ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 332 ਮਾਨ ਕਰਿਯੋ ਮਨ ਬੀਚ ਤ੍ਰੀਯਾ ! ਤਜਿ ਬੈਠਿ ਰਹੀ ਹਿਤ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਕੇਰੋ ॥ मान करियो मन बीच त्रीया ! तजि बैठि रही हित स्याम जू केरो ॥ ਬੈਠਿ ਰਹੀ ਬਕ ਧ੍ਯਾਨ ਧਰੇ; ਸਭ ਜਾਨਤ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕੋ ਭਾਵਨ ਨੇਰੋ ॥ बैठि रही बक ध्यान धरे; सभ जानत प्रीति को भावन नेरो ॥ ਤੋ ਸੰਗ ਤੌ ਮੈ ਕਹਿਯੋ ਸਜਨੀ ! ਕਹਬੇ ਕਹੁ ਜੋ ਉਮਗਿਯੋ ਮਨ ਮੇਰੋ ॥ तो संग तौ मै कहियो सजनी ! कहबे कहु जो उमगियो मन मेरो ॥ ਆਵਤ ਹੈ ਇਮ ਮੋ ਮਨ ਮੈ; ਦਿਨ ਚਾਰ ਕੋ ਪਾਹੁਨੋ ਜੋਬਨ ਤੇਰੋ ॥੭੦੭॥ आवत है इम मो मन मै; दिन चार को पाहुनो जोबन तेरो ॥७०७॥ ਤਾ ਕੈ ਨ ਪਾਸ ਚਲੈ ਉਠ ਕੈ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਜੋਊ ਸਭ ਲੋਗਨ ਭੋਗੀ ॥ ता कै न पास चलै उठ कै; कबि स्याम जोऊ सभ लोगन भोगी ॥ ਤਾ ਤੇ ਰਹੀ ਹਠਿ ਬੈਠ ਤ੍ਰੀਯਾ; ਉਨ ਕੋ ਕਛੁ ਜੈ ਗੋ ਨ, ਆਪਨ ਖੋਗੀ ॥ ता ते रही हठि बैठ त्रीया; उन को कछु जै गो न, आपन खोगी ॥ ਜੋਬਨ ਕੋ ਜੁ ਗੁਮਾਨ ਕਰੈ; ਤਿਹ ਜੋਬਨ ਕੀ ਸੁ ਦਸਾ ਇਹ ਹੋਗੀ ॥ जोबन को जु गुमान करै; तिह जोबन की सु दसा इह होगी ॥ ਤੋ ਤਜਿ ਕੈ ਸੋਊ ਯੋ ਰਮਿ ਹੈ; ਜਿਮ ਕੰਧ ਪੈ ਡਾਰ ਬਘੰਬਰ ਜੋਗੀ ॥੭੦੮॥ तो तजि कै सोऊ यो रमि है; जिम कंध पै डार बघ्मबर जोगी ॥७०८॥ ਨੈਨ ਕੁਰੰਗਨ ਸੇ ਤੁਮਰੇ; ਕੇਹਰਿ ਕੀ ਕਟਿ ਰੀ ! ਸੁਨ ਤ੍ਵੈ ਹੈ ॥ नैन कुरंगन से तुमरे; केहरि की कटि री ! सुन त्वै है ॥ ਆਨਨ ਸੁੰਦਰ ਹੈ ਸਸਿ ਸੋ; ਜਿਹ ਕੀ ਫੁਨਿ ਕੰਜ ਬਰਾਬਰ ਕ੍ਵੈ ਹੈ ॥ आनन सुंदर है ससि सो; जिह की फुनि कंज बराबर क्वै है ॥ ਬੈਠ ਰਹੀ ਹਠ ਬਾਧਿ ਘਨੋ; ਤਿਹ ਤੇ ਕਛੁ ਆਪਨ ਹੀ ਸੁਨ, ਖ੍ਵੈ ਹੈ ॥ बैठ रही हठ बाधि घनो; तिह ते कछु आपन ही सुन, ख्वै है ॥ ਏ ਤਨ ਸੁ ਤੁਹਿ ਬੈਰ ਕਰਿਯੋ; ਹਰਿ ਸਿਉ ਹਠਿਏ, ਤੁਮਰੋ ਕਹੁ ਹ੍ਵੈ ਹੈ? ॥੭੦੯॥ ए तन सु तुहि बैर करियो; हरि सिउ हठिए, तुमरो कहु ह्वै है? ॥७०९॥ ਸੁਨ ਕੈ ਇਹ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੀ ਬਤੀਯਾ; ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਅਤਿ ਰੋਸ ਭਰੀ ॥ सुन कै इह ग्वारनि की बतीया; ब्रिखभान सुता अति रोस भरी ॥ ਨੈਨ ਨਚਾਇ ਚੜਾਇ ਕੈ ਭਉਹਨ; ਪੈ ਮਨ ਮੈ ਸੰਗ ਕ੍ਰੋਧ ਜਰੀ ॥ नैन नचाइ चड़ाइ कै भउहन; पै मन मै संग क्रोध जरी ॥ ਜੋਊ ਆਈ ਮਨਾਵਨ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਥੀ; ਤਿਹ ਸੋ ਬਤੀਯਾ ਇਮ ਪੈ ਉਚਰੀ ॥ जोऊ आई मनावन ग्वारनि थी; तिह सो बतीया इम पै उचरी ॥ ਸਖੀ ! ਕਾਹੇ ਕੌ ਹਉ ਹਰਿ ਪਾਸ ਚਲੋ? ਹਰਿ ਕੀ ਕਛੁ ਮੋ ਪਰਵਾਹ ਪਰੀ ॥੭੧੦॥ सखी ! काहे कौ हउ हरि पास चलो? हरि की कछु मो परवाह परी ॥७१०॥ ਯੌ ਇਹ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਈ; ਤਬ ਯਾ ਬਿਧਿ ਸੋ ਉਨਿ ਬਾਤ ਕਰੀ ਹੈ ॥ यौ इह उतर देत भई; तब या बिधि सो उनि बात करी है ॥ ਰਾਧੇ ! ਬਲਾਇ ਲਿਉ ਰੋਸ ਕਰੋ ਨਹਿ; ਕਿਉ ਕਿਹ ਕੋਪ ਕੇ ਸੰਗ ਭਰੀ ਹੈ? ॥ राधे ! बलाइ लिउ रोस करो नहि; किउ किह कोप के संग भरी है? ॥ ਤੂ ਇਤ ਮਾਨ ਰਹੀ ਕਰਿ ਕੈ; ਉਤ ਹੇਰਤ ਪੈ ਰਿਪੁ ਚੰਦ ਹਰੀ ਹੈ ॥ तू इत मान रही करि कै; उत हेरत पै रिपु चंद हरी है ॥ ਤੂ ਨ ਕਰੈ ਪਰਵਾਹ ਹਰੀ; ਹਰਿ ਕੌ ਤੁਮਰੀ ਪਰਵਾਹ ਪਰੀ ਹੈ ॥੭੧੧॥ तू न करै परवाह हरी; हरि कौ तुमरी परवाह परी है ॥७११॥ ਯੌਂ ਕਹਿ ਬਾਤ ਕਹੀ ਫਿਰਿ ਯੌ; ਉਠਿ ਬੇਗ ਚਲੋ, ਚਲਿ ਹੋਹੁ ਸੰਜੋਗੀ ॥ यौं कहि बात कही फिरि यौ; उठि बेग चलो, चलि होहु संजोगी ॥ ਤਾਹੀ ਕੇ ਨੈਨ ਲਗੇ ਇਹ ਠਉਰ; ਜੋਊ ਸਭ ਲੋਗਨ ਕੋ ਰਸ ਭੋਗੀ ॥ ताही के नैन लगे इह ठउर; जोऊ सभ लोगन को रस भोगी ॥ ਤਾ ਕੇ ਨ ਪਾਸ ਚਲੈ ਸਜਨੀ ! ਉਨ ਕੋ ਕਛ ਜੈ ਹੈ ਨ, ਆਪਨ ਖੋਗੀ ॥ ता के न पास चलै सजनी ! उन को कछ जै है न, आपन खोगी ॥ ਤੈ ਮੁਖ ਰੀ ਬਲਿ ! ਦੇਖਨ ਕੋ; ਜਦੁਰਾਇ ਕੇ ਨੈਨ ਭਏ ਦੋਊ ਬਿਓਗੀ ॥੭੧੨॥ तै मुख री बलि ! देखन को; जदुराइ के नैन भए दोऊ बिओगी ॥७१२॥ ਪੇਖਤ ਹੈ ਨਹੀ ਅਉਰ ਤ੍ਰੀਯਾ; ਤੁਮਰੋ ਈ ਸੁਨੋ ਬਲਿ ! ਪੰਥ ਨਿਹਾਰੈ ॥ पेखत है नही अउर त्रीया; तुमरो ई सुनो बलि ! पंथ निहारै ॥ ਤੇਰੇ ਹੀ ਧ੍ਯਾਨ ਬਿਖੈ ਅਟਕੇ; ਤੁਮਰੀ ਹੀ ਕਿਧੌ ਬਲਿ ਬਾਤ ਉਚਾਰੈ ॥ तेरे ही ध्यान बिखै अटके; तुमरी ही किधौ बलि बात उचारै ॥ ਝੂਮਿ ਗਿਰੈ ਕਬਹੂੰ ਧਰਨੀ ਕਰਿ; ਤ੍ਵੈ ਮਧਿ ਆਪਨ ਆਪ ਸੰਭਾਰੈ ॥ झूमि गिरै कबहूं धरनी करि; त्वै मधि आपन आप स्मभारै ॥ ਤਉਨ ਸਮੈ ਸਖੀ ! ਤੋਹਿ ਚਿਤਾਰਿ ਕੈ; ਸ੍ਯਾਮਿ ਜੂ ਮੈਨ ਕੋ ਮਾਨ ਨਿਵਾਰੈ ॥੭੧੩॥ तउन समै सखी ! तोहि चितारि कै; स्यामि जू मैन को मान निवारै ॥७१३॥ ਤਾ ਤੇ ਨ ਮਾਨ ਕਰੋ ਸਜਨੀ ! ਉਠਿ ਬੇਗ ਚਲੋ, ਕਛੁ ਸੰਕ ਨ ਆਨੋ ॥ ता ते न मान करो सजनी ! उठि बेग चलो, कछु संक न आनो ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਬਾਤ ਸੁਨੋ ਹਮ ਤੇ; ਤੁਮਰੇ ਚਿਤ ਮੈ ਅਪਨੋ ਚਿਤ ਮਾਨੋ ॥ स्याम की बात सुनो हम ते; तुमरे चित मै अपनो चित मानो ॥ ਤੇਰੇ ਹੀ ਧ੍ਯਾਨ ਫਸੇ ਹਰਿ ਜੂ; ਕਰ ਕੈ ਮਨਿ ਸੋਕ ਅਸੋਕ ਬਹਾਨੋ ॥ तेरे ही ध्यान फसे हरि जू; कर कै मनि सोक असोक बहानो ॥ ਮੂੜ ਰਹੀ ਅਬਲਾ ! ਕਰਿ ਮਾਨ; ਕਛੂ ਹਰਿ ਕੋ ਨਹੀ ਹੇਤ ਪਛਾਨੋ ॥੭੧੪॥ मूड़ रही अबला ! करि मान; कछू हरि को नही हेत पछानो ॥७१४॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |