ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 283 ਕਾਨ੍ਹ ਬਾਚ ॥ कान्ह बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਹੈ ਨਹੀ ਮੇਘੁ ਸੁਰਪਤਿ ਹਾਥਿ ਸੁ; ਤਾਤ ! ਸੁਨੋ ਅਰੁ ਲੋਕ ਸਭੈ ਰੇ ! ॥ है नही मेघु सुरपति हाथि सु; तात ! सुनो अरु लोक सभै रे ! ॥ ਭੰਜਨ ਭਉ ਅਨਭੈ ਭਗਵਾਨ; ਸੁ ਦੇਤ ਸਭੈ ਜਨ ਕੋ ਅਰੁ ਲੈ ਰੇ ॥ भंजन भउ अनभै भगवान; सु देत सभै जन को अरु लै रे ॥ ਕਿਉ ਮਘਵਾ ਤੁਮ ਪੂਜਨ ਜਾਤ? ਕਰੋ ਤੁਮ ਸੇਵ ਹਿਤੰ ਚਿਤ ਕੈ ਰੇ ॥ किउ मघवा तुम पूजन जात? करो तुम सेव हितं चित कै रे ॥ ਧ੍ਯਾਨ ਧਰੋ ਸਭ ਹੀ ਮਿਲ ਕੈ; ਸਭ ਬਾਤਨ ਕੋ ਤੁਮ ਕੋ ਫਲ ਦੈ ਰੇ ॥੩੩੮॥ ध्यान धरो सभ ही मिल कै; सभ बातन को तुम को फल दै रे ॥३३८॥ ਬਾਸਵ ਜਗ੍ਯਨ ਕੈ ਬਸਿ ਮੇਘ; ਕਿਧੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਇਹ ਬਾਤ ਉਚਾਰੈ ॥ बासव जग्यन कै बसि मेघ; किधो ब्रहमा इह बात उचारै ॥ ਲੋਗਨ ਕੇ ਪ੍ਰਤਿਪਾਰਨ ਕੋ; ਹਰਿ ਸੂਰਜ ਮੈ ਹੁਇ ਕੈ ਜਲ ਡਾਰੈ ॥ लोगन के प्रतिपारन को; हरि सूरज मै हुइ कै जल डारै ॥ ਕਉਤੁਕ ਦੇਖਤ ਜੀਵਨ ਕੋ ਪਿਖਿ; ਕਉਤੁਕ ਹ੍ਵੈ ਸਿਵ ਤਾਹਿ ਸੰਘਾਰੈ ॥ कउतुक देखत जीवन को पिखि; कउतुक ह्वै सिव ताहि संघारै ॥ ਹੈ ਵਹ ਏਕ ਕਿਧੋ ਸਰਤਾ ਸਮ; ਬਾਹਨ ਕੇ ਜਮ ਬਾਹੇ ਬਿਥਾਰੈ ॥੩੩੯॥ है वह एक किधो सरता सम; बाहन के जम बाहे बिथारै ॥३३९॥ ਪਾਥਰ ਪੈ, ਜਲ ਪੈ ਨਗ ਪੈ; ਤਰ ਪੈ ਧਰ ਪੈ ਅਰੁ ਅਉਰ ਨਰੀ ਹੈ ॥ पाथर पै, जल पै नग पै; तर पै धर पै अरु अउर नरी है ॥ ਦੇਵਨ ਪੈ, ਅਰੁ ਦੈਤਨ ਪੈ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਉ ਮੁਰਾਰਿ ਹਰੀ ਹੈ ॥ देवन पै, अरु दैतन पै; कबि स्याम कहै अउ मुरारि हरी है ॥ ਪਛਨ ਪੈ, ਮ੍ਰਿਗਰਾਜਨ ਪੈ; ਮ੍ਰਿਗ ਕੇ ਗਨ ਪੈ ਫੁਨਿ ਹੋਤ ਖਰੀ ਹੈ ॥ पछन पै, म्रिगराजन पै; म्रिग के गन पै फुनि होत खरी है ॥ ਭੇਦ ਕਹਿਯੋ ਇਹ ਬਾਤ ਸਭੈ; ਇਨਹੂੰ ਇਹ ਕੀ ਕਹਾ ਪੂਜ ਕਰੀ ਹੈ? ॥੩੪੦॥ भेद कहियो इह बात सभै; इनहूं इह की कहा पूज करी है? ॥३४०॥ ਤਬ ਹੀ ਹਸਿ ਕੈ ਹਰਿ ਬਾਤ ਕਹੀ; ਨੰਦ ਪੈ ਹਮਰੀ ਬਿਨਤੀ ਸੁਨਿ ਲਈਯੈ ॥ तब ही हसि कै हरि बात कही; नंद पै हमरी बिनती सुनि लईयै ॥ ਪੂਜਹੁ ਬਿਪਨ ਕੋ ਮੁਖ ਗਊਅਨ; ਪੂਜਨ ਜਾ ਗਿਰਿ ਹੈ ਤਹ ਜਈਯੈ ॥ पूजहु बिपन को मुख गऊअन; पूजन जा गिरि है तह जईयै ॥ ਗਊਅਨ ਕੋ ਪਯ ਪੀਜਤ ਹੈ; ਗਿਰਿ ਕੇ ਚੜ੍ਹਿਐ ਮਨਿ ਆਨੰਦ ਪਈਯੈ ॥ गऊअन को पय पीजत है; गिरि के चड़्हिऐ मनि आनंद पईयै ॥ ਦਾਨ ਦਏ ਤਿਨ ਕੇ ਜਸੁ ਹ੍ਯਾ; ਪਰਲੋਕ ਗਏ ਜੁ ਦਯੋ ਸੋਊ ਖਈਯੈ ॥੩੪੧॥ दान दए तिन के जसु ह्या; परलोक गए जु दयो सोऊ खईयै ॥३४१॥ ਤਬ ਹੀ ਭਗਵਾਨ ਕਹੀ ਪਿਤ ਸੋ; ਇਕ ਬਾਤ ਸੁਨੋ, ਤੁ ਕਹੋ ਮਮ ਤੋ ਸੋ ॥ तब ही भगवान कही पित सो; इक बात सुनो, तु कहो मम तो सो ॥ ਪੂਜਹੁ ਜਾਇ ਸਬੈ ਗਿਰਿ ਕੌ ਤੁਮ; ਇੰਦ੍ਰ ਕਰੈ ਕੁਪਿ ਕਿਆ ਫੁਨਿ ਤੋ ਸੋ? ॥ पूजहु जाइ सबै गिरि कौ तुम; इंद्र करै कुपि किआ फुनि तो सो? ॥ ਮੋ ਸੋ ਸੁਪੂਤ ਭਯੋ ਤੁਮਰੇ ਗ੍ਰਿਹਿ; ਮਾਰਿ ਡਰੋ ਮਘਵਾ ਸੰਗਿ ਝੋਸੋ ॥ मो सो सुपूत भयो तुमरे ग्रिहि; मारि डरो मघवा संगि झोसो ॥ ਰਹਸਿ ਕਹੀ ਪਿਤ ! ਪਾਰਥ ਕੀ; ਤਜਿ ਹੈ ਇਹ ਜਾ, ਹਮਰੀ ਅਨ ਮੋ ਸੋ ॥੩੪੨॥ रहसि कही पित ! पारथ की; तजि है इह जा, हमरी अन मो सो ॥३४२॥ ਤਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਜੁ ਨੰਦ ਸੁਨੀ; ਸਭ ਬਾਤ ਭਲੀ ਸਿਰ ਊਪਰ ਬਾਧੀ ॥ तात की बात जु नंद सुनी; सभ बात भली सिर ऊपर बाधी ॥ ਬਾਕੋ ਕੀ ਕੈ ਮੁਰਵੀ ਤਨ ਕੈ; ਧਨੁ ਤੀਛਨ ਮਤ ਮਹਾ ਸਰ ਸਾਧੀ ॥ बाको की कै मुरवी तन कै; धनु तीछन मत महा सर साधी ॥ ਸ੍ਰਉਨਨ ਮੈ ਸੁਨਤਿਯੋ ਇਹ ਬਾਤ; ਕਬੁਧਿ ਗੀ ਛੂਟਿ ਚਿਰੀ ਜਿਹ ਫਾਧੀ ॥ स्रउनन मै सुनतियो इह बात; कबुधि गी छूटि चिरी जिह फाधी ॥ ਮੋਹਿ ਕੀ ਬਾਰਿਦ ਹ੍ਵੈ ਕਰਿ ਗਿਆਨ; ਨਿਵਾਰ ਦਈ ਉਮਡੀ ਜਨੁ ਆਂਧੀ ॥੩੪੩॥ मोहि की बारिद ह्वै करि गिआन; निवार दई उमडी जनु आंधी ॥३४३॥ ਨੰਦ ਬੁਲਾਇ ਕੈ ਗੋਪ ਲਏ; ਹਰਿ ਆਇਸੁ ਮਾਨਿ ਸਿਰ ਊਪਰ ਲੀਆ ॥ नंद बुलाइ कै गोप लए; हरि आइसु मानि सिर ऊपर लीआ ॥ ਪੂਜਹੁ ਗਊਅਨ ਅਉ ਮੁਖ ਬਿਪਨ; ਭਈਅਨ ਸੋ ਇਹ ਆਇਸੁ ਕੀਆ ॥ पूजहु गऊअन अउ मुख बिपन; भईअन सो इह आइसु कीआ ॥ ਫੇਰਿ ਕਹਿਯੋ ਹਮ ਤਉ ਕਹਿਯੋ ਤੋ ਸੋ; ਗ੍ਯਾਨ ਭਲੋ ਮਨ ਮੈ ਸਮਝੀਆ ॥ फेरि कहियो हम तउ कहियो तो सो; ग्यान भलो मन मै समझीआ ॥ ਚਿਤ ਦਯੋ ਸਭਨੋ ਹਮ ਸੋ; ਤਿਹੁ ਲੋਗਨ ਕੋ ਪਤਿ ਚਿਤਨ ਕੀਆ ॥੩੪੪॥ चित दयो सभनो हम सो; तिहु लोगन को पति चितन कीआ ॥३४४॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |