ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 318 ਖੇਲਤ ਹੈ ਸੋਊ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਮੈ; ਜਿਹ ਕੋ ਬ੍ਰਿਜ ਹੈ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਡੇਰਾ ॥ खेलत है सोऊ ग्वारिन मै; जिह को ब्रिज है अति सुंदर डेरा ॥ ਜਾਹੀ ਕੇ ਨੈਨ ਕੁਰੰਗ ਸੇ ਹੈ; ਜਸੁਧਾ ਜੂ ਕੋ ਬਾਲਕ ਨੰਦਹਿ ਕੇਰਾ ॥ जाही के नैन कुरंग से है; जसुधा जू को बालक नंदहि केरा ॥ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਸੋ ਤਹਿ ਘੇਰ ਲਯੋ; ਕਹਿਬੇ ਜਸੁ ਕੋ ਉਮਗਿਯੋ ਮਨ ਮੇਰਾ ॥ ग्वारिन सो तहि घेर लयो; कहिबे जसु को उमगियो मन मेरा ॥ ਮਾਨਹੁ ਮੈਨ ਸੋ ਖੇਲਨ ਕਾਜ; ਕਰਿਯੋ ਮਿਲ ਕੈ ਮਨੋ ਚਾਂਦਨ ਘੇਰਾ ॥੬੦੫॥ मानहु मैन सो खेलन काज; करियो मिल कै मनो चांदन घेरा ॥६०५॥ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਰੀਝ ਰਹੀ ਹਰਿ ਪੇਖਿ; ਸਭੈ ਤਜਿ ਲਾਜਿ ਸੁ ਅਉ ਡਰ ਸਾਸੋ ॥ ग्वारिन रीझ रही हरि पेखि; सभै तजि लाजि सु अउ डर सासो ॥ ਆਈ ਹੈ ਤਿਆਗਿ ਸੋਊ ਗ੍ਰਿਹ ਪੈ; ਭਰਤਾਰ ਕਹੈ ਨ ਕਛੂ ਕਹਿ ਮਾ ਸੋ ॥ आई है तिआगि सोऊ ग्रिह पै; भरतार कहै न कछू कहि मा सो ॥ ਡੋਲਤ ਹੈ ਸੋਊ ਤਾਲ ਬਜਾਇ ਕੈ; ਗਾਵਤ ਹੈ ਕਰਿ ਕੈ ਉਪਹਾਸੋ ॥ डोलत है सोऊ ताल बजाइ कै; गावत है करि कै उपहासो ॥ ਮੋਹਿ ਗਿਰੈ ਧਰ ਪੈ ਸੁ ਤ੍ਰੀਯਾ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਚਿਤਵੈ ਹਰਿ ਜਾ ਸੋ ॥੬੦੬॥ मोहि गिरै धर पै सु त्रीया; कबि स्याम कहै चितवै हरि जा सो ॥६०६॥ ਜੋ ਜੁਗ ਤੀਸਰ ਹੈ ਕਰਤਾ; ਜੋਊ ਹੈ ਤਨ ਪੈ ਧਰਿਯਾ ਪਟ ਪੀਲੇ ॥ जो जुग तीसर है करता; जोऊ है तन पै धरिया पट पीले ॥ ਜਾਹਿ ਛਲਿਯੋ ਬਲਿਰਾਜ ਬਲੀ; ਜਿਨਿ ਸਤ੍ਰ ਹਨੇ ਕਰਿ ਕੋਪ ਹਠੀਲੇ ॥ जाहि छलियो बलिराज बली; जिनि सत्र हने करि कोप हठीले ॥ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਰੀਝ ਰਹੀ ਧਰਨੀ; ਜੁ ਧਰੇ ਪਟ ਪੀਤਨ ਪੈ ਸੁ ਰੰਗੀਲੇ ॥ ग्वारिन रीझ रही धरनी; जु धरे पट पीतन पै सु रंगीले ॥ ਜਿਉ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਸਰ ਲਾਗਿ ਗਿਰੈ; ਇਹ ਤਿਉ ਹਰਿ ਦੇਖਤ ਨੈਨ ਰਸੀਲੇ ॥੬੦੭॥ जिउ म्रिगनी सर लागि गिरै; इह तिउ हरि देखत नैन रसीले ॥६०७॥ ਕਾਨਰ ਕੇ ਸੰਗ ਖੇਲਤ ਸੋ; ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖ ਕੋ ਕਰ ਕੈ ਤਨ ਮੈ ॥ कानर के संग खेलत सो; अति ही सुख को कर कै तन मै ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਹੀ ਸੋ ਅਤਿ ਹੀ ਹਿਤ ਕੈ; ਚਿਤ ਕੈ ਨਹਿ ਬੰਧਨ ਅਉ ਧਨ ਮੈ ॥ स्याम ही सो अति ही हित कै; चित कै नहि बंधन अउ धन मै ॥ ਧਰਿ ਰੰਗਨਿ ਬਸਤ੍ਰ ਸਭੈ ਤਹਿ ਡੋਲਤ; ਯੌ ਉਪਮਾ ਉਪਜੀ ਮਨ ਮੈ ॥ धरि रंगनि बसत्र सभै तहि डोलत; यौ उपमा उपजी मन मै ॥ ਜੋਊ ਫੂਲ ਮੁਖੀ ਤਹ ਫੂਲ ਕੈ ਖੇਲਤ; ਫੂਲ ਸੀ ਹੋਇ ਗਈ ਬਨ ਮੈ ॥੬੦੮॥ जोऊ फूल मुखी तह फूल कै खेलत; फूल सी होइ गई बन मै ॥६०८॥ ਸਭ ਖੇਲਤ ਹੈ ਮਨਿ ਆਨੰਦ ਕੈ; ਭਗਵਾਨ ਕੋ ਧਾਰਿ ਸਬੈ ਮਨ ਮੈ ॥ सभ खेलत है मनि आनंद कै; भगवान को धारि सबै मन मै ॥ ਹਰਿ ਕੇ ਚਿਤਬੇ ਕੀ ਰਹੀ ਸੁਧਿ ਏਕਨ; ਅਉਰ ਰਹੀ ਨ ਕਛੂ ਤਨ ਮੈ ॥ हरि के चितबे की रही सुधि एकन; अउर रही न कछू तन मै ॥ ਨਹੀ ਭੂਤਲ ਮੈ ਅਰੁ ਮਾਤਲੁ ਮੈ; ਇਨਿ ਸੋ ਨਹਿ ਦੇਵਨ ਕੇ ਗਨ ਮੈ ॥ नही भूतल मै अरु मातलु मै; इनि सो नहि देवन के गन मै ॥ ਸੋਊ ਰੀਝ ਸੋ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਹੀ; ਫੁਨਿ ਡੋਲਤ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੇ ਗਨ ਮੈ ॥੬੦੯॥ सोऊ रीझ सो स्याम कहै अति ही; फुनि डोलत ग्वारिन के गन मै ॥६०९॥ ਹਸਿ ਕੈ ਭਗਵਾਨ ਕਹੀ ਬਤੀਯਾ; ਬ੍ਰਿਖਭਾਨੁ ਸੁਤਾ ਪਿਖਿ ਰੂਪ ਨਵੀਨੋ ॥ हसि कै भगवान कही बतीया; ब्रिखभानु सुता पिखि रूप नवीनो ॥ ਅੰਜਨ ਆਡ ਧਰੇ ਪੁਨਿ ਬੇਸਰ; ਭਾਵ ਸਭੈ ਜਿਨਿ ਭਾਵਨ ਕੀਨੋ ॥ अंजन आड धरे पुनि बेसर; भाव सभै जिनि भावन कीनो ॥ ਸੁੰਦਰ ਸੇਂਧਰ ਕੋ ਜਿਨ ਲੈ ਕਰਿ; ਭਾਲ ਬਿਖੈ ਬਿੰਦੂਆ ਇਕ ਦੀਨੋ ॥ सुंदर सेंधर को जिन लै करि; भाल बिखै बिंदूआ इक दीनो ॥ ਨੈਨ ਨਚਾਇ ਮਨੈ ਸੁਖ ਪਾਇ; ਚਿਤੈ ਜਦੁਰਾਇ ਤਬੈ ਹਸਿ ਦੀਨੋ ॥੬੧੦॥ नैन नचाइ मनै सुख पाइ; चितै जदुराइ तबै हसि दीनो ॥६१०॥ ਬੀਨ ਸੀ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਗਾਵਤ ਹੈ; ਸੁਨਬੇ ਕਹੁ ਸੁੰਦਰ ਕਾਨਰ ਕਾਰੇ ॥ बीन सी ग्वारिन गावत है; सुनबे कहु सुंदर कानर कारे ॥ ਆਨਨ ਹੈ ਜਿਨ ਕੋ ਸਸਿ ਸੋ; ਸੁ ਬਿਰਾਜਤ ਕੰਜਨ ਸੇ ਦ੍ਰਿਗ ਭਾਰੇ ॥ आनन है जिन को ससि सो; सु बिराजत कंजन से द्रिग भारे ॥ ਝਾਝਨ ਤਾ ਕੀ ਉਠੀ ਧਰ ਪੈ ਧੁਨਿ; ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਉਚਾਰੇ ॥ झाझन ता की उठी धर पै धुनि; ता छबि को कबि स्याम उचारे ॥ ਢੋਲਕ ਸੰਗਿ ਤੰਬੂਰਨ ਹੋਇ; ਉਠੇ ਤਹ ਬਾਜਿ ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਨਗਾਰੇ ॥੬੧੧॥ ढोलक संगि त्मबूरन होइ; उठे तह बाजि म्रिदंग नगारे ॥६११॥ ਖੇਲਤ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਪ੍ਰੇਮ ਛਕੀ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸੰਗ ਕਾਨਰ ਕਾਰੇ ॥ खेलत ग्वारिन प्रेम छकी; कबि स्याम कहै संग कानर कारे ॥ ਛਾਜਤ ਜਾ ਮੁਖ ਚੰਦ ਪ੍ਰਭਾ ਸਮ; ਰਾਜਤ ਕੰਚਨ ਸੇ ਦ੍ਰਿਗ ਭਾਰੇ ॥ छाजत जा मुख चंद प्रभा सम; राजत कंचन से द्रिग भारे ॥ ਜਾ ਪਿਖਿ ਕੰਦ੍ਰਪ ਰੀਝ ਰਹੈ; ਪਿਖਿਏ ਜਿਹ ਕੇ ਮ੍ਰਿਗ ਆਦਿਕ ਹਾਰੇ ॥ जा पिखि कंद्रप रीझ रहै; पिखिए जिह के म्रिग आदिक हारे ॥ ਕੇਹਰਿ ਕੋਕਿਲ ਕੇ ਸਭ ਭਾਵ; ਕਿਧੌ ਇਨ ਪੈ ਗਨ ਊਪਰ ਵਾਰੇ ॥੬੧੨॥ केहरि कोकिल के सभ भाव; किधौ इन पै गन ऊपर वारे ॥६१२॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |