ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 287 ਕਰਬੇ ਕਹੁ ਰਛ ਸੁ ਗੋਪਨ ਕੀ; ਬਰ ਪੂਟ ਲਯੋ ਨਗ ਕੋ ਪਹਿ ਹਥਾ ॥ करबे कहु रछ सु गोपन की; बर पूट लयो नग को पहि हथा ॥ ਤਨ ਕੋ ਨ ਕਰਿਯੋ ਬਲ ਰੰਚਕ ਤਾਹ; ਕਰਿਯੋ ਜੁ ਹੁਤੋ ਕਰ ਬੀਚ ਜਥਾ ॥ तन को न करियो बल रंचक ताह; करियो जु हुतो कर बीच जथा ॥ ਨ ਚਲੀ ਤਿਨ ਕੀ ਕਿਛੁ ਗੋਪਨ ਪੈ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਗਜ ਜਾਹਿ ਰਥਾ ॥ न चली तिन की किछु गोपन पै; कबि स्याम कहै गज जाहि रथा ॥ ਮੁਖਿ ਨ੍ਯਾਇ ਖਿਸਾਇ ਚਲਿਯੋ ਗ੍ਰਿਹ ਪੈ; ਇਹ ਬੀਚ ਚਲੀ ਜਗ ਕੇ ਸੁ ਕਥਾ ॥੩੬੮॥ मुखि न्याइ खिसाइ चलियो ग्रिह पै; इह बीच चली जग के सु कथा ॥३६८॥ ਨੰਦ ਕੋ ਨੰਦ ਬਡੋ ਸੁਖ ਕੰਦ; ਰਿਪੁ ਆਰ ਸੁਰੰਦ ਸਬੁਧਿ ਬਿਸਾਰਦ ॥ नंद को नंद बडो सुख कंद; रिपु आर सुरंद सबुधि बिसारद ॥ ਆਨਨ ਚੰਦ ਪ੍ਰਭਾ ਕਹੁ ਮੰਦ; ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਜਪੈ ਜਿਹ ਨਾਰਦ ॥ आनन चंद प्रभा कहु मंद; कहै कबि स्याम जपै जिह नारद ॥ ਤਾ ਗਿਰਿ ਕੋਪ ਉਠਾਇ ਲਯੋ; ਜੋਊ ਸਾਧਨ ਕੋ ਹਰਤਾ ਦੁਖ ਦਾਰਦ ॥ ता गिरि कोप उठाइ लयो; जोऊ साधन को हरता दुख दारद ॥ ਮੇਘ ਪਰੇ ਉਪਰਿਯੋ ਨ ਕਛੂ; ਪਛਤਾਇ ਗਏ ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਉਠਿ ਬਾਰਦ ॥੩੬੯॥ मेघ परे उपरियो न कछू; पछताइ गए ग्रिह को उठि बारद ॥३६९॥ ਕਾਨ੍ਹ ਉਪਾਰਿ ਲਯੋ ਕਰ ਮੋ ਗਿਰਿ; ਏਕ ਪਰੀ ਨਹੀ ਬੂੰਦ ਸੁ ਪਾਨੀ ॥ कान्ह उपारि लयो कर मो गिरि; एक परी नही बूंद सु पानी ॥ ਫੇਰਿ ਕਹੀ ਹਸਿ ਕੈ ਮੁਖ ਤੇ ਹਰਿ; ਕੋ ਮਘਵਾ? ਜੁ ਭਯੋ ਮੁਹਿ ਸਾਨੀ ॥ फेरि कही हसि कै मुख ते हरि; को मघवा? जु भयो मुहि सानी ॥ ਮਾਰਿ ਡਰਿਯੋ ਮੁਰ ਮੈ ਮਧੁ ਕੀਟਭ; ਮਾਰਿਯੋ ਹਮੈ ਮਘਵਾ ਪਤਿ ਮਾਨੀ ॥ मारि डरियो मुर मै मधु कीटभ; मारियो हमै मघवा पति मानी ॥ ਗੋਪਨ ਮੈ ਭਗਵਾਨ ਕਹੀ; ਸੋਊ ਫੈਲ ਪਰੀ ਜਗ ਬੀਚ ਕਹਾਨੀ ॥੩੭੦॥ गोपन मै भगवान कही; सोऊ फैल परी जग बीच कहानी ॥३७०॥ ਗੋਪਨ ਕੀ ਕਰਬੇ ਕਹੁ ਰਛ; ਸਤਕ੍ਰਿਤ ਪੈ ਹਰਿ ਜੀ ਜਬ ਕੋਪੇ ॥ गोपन की करबे कहु रछ; सतक्रित पै हरि जी जब कोपे ॥ ਇਉ ਗਿਰਿ ਕੇ ਤਰਿ ਭਯੋ ਉਠਿ ਠਾਂਢਿ; ਮਨੋ ਰੁਪ ਕੈ ਪਗ ਕੇਹਰਿ ਰੋਪੇ ॥ इउ गिरि के तरि भयो उठि ठांढि; मनो रुप कै पग केहरि रोपे ॥ ਜਿਉ ਜੁਗ ਅੰਤ ਮੈ ਅੰਤਕ ਹ੍ਵੈ ਕਰਿ; ਜੀਵਨ ਕੇ ਸਭ ਕੇ ਉਰਿ ਘੋਪੇ ॥ जिउ जुग अंत मै अंतक ह्वै करि; जीवन के सभ के उरि घोपे ॥ ਜਿਉ ਜਨ ਕੋ ਮਨ ਹੋਤ ਹੈ ਲੋਪ; ਤਿਸੀ ਬਿਧਿ ਮੇਘ ਭਏ ਸਭ ਲੋਪੇ ॥੩੭੧॥ जिउ जन को मन होत है लोप; तिसी बिधि मेघ भए सभ लोपे ॥३७१॥ ਹੋਇ ਸਤਕ੍ਰਿਤ ਊਪਰ ਕੋਪ; ਸੁ ਰਾਖ ਲਈ ਸਭ ਗੋਪ ਦਫਾ ॥ होइ सतक्रित ऊपर कोप; सु राख लई सभ गोप दफा ॥ ਤਿਨਿ ਮੇਘ ਬਿਦਾਰ ਦਏ ਛਿਨ ਮੈ; ਜਿਨਿ ਦੈਤ ਕਰੇ ਸਭ ਏਕ ਗਫਾ ॥ तिनि मेघ बिदार दए छिन मै; जिनि दैत करे सभ एक गफा ॥ ਕਰਿ ਕਉਤੁਕ ਪੈ ਰਿਪੁ ਟਾਰ ਦਏ; ਬਿਨੁ ਹੀ ਧਰਏ ਸਰ ਸ੍ਯਾਮ ਜਫਾ ॥ करि कउतुक पै रिपु टार दए; बिनु ही धरए सर स्याम जफा ॥ ਸਭ ਗੋਪਨ ਕੀ ਕਰਬੈ ਕਹੁ ਰਛ; ਸੁ ਸਕ੍ਰਨ ਲੀਨ ਲਪੇਟ ਸਫਾ ॥੩੭੨॥ सभ गोपन की करबै कहु रछ; सु सक्रन लीन लपेट सफा ॥३७२॥ ਜੁ ਲਈ ਸਭ ਮੇਘ ਲਪੇਟ ਸਫਾ; ਅਰੁ ਲੀਨੋ ਹੈ ਪਬ ਉਪਾਰ ਜਬੈ ॥ जु लई सभ मेघ लपेट सफा; अरु लीनो है पब उपार जबै ॥ ਇਹ ਰੰਚਕ ਸੋ, ਇਹ ਹੈ ਗਰੂਓ ਗਿਰਿ; ਚਿੰਤ ਕਰੀ ਮਨਿ ਬੀਚ ਸਬੈ ॥ इह रंचक सो, इह है गरूओ गिरि; चिंत करी मनि बीच सबै ॥ ਇਹ ਦੈਤਨ ਕੋ ਮਰਤਾ, ਕਰਤਾ ਸੁਖ; ਹੈ ਦਿਵਿਯਾ ਜੀਯ ਦਾਨ ਅਬੈ ॥ इह दैतन को मरता, करता सुख; है दिविया जीय दान अबै ॥ ਇਹ ਕੋ ਤੁਮ ਧ੍ਯਾਨ ਧਰੋ ਸਭ ਹੀ; ਨਹਿ ਧ੍ਯਾਨ ਧਰੋ ਤੁਮ ਅਉਰ ਕਬੈ ॥੩੭੩॥ इह को तुम ध्यान धरो सभ ही; नहि ध्यान धरो तुम अउर कबै ॥३७३॥ ਸਭ ਮੇਘ ਗਏ ਘਟ ਕੇ ਜਬ ਹੀ; ਤਬ ਹੀ ਹਰਖੇ ਫੁਨਿ ਗੋਪ ਸਭੈ ॥ सभ मेघ गए घट के जब ही; तब ही हरखे फुनि गोप सभै ॥ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਲਗੇ ਕਹਨੇ ਮੁਖ ਤੇ; ਭਗਵਾਨ ਦਯੋ ਹਮ ਦਾਨ ਅਭੈ ॥ इह भांति लगे कहने मुख ते; भगवान दयो हम दान अभै ॥ ਮਘਵਾ ਜੁ ਕਰੀ ਕੁਪਿ ਦਉਰ ਹਮੂ ਪਰ; ਸੋ ਤਿਹ ਕੋ ਨਹੀ ਬੇਰ ਲਭੈ ॥ मघवा जु करी कुपि दउर हमू पर; सो तिह को नही बेर लभै ॥ ਅਬ ਕਾਨ੍ਹ ਪ੍ਰਤਾਪ ਤੇ ਹੈ ਘਟ ਬਾਦਰ; ਏਕ ਨ ਦੀਸਤ ਬੀਚ ਨਭੈ ॥੩੭੪॥ अब कान्ह प्रताप ते है घट बादर; एक न दीसत बीच नभै ॥३७४॥ ਗੋਪ ਕਹੈ ਸਭ ਹੀ ਮੁਖ ਤੇ; ਇਹ ਕਾਨ੍ਹ ਬਲੀ ਬਰ ਹੈ ਬਲ ਮੈ ॥ गोप कहै सभ ही मुख ते; इह कान्ह बली बर है बल मै ॥ ਜਿਨਿ ਕੂਦਿ ਕਿਲੇ ਸਤ ਮੋਰ ਮਰਿਯੋ; ਜਿਨਿ ਜੁਧ ਸੰਖਾਸੁਰ ਸੋ ਜਲ ਮੈ ॥ जिनि कूदि किले सत मोर मरियो; जिनि जुध संखासुर सो जल मै ॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |