍ਯੋ; ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ, ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੨੦॥ प्रेम तकी तिन सो बिथक्यो; टसक्यो न हीयो, कसक्यो न कसाई ॥९२०॥ ਕਾਤਿਕ ਮੈ ਗੁਨਿ ਦੀਪ ਪ੍ਰਕਾਸਿਤ; ਤੈਸੇ ਅਕਾਸ ਮੈ ਉਜਲਤਾਈ ॥ कातिक मै गुनि दीप प्रकासित; तैसे अकास मै उजलताई ॥ ਜੂਪ ਜਹਾ ਤਹ ਫੈਲ ਰਹਿਯੋ; ਸਿਗਰੇ ਨਰ ਨਾਰਿਨ ਖੇਲ ਮਚਾਈ ॥ जूप जहा तह फैल रहियो; सिगरे नर नारिन खेल मचाई ॥ ਚਿਤ੍ਰ ਭਏ ਘਰ ਆਂਙਨ ਦੇਖਿ; ਗਚੇ ਤਹ ਕੇ ਅਰੁ ਚਿਤ ਭ੍ਰਮਾਈ ॥ चित्र भए घर आंङन देखि; गचे तह के अरु चित भ्रमाई ॥ ਆਯੋ ਨਹੀ ਮਨ ਭਾਯੋ ਤਹੀ; ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ, ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੨੧॥ आयो नही मन भायो तही; टसक्यो न हीयो, कसक्यो न कसाई ॥९२१॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |