ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 275 ਹੋਇ ਪ੍ਰਸੰਨ੍ਯ ਸਭੈ ਗੁਪੀਆ; ਮਿਲਿ ਮਾਨ ਲਈ, ਜੋਊ ਕਾਨ੍ਹ ਕਹੀ ਹੈ ॥ होइ प्रसंन्य सभै गुपीआ; मिलि मान लई, जोऊ कान्ह कही है ॥ ਜੋਰਿ ਹੁਲਾਸ ਬਢਿਯੋ ਜੀਅ ਮੈ; ਗਿਨਤੀ ਸਰਿਤਾ ਮਗ ਨੇਹ ਬਹੀ ਹੈ ॥ जोरि हुलास बढियो जीअ मै; गिनती सरिता मग नेह बही है ॥ ਸੰਕ ਛੁਟੀ ਦੁਹੂੰ ਕੇ ਮਨ ਤੇ; ਹਸਿ ਕੈ ਹਰਿ ਤੋ ਇਹ ਬਾਤ ਕਹੀ ਹੈ ॥ संक छुटी दुहूं के मन ते; हसि कै हरि तो इह बात कही है ॥ ਬਾਤ ਸੁਨੋ ਹਮਰੀ ਤੁਮ ਹੂੰ; ਹਮ ਕੋ ਨਿਧਿ ਆਨੰਦ ਆਜ ਲਹੀ ਹੈ ॥੨੮੦॥ बात सुनो हमरी तुम हूं; हम को निधि आनंद आज लही है ॥२८०॥ ਤਉ ਫਿਰਿ ਬਾਤ ਕਹੀ ਉਨ ਹੂੰ; ਸੁਨਿ ਰੀ ! ਹਰਿ ਜੂ ਪਿਖਿ ਬਾਤ ਕਹੀ ॥ तउ फिरि बात कही उन हूं; सुनि री ! हरि जू पिखि बात कही ॥ ਸੁਨਿ ਜੋਰ ਹੁਲਾਸ ਬਢਿਓ ਜੀਅ ਮੈ; ਗਿਨਤੀ ਸਰਤਾ ਮਗ ਨੇਹ ਬਹੀ ॥ सुनि जोर हुलास बढिओ जीअ मै; गिनती सरता मग नेह बही ॥ ਅਬ ਸੰਕ ਛੁਟੀ ਇਨ ਕੈ ਮਨ ਕੀ; ਤਬ ਹੀ ਹਸਿ ਕੈ ਇਹ ਬਾਤ ਕਹੀ ॥ अब संक छुटी इन कै मन की; तब ही हसि कै इह बात कही ॥ ਅਬ ਸਤਿ ਭਯੋ ਹਮ ਕੌ ਦੁਰਗਾ ਬਰੁ; ਮਾਤ ਸਦਾ ਇਹ ਸਤਿ ਸਹੀ ॥੨੮੧॥ अब सति भयो हम कौ दुरगा बरु; मात सदा इह सति सही ॥२८१॥ ਕਾਨ੍ਹ ਤਬੈ ਕਰ ਕੇਲ ਤਿਨੋ ਸੰਗਿ; ਪੈ ਪਟ ਦੇ ਕਰਿ ਛੋਰ ਦਈ ਹੈ ॥ कान्ह तबै कर केल तिनो संगि; पै पट दे करि छोर दई है ॥ ਹੋਇ ਇਕਤ੍ਰ ਤਬੈ ਗੁਪੀਆ ਸਭ; ਚੰਡਿ ਸਰਾਹਤ ਧਾਮ ਗਈ ਹੈ ॥ होइ इकत्र तबै गुपीआ सभ; चंडि सराहत धाम गई है ॥ ਆਨੰਦ ਅਤਿ ਸੁ ਬਢਿਯੋ ਤਿਨ ਕੇ ਜੀਅ; ਸੋ ਉਪਮਾ ਕਬਿ ਚੀਨ ਲਈ ਹੈ ॥ आनंद अति सु बढियो तिन के जीअ; सो उपमा कबि चीन लई है ॥ ਜਿਉ ਅਤਿ ਮੇਘ ਪਰੈ ਧਰਿ ਪੈ ਧਰਿ; ਜ੍ਯੋ ਸਬਜੀ ਸੁਭ ਰੰਗ ਭਈ ਹੈ ॥੨੮੨॥ जिउ अति मेघ परै धरि पै धरि; ज्यो सबजी सुभ रंग भई है ॥२८२॥ ਗੋਪੀ ਬਾਚ ॥ गोपी बाच ॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਧੰਨਿ ਚੰਡਿਕਾ ਮਾਤ; ਹਮੈ ਬਰੁ ਇਹ ਦਯੋ ॥ धंनि चंडिका मात; हमै बरु इह दयो ॥ ਧੰਨਿ ਦਿਯੋਸ ਹੈ ਆਜ; ਕਾਨ੍ਹ ਹਮ ਮਿਤ ਭਯੋ ॥ धंनि दियोस है आज; कान्ह हम मित भयो ॥ ਦੁਰਗਾ ! ਅਬ ਇਹ ਕਿਰਪਾ; ਹਮ ਪਰ ਕੀਜੀਐ ॥ दुरगा ! अब इह किरपा; हम पर कीजीऐ ॥ ਹੋ ਕਾਨਰ ਕੋ ਬਹੁ ਦਿਵਸ; ਸੁ ਦੇਖਨ ਦੀਜੀਐ ॥੨੮੩॥ हो कानर को बहु दिवस; सु देखन दीजीऐ ॥२८३॥ ਗੋਪੀ ਬਾਚ ਦੇਵੀ ਜੂ ਸੋ ॥ गोपी बाच देवी जू सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਚੰਡਿ ! ਕ੍ਰਿਪਾ ਹਮ ਪੈ ਕਰੀਐ; ਹਮਰੋ ਅਤਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਹੋਇ ਕਨਈਯਾ ॥ चंडि ! क्रिपा हम पै करीऐ; हमरो अति प्रीतम होइ कनईया ॥ ਪਾਇ ਪਰੇ ਹਮ ਹੂੰ ਤੁਮਰੇ; ਹਮ ਕਾਨ੍ਹ ਮਿਲੈ ਮੁਸਲੀਧਰ ਭਈਯਾ ॥ पाइ परे हम हूं तुमरे; हम कान्ह मिलै मुसलीधर भईया ॥ ਯਾਹੀ ਤੇ ਦੈਤ ਸੰਘਾਰਨ ਨਾਮ; ਕਿਧੋ ਤੁਮਰੋ ਸਭ ਹੀ ਜੁਗ ਗਈਯਾ ॥ याही ते दैत संघारन नाम; किधो तुमरो सभ ही जुग गईया ॥ ਤਉ ਹਮ ਪਾਇ ਪਰੀ ਤੁਮਰੇ; ਜਬ ਹੀ ਤੁਮ ਤੇ ਇਹ ਪੈ ਬਰ ਪਈਯਾ ॥੨੮੪॥ तउ हम पाइ परी तुमरे; जब ही तुम ते इह पै बर पईया ॥२८४॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਦੈਤਨ ਕੀ ਮ੍ਰਿਤ, ਸਾਧ ਸੇਵਕ ਕੀ ਬਰਤਾ ਤੂ; ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਆਦਿ ਅੰਤ ਹੂੰ ਕੀ ਕਰਤਾ ॥ दैतन की म्रित, साध सेवक की बरता तू; कहै कबि स्याम आदि अंत हूं की करता ॥ ਦੀਜੈ ਬਰਦਾਨ ਮੋਹਿ, ਕਰਤ ਬਿਨੰਤੀ ਤੋਹਿ; ਕਾਨ੍ਹ ਬਰੁ ਦੀਜੈ, ਦੋਖ ਦਾਰਦ ਕੀ ਹਰਤਾ ! ॥ दीजै बरदान मोहि, करत बिनंती तोहि; कान्ह बरु दीजै, दोख दारद की हरता ! ॥ ਤੂ ਹੀ ਪਾਰਬਤੀ, ਅਸਟ ਭੁਜੀ ਤੁਹੀ, ਦੇਵੀ ਤੁਹੀ; ਤੁਹੀ ਰੂਪ ਛੁਧਾ, ਤੁਹੀ ਪੇਟ ਹੂੰ ਕੀ ਭਰਤਾ ॥ तू ही पारबती, असट भुजी तुही, देवी तुही; तुही रूप छुधा, तुही पेट हूं की भरता ॥ ਤੁਹੀ ਰੂਪ ਲਾਲ, ਤੁਹੀ ਸੇਤ ਰੂਪ ਪੀਤ ਤੁਹੀ; ਤੁਹੀ ਰੂਪ ਧਰਾ ਕੋ ਹੈ, ਤੁਹੀ ਆਪ ਕਰਤਾ ॥੨੮੫॥ तुही रूप लाल, तुही सेत रूप पीत तुही; तुही रूप धरा को है, तुही आप करता ॥२८५॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਬਾਹਨਿ ਸਿੰਘ ਭੁਜਾ ਅਸਟਾ ਜਿਹ; ਚਕ੍ਰ ਤ੍ਰਿਸੂਲ ਗਦਾ ਕਰ ਮੈ ॥ बाहनि सिंघ भुजा असटा जिह; चक्र त्रिसूल गदा कर मै ॥ ਬਰਛੀ ਸਰ ਢਾਲ ਕਮਾਨ ਨਿਖੰਗ; ਧਰੇ ਕਟਿ ਜੋ ਬਰ ਹੈ ਬਰਮੈ ॥ बरछी सर ढाल कमान निखंग; धरे कटि जो बर है बरमै ॥ ਗੁਪੀਆ ਸਭ ਸੇਵ ਕਰੈ ਤਿਹ ਕੀ; ਚਿਤ ਦੈ ਤਿਹ ਮੈ ਹਿਤੁ ਕੈ ਹਰਿ ਮੈ ॥ गुपीआ सभ सेव करै तिह की; चित दै तिह मै हितु कै हरि मै ॥ ਪੁਨਿ ਅਛਤ ਧੂਪ ਪੰਚਾਮ੍ਰਿਤ ਦੀਪ; ਜਗਾਵਤ ਹਾਰ ਡਰੈ ਗਰ ਮੈ ॥੨੮੬॥ पुनि अछत धूप पंचाम्रित दीप; जगावत हार डरै गर मै ॥२८६॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |