ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 349 ਪ੍ਰਤਿ ਉਤਰ ਬਾਚ ॥ प्रति उतर बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਪ੍ਰਭ ! ਧਾਮਿ ਅਬੈ ਚਲੀਯੈ ਹਮਰੇ; ਇਹ ਭਾਤ ਕਹਿਯੋ ਕੁਬਜਾ ਹਰਿ ਸੋ ॥ प्रभ ! धामि अबै चलीयै हमरे; इह भात कहियो कुबजा हरि सो ॥ ਅਤਿ ਹੀ ਮੁਖੁ ਦੇਖ ਕੈ ਰੀਝ ਰਹੀ; ਸੁ ਕਹਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਬਿਨ ਹੀ ਡਰ ਸੋ ॥ अति ही मुखु देख कै रीझ रही; सु कहियो न्रिप के बिन ही डर सो ॥ ਹਰਿ ਜਾਨ੍ਯੋ, ਕਿ ਮੋ ਮੈ ਰਹੀ ਬਸ ਹ੍ਵੈ; ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਕਹਿਯੋ ਤਿਹ ਸੋ ਛਰ ਸੋ ॥ हरि जान्यो, कि मो मै रही बस ह्वै; इह भांति कहियो तिह सो छर सो ॥ ਕਰਿਹੌ ਤੁਮਰੋ ਸੁ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਨ; ਕੰਸ ਕੋ ਕੈ ਬਧ ਹਉ ਬਰ ਸੋ ॥੮੩੧॥ करिहौ तुमरो सु मनोरथ पूरन; कंस को कै बध हउ बर सो ॥८३१॥ ਕੁਬਜਾ ਕੋ ਸੁਵਾਰ ਕੈ ਕਾਜ ਤਬੈ; ਪੁਨਿ ਦੇਖਨ ਕੇ ਰਸ ਮੈ ਅਨੁਰਾਗਿਯੋ ॥ कुबजा को सुवार कै काज तबै; पुनि देखन के रस मै अनुरागियो ॥ ਧਾਇ ਗਯੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ; ਧਨੁ ਸੁੰਦਰ ਕੋ ਸੋ ਦੇਖਨ ਲਾਗਿਯੋ ॥ धाइ गयो तिह ठउर बिखै; धनु सुंदर को सो देखन लागियो ॥ ਭ੍ਰਿਤਨ ਕੇ ਕਰਤੇ ਸੁ ਮਨੈ; ਹਰਿ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕੁਪਿ ਜਾਗਿਯੋ ॥ भ्रितन के करते सु मनै; हरि के मन मै अति ही कुपि जागियो ॥ ਗਾੜੀ ਕਸੀਸ ਦਈ ਧਨ ਕੋ; ਦ੍ਰਿੜ ਕੈ ਜਿਹ ਤੇ ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਧਨੁ ਭਾਗਿਯੋ ॥੮੩੨॥ गाड़ी कसीस दई धन को; द्रिड़ कै जिह ते न्रिप को धनु भागियो ॥८३२॥ ਗਾੜੀ ਕਸੀਸ ਦਈ ਕੁਪਿ ਕੈ; ਰੁਪਿ ਠਾਂਢ ਭਯੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ॥ गाड़ी कसीस दई कुपि कै; रुपि ठांढ भयो तिह ठउर बिखै ॥ ਬਰ ਸਿੰਘ ਮਨੋ ਦ੍ਰਿਗ ਕਾਢ ਕੈ ਠਾਂਢੋ; ਹੈ ਪੇਖੈ ਜੋਊ, ਗਿਰੈ ਭੂਮਿ ਬਿਖੈ ॥ बर सिंघ मनो द्रिग काढ कै ठांढो; है पेखै जोऊ, गिरै भूमि बिखै ॥ ਦੇਖਤ ਹੀ ਡਰਪਿਯੋ ਮਘਵਾ; ਡਰਪਿਯੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਜੋਊ ਲੇਖ ਲਿਖੈ ॥ देखत ही डरपियो मघवा; डरपियो ब्रहमा जोऊ लेख लिखै ॥ ਧਨੁ ਕੇ ਟੁਕਰੇ ਸੰਗ ਜੋਧਨ ਮਾਰਤ; ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁ ਤਿਖੈ ॥੮੩੩॥ धनु के टुकरे संग जोधन मारत; स्याम कहै अति ही सु तिखै ॥८३३॥ ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ਦੋਹਰਾ ॥ कबियो बाच दोहरा ॥ ਧਨੁਖ ਤੇਜ ਮੈ ਬਰਨਿਓ; ਕ੍ਰਿਸਨ ਕਥਾ ਕੇ ਕਾਜ ॥ धनुख तेज मै बरनिओ; क्रिसन कथा के काज ॥ ਅਤਿ ਹੀ ਚੂਕ ਮੋ ਤੇ ਭਈ; ਛਿਮੀਯੈ ਸੋ ਮਹਾਰਾਜ ! ॥੮੩੪॥ अति ही चूक मो ते भई; छिमीयै सो महाराज ! ॥८३४॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਧਨੁ ਕੋ ਟੁਕਰਾ ਕਰਿ ਲੈ ਹਰਿ ਜੀ; ਬਰ ਬੀਰਨ ਕੋ ਸੋਊ ਮਾਰਨ ਲਾਗਿਯੋ ॥ धनु को टुकरा करि लै हरि जी; बर बीरन को सोऊ मारन लागियो ॥ ਧਾਇ ਪਰੇ ਨ੍ਰਿਪ ਬੀਰ ਤਬੈ; ਤਿਨ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕੁਪਿ ਜਾਗਿਯੋ ॥ धाइ परे न्रिप बीर तबै; तिन के मन मै अति ही कुपि जागियो ॥ ਫੇਰਿ ਲਗਿਯੋ ਤਿਨ ਕੋ ਹਰਿ ਮਾਰਨ; ਜੁਧਹ ਕੇ ਰਸ ਮੋ ਅਨੁਰਾਗਿਯੋ ॥ फेरि लगियो तिन को हरि मारन; जुधह के रस मो अनुरागियो ॥ ਸੋਰ ਭਯੋ ਅਤਿ ਠਉਰ ਤਹਾ; ਸੁਨ ਕੈ ਜਿਹ ਕੋ ਸਿਵ ਜੂ ਉਠਿ ਭਾਗਿਯੋ ॥੮੩੫॥ सोर भयो अति ठउर तहा; सुन कै जिह को सिव जू उठि भागियो ॥८३५॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਤੀਨੋ ਲੋਕ ਪਤਿ ਅਤਿ ਜੁਧੁ ਕਰਿ ਕੋਪਿ ਭਰੇ; ਤਊਨੇ ਠਉਰ ਜਹਾ ਬਰਬੀਰ ਅਤਿ ਸ੍ਵੈ ਰਹੇ ॥ तीनो लोक पति अति जुधु करि कोपि भरे; तऊने ठउर जहा बरबीर अति स्वै रहे ॥ ਐਸੇ ਬੀਰ ਗਿਰੇ ਜੈਸੇ ਬਾਢੀ ਕੇ ਕਟੇ ਤੇ ਰੂਖ; ਗਿਰੇ ਬਿਸੰਭਾਰੁ ਅਸਿ ਹਾਥਨ ਨਹੀ ਗਹੇ ॥ ऐसे बीर गिरे जैसे बाढी के कटे ते रूख; गिरे बिस्मभारु असि हाथन नही गहे ॥ ਅਤਿ ਹੀ ਤਰੰਗਨੀ ਉਠੀ ਹੈ ਤਹਾ ਜੋਧਨ ਤੈ; ਸੀਸ ਸਮ ਬਟੇ ਅਸਿ ਨਕ੍ਰ ਭਾਂਤਿ ਹ੍ਵੈ ਬਹੇ ॥ अति ही तरंगनी उठी है तहा जोधन तै; सीस सम बटे असि नक्र भांति ह्वै बहे ॥ ਗੋਰੇ ਪੈ ਬਰਦ ਚੜਿ ਆਇ ਥੇ ਬਰਦ ਪਤਿ; ਗੋਰੀ ਗਉਰਾ ਗੋਰੇ ਰੁਦ੍ਰ ਰਾਤੇ ਰਾਤੇ ਹ੍ਵੈ ਰਹੇ ॥੮੩੬॥ गोरे पै बरद चड़ि आइ थे बरद पति; गोरी गउरा गोरे रुद्र राते राते ह्वै रहे ॥८३६॥ ਕ੍ਰੋਧ ਭਰੇ ਕਾਨ੍ਹ ਬਲਭਦ੍ਰ ਜੂ ਨੈ ਕੀਨੋ ਰਨ; ਭਾਗ ਗਏ ਭਟ ਨ ਸੁਭਟ ਠਾਂਢ ਕੁਇ ਰਹਿਯੋ ॥ क्रोध भरे कान्ह बलभद्र जू नै कीनो रन; भाग गए भट न सुभट ठांढ कुइ रहियो ॥ ਐਸੇ ਝੂਮਿ ਪਰੇ ਬੀਰ ਮਾਰੇ ਧਨ ਟੂਕਨ ਕੇ; ਮਾਨੋ ਕੰਸ ਰਾਜਾ ਜੂ ਕੋ ਸਾਰੋ ਦਲੁ ਸ੍ਵੈ ਰਹਿਯੋ ॥ ऐसे झूमि परे बीर मारे धन टूकन के; मानो कंस राजा जू को सारो दलु स्वै रहियो ॥ ਕੇਤੇ ਉਠਿ ਭਾਗੇ, ਕੇਤੇ ਜੁਧ ਹੀ ਕੋ ਫੇਰਿ ਲਾਗੇ; ਸੋਊ ਸਮ ਬਨ ਹਰ ਹਰਿ ਤਾਤੋ ਹ੍ਵੈ ਕਹਿਯੋ ॥ केते उठि भागे, केते जुध ही को फेरि लागे; सोऊ सम बन हर हरि तातो ह्वै कहियो ॥ ਗਜਨ ਕੇ ਸੁੰਡਨ ਤੇ ਐਸੇ ਛੀਟੈ ਛੂਟੀ; ਜਾ ਤੇ ਅੰਬਰ ਅਨੂਪ ਲਾਲ ਛੀਟ ਛਬਿ ਹ੍ਵੈ ਰਹਿਯੋ ॥੮੩੭॥ गजन के सुंडन ते ऐसे छीटै छूटी; जा ते अ्मबर अनूप लाल छीट छबि ह्वै रहियो ॥८३७॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |