ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 312 ਜਿਹ ਕੋ ਪਿਖ ਕੈ ਮੁਖ ਮੈਨ ਲਜੈ; ਜਿਹ ਕੋ ਦਿਖ ਕੈ ਮੁਖਿ ਚੰਦ੍ਰ ਲਜੈ ॥ जिह को पिख कै मुख मैन लजै; जिह को दिख कै मुखि चंद्र लजै ॥ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੇ ਸੋਊ ਖੇਲਤ ਹੈ; ਸੰਗ ਕਾਨਰ ਕੇ ਸੁਭ ਸਾਜ ਸਜੈ ॥ कबि स्याम कहे सोऊ खेलत है; संग कानर के सुभ साज सजै ॥ ਸੋਊ ਸੂਰਤਿਵੰਤ ਰਚੀ ਬ੍ਰਹਮਾ; ਕਰ ਕੈ ਅਤਿ ਹੀ ਰੁਚਿ ਕੈ, ਨ ਕਜੈ ॥ सोऊ सूरतिवंत रची ब्रहमा; कर कै अति ही रुचि कै, न कजै ॥ ਮਨਿ ਮਾਲ ਕੇ ਬੀਚ ਬਿਰਾਜਤ ਜਿਉ; ਤਿਮ ਤ੍ਰਿਯਨ ਮੈ ਤ੍ਰਿਯ ਰਾਜ ਰਜੈ ॥੫੫੯॥ मनि माल के बीच बिराजत जिउ; तिम त्रियन मै त्रिय राज रजै ॥५५९॥ ਗਾਇ ਕੈ ਗੀਤ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਸੁੰਦਰਿ; ਰੀਝਿ ਬਜਾਵਤ ਭੀ ਫਿਰਿ ਤਾਰੀ ॥ गाइ कै गीत भली बिधि सुंदरि; रीझि बजावत भी फिरि तारी ॥ ਅੰਜਨ ਆਡ ਸੁਧਾਰ ਭਲੇ; ਪਟ ਸਾਜਨ ਕੋ ਸਜ ਕੈ ਸੁ ਗੁਵਾਰੀ ॥ अंजन आड सुधार भले; पट साजन को सज कै सु गुवारी ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁ ਪ੍ਰਭਾ; ਕਬਿ ਨੈ ਮੁਖਿ ਤੇ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਉਚਾਰੀ ॥ ता छबि की अति ही सु प्रभा; कबि नै मुखि ते इह भांति उचारी ॥ ਮਾਨਹੁ ਕਾਨ੍ਹ ਹੀ ਕੇ ਰਸ ਤੇ; ਇਹ ਫੂਲ ਰਹੀ ਤ੍ਰੀਯ ਆਨੰਦ ਬਾਰੀ ॥੫੬੦॥ मानहु कान्ह ही के रस ते; इह फूल रही त्रीय आनंद बारी ॥५६०॥ ਤਾ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ; ਜੋਊ ਰਾਜਤ ਰਾਸ ਬਿਖੈ ਸਖੀਆ ਹੈ ॥ ता की प्रभा कबि स्याम कहै; जोऊ राजत रास बिखै सखीआ है ॥ ਜਾ ਮੁਖ ਉਪਮਾ ਚੰਦ੍ਰ ਛਟਾ ਸਮ; ਛਾਜਤ ਕਉਲਨ ਸੀ ਅਖੀਆ ਹੈ ॥ जा मुख उपमा चंद्र छटा सम; छाजत कउलन सी अखीआ है ॥ ਤਾ ਕੀ ਕਿਧੌ ਅਤਿ ਹੀ ਉਪਮਾ; ਕਬਿ ਨੈ ਮਨ ਭੀਤਰ ਯੌ ਲਖੀਆ ਹੈ ॥ ता की किधौ अति ही उपमा; कबि नै मन भीतर यौ लखीआ है ॥ ਲੋਗਨ ਕੇ ਮਨ ਕੀ ਹਰਤਾ; ਸੁ ਮੁਨੀਨਨ ਕੇ ਮਨ ਕੀ ਚਖੀਆ ਹੈ ॥੫੬੧॥ लोगन के मन की हरता; सु मुनीनन के मन की चखीआ है ॥५६१॥ ਰੂਪ ਸਚੀ ਇਕ ਚੰਦ੍ਰਪ੍ਰਭਾ ਇਕ; ਮੈਨਕਲਾ ਇਕ ਮੈਨ ਕੀ ਮੂਰਤਿ ॥ रूप सची इक चंद्रप्रभा इक; मैनकला इक मैन की मूरति ॥ ਬਿਜੁਛਟਾ ਇਕ ਦਾਰਿਮ ਦਾਤ; ਬਰਾਬਰ ਜਾਹੀ ਕੀ ਹੈ ਨ ਕਛੂ ਰਤਿ ॥ बिजुछटा इक दारिम दात; बराबर जाही की है न कछू रति ॥ ਦਾਮਿਨਿ ਅਉ ਮ੍ਰਿਗ ਕੀ ਮ੍ਰਿਗਨੀ; ਸਰਮਾਇ ਜਿਸੈ ਪਿਖਿ ਹੋਤ ਹੈ ਚੂਰਤਿ ॥ दामिनि अउ म्रिग की म्रिगनी; सरमाइ जिसै पिखि होत है चूरति ॥ ਸੋਊ ਕਥਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ; ਸਭ ਰੀਝ ਰਹੀ ਹਰਿ ਕੀ ਪਿਖਿ ਮੂਰਤਿ ॥੫੬੨॥ सोऊ कथा कबि स्याम कहै; सभ रीझ रही हरि की पिखि मूरति ॥५६२॥ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨੁ ਸੁਤਾ ਹਸਿ ਬਾਤ ਕਹੀ; ਤਿਹ ਕੇ ਸੰਗ ਜੋ ਹਰਿ ਅਤਿ ਅਗਾਧੋ ॥ ब्रिखभानु सुता हसि बात कही; तिह के संग जो हरि अति अगाधो ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਬਤੀਯਾ ਹਰਿ ਕੋ ਸੰਗ; ਐਸੇ ਕਹੀ ਪਟ ਕੋ ਤਜਿ ਰਾਧੋ ॥ स्याम कहै बतीया हरि को संग; ऐसे कही पट को तजि राधो ॥ ਰਾਸ ਬਿਖੈ ਤੁਮ ਨਾਚਹੁ ਜੂ; ਤਜ ਕੈ ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਲਾਜ ਕੋ ਬਾਧੋ ॥ रास बिखै तुम नाचहु जू; तज कै अति ही मन लाज को बाधो ॥ ਤਾ ਮੁਖ ਕੀ ਛਬਿ ਯੌ ਪ੍ਰਗਟੀ; ਮਨੋ ਅਭ੍ਰਨ ਤੇ ਨਿਕਸਿਯੋ ਸਸਿ ਆਧੋ ॥੫੬੩॥ ता मुख की छबि यौ प्रगटी; मनो अभ्रन ते निकसियो ससि आधो ॥५६३॥ ਜਿਨ ਕੇ ਸਿਰਿ ਸੇਂਧਰ ਮਾਂਗ ਬਿਰਾਜਤ; ਰਾਜਤ ਹੈ ਬਿੰਦੂਆ ਜਿਨ ਪੀਲੇ ॥ जिन के सिरि सेंधर मांग बिराजत; राजत है बिंदूआ जिन पीले ॥ ਕੰਚਨ ਭਾ ਅਰੁ ਚੰਦ੍ਰਪ੍ਰਭਾ; ਜਿਨ ਕੇ ਤਨ ਲੀਨ ਸਭੈ ਫੁਨਿ ਲੀਲੇ ॥ कंचन भा अरु चंद्रप्रभा; जिन के तन लीन सभै फुनि लीले ॥ ਏਕ ਧਰੇ ਸਿਤ ਸੁੰਦਰ ਸਾਜ; ਧਰੇ ਇਕ ਲਾਲ ਸਜੇ ਇਕ ਨੀਲੇ ॥ एक धरे सित सुंदर साज; धरे इक लाल सजे इक नीले ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੇ ਸੋਊ ਰੀਝ ਰਹੈ; ਪਿਖਿ ਕੈ ਦ੍ਰਿਗ ਕੰਜ ਸੇ ਕਾਨ੍ਹ ਰਸੀਲੇ ॥੫੬੪॥ स्याम कहे सोऊ रीझ रहै; पिखि कै द्रिग कंज से कान्ह रसीले ॥५६४॥ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਨਿਯਾ ਤਹ ਖੇਲਤ ਹੈ; ਸੁਭ ਅੰਗਨ ਸੁੰਦਰ ਸਾਜ ਕਈ ॥ सभ ग्वारनिया तह खेलत है; सुभ अंगन सुंदर साज कई ॥ ਸੋਊ ਰਾਸ ਬਿਖੈ ਤਹ ਖੇਲਤ ਹੈ; ਹਰਿ ਸੋ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਉਮਈ ॥ सोऊ रास बिखै तह खेलत है; हरि सो मन मै अति ही उमई ॥ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤਿਨ ਕੀ ਉਪਮਾ; ਜੁ ਹੁਤੀ ਤਹ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਰੂਪ ਰਈ ॥ कबि स्याम कहै तिन की उपमा; जु हुती तह ग्वारिन रूप रई ॥ ਮਨੋ ਸ੍ਯਾਮਹਿ ਕੋ ਤਨ ਗੋਰਿਨ ਪੇਖਿ ਕੈ; ਸ੍ਯਾਮਹਿ ਸੀ ਸਭ ਹੋਇ ਗਈ ॥੫੬੫॥ मनो स्यामहि को तन गोरिन पेखि कै; स्यामहि सी सभ होइ गई ॥५६५॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |