ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 302 ਨੈਨ ਨਚਾਇ ਮਨੋ ਮ੍ਰਿਗ ਸੇ; ਸਭ ਗੋਪਿਨ ਕੋ ਮਨ ਚੋਰਿ ਲਯੋ ਹੈ ॥ नैन नचाइ मनो म्रिग से; सभ गोपिन को मन चोरि लयो है ॥ ਤਾਹੀ ਕੈ ਬੀਚ ਰਹਿਯੋ ਗਡਿ ਕੈ; ਤਿਹ ਤੇ ਨਹਿ ਛੂਟਨ ਨੈਕੁ ਭਯੋ ਹੈ ॥ ताही कै बीच रहियो गडि कै; तिह ते नहि छूटन नैकु भयो है ॥ ਤਾਹੀ ਕੇ ਹੇਤ ਫਿਰੈ ਬਨ ਮੈ; ਤਜਿ ਕੈ ਗ੍ਰਿਹ ਸ੍ਵਾਸ ਨ ਏਕ ਲਯੋ ਹੈ ॥ ताही के हेत फिरै बन मै; तजि कै ग्रिह स्वास न एक लयो है ॥ ਸੋ ਬਿਰਥਾ ਹਮ ਸੋ ਬਨ ਭ੍ਰਾਤ ! ਕਹੋ, ਹਰਿ ਜੀ ਕਿਹ ਓਰਿ ਗਯੋ ਹੈ? ॥੪੮੬॥ सो बिरथा हम सो बन भ्रात ! कहो, हरि जी किह ओरि गयो है? ॥४८६॥ ਜਿਨ ਹੂੰ ਬਨ ਬੀਚ ਮਰੀਚ ਮਰਿਯੋ; ਪੁਰ ਰਾਵਨਿ ਸੇਵਕ ਜਾਹਿ ਦਹਿਯੋ ਹੈ ॥ जिन हूं बन बीच मरीच मरियो; पुर रावनि सेवक जाहि दहियो है ॥ ਤਾਹੀ ਸੋ ਹੇਤ ਕਰਿਯੋ ਹਮ ਹੂੰ; ਬਹੁ ਲੋਗਨ ਕੋ ਉਪਹਾਸ ਸਹਿਯੋ ਹੈ ॥ ताही सो हेत करियो हम हूं; बहु लोगन को उपहास सहियो है ॥ ਵਾਸਰ ਸੇ ਦ੍ਰਿਗ ਸੁੰਦਰ ਸੋ ਮਿਲਿ; ਗ੍ਵਾਰਿਨਿਯਾ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਕਹਿਯੋ ਹੈ ॥ वासर से द्रिग सुंदर सो मिलि; ग्वारिनिया इह भांति कहियो है ॥ ਤਾਹੀ ਕੀ ਚੋਟ ਚਟਾਕ ਲਗੇ; ਹਮਰੋ ਮਨੂਆ ਮ੍ਰਿਗ ਠਉਰ ਰਹਿਯੋ ਹੈ ॥੪੮੭॥ ताही की चोट चटाक लगे; हमरो मनूआ म्रिग ठउर रहियो है ॥४८७॥ ਬੇਦ ਪੜੈ ਸਮ ਕੋ ਫਲ ਹੋ ਬਹੁ; ਮੰਗਨ ਕੋ ਜੋਊ ਦਾਨ ਦਿਵਾਵੈ ॥ बेद पड़ै सम को फल हो बहु; मंगन को जोऊ दान दिवावै ॥ ਕੀਨ ਅਕੀਨ ਲਖੈ ਫਲ ਹੋ; ਜੋਊ ਆਥਿਤ ਲੋਗਨ ਅੰਨ ਜਿਵਾਵੈ ॥ कीन अकीन लखै फल हो; जोऊ आथित लोगन अंन जिवावै ॥ ਦਾਨ ਲਹੈ ਹਮਰੇ ਜੀਅ ਕੋ; ਇਹ ਕੇ ਸਮ ਕੋ ਨ ਸੋਊ ਫਲ ਪਾਵੈ ॥ दान लहै हमरे जीअ को; इह के सम को न सोऊ फल पावै ॥ ਜੋ ਬਨ ਮੈ ਹਮ ਕੋ ਜਰਰਾ ਇਕ; ਏਕ ਘਰੀ ਭਗਵਾਨ ਦਿਖਾਵੈ ॥੪੮੮॥ जो बन मै हम को जररा इक; एक घरी भगवान दिखावै ॥४८८॥ ਜਾਹਿ ਬਿਭੀਛਨ ਲੰਕ ਦਈ; ਅਰੁ ਦੈਤਨ ਕੇ ਕੁਪਿ ਕੈ ਗਨ ਮਾਰੇ ॥ जाहि बिभीछन लंक दई; अरु दैतन के कुपि कै गन मारे ॥ ਪੈ ਤਿਨ ਹੂੰ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ; ਸਭ ਸਾਧਨ ਰਾਖਿ ਅਸਾਧ ਸੰਘਾਰੇ ॥ पै तिन हूं कबि स्याम कहै; सभ साधन राखि असाध संघारे ॥ ਸੋ ਇਹ ਜਾ ਹਮ ਤੇ ਛਪ ਗਯੋ; ਅਤਿ ਹੀ ਕਰ ਕੈ ਸੰਗਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹਮਾਰੇ ॥ सो इह जा हम ते छप गयो; अति ही कर कै संगि प्रीति हमारे ॥ ਪਾਇ ਪਰੋ ਕਹੀਯੋ ਬਨ ਭ੍ਰਾਤ ! ਕਹੋ, ਹਰਿ ਜੀ ਕਿਹ ਓਰਿ ਪਧਾਰੇ? ॥੪੮੯॥ पाइ परो कहीयो बन भ्रात ! कहो, हरि जी किह ओरि पधारे? ॥४८९॥ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਖੋਜਿ ਰਹੀ ਬਨ ਮੈ; ਹਰਿ ਜੀ ਬਨ ਮੈ ਨਹੀ ਖੋਜਤ ਪਾਏ ॥ ग्वारिन खोजि रही बन मै; हरि जी बन मै नही खोजत पाए ॥ ਏਕ ਬਿਚਾਰ ਕਰਿਯੋ ਮਨ ਮੈ; ਫਿਰ ਕੈ ਨ ਗਯੋ ਕਬਹੂੰ ਉਹ ਜਾਏ ॥ एक बिचार करियो मन मै; फिर कै न गयो कबहूं उह जाए ॥ ਫੇਰਿ ਫਿਰੀ ਮਨ ਮੈ ਗਿਨਤੀ; ਕਰਿ ਪਾਰਥ ਸੂਤ ਕੀ ਡੋਰ ਲਗਾਏ ॥ फेरि फिरी मन मै गिनती; करि पारथ सूत की डोर लगाए ॥ ਯੌ ਉਪਜੀ ਉਪਮਾ ਚਕਈ ਜਨੁ; ਆਵਤ ਹੈ ਕਰ ਮੈ ਫਿਰਿ ਧਾਏ ॥੪੯੦॥ यौ उपजी उपमा चकई जनु; आवत है कर मै फिरि धाए ॥४९०॥ ਆਇ ਕੇ ਢੂੰਢਿ ਰਹੀ ਸੋਊ ਠਉਰ; ਤਹਾ ਭਗਵਾਨ ਨ ਢੂੰਢਡ ਪਾਏ ॥ आइ के ढूंढि रही सोऊ ठउर; तहा भगवान न ढूंढड पाए ॥ ਇਉ ਜੁ ਰਹੀ ਸਭ ਹੀ ਚਕਿ ਕੈ; ਜਨੁ ਚਿਤ੍ਰ ਲਿਖੀ ਪ੍ਰਿਤਿਮਾ ਛਬਿ ਪਾਏ ॥ इउ जु रही सभ ही चकि कै; जनु चित्र लिखी प्रितिमा छबि पाए ॥ ਅਉਰ ਉਪਾਵ ਕਰਿਯੋ ਪੁਨਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ; ਕਾਨ੍ਹ ਹੀ ਭੀਤਰਿ ਚਿਤ ਲਗਾਏ ॥ अउर उपाव करियो पुनि ग्वारिन; कान्ह ही भीतरि चित लगाए ॥ ਗਾਇ ਉਠੀ ਤਿਹ ਕੇ ਗੁਨ ਏਕ; ਬਜਾਇ ਉਠੀ, ਇਕ ਸ੍ਵਾਗ ਲਗਾਏ ॥੪੯੧॥ गाइ उठी तिह के गुन एक; बजाइ उठी, इक स्वाग लगाए ॥४९१॥ ਹੋਤ ਬਕੀ ਇਕ ਹੋਤ ਤ੍ਰਿਣਾਵ੍ਰਤ; ਏਕ ਅਘਾਸੁਰ ਹ੍ਵੈ ਕਰਿ ਧਾਵੈ ॥ होत बकी इक होत त्रिणाव्रत; एक अघासुर ह्वै करि धावै ॥ ਹੋਇ ਹਰੀ ਤਿਨ ਮੈ ਧਸਿ ਕੈ; ਧਰਨੀ ਪਰ ਤਾ ਕਹੁ ਮਾਰਿ ਗਿਰਾਵੈ ॥ होइ हरी तिन मै धसि कै; धरनी पर ता कहु मारि गिरावै ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਸੋ ਲਾਗ ਰਹਿਯੋ ਤਿਨ ਕੌ; ਅਤ ਹੀ ਮਨ ਨੈਕ ਨ ਛੂਟਨ ਪਾਵੈ ॥ कान्ह सो लाग रहियो तिन कौ; अत ही मन नैक न छूटन पावै ॥ ਇਉ ਉਪਜੀ ਉਪਮਾ ਬਨੀਆ; ਜਨੁ ਸਾਲਨ ਕੇ ਹਿਤ ਰੋਰ ਬਨਾਵੈ ॥੪੯੨॥ इउ उपजी उपमा बनीआ; जनु सालन के हित रोर बनावै ॥४९२॥ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਤ ਬਾਚ ਸੁਕ ਸੋ ॥ राजा परीछत बाच सुक सो ॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਸੁਕ ਸੰਗ ਰਾਜੇ ਕਹੁ ਕਹੀ; ਜੂਥ ਦਿਜਨ ਕੇ ਨਾਥ ॥ सुक संग राजे कहु कही; जूथ दिजन के नाथ ॥ ਅਗਨਿ ਭਾਵ ਕਿਹ ਬਿਧਿ ਕਹੈ? ਕ੍ਰਿਸਨ ਭਾਵ ਕੇ ਸਾਥ ॥੪੯੩॥ अगनि भाव किह बिधि कहै? क्रिसन भाव के साथ ॥४९३॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |