ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 280 ਗਵਾਰਿ ਕੇ ਹਾਥ ਪੈ ਹਾਥ ਧਰੇ ਹਰਿ; ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤਰੁ ਕੇ ਤਰਿ ਠਾਢੇ ॥ गवारि के हाथ पै हाथ धरे हरि; स्याम कहै तरु के तरि ठाढे ॥ ਪਾਟ ਕੋ ਪਾਟ ਧਰੇ ਪੀਯਰੋ ਉਰਿ; ਦੇਖਿ ਜਿਸੈ ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਬਾਢੇ ॥ पाट को पाट धरे पीयरो उरि; देखि जिसै अति आनंद बाढे ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਉਪਮਾ ਕਬਿ; ਜਿਉ ਚੁਨਿ ਲੀ ਤਿਸ ਕੋ ਚੁਨਿ ਕਾਢੈ ॥ ता छबि की अति ही उपमा कबि; जिउ चुनि ली तिस को चुनि काढै ॥ ਮਾਨਹੁ ਪਾਵਸ ਕੀ ਰੁਤਿ ਮੈ; ਚਪਲਾ ਚਮਕੀ ਘਨ ਸਾਵਨ ਗਾਢੇ ॥੩੧੮॥ मानहु पावस की रुति मै; चपला चमकी घन सावन गाढे ॥३१८॥ ਲੋਚਨ ਕਾਨ੍ਹ ਨਿਹਾਰਿ ਤ੍ਰਿਯਾ ਦਿਜ; ਰੂਪ ਕੈ ਪਾਨ ਮਹਾ ਮਤ ਹੂਈ ॥ लोचन कान्ह निहारि त्रिया दिज; रूप कै पान महा मत हूई ॥ ਹੋਇ ਗਈ ਤਨ ਮੈ ਗ੍ਰਿਹ ਕੀ ਸੁਧਿ; ਯੌ ਉਡਗੀ ਜਿਮੁ ਪਉਨ ਸੋ ਰੂਈ ॥ होइ गई तन मै ग्रिह की सुधि; यौ उडगी जिमु पउन सो रूई ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤਿਨ ਕੋ ਬਿਰਹਾਗਨਿ; ਯੌ ਭਰਕੀ ਜਿਮੁ ਤੇਲ ਸੋ ਧੂਈ ॥ स्याम कहै तिन को बिरहागनि; यौ भरकी जिमु तेल सो धूई ॥ ਜਿਉ ਟੁਕਰਾ ਪਿਖਿ ਚੁੰਬਕ ਡੋਲਤ; ਬੀਚ ਮਨੋ ਜਲ ਲੋਹ ਕੀ ਸੂਈ ॥੩੧੯॥ जिउ टुकरा पिखि चु्मबक डोलत; बीच मनो जल लोह की सूई ॥३१९॥ ਕਾਨ੍ਹ ਕੇ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ਤ੍ਰਿਯਾ ਦਿਜ; ਪ੍ਰੇਮ ਬਢਿਯੋ ਦੁਖ ਦੂਰ ਭਏ ਹੈ ॥ कान्ह के रूप निहारि त्रिया दिज; प्रेम बढियो दुख दूर भए है ॥ ਭੀਖਮ ਮਾਤ ਕੋ ਜ੍ਯੋ ਪਰਸੇ; ਛਿਨ ਮੈ ਸਭ ਪਾਪ ਬਿਲਾਇ ਗਏ ਹੈ ॥ भीखम मात को ज्यो परसे; छिन मै सभ पाप बिलाइ गए है ॥ ਆਨਨ ਦੇਖਿ ਕੇ ਸ੍ਯਾਮ ਘਨੋ; ਚਿਤ ਬੀਚ ਬਸਿਯੋ ਦ੍ਰਿਗ ਮੂੰਦ ਲਏ ਹੈ ॥ आनन देखि के स्याम घनो; चित बीच बसियो द्रिग मूंद लए है ॥ ਜਿਉ ਧਨਵਾਨ ਮਨੋ ਧਨ ਕੋ; ਧਰਿ ਅੰਦਰ ਧਾਮ ਕਿਵਾਰ ਦਏ ਹੈ ॥੩੨੦॥ जिउ धनवान मनो धन को; धरि अंदर धाम किवार दए है ॥३२०॥ ਸੁਧਿ ਭਈ ਜਬ ਹੀ ਤਨ ਮੈ; ਤਬ ਕਾਨ੍ਹ ਕਹੀ ਹਸਿ ਕੈ ਗ੍ਰਿਹ ਜਾਵਹੁ ॥ सुधि भई जब ही तन मै; तब कान्ह कही हसि कै ग्रिह जावहु ॥ ਬਿਪਨ ਬੀਚ ਕਹੈ ਰਹੀਯੋ ਦਿਨ; ਰੈਨ ਸਭੇ ਹਮਰੈ ਗੁਨ ਗਾਵਹੁ ॥ बिपन बीच कहै रहीयो दिन; रैन सभे हमरै गुन गावहु ॥ ਹੋਇ ਨ ਤ੍ਰਾਸ ਤੁਮੈ ਜਮ ਕੀ; ਹਿਤ ਕੈ ਹਮ ਸੋ ਜੁ ਧਿਆਨ ਲਗਾਵਹੁ ॥ होइ न त्रास तुमै जम की; हित कै हम सो जु धिआन लगावहु ॥ ਜੋ ਤੁਮ ਬਾਤ ਕਰੋ ਇਹ ਹੀ; ਤਬ ਹੀ ਸਬ ਹੀ ਮੁਕਤਾ ਫਲੁ ਪਾਵਹੁ ॥੩੨੧॥ जो तुम बात करो इह ही; तब ही सब ही मुकता फलु पावहु ॥३२१॥ ਦਿਜਨ ਤ੍ਰਿਯੋ ਬਾਚ ॥ दिजन त्रियो बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਪਤਨੀ ਦਿਜ ਕੀ ਇਹ ਬਾਤ ਕਹੀ; ਹਮ ਸੰਗ ਨ ਛਾਡਤ ਕਾਨ੍ਹ ! ਤੁਮਾਰੋ ॥ पतनी दिज की इह बात कही; हम संग न छाडत कान्ह ! तुमारो ॥ ਸੰਗ ਫਿਰੈ ਤੁਮਰੇ ਦਿਨ ਰੈਨਿ; ਚਲੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੌ ਬ੍ਰਿਜ ਜੋਊ ਸਿਧਾਰੋ ॥ संग फिरै तुमरे दिन रैनि; चलै ब्रिज कौ ब्रिज जोऊ सिधारो ॥ ਲਾਗ ਰਹਿਯੋ ਤੁਮ ਸੋ ਹਮਰੋ ਮਨ; ਜਾਤ ਨਹੀ ਮਨ ਧਾਮ ਹਮਾਰੋ ॥ लाग रहियो तुम सो हमरो मन; जात नही मन धाम हमारो ॥ ਪੂਰਨ ਜੋਗ ਕੋ ਪਾਇ ਜੁਗੀਸ੍ਵਰ; ਆਨਤ ਨ ਧਨ ਬੀਚ ਸੰਭਾਰੋ ॥੩੨੨॥ पूरन जोग को पाइ जुगीस्वर; आनत न धन बीच स्मभारो ॥३२२॥ ਕਾਨ੍ਹ ਬਾਚ ॥ कान्ह बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸ੍ਰੀ ਭਗਵਾਨ ਤਿਨੈ ਪਿਖਿ ਪ੍ਰੇਮ; ਕਹਿਯੋ ਮੁਖ ਤੇ ਤੁਮ ਧਾਮਿ ਸਿਧਾਰੋ ॥ स्री भगवान तिनै पिखि प्रेम; कहियो मुख ते तुम धामि सिधारो ॥ ਜਾਇ ਸਭੈ ਪਤਿ ਆਪਨ ਆਪਨ; ਕਾਨ੍ਹ ਕਥਾ ਕਹਿ ਤਾਹਿ ਉਧਾਰੋ ॥ जाइ सभै पति आपन आपन; कान्ह कथा कहि ताहि उधारो ॥ ਪੁਤ੍ਰਨ ਪਉਤ੍ਰਨ ਪਤਿਨ ਸੋ; ਇਹ ਕੈ ਚਰਚਾ ਸਭ ਹੀ ਦੁਖੁ ਟਾਰੋ ॥ पुत्रन पउत्रन पतिन सो; इह कै चरचा सभ ही दुखु टारो ॥ ਗੰਧ ਮਲਿਯਾਗਰ ਸ੍ਯਾਮ ਕੋ ਨਾਮ ਲੈ; ਰੂਖਨ ਕੋ ਕਰਿ ਚੰਦਨ ਡਾਰੋ ॥੩੨੩॥ गंध मलियागर स्याम को नाम लै; रूखन को करि चंदन डारो ॥३२३॥ ਮਾਨ ਲਈ ਪਤਨੀ ਦਿਜ ਕੀ; ਸਮ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਾਨ੍ਹ ਕਹੀ ਬਤੀਆ ॥ मान लई पतनी दिज की; सम अम्रित कान्ह कही बतीआ ॥ ਜਿਤਨੋ ਹਰਿ ਯਾ ਉਪਦੇਸ ਕਰਿਯੋ; ਤਿਤਨੋ ਨਹਿ ਹੋਤ ਕਛੂ ਜਤੀਆ ॥ जितनो हरि या उपदेस करियो; तितनो नहि होत कछू जतीआ ॥ ਚਰਚਾ ਜਬ ਜਾ ਉਨ ਸੋ ਇਨ ਕੀ; ਤਬ ਹੀ ਉਨ ਕੀ ਭਈ ਯਾ ਗਤੀਆ ॥ चरचा जब जा उन सो इन की; तब ही उन की भई या गतीआ ॥ ਇਨ ਸ੍ਯਾਹ ਭਏ ਮੁਖ ਯੌ ਜੁਵਤੀ ਮੁਖ; ਲਾਲ ਭਏ ਵਹ ਜਿਉ ਰਤੀਆ ॥੩੨੪॥ इन स्याह भए मुख यौ जुवती मुख; लाल भए वह जिउ रतीआ ॥३२४॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |