ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 307 ਚਾਦਨੀ ਸੁੰਦਰ ਰਾਤਿ ਬਿਖੈ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸੁ ਬਿਖੈ ਰੁਤ ਸਾਵਨ ॥ चादनी सुंदर राति बिखै; कबि स्याम कहै सु बिखै रुत सावन ॥ ਗ੍ਵਾਰਨਿਯਾ ਤਜਿ ਕੈ ਪੁਰ ਕੋ; ਮਿਲਿ ਖੇਲਿ ਕਰੈ ਰਸ ਨੀਕਨਿ ਠਾਵਨ ॥੫੨੨॥ ग्वारनिया तजि कै पुर को; मिलि खेलि करै रस नीकनि ठावन ॥५२२॥ ਸੁੰਦਰ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ; ਕਹੈ ਮਿਲਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਖੇਲ ਕਰਿਯੋ ਹੈ ॥ सुंदर ठउर बिखै कबि स्याम; कहै मिलि ग्वारिन खेल करियो है ॥ ਮਾਨਹੁ ਆਪ ਹੀ ਤੇ ਬ੍ਰਹਮਾ; ਸੁਰ ਮੰਡਲ ਸੁਧਿ ਬਨਾਇ ਧਰਿਯੋ ਹੈ ॥ मानहु आप ही ते ब्रहमा; सुर मंडल सुधि बनाइ धरियो है ॥ ਜਾ ਪਿਖ ਕੇ ਖਗ ਰੀਝ ਰਹੈ; ਮ੍ਰਿਗ ਤਿਆਗ ਤਿਸੈ ਨਹੀ ਚਾਰੋ ਚਰਿਯੋ ਹੈ ॥ जा पिख के खग रीझ रहै; म्रिग तिआग तिसै नही चारो चरियो है ॥ ਅਉਰ ਕੀ ਬਾਤ ਕਹਾ ਕਹੀਯੇ; ਜਿਹ ਕੇ ਪਿਖਏ ਭਗਵਾਨ ਛਰਿਯੋ ਹੈ ॥੫੨੩॥ अउर की बात कहा कहीये; जिह के पिखए भगवान छरियो है ॥५२३॥ ਇਤ ਤੇ ਨੰਦਲਾਲ ਸਖਾ ਲੀਏ ਸੰਗਿ; ਉਤੈ ਫੁਨਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਜੂਥ ਸਬੈ ॥ इत ते नंदलाल सखा लीए संगि; उतै फुनि ग्वारिन जूथ सबै ॥ ਬਹਸਾ ਬਹਸੀ ਤਹ ਹੋਨ ਲਗੀ; ਰਸ ਬਾਤਨ ਸੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਤਬੈ ॥ बहसा बहसी तह होन लगी; रस बातन सो कबि स्याम तबै ॥ ਜਿਹ ਕੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨਹੀ ਅੰਤ ਲਖੈ; ਨਹ ਨਾਰਦ ਪਾਵਤ ਜਾਹਿ ਛਬੈ ॥ जिह को ब्रहमा नही अंत लखै; नह नारद पावत जाहि छबै ॥ ਮ੍ਰਿਗ ਜਿਉ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਮਹਿ ਰਾਜਤ ਹੈ; ਹਰਿ ਤਿਉ ਗਨ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਬੀਚ ਫਬੈ ॥੫੨੪॥ म्रिग जिउ म्रिगनी महि राजत है; हरि तिउ गन ग्वारिन बीच फबै ॥५२४॥ ਨੰਦ ਲਾਲ ਲਲਾ ਇਤ ਗਾਵਤ ਹੈ; ਉਤ ਤੇ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਨਿਯਾ ਮਿਲਿ ਗਾਵੈ ॥ नंद लाल लला इत गावत है; उत ते सभ ग्वारनिया मिलि गावै ॥ ਫਾਗੁਨ ਕੀ ਰੁਤਿ ਊਪਰਿ ਆਬਨ; ਮਾਨਹੁ ਕੋਕਿਲਕਾ ਕੁਕਹਾਵੈ ॥ फागुन की रुति ऊपरि आबन; मानहु कोकिलका कुकहावै ॥ ਤੀਰ ਨਦੀ ਸੋਊ ਗਾਵਤ ਗੀਤ; ਜੋਊ ਉਨ ਕੇ ਮਨ ਭੀਤਰ ਭਾਵੈ ॥ तीर नदी सोऊ गावत गीत; जोऊ उन के मन भीतर भावै ॥ ਨੈਨ ਨਛਤ੍ਰ ਪਸਾਰਿ ਪਿਖੈ; ਸੁਰ ਦੇਵ ਬਧੂ ਮਿਲਿ ਦੇਖਨਿ ਆਵੈ ॥੫੨੫॥ नैन नछत्र पसारि पिखै; सुर देव बधू मिलि देखनि आवै ॥५२५॥ ਮੰਡਲ ਰਾਸ ਬਚਿਤ੍ਰ ਮਹਾ; ਸਮ ਜੇ ਹਰਿ ਕੀ ਭਗਵਾਨ ਰਚਿਯੋ ਹੈ ॥ मंडल रास बचित्र महा; सम जे हरि की भगवान रचियो है ॥ ਤਾਹੀ ਕੇ ਬੀਚ ਕਹੈ ਕਬਿ ਇਉ; ਰਸ ਕੰਚਨ ਕੀ ਸਮਤੁਲਿ ਮਚਿਯੋ ਹੈ ॥ ताही के बीच कहै कबि इउ; रस कंचन की समतुलि मचियो है ॥ ਤਾ ਸੀ ਬਨਾਇਬੇ ਕੋ ਬ੍ਰਹਮਾ; ਨ ਬਨੀ, ਕਰਿ ਕੈ ਜੁਗ ਕੋਟਿ ਪਚਿਯੋ ਹੈ ॥ ता सी बनाइबे को ब्रहमा; न बनी, करि कै जुग कोटि पचियो है ॥ ਕੰਚਨ ਕੇ ਤਨਿ ਗੋਪਨਿ ਕੋ; ਤਿਹ ਮਧਿ ਮਨੀ ਮਨ ਤੁਲਿ ਗਚਿਯੋ ਹੈ ॥੫੨੬॥ कंचन के तनि गोपनि को; तिह मधि मनी मन तुलि गचियो है ॥५२६॥ ਜਲ ਮੈ ਸਫਰੀ ਜਿਮ ਕੇਲ ਕਰੈ; ਤਿਮ ਗ੍ਵਾਰਨਿਯਾ ਹਰਿ ਕੇ ਸੰਗਿ ਡੋਲੈ ॥ जल मै सफरी जिम केल करै; तिम ग्वारनिया हरि के संगि डोलै ॥ ਜਿਉ ਜਨ ਫਾਗ ਕੋ ਖੇਲਤ ਹੈ; ਤਿਹ ਭਾਂਤਿ ਹੀ ਕਾਨ੍ਹ ਕੇ ਸਾਥ ਕਲੋਲੈ ॥ जिउ जन फाग को खेलत है; तिह भांति ही कान्ह के साथ कलोलै ॥ ਕੋਕਿਲਕਾ ਜਿਮ ਬੋਲਤ ਹੈ; ਤਿਮ ਗਾਵਤ ਤਾ ਕੀ ਬਰਾਬਰ ਬੋਲੈ ॥ कोकिलका जिम बोलत है; तिम गावत ता की बराबर बोलै ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਨਿਯਾ; ਇਹ ਭਾਤਨ ਸੋ ਰਸ ਕਾਨ੍ਹਿ ਨਿਚੋਲੈ ॥੫੨੭॥ स्याम कहै सभ ग्वारनिया; इह भातन सो रस कान्हि निचोलै ॥५२७॥ ਰਸ ਕੀ ਚਰਚਾ ਤਿਨ ਸੋ ਭਗਵਾਨ; ਕਰੀ ਹਿਤ ਸੋ, ਨ ਕਛੂ ਕਮ ਕੈ ॥ रस की चरचा तिन सो भगवान; करी हित सो, न कछू कम कै ॥ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਕਹਿਯੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ; ਤੁਮਰੇ ਮਾਹਿ ਖੇਲ ਬਨਿਓ ਹਮ ਕੈ ॥ इह भांति कहियो कबि स्याम कहै; तुमरे माहि खेल बनिओ हम कै ॥ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਬਾਤ ਦੀਯੋ ਹਸਿ ਕੈ; ਸੁ ਪ੍ਰਭਾ ਸੁਭ ਦੰਤਨ ਯੌ ਦਮਕੈ ॥ कहि कै इह बात दीयो हसि कै; सु प्रभा सुभ दंतन यौ दमकै ॥ ਜਨੁ ਦਿਉਸ ਭਲੇ ਰੁਤਿ ਸਾਵਨ ਕੀ; ਅਤਿ ਅਭ੍ਰਨ ਮੈ ਚਪਲਾ ਚਮਕੈ ॥੫੨੮॥ जनु दिउस भले रुति सावन की; अति अभ्रन मै चपला चमकै ॥५२८॥ ਐਹੋ ਲਲਾ ਨੰਦ ਲਾਲ ਕਹੈ; ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਨਿਯਾ ਅਤਿ ਮੈਨ ਭਰੀ ॥ ऐहो लला नंद लाल कहै; सभ ग्वारनिया अति मैन भरी ॥ ਹਮਰੇ ਸੰਗ ਆਵਹੁ ਖੇਲ ਕਰੋ; ਨ ਕਛੂ ਮਨ ਭੀਤਰ ਸੰਕ ਕਰੀ ॥ हमरे संग आवहु खेल करो; न कछू मन भीतर संक करी ॥ ਨੈਨ ਨਚਾਇ ਕਛੂ ਮੁਸਕਾਇ ਕੈ; ਭਉਹ ਦੁਊ ਕਰਿ ਟੇਢਿ ਧਰੀ ॥ नैन नचाइ कछू मुसकाइ कै; भउह दुऊ करि टेढि धरी ॥ ਮਨ ਯੌ ਉਪਜੀ ਉਪਮਾ ਰਸ ਕੀ; ਮਨੋ ਕਾਨ੍ਹ ਕੇ ਕੰਠਹਿ ਫਾਸਿ ਡਰੀ ॥੫੨੯॥ मन यौ उपजी उपमा रस की; मनो कान्ह के कंठहि फासि डरी ॥५२९॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |