ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ ।

Page 333

ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੀ ਸੁਨ ਕੈ ਬਤੀਯਾ; ਤਬ ਰਾਧਿਕਾ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਈ ॥

ग्वारनि की सुन कै बतीया; तब राधिका उतर देत भई ॥

ਕਿਹ ਹੇਤ ਕਹਿਯੋ ਤਜਿ ਕੈ ਹਰਿ ਪਾਸਿ? ਮਨਾਵਨ ਮੋਹੂ ਕੇ ਕਾਜ ਧਈ ॥

किह हेत कहियो तजि कै हरि पासि? मनावन मोहू के काज धई ॥

ਨਹਿ ਹਉ ਚਲਿ ਹੋ ਹਰਿ ਪਾਸ ਕਹਿਯੋ; ਤੁਮਰੀ ਧਉ ਕਹਾ? ਗਤਿ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਦਈ ॥

नहि हउ चलि हो हरि पास कहियो; तुमरी धउ कहा? गति ह्वै है दई ॥

ਸਖੀ ! ਅਉਰਨ ਨਾਮ ਸੁ ਮੂੜ ਧਰੈ; ਨ ਲਖੈ ਇਹ ਹਉਹੂੰ ਕਿ ਮੂੜ ਮਈ ॥੭੧੫॥

सखी ! अउरन नाम सु मूड़ धरै; न लखै इह हउहूं कि मूड़ मई ॥७१५॥

ਸੁਨ ਕੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਕੋ ਕਹਿਯੋ; ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਸੋ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਉਤਰ ਦੀਨੋ ॥

सुन कै ब्रिखभान सुता को कहियो; इह भांति सो ग्वारनि उतर दीनो ॥

ਰੀ ! ਸੁਨ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਮੋ ਬਤੀਯਾ; ਤਿਨ ਹੂੰ ਸੁਨਿ ਸ੍ਰੌਨ ਸੁਨੈਬੇ ਕਉ ਕੀਨੋ ॥

री ! सुन ग्वारनि मो बतीया; तिन हूं सुनि स्रौन सुनैबे कउ कीनो ॥

ਮੋਹਿ ਕਹੈ ਮੁਖ ਤੇ ਕਿ ਤੂ ਮੂੜ; ਮੈ ਮੂੜ? ਤੁਹੀ ਮਨ ਮੈ ਕਰਿ ਚੀਨੋ ॥

मोहि कहै मुख ते कि तू मूड़; मै मूड़? तुही मन मै करि चीनो ॥

ਜੈ ਜਦੁਰਾਇ ਕੀ ਭੇਜੀ ਅਈ, ਸੁਨਿ; ਤੈ ਜਦੁਰਾਇ ਹੂੰ ਸੋ ਹਠ ਕੀਨੋ ॥੭੧੬॥

जै जदुराइ की भेजी अई, सुनि; तै जदुराइ हूं सो हठ कीनो ॥७१६॥

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਕਹਿਯੋ; ਚਲੀਯੈ ਉਠਿ ਕੈ ਬਲਿ ! ਸੰਕ ਨ ਆਨੋ ॥

यौ कहि कै इह भांति कहियो; चलीयै उठि कै बलि ! संक न आनो ॥

ਤੋ ਹੀ ਸੋ ਹੇਤੁ ਘਨੋ ਹਰਿ ਕੋ; ਤਿਹ ਤੇ ਤੁਮਹੂੰ ਕਹਿਯੋ, ਸਾਚ ਹੀ ਜਾਨੋ ॥

तो ही सो हेतु घनो हरि को; तिह ते तुमहूं कहियो, साच ही जानो ॥

ਪਾਇਨ ਤੋਰੇ ਪਰੋ ਲਲਨਾ ! ਹਠ ਦੂਰ ਕਰੋ, ਕਬਹੂੰ ਫੁਨਿ ਮਾਨੋ ॥

पाइन तोरे परो ललना ! हठ दूर करो, कबहूं फुनि मानो ॥

ਤਾ ਤੇ ਨਿਸੰਕ ਚਲੋ ਤਜਿ ਸੰਕ; ਕਿਧੌ ਹਰਿ ਕੀ ਵਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਛਾਨੋ ॥੭੧੭॥

ता ते निसंक चलो तजि संक; किधौ हरि की वह प्रीति पछानो ॥७१७॥

ਕੁੰਜਨ ਮੈ ਸਖੀ ! ਰਾਸ ਸਮੈ; ਹਰਿ ਕੇਲ ਕਰੇ ਤੁਮ ਸੋ ਬਨ ਮੈ ॥

कुंजन मै सखी ! रास समै; हरि केल करे तुम सो बन मै ॥

ਜਿਤਨੋ ਉਨ ਕੋ ਹਿਤ ਹੈ ਤੁਹਿ ਮੋ; ਤਿਹ ਤੇ ਨਹੀ ਆਧਿਕ ਹੈ ਉਨ ਮੈ ॥

जितनो उन को हित है तुहि मो; तिह ते नही आधिक है उन मै ॥

ਮੁਰਝਾਇ ਗਏ ਬਿਨੁ ਤੈ ਹਰਿ ਜੂ; ਨਹਿ ਖੇਲਤ ਹੈ ਫੁਨਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਮੈ ॥

मुरझाइ गए बिनु तै हरि जू; नहि खेलत है फुनि ग्वारिन मै ॥

ਤਿਹ ਤੇ ਸੁਨ ਬੇਗ ਨਿਸੰਕ ਚਲੋ; ਕਰ ਕੈ ਸੁਧਿ ਪੈ ਬਨ ਕੀ ਮਨ ਮੈ ॥੭੧੮॥

तिह ते सुन बेग निसंक चलो; कर कै सुधि पै बन की मन मै ॥७१८॥

ਸ੍ਯਾਮ ਬੁਲਾਵਤ ਹੈ ਚਲੀਯੈ ਬਲਿ ! ਪੈ ਮਨ ਮੈ ਨ ਕਛੂ ਹਠੁ ਕੀਜੈ ॥

स्याम बुलावत है चलीयै बलि ! पै मन मै न कछू हठु कीजै ॥

ਬੈਠ ਰਹੀ ਕਰਿ ਮਾਨ ਘਨੋ; ਕਛੁ ਅਉਰਨ ਹੂੰ ਕੋ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨ ਲੀਜੈ ॥

बैठ रही करि मान घनो; कछु अउरन हूं को कहियो सुन लीजै ॥

ਤਾ ਤੇ ਹਉ ਬਾਤ ਕਰੋ ਤੁਮ ਸੋ; ਇਹ ਤੇ ਨ ਕਛੂ ਤੁਮਰੋ ਕਹਿਯੋ ਛੀਜੈ ॥

ता ते हउ बात करो तुम सो; इह ते न कछू तुमरो कहियो छीजै ॥

ਨੈਕੁ ਨਿਹਾਰ ਕਹਿਯੋ ਹਮ ਓਰਿ; ਸਭੈ ਤਜ ਮਾਨ, ਅਬੈ ਹਸਿ ਦੀਜੈ ॥੭੧੯॥

नैकु निहार कहियो हम ओरि; सभै तज मान, अबै हसि दीजै ॥७१९॥

ਰਾਧੇ ਬਾਚ ਦੂਤੀ ਸੋ ॥

राधे बाच दूती सो ॥

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

ਮੈ ਨ ਹਸੋ, ਹਰਿ ਪਾਸ ਚਲੋ ਨਹੀ; ਜਉ ਤੁਹਿ ਸੀ ਸਖੀ ਕੋਟਿਕ ਆਵੈ ॥

मै न हसो, हरि पास चलो नही; जउ तुहि सी सखी कोटिक आवै ॥

ਆਇ ਉਪਾਵ ਅਨੇਕ ਕਰੈ; ਅਰੁ ਪਾਇਨ ਊਪਰ ਸੀਸ ਨਿਆਵੈ ॥

आइ उपाव अनेक करै; अरु पाइन ऊपर सीस निआवै ॥

ਮੈ ਕਬਹੂ ਨਹੀ ਜਾਉ ਤਹਾ; ਤੁਹ ਸੀ ਕਹਿ ਕੋਟਿਕ ਬਾਤ ਬਨਾਵੈ ॥

मै कबहू नही जाउ तहा; तुह सी कहि कोटिक बात बनावै ॥

ਅਉਰ ਕੀ ਕਉਨ ਗਨੈ ਗਨਤੀ ਬਲਿ; ਆਪਨ ਕਾਨ੍ਹ੍ਹ ਜੂ ਸੀਸ ਝੁਕਾਵੈ ॥੭੨੦॥

अउर की कउन गनै गनती बलि; आपन कान्ह जू सीस झुकावै ॥७२०॥

ਪ੍ਰਤਿਉਤਰ ਬਾਚ ॥

प्रतिउतर बाच ॥

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

ਜੋ ਇਨ ਐਸੀ ਕਹੀ ਬਤੀਯਾ; ਤਬ ਹੀ ਉਹ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਯੌ ਕਹਿਯੌ, ਹੋ ਰੀ ! ॥

जो इन ऐसी कही बतीया; तब ही उह ग्वारनि यौ कहियौ, हो री ! ॥

ਜਉ ਹਮ ਬਾਤ ਕਹੀ ਚਲੀਯੈ; ਤੂ ਕਹੈ ਹਮ ਸ੍ਯਾਮ ਸੋ ਪ੍ਰੀਤ ਹੀ ਛੋਰੀ ॥

जउ हम बात कही चलीयै; तू कहै हम स्याम सो प्रीत ही छोरी ॥

ਸ੍ਯਾਮ ਸੋ ਮਾਈ ! ਕਹਾ ਕਹੀਯੈ? ਇਹ ਸਾਥ ਕਰੇ ਹਿਤਵਾ ਬਰ ਜੋਰੀ ॥

स्याम सो माई ! कहा कहीयै? इह साथ करे हितवा बर जोरी ॥

ਭੇਜਤ ਹੈ ਹਮ ਕੋ ਇਹ ਪੈ; ਇਹ ਸੀ ਤਿਹ ਕੇ ਪਹਿ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਥੋਰੀ ॥੭੨੧॥

भेजत है हम को इह पै; इह सी तिह के पहि ग्वारनि थोरी ॥७२१॥

TOP OF PAGE

Dasam Granth