ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 301 ਖੇਲਤ ਕਾਨ੍ਹ ਸੋਊ ਤਿਨ ਸੋ; ਜਿਹ ਕੀ ਸੁ ਕਰੈ ਸਭ ਹੀ ਜਗ ਜਾਤ੍ਰਾ ॥ खेलत कान्ह सोऊ तिन सो; जिह की सु करै सभ ही जग जात्रा ॥ ਸੋ ਸਭ ਹੀ ਜਗ ਕੋ ਪਤਿ ਹੈ; ਤਿਨ ਜੀਵਨ ਕੇ ਬਲ ਕੀ ਪਰ ਮਾਤ੍ਰਾ ॥ सो सभ ही जग को पति है; तिन जीवन के बल की पर मात्रा ॥ ਰਾਮ ਹ੍ਵੈ ਰਾਵਨ ਸੋ ਜਿਨ ਹੂੰ ਕੁਪਿ; ਜੁਧ ਕਰਿਯੋ ਕਰਿ ਕੈ ਪ੍ਰਮ ਛਾਤ੍ਰਾ ॥ राम ह्वै रावन सो जिन हूं कुपि; जुध करियो करि कै प्रम छात्रा ॥ ਸੋ ਹਰਿ ਬੀਚ ਅਹੀਰਿਨ ਕੇ; ਕਰਿਬੇ ਕਹੁ ਕਉਤੁਕ ਕੀਨ ਸੁ ਨਾਤ੍ਰਾ ॥੪੭੮॥ सो हरि बीच अहीरिन के; करिबे कहु कउतुक कीन सु नात्रा ॥४७८॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜਬੈ ਕ੍ਰਿਸਨ ਸੰਗ ਗੋਪੀਅਨ; ਕਰੀ ਮਾਨੁਖੀ ਬਾਨ ॥ जबै क्रिसन संग गोपीअन; करी मानुखी बान ॥ ਸਭ ਗੋਪੀ ਤਬ ਯੌ ਲਖਿਯੋ; ਭਯੋ ਬਸ੍ਯ ਭਗਵਾਨ ॥੪੭੯॥ सभ गोपी तब यौ लखियो; भयो बस्य भगवान ॥४७९॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਤਬੈ ਸੰਗ ਗੋਪਿਨ ਕੇ; ਤਬ ਹੀ ਫੁਨਿ ਅੰਤ੍ਰ ਧਿਆਨ ਹ੍ਵੈ ਗਈਯਾ ॥ कान्ह तबै संग गोपिन के; तब ही फुनि अंत्र धिआन ह्वै गईया ॥ ਖੇ ਕਹ ਗਯੋ, ਧਰਨੀ ਧਸਿ ਗਯੋ; ਕਿਧੋ ਮਧਿ ਰਹਿਯੋ, ਸਮਝਿਯੋ ਨਹੀ ਪਈਯਾ ॥ खे कह गयो, धरनी धसि गयो; किधो मधि रहियो, समझियो नही पईया ॥ ਗੋਪਿਨ ਕੀ ਜਬ ਯੌ ਗਤਿ ਭੀ; ਤਬ ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹਇਯਾ ॥ गोपिन की जब यौ गति भी; तब ता छबि को कबि स्याम कहइया ॥ ਜਿਉ ਸੰਗ ਮੀਨਨ ਕੇ ਲਰ ਕੈ; ਤਿਨ ਤ੍ਯਾਗ ਸਭੋ ਮਨੋ ਬਾਰਿ ਧਰਇਯਾ ॥੪੮੦॥ जिउ संग मीनन के लर कै; तिन त्याग सभो मनो बारि धरइया ॥४८०॥ ਗੋਪਿਨ ਕੇ ਤਨ ਕੀ ਛੁਟਗੀ; ਸੁਧਿ ਡੋਲਤ ਹੈ ਬਨ ਮੈ ਜਨੁ ਬਉਰੀ ॥ गोपिन के तन की छुटगी; सुधि डोलत है बन मै जनु बउरी ॥ ਏਕ ਉਠੈ ਇਕ ਝੂਮਿ ਗਿਰੈ; ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਮਹਰੀ ਇਕ ਆਵਤ ਦਉਰੀ ॥ एक उठै इक झूमि गिरै; ब्रिज की महरी इक आवत दउरी ॥ ਆਤੁਰ ਹ੍ਵੈ ਅਤਿ ਢੂੰਡਤ ਹੈ; ਤਿਨ ਕੇ ਸਿਰ ਕੀ ਗਿਰ ਗੀ ਸੁ ਪਿਛਉਰੀ ॥ आतुर ह्वै अति ढूंडत है; तिन के सिर की गिर गी सु पिछउरी ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਕੋ ਧ੍ਯਾਨ ਬਸਿਯੋ ਮਨ ਮੈ; ਸੋਊ ਜਾਨ ਗਹੈ ਫੁਨਿ ਰੂਖਨ ਕਉਰੀ ॥੪੮੧॥ कान्ह को ध्यान बसियो मन मै; सोऊ जान गहै फुनि रूखन कउरी ॥४८१॥ ਫੇਰਿ ਤਜੈ ਤਿਨ ਰੂਖਨ ਕੋ; ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਕਹੈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਕਹਾ ਰੇ? ॥ फेरि तजै तिन रूखन को; इह भांति कहै नंद लाल कहा रे? ॥ ਚੰਪਕ ਮਉਲਸਿਰੀ ਬਟ ਤਾਲ; ਲਵੰਗ ਲਤਾ ਕਚਨਾਰ ਜਹਾ ਰੇ ॥ च्मपक मउलसिरी बट ताल; लवंग लता कचनार जहा रे ॥ ਪੈ ਜਿਹ ਕੇ ਹਮ ਕਾਰਨ ਕੋ; ਪਗਿ ਕੰਟਕਕਾ ਸਿਰਿ ਧੂਪ ਸਹਾ ਰੇ ॥ पै जिह के हम कारन को; पगि कंटकका सिरि धूप सहा रे ॥ ਸੋ ਹਮ ਕੌ ਤੁਮ ਦੇਹੁ ਬਤਾਇ; ਪਰੈ ਤੁਮ ਪਾਇਨ, ਜਾਵ ਤਹਾ ਰੇ ॥੪੮੨॥ सो हम कौ तुम देहु बताइ; परै तुम पाइन, जाव तहा रे ॥४८२॥ ਬੇਲ ਬਿਰਾਜਤ ਹੈ ਜਿਹ ਜਾ; ਗੁਲ ਚੰਪਕ ਕਾ ਸੁ ਪ੍ਰਭਾ ਅਤਿ ਪਾਈ ॥ बेल बिराजत है जिह जा; गुल च्मपक का सु प्रभा अति पाई ॥ ਮੌਲਿਸਿਰੀ ਗੁਲ ਲਾਲ ਗੁਲਾਬ; ਧਰਾ ਤਿਨ ਫੂਲਨ ਸੋ ਛਬਿ ਛਾਈ ॥ मौलिसिरी गुल लाल गुलाब; धरा तिन फूलन सो छबि छाई ॥ ਚੰਪਕ ਮਉਲਸਿਰੀ ਬਟ ਤਾਲ; ਲਵੰਗ ਲਤਾ ਕਚਨਾਰ ਸੁਹਾਈ ॥ च्मपक मउलसिरी बट ताल; लवंग लता कचनार सुहाई ॥ ਬਾਰਿ ਝਰੈ ਝਰਨਾ ਗਿਰਿ ਤੇ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖਦਾਈ ॥੪੮੩॥ बारि झरै झरना गिरि ते; कबि स्याम कहै अति ही सुखदाई ॥४८३॥ ਤਿਹ ਕਾਨਨ ਕੋ ਹਰਿ ਕੇ ਹਿਤ ਤੇ; ਗੁਪੀਆ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਕਹੈ ॥ तिह कानन को हरि के हित ते; गुपीआ ब्रिज की इह भांति कहै ॥ ਬਰ ਪੀਪਰ ਹੇਰਿ, ਹਿਯਾ ਨ ਕਹੂੰ; ਜਿਹ ਕੇ ਹਿਤ ਸੋ ਸਿਰਿ ਧੂਪ ਸਹੈ ॥ बर पीपर हेरि, हिया न कहूं; जिह के हित सो सिरि धूप सहै ॥ ਅਹੋ ਕਿਉ ਤਜਿ ਆਵਤ ਹੋ ਭਰਤਾ; ਬਿਨੁ ਕਾਨ੍ਹ ਪਿਖੇ ਨਹਿ ਧਾਮਿ ਰਹੈ ॥ अहो किउ तजि आवत हो भरता; बिनु कान्ह पिखे नहि धामि रहै ॥ ਇਕ ਬਾਤ ਕਰੈ, ਸੁਨ ਕੈ ਇਕ ਬੋਲਬ; ਰੂਖਨ ਕੋ ਹਰਿ ਜਾਨਿ ਗਹੈ ॥੪੮੪॥ इक बात करै, सुन कै इक बोलब; रूखन को हरि जानि गहै ॥४८४॥ ਕਾਨ੍ਹ ਬਿਯੋਗ ਕੋ ਮਾਨਿ ਬਧੂ ਬ੍ਰਿਜ; ਡੋਲਤ ਹੈ ਬਨ ਬੀਚ ਦਿਵਾਨੀ ॥ कान्ह बियोग को मानि बधू ब्रिज; डोलत है बन बीच दिवानी ॥ ਕੂੰਜਨ ਜਯੋ ਕੁਰਲਾਤ ਫਿਰੈ; ਤਿਹ ਜਾ, ਜਿਹ ਜਾ ਕਛੁ ਖਾਨ ਨ ਪਾਨੀ ॥ कूंजन जयो कुरलात फिरै; तिह जा, जिह जा कछु खान न पानी ॥ ਏਕ ਗਿਰੈ ਮੁਰਝਾਇ ਧਰਾ ਪਰ; ਏਕ ਉਠੈ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਬਾਨੀ ॥ एक गिरै मुरझाइ धरा पर; एक उठै कहि कै इह बानी ॥ ਨੇਹੁ ਬਢਾਇ ਮਹਾ ਹਮ ਸੋ; ਕਤ ਜਾਤ ਭਯੋ? ਭਗਵਾਨ ਗੁਮਾਨੀ ! ॥੪੮੫॥ नेहु बढाइ महा हम सो; कत जात भयो? भगवान गुमानी ! ॥४८५॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |