ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 348 ਸੁਕ ਬਾਚ ਰਾਜਾ ਸੋ ॥ सुक बाच राजा सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਚਤੁਰਭੁਜ ਕੋ ਬਰੁ ਵਾਹਿ ਦਯੋ; ਬਰੁ ਪਾਇ ਸੁਖੀ ਰਹੁ, ਤਾਹਿ ਕਹੇ ॥ चतुरभुज को बरु वाहि दयो; बरु पाइ सुखी रहु, ताहि कहे ॥ ਹਰਿ ਬਾਕ ਕੇ ਹੋਵਤ ਪੈ ਤਿਨ ਹੂੰ; ਅਮਰਾ ਪੁਰ ਕੇ ਫਲ ਹੈ, ਸੁ ਲਹੇ ॥ हरि बाक के होवत पै तिन हूं; अमरा पुर के फल है, सु लहे ॥ ਬਹੁ ਦੈ ਕਰਿ ਲਜਿਤ ਹੋਤ ਬਡੇ; ਇਮ ਲੋਕ ਏ ਨੀਤਿ ਬਿਖੈ ਹੈ ਕਹੇ ॥ बहु दै करि लजित होत बडे; इम लोक ए नीति बिखै है कहे ॥ ਹਰਿ ਜਾਨਿ ਕਿ ਮੈ ਇਹ ਥੋਰੋ ਦਯੋ; ਤਿਹ ਤੇ ਮੁੰਡੀਆ ਨਿਹੁਰਾਇ ਰਹੇ ॥੮੨੪॥ हरि जानि कि मै इह थोरो दयो; तिह ते मुंडीआ निहुराइ रहे ॥८२४॥ ਅਥ ਬਾਗਵਾਨ ਕੋ ਉਧਾਰ ॥ अथ बागवान को उधार ॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਬਧ ਕੈ ਧੋਬੀ ਕੌ ਕ੍ਰਿਸਨ; ਕਰਿ ਤਾ ਤ੍ਰੀਯ ਕੋ ਕਾਮ ॥ बध कै धोबी कौ क्रिसन; करि ता त्रीय को काम ॥ ਰਥ ਧਵਾਇ ਤਬ ਹੀ ਚਲੇ; ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਸਾਮੁਹਿ ਧਾਮ ॥੮੨੫॥ रथ धवाइ तब ही चले; न्रिप के सामुहि धाम ॥८२५॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਆਗੇ ਤੇ ਸ੍ਯਾਮ ਮਿਲਿਯੋ ਬਾਗਵਾਨ; ਸੁ ਹਾਰ ਗਰੇ ਹਰਿ ਕੇ ਤਿਨਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥ आगे ते स्याम मिलियो बागवान; सु हार गरे हरि के तिनि डारियो ॥ ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ਹਰਿ ਕੇ ਬਹੁ ਬਾਰਨ; ਭੋਜਨ ਧਾਮ ਲਿਜਾਇ ਜਿਵਾਰਿਯੋ ॥ पाइ परियो हरि के बहु बारन; भोजन धाम लिजाइ जिवारियो ॥ ਤਾ ਕੋ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਕੈ ਮਾਂਗਤ ਭਯੋ ਬਰੁ; ਸਾਧ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਕੋ ਜੀਯ ਧਾਰਿਯੋ ॥ ता को प्रसंनि कै मांगत भयो बरु; साध की संगति को जीय धारियो ॥ ਜਾਨ ਲਈ ਜੀਯ ਕੀ ਘਨ ਸ੍ਯਾਮ; ਤਬੈ ਬਰੁ ਵਾ ਉਹ ਭਾਂਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥੮੨੬॥ जान लई जीय की घन स्याम; तबै बरु वा उह भांति उचारियो ॥८२६॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਬਰੁ ਜਬ ਮਾਲੀ ਕਉ ਦਯੋ; ਰੀਝਿ ਮਨੈ ਘਨ ਸ੍ਯਾਮ ॥ बरु जब माली कउ दयो; रीझि मनै घन स्याम ॥ ਫਿਰਿ ਪੁਰ ਹਾਟਨ ਪੈ ਗਏ; ਕਰਨ ਕੂਬਰੀ ਕਾਮ ॥੮੨੭॥ फिरि पुर हाटन पै गए; करन कूबरी काम ॥८२७॥ ਇਤਿ ਬਾਗਵਾਨ ਕੋ ਉਧਾਰ ਕੀਆ ॥ इति बागवान को उधार कीआ ॥ ਅਥ ਕੁਬਜਾ ਕੋ ਉਧਾਰ ਕਰਨੰ ॥ अथ कुबजा को उधार करनं ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਹਰਿ ਆਵਤ ਅਗ੍ਰ ਮਿਲੀ ਕੁਬਿਜਾ; ਹਰਿ ਕੋ ਤਿਨਿ ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥ हरि आवत अग्र मिली कुबिजा; हरि को तिनि सुंदर रूप निहारियो ॥ ਗੰਧ ਲਏ ਨ੍ਰਿਪ ਲਾਵਨ ਕੋ ਸੁ; ਲਗਾਊ ਹਉ ਯਾ ਮਨ ਬੀਚ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥ गंध लए न्रिप लावन को सु; लगाऊ हउ या मन बीच बिचारियो ॥ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਖੀ ਹਰਿ ਸੰਗ ਲਗੀ; ਹਮਰੇ, ਤਬ ਹੀ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥ प्रीति लखी हरि संग लगी; हमरे, तब ही इह भांति उचारियो ॥ ਲ੍ਯਾਵਹੁ ਲਾਵਹੁ ਰੀ ! ਹਮ ਕੋ; ਕਬਿ ਨੈ ਜਸੁ ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਇਮ ਸਾਰਿਯੋ ॥੮੨੮॥ ल्यावहु लावहु री ! हम को; कबि नै जसु ता छबि को इम सारियो ॥८२८॥ ਜਦੁਰਾਇ ਕੋ ਆਇਸੁ ਮਾਨ ਤ੍ਰੀਯਾ; ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਇਹ ਚੰਦਨ ਦੇਹ ਲਗਾਯੋ ॥ जदुराइ को आइसु मान त्रीया; न्रिप को इह चंदन देह लगायो ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕੋ ਰੂਪੁ ਨਿਹਾਰਤ ਹੀ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਮਨੈ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥ स्याम को रूपु निहारत ही; कबि स्याम मनै अति ही सुखु पायो ॥ ਜਾ ਕੋ ਨ ਅੰਤ ਲਖਿਯੋ ਬ੍ਰਹਮਾ; ਕਰਿ ਕੈ ਮਨਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕਈ ਦਿਨ ਗਾਯੋ ॥ जा को न अंत लखियो ब्रहमा; करि कै मनि प्रेम कई दिन गायो ॥ ਭਾਗ ਬਡੋ ਇਹ ਮਾਲਿਨ ਕੇ; ਹਰਿ ਕੇ ਤਨ ਕੋ ਜਿਨਿ ਹਾਥ ਛੁਹਾਯੋ ॥੮੨੯॥ भाग बडो इह मालिन के; हरि के तन को जिनि हाथ छुहायो ॥८२९॥ ਹਰਿ ਏਕ ਧਰਿਯੋ ਪਗ ਪਾਇਨ ਪੈ; ਅਰੁ ਹਾਥ ਸੋ ਹਾਥ ਗਹਿਯੋ ਕੁਬਜਾ ਕੋ ॥ हरि एक धरियो पग पाइन पै; अरु हाथ सो हाथ गहियो कुबजा को ॥ ਸੀਧੀ ਕਰੀ ਕੁਬਰੀ ਤੇ ਸੋਊ; ਇਤਨੋ ਬਲੁ ਹੈ ਜਗ ਮੈ ਕਹੁ ਕਾ ਕੋ? ॥ सीधी करी कुबरी ते सोऊ; इतनो बलु है जग मै कहु का को? ॥ ਜਾਹਿ ਮਰਿਯੋ ਬਕ ਬੀਰ ਅਬੈ; ਕਰਿ ਹੈ ਬਧ ਸੋ, ਪਤਿ ਪੈ ਮਥੁਰਾ ਕੋ ॥ जाहि मरियो बक बीर अबै; करि है बध सो, पति पै मथुरा को ॥ ਭਾਗ ਬਡੇ ਇਹ ਕੇ, ਜਿਹ ਕੋ; ਉਪਚਾਰ ਕਰਿਯੋ ਹਰਿ ਬੈਦ ਹ੍ਵੈ ਤਾ ਕੋ ॥੮੩੦॥ भाग बडे इह के, जिह को; उपचार करियो हरि बैद ह्वै ता को ॥८३०॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |