ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 317 ਮੋਤਿਨ ਮਾਲ ਢਰੀ ਗਰ ਤੇ; ਕਬਿ ਨੇ ਤਿਹ ਕੋ ਜਸੁ ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ ਹੈ ॥ मोतिन माल ढरी गर ते; कबि ने तिह को जसु ऐसे कहियो है ॥ ਆਨਨ ਚੰਦ੍ਰ ਮਨੋ ਪ੍ਰਗਟੇ; ਛਪਿ ਕੈ ਅੰਧਿਆਰੁ ਪਤਾਰਿ ਗਯੋ ਹੈ ॥੫੯੬॥ आनन चंद्र मनो प्रगटे; छपि कै अंधिआरु पतारि गयो है ॥५९६॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰ ਕੈ; ਇਉ ਉਪਜਯੋ ਜੀਯ ਭਾਵ ॥ ग्वारिन रूप निहार कै; इउ उपजयो जीय भाव ॥ ਰਾਜਤ ਜ੍ਯੋ ਮਹਿ ਚਾਦਨੀ; ਕੰਜਨ ਸਹਿਤ ਤਲਾਵ ॥੫੯੭॥ राजत ज्यो महि चादनी; कंजन सहित तलाव ॥५९७॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਲੋਚਨ ਹੈ ਜਿਨ ਕੇ ਸੁ ਪ੍ਰਭਾਧਰ; ਆਨਨ ਹੈ ਜਿਨ ਕੋ ਸਮ ਮੈਨਾ ॥ लोचन है जिन के सु प्रभाधर; आनन है जिन को सम मैना ॥ ਕੈ ਕੈ ਕਟਾਛ ਚੁਰਾਇ ਲਯੋ ਮਨ; ਪੈ ਤਿਨ ਕੋ ਜੋਊ ਰਛਕ ਧੈਨਾ ॥ कै कै कटाछ चुराइ लयो मन; पै तिन को जोऊ रछक धैना ॥ ਕੇਹਰਿ ਸੀ ਜਿਨ ਕੀ ਕਟਿ ਹੈ; ਸੁ ਕਪੋਤ ਸੋ ਕੰਠ ਸੁ ਕੋਕਿਲ ਬੈਨਾ ॥ केहरि सी जिन की कटि है; सु कपोत सो कंठ सु कोकिल बैना ॥ ਤਾਹਿ ਲਯੋ ਹਰਿ ਕੈ ਹਰਿ ਕੋ ਮਨ; ਭਉਹ ਨਚਾਇ ਨਚਾਇ ਕੈ ਨੈਨਾ ॥੫੯੮॥ ताहि लयो हरि कै हरि को मन; भउह नचाइ नचाइ कै नैना ॥५९८॥ ਕਾਨ੍ਹ ਬਿਰਾਜਤ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਮੈ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜਿਨ ਕੋ ਕਛੁ ਭਉ ਨਾ ॥ कान्ह बिराजत ग्वारिन मै; कबि स्याम कहै जिन को कछु भउ ना ॥ ਤਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਕੋ ਨੈਕੁ ਸੁਨੈ; ਜਿਨ ਕੇ ਸੰਗ ਭ੍ਰਾਤ ਕਰਿਯੋ ਬਨਿ ਗਉਨਾ ॥ तात की बात को नैकु सुनै; जिन के संग भ्रात करियो बनि गउना ॥ ਤਾ ਕੀ ਲਟੈ ਲਟਕੈ ਤਨ ਮੋ; ਜੋਊ ਸਾਧਨ ਕੇ ਮਨਿ ਗਿਆਨ ਦਿਵਉਨਾ ॥ ता की लटै लटकै तन मो; जोऊ साधन के मनि गिआन दिवउना ॥ ਸੰਦਲ ਪੈ ਉਪਜੀ ਉਪਮਾ; ਮਨੋ ਲਾਗ ਰਹੇ ਅਹਿ ਰਾਜਨ ਛਉਨਾ ॥੫੯੯॥ संदल पै उपजी उपमा; मनो लाग रहे अहि राजन छउना ॥५९९॥ ਖੇਲਤ ਹੈ ਸੋਊ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਮੈ; ਜੋਊ ਊਪਰ ਪੀਤ ਧਰੇ ਉਪਰਉਨਾ ॥ खेलत है सोऊ ग्वारिन मै; जोऊ ऊपर पीत धरे उपरउना ॥ ਜੋ ਸਿਰ ਸਤ੍ਰਨ ਕੇ ਹਰਿਤਾ; ਜੋਊ ਸਾਧਨ ਕੋ ਵਰੁ ਦਾਨ ਦਿਵਉਨਾ ॥ जो सिर सत्रन के हरिता; जोऊ साधन को वरु दान दिवउना ॥ ਬੀਚ ਰਹਿਯੋ ਜਗ ਕੇ ਰਵਿ ਕੈ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜਿਹ ਕੋ ਪੁਨਿ ਖਉਨਾ ॥ बीच रहियो जग के रवि कै; कबि स्याम कहै जिह को पुनि खउना ॥ ਰਾਜਤ ਯੌ ਅਲਕੈ ਤਿਨ ਕੀ; ਮਨੋ ਚੰਦਨ ਲਾਗ ਰਹੇ ਅਹਿ ਛਉਨਾ ॥੬੦੦॥ राजत यौ अलकै तिन की; मनो चंदन लाग रहे अहि छउना ॥६००॥ ਕੀਰ ਸੇ ਨਾਕ ਕੁਰੰਗ ਸੇ ਨੈਨਨ; ਡੋਲਤ ਹੈ ਸੋਊ ਬੀਚ ਤ੍ਰੀਯਾ ਮੈ ॥ कीर से नाक कुरंग से नैनन; डोलत है सोऊ बीच त्रीया मै ॥ ਜੋ ਮਨ ਸਤ੍ਰਨ ਬੀਚ ਰਵਿਯੋ; ਜੋ ਰਹਿਯੋ ਰਵਿ ਸਾਧਨ ਬੀਚ ਹੀਯਾ ਮੈ ॥ जो मन सत्रन बीच रवियो; जो रहियो रवि साधन बीच हीया मै ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ; ਇਹ ਭਾਂਤਿਨ ਸੋ ਫੁਨਿ ਉਚਰੀਯਾ ਮੈ ॥ ता छबि को जसु उच महा; इह भांतिन सो फुनि उचरीया मै ॥ ਤਾ ਰਸ ਕੀ ਹਮ ਬਾਤ ਕਹੀ; ਜੋਊ ਰਾਵਨ ਸੁ ਬਸਿਯੋ ਹੈ ਜੀਆ ਮੈ ॥੬੦੧॥ ता रस की हम बात कही; जोऊ रावन सु बसियो है जीआ मै ॥६०१॥ ਖੇਲਤ ਸੰਗ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੇ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜੋਊ ਕਾਨਰ ਕਾਲਾ ॥ खेलत संग ग्वारिन के; कबि स्याम कहै जोऊ कानर काला ॥ ਰਾਜਤ ਹੈ ਸੋਈ ਬੀਚ ਖਰੋ; ਸੋ ਬਿਰਾਜਤ ਹੈ ਗਿਰਦੇ ਤਿਹ ਬਾਲਾ ॥ राजत है सोई बीच खरो; सो बिराजत है गिरदे तिह बाला ॥ ਫੂਲ ਰਹੇ ਜਹ ਫੂਲ ਭਲੀ ਬਿਧਿ; ਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਜਹ ਚੰਦ ਉਜਾਲਾ ॥ फूल रहे जह फूल भली बिधि; है अति ही जह चंद उजाला ॥ ਗੋਪਿਨ ਨੈਨਨ ਕੀ ਸੁ ਮਨੋ; ਪਹਰੀ ਭਗਵਾਨ ਸੁ ਕੰਜਨ ਮਾਲਾ ॥੬੦੨॥ गोपिन नैनन की सु मनो; पहरी भगवान सु कंजन माला ॥६०२॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਬਰਨਨ ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਕਹਿਯੋ; ਅਤਿ ਨਿਰਮਲ ਕੈ ਬੁਧਿ ॥ बरनन चंद्रभगा कहियो; अति निरमल कै बुधि ॥ ਉਪਮਾ ਤਾਹਿ ਤਨਉਰ ਕੀ; ਸੂਰਜ ਸੀ ਹੈ ਸੁਧਿ ॥੬੦੩॥ उपमा ताहि तनउर की; सूरज सी है सुधि ॥६०३॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਜਾ ਪਿਖਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ; ਅਤਿ ਲਾਜਹਿ ਕੇ ਫੁਨਿ ਜਾਲ ਅਟੇ ਹੈ ॥ स्याम के जा पिखि स्याम कहै; अति लाजहि के फुनि जाल अटे है ॥ ਜਾ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਪੈ; ਸੁਤ ਭਾਵਨ ਭਾਵ ਸੁ ਵਾਰਿ ਸੁਟੇ ਹੈ ॥ जा की प्रभा अति सुंदर पै; सुत भावन भाव सु वारि सुटे है ॥ ਜਿਹ ਕੋ ਪਿਖਿ ਕੈ ਜਨ ਰੀਝ ਰਹੈ; ਸੁ ਮੁਨੀਨ ਕੇ ਪੇਖਿ ਧਿਆਨ ਛੁਟੇ ਹੈ ॥ जिह को पिखि कै जन रीझ रहै; सु मुनीन के पेखि धिआन छुटे है ॥ ਰਾਜਤ ਰਾਧੇ ਅਹੀਰਿ ਤਨਉਰ ਕੇ; ਮਾਨਹੁ ਸੂਰਜ ਸੇ ਪ੍ਰਗਟੇ ਹੈ ॥੬੦੪॥ राजत राधे अहीरि तनउर के; मानहु सूरज से प्रगटे है ॥६०४॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |