ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 327 ਤਿਹ ਕੋ ਹਰਿ ਜੂ ਫਿਰਿ ਛੋਰਿ ਦਯੋ; ਸੋਊ ਕੁੰਜ ਗਲੀ ਕੇ ਬਿਖੈ ਬਨ ਮੈ ॥ तिह को हरि जू फिरि छोरि दयो; सोऊ कुंज गली के बिखै बन मै ॥ ਫਿਰਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਮੈ ਸੋਊ ਜਾਇ ਮਿਲੀ; ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਕੈ ਅਪੁਨੇ ਤਨ ਮੈ ॥ फिरि ग्वारिन मै सोऊ जाइ मिली; अति आनंद कै अपुने तन मै ॥ ਅਤਿ ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਉਪਮਾ ਹੈ ਕਹੀ; ਉਪਜੀ ਜੁ ਕੋਊ ਕਬਿ ਕੈ ਮਨ ਮੈ ॥ अति ता छबि की उपमा है कही; उपजी जु कोऊ कबि कै मन मै ॥ ਮਨੋ ਕੇਹਰਿ ਤੇ ਛੁਟਵਾਇ ਮਿਲੀ; ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਕੋ ਮਨੋ ਮ੍ਰਿਗੀਯਾ ਬਨ ਮੈ ॥੬੭੨॥ मनो केहरि ते छुटवाइ मिली; म्रिगनी को मनो म्रिगीया बन मै ॥६७२॥ ਫਿਰਿ ਜਾਇ ਕੈ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਮੈ ਹਰਿ ਜੂ; ਅਤਿ ਹੀ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਖੇਲ ਮਚਾਯੋ ॥ फिरि जाइ कै ग्वारिन मै हरि जू; अति ही इक सुंदर खेल मचायो ॥ ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਹੂੰ ਕੇ ਹਾਥ ਪੈ ਹਾਥ; ਧਰਿਯੋ, ਅਤਿ ਸਹੀ ਮਨ ਮੈ ਸੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥ चंद्रभगा हूं के हाथ पै हाथ; धरियो, अति सही मन मै सुखु पायो ॥ ਗਾਵਤ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਹੈ ਸਭ ਗੀਤ; ਜੋਊ ਉਨ ਕੈ ਮਨ ਭੀਤਰ ਭਾਯੋ ॥ गावत ग्वारिन है सभ गीत; जोऊ उन कै मन भीतर भायो ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮਨਿ ਆਨੰਦ ਕੈ; ਮਨ ਕੋ ਫੁਨਿ ਸੋਕ ਸਭੈ ਬਿਸਰਾਯੋ ॥੬੭੩॥ स्याम कहै मनि आनंद कै; मन को फुनि सोक सभै बिसरायो ॥६७३॥ ਹਰਿ ਨਾਚਤ ਨਾਚਤ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਮੈ; ਹਸਿ ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਹੂੰ ਕੀ ਓਰਿ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥ हरि नाचत नाचत ग्वारिन मै; हसि चंद्रभगा हूं की ओरि निहारियो ॥ ਸੋਊ ਹਸੀ ਇਤ ਤੇ ਏ ਹਸੇ; ਜਦੁਰਾ ਤਿਹ ਸੋ ਬਚਨਾ ਹੈ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥ सोऊ हसी इत ते ए हसे; जदुरा तिह सो बचना है उचारियो ॥ ਮੇਰੋ ਮਹਾ ਹਿਤ ਹੈ ਤੁਮ ਸੋ; ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਇਹ ਹੇਰਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥ मेरो महा हित है तुम सो; ब्रिखभान सुता इह हेरि बिचारियो ॥ ਆਨਿ ਤ੍ਰਿਯਾ ਸੰਗਿ ਹੇਤ ਕਰਿਯੋ; ਹਮ ਊਪਰ ਤੇ ਹਰਿ ਚੇਤ ਬਿਸਾਰਿਯੋ ॥੬੭੪॥ आनि त्रिया संगि हेत करियो; हम ऊपर ते हरि चेत बिसारियो ॥६७४॥ ਹਰਿ ਰਾਧਿਕਾ ਆਨਨ ਦੇਖਤ ਹੀ; ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥ हरि राधिका आनन देखत ही; अपने मन मै इह भांति उचारियो ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਭਏ ਬਸਿ ਅਉਰ ਤ੍ਰਿਯਾ; ਤਿਹ ਤੇ ਅਤਿ ਪੈ ਮਨਿ ਮਾਨ ਹੀ ਧਾਰਿਯੋ ॥ स्याम भए बसि अउर त्रिया; तिह ते अति पै मनि मान ही धारियो ॥ ਆਨੰਦ ਥੋ ਜਿਤਨੋ ਮਨ ਮੈ; ਤਿਤਨੋ ਇਹ ਭਾਖਿ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥ आनंद थो जितनो मन मै; तितनो इह भाखि बिदा करि डारियो ॥ ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਮੁਖਿ ਚੰਦ ਦੁਤੈ; ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਤੇ ਘਟ ਮੋਹਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥੬੭੫॥ चंद्रभगा मुखि चंद दुतै; सभ ग्वारिन ते घट मोहि बिचारियो ॥६७५॥ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਸੋਊ ਤਬ ਹੀ; ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਬਾਤ ਬਿਚਾਰੀ ॥ कहि कै इह भांति सोऊ तब ही; अपने मन मै इह बात बिचारी ॥ ਪ੍ਰੀਤ ਕਰੀ ਹਰਿ ਆਨਹਿ ਸੋ; ਤਜਿ ਖੇਲ ਸਭੈ, ਉਠਿ ਧਾਮਿ ਸਿਧਾਰੀ ॥ प्रीत करी हरि आनहि सो; तजि खेल सभै, उठि धामि सिधारी ॥ ਐਸ ਕਰੀ ਗਨਤੀ ਮਨ ਮੈ; ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਉਚਾਰੀ ॥ ऐस करी गनती मन मै; उपमा तिह की कबि स्याम उचारी ॥ ਤ੍ਰੀਯਨ ਬੀਚ ਚਲੈਗੀ ਕਥਾ; ਬ੍ਰਿਖਭਾਨੁ ਸੁਤਾ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥਿ ਬਿਸਾਰੀ ॥੬੭੬॥ त्रीयन बीच चलैगी कथा; ब्रिखभानु सुता ब्रिजनाथि बिसारी ॥६७६॥ ਅਥ ਰਾਧਿਕਾ ਕੋ ਮਾਨ ਕਥਨੰ ॥ अथ राधिका को मान कथनं ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਚਲੀ ਕਹਿ ਕੈ ਸੁ ਤ੍ਰਿਯਾ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸੋਊ ਕੁੰਜ ਗਲੀ ਹੈ ॥ इह भांति चली कहि कै सु त्रिया; कबि स्याम कहै सोऊ कुंज गली है ॥ ਚੰਦਮੁਖੀ ਤਨ ਕੰਚਨ ਸੇ ਸਭ; ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਤੇ ਜੋਊ ਖੂਬ ਭਲੀ ਹੈ ॥ चंदमुखी तन कंचन से सभ; ग्वारिन ते जोऊ खूब भली है ॥ ਮਾਨ ਕੀਯੋ ਨਿਖਰੀ ਤਿਨ ਤੇ; ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਸੀ ਮਨੋ ਸੁ ਬਿਨਾ ਹੀ ਅਲੀ ਹੈ ॥ मान कीयो निखरी तिन ते; म्रिगनी सी मनो सु बिना ही अली है ॥ ਯੌ ਉਪਜੀ ਉਪਮਾ ਮਨ ਮੈ; ਪਤਿ ਸੋ ਰਤਿ ਮਾਨਹੁ ਰੂਠਿ ਚਲੀ ਹੈ ॥੬੭੭॥ यौ उपजी उपमा मन मै; पति सो रति मानहु रूठि चली है ॥६७७॥ ਇਤ ਤੇ ਹਰਿ ਖੇਲਤ ਰਾਸ ਬਿਖੈ; ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਕਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਿਹਾਰੀ ॥ इत ते हरि खेलत रास बिखै; ब्रिखभान सुता करि प्रीति निहारी ॥ ਪੇਖ ਰਹਿਯੋ ਨ ਪਿਖੀ ਤਿਨ ਮੈ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ, ਜੁ ਹੁਤੀ ਸੋਊ ਪਿਆਰੀ ॥ पेख रहियो न पिखी तिन मै; कबि स्याम कहै, जु हुती सोऊ पिआरी ॥ ਚੰਦ੍ਰਪ੍ਰਭਾ ਸਮ ਜਾ ਮੁਖ ਹੈ; ਤਨ ਕੰਚਨ ਸੋ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਨਾਰੀ ॥ चंद्रप्रभा सम जा मुख है; तन कंचन सो अति सुंदर नारी ॥ ਕੈ ਗ੍ਰਿਹਿ ਮਾਨ ਕੈ ਨੀਦ ਗਈ; ਕਿ ਕੋਊ ਉਨਿ ਮਾਨ ਕੀ ਬਾਤ ਬਿਚਾਰੀ ॥੬੭੮॥ कै ग्रिहि मान कै नीद गई; कि कोऊ उनि मान की बात बिचारी ॥६७८॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |