ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 273 ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਮੰਤ੍ਰ ਸਭਨ ਮਿਲਿ ਇਹ ਕਰਿਯੋ; ਜਲ ਕੋ ਤਜਿ ਸਭ ਨਾਰਿ ॥ मंत्र सभन मिलि इह करियो; जल को तजि सभ नारि ॥ ਕਾਨਰ ਕੀ ਬਿਨਤੀ ਕਰੋ; ਕੀਨੋ ਇਹੈ ਬਿਚਾਰ ॥੨੬੪॥ कानर की बिनती करो; कीनो इहै बिचार ॥२६४॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਦੈ ਅਗੂਆ ਪਿਛੂਆ ਅਪੁਨੇ ਕਰ; ਪੈ ਸਭ ਹੀ ਜਲ ਤਿਆਗਿ ਖਰੀ ਹੈ ॥ दै अगूआ पिछूआ अपुने कर; पै सभ ही जल तिआगि खरी है ॥ ਕਾਨ ਕੇ ਪਾਇ ਪਰੀ ਬਹੁ ਬਾਰਨ; ਅਉ ਬਿਨਤੀ ਬਹੁ ਭਾਂਤਿ ਕਰੀ ਹੈ ॥ कान के पाइ परी बहु बारन; अउ बिनती बहु भांति करी है ॥ ਦੇਹੁ ਕਹਿਯੋ ਹਮਰੀ ਸਰ੍ਹੀਆ; ਤੁਮ ਜੋ ਕਰਿ ਕੈ ਛਲ ਸਾਥ ਹਰੀ ਹੈ ॥ देहु कहियो हमरी सर्हीआ; तुम जो करि कै छल साथ हरी है ॥ ਜੇ ਕਹਿ ਹੋ ਮਨਿ ਹੈ ਹਮ ਸੋ; ਅਤਿ ਹੀ ਸਭ ਸੀਤਹਿ ਸਾਥ ਠਰੀ ਹੈ ॥੨੬੫॥ जे कहि हो मनि है हम सो; अति ही सभ सीतहि साथ ठरी है ॥२६५॥ ਕਾਨ੍ਹ ਬਾਚ ॥ कान्ह बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਕਹੀ ਹਸਿ ਬਾਤ ਤਿਨੈ; ਕਹਿ ਹੈ ਹਮ ਜੋ ਤੁਮ ਸੋ ਮਨ ਹੋ? ॥ कान्ह कही हसि बात तिनै; कहि है हम जो तुम सो मन हो? ॥ ਸਭ ਹੀ ਮੁਖ ਚੂਮਨ ਦੇਹੁ, ਕਹਿਯੋ; ਚੁਮ ਹੈ ਹਮ ਹੂੰ, ਤੁਮ ਹੂੰ ਗਨਿ ਹੋ ॥ सभ ही मुख चूमन देहु, कहियो; चुम है हम हूं, तुम हूं गनि हो ॥ ਅਰੁ ਤੋਰਨ ਦੇਹੁ ਕਹਿਯੋ ਸਭ ਹੀ ਕੁਚ; ਨਾਤਰ ਹਉ ਤੁਮ ਕੋ ਹਨਿ ਹੋ ॥ अरु तोरन देहु कहियो सभ ही कुच; नातर हउ तुम को हनि हो ॥ ਤਬ ਹੀ ਪਟ ਦੇਉ ਸਭੈ ਤੁਮਰੇ; ਇਹ ਝੂਠ ਨਹੀ, ਸਤਿ ਕੈ ਜਨਿ ਹੋ ॥੨੬੬॥ तब ही पट देउ सभै तुमरे; इह झूठ नही, सति कै जनि हो ॥२६६॥ ਫੇਰਿ ਕਹੀ ਮੁਖ ਤੇ ਹਰਿ ਜੀ; ਸੁਨਿ ਰੀ ! ਇਕ ਬਾਤ ਕਹੋ ਸੰਗ ਤੇਰੇ ॥ फेरि कही मुख ते हरि जी; सुनि री ! इक बात कहो संग तेरे ॥ ਜੋਰਿ ਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰੋ ਕਰ ਸੋ ਤੁਮ; ਕਾਮ ਕਰਾ ਉਪਜੀ ਜੀਅ ਮੇਰੇ ॥ जोरि प्रनाम करो कर सो तुम; काम करा उपजी जीअ मेरे ॥ ਤੌ ਹਮ ਬਾਤ ਕਹੀ ਤੁਮ ਸੋ; ਜਬ ਘਾਤ ਬਨੀ ਸੁਭ ਠਉਰ ਅਕੇਰੇ ॥ तौ हम बात कही तुम सो; जब घात बनी सुभ ठउर अकेरे ॥ ਦਾਨ ਲਹੈ ਜੀਅ ਕੋ ਹਮ ਹੂੰ; ਹਸਿ ਕਾਨ੍ਹ ਕਹੀ ਤੁਮਰੋ ਤਨ ਹੇਰੇ ॥੨੬੭॥ दान लहै जीअ को हम हूं; हसि कान्ह कही तुमरो तन हेरे ॥२६७॥ ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ਦੋਹਰਾ ॥ कबियो बाच दोहरा ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਜਬੈ ਗੋਪੀ ਸਭੈ; ਦੇਖਿਯੋ ਨੈਨ ਨਚਾਤ ॥ कान्ह जबै गोपी सभै; देखियो नैन नचात ॥ ਹ੍ਵੈ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਕਹਨੇ ਲਗੀ; ਸਭੈ ਸੁਧਾ ਸੀ ਬਾਤ ॥੨੬੮॥ ह्वै प्रसंनि कहने लगी; सभै सुधा सी बात ॥२६८॥ ਗੋਪੀ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਹ ਸੋ ॥ गोपी बाच कान्ह सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਬਹਿਕ੍ਰਮ ਥੋਰੀ ਤੁਮੈ; ਖੇਲਹੁ ਨ ਅਪਨੋ ਘਰ ਕਾਹੋ? ॥ कान्ह बहिक्रम थोरी तुमै; खेलहु न अपनो घर काहो? ॥ ਨੰਦ ਸੁਨੈ ਜਸੁਧਾ ਤਪਤੈ; ਤਿਹ ਤੇ ਤੁਮ ਕਾਨ੍ਹ ਭਏ ਹਰਕਾ ਹੋ ॥ नंद सुनै जसुधा तपतै; तिह ते तुम कान्ह भए हरका हो ॥ ਨੇਹੁੰ ਲਗੈ ਨਹ ਜੋਰ ਭਏ; ਤੁਮ ਨੇਹੁ ਲਗਾਵਤ ਹੋ ਬਰ ਕਾਹੋ? ॥ नेहुं लगै नह जोर भए; तुम नेहु लगावत हो बर काहो? ॥ ਲੇਹੁ ਕਹਾ ਇਨ ਬਾਤਨ ਤੇ? ਰਸ ਜਾਨਤ ਕਾ? ਅਜਹੂੰ ਲਰਕਾ ਹੋ ॥੨੬੯॥ लेहु कहा इन बातन ते? रस जानत का? अजहूं लरका हो ॥२६९॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਕਮਲ ਸੇ ਆਨਨ, ਕੁਰੰਗਨ ਸੇ ਨੇਤ੍ਰਨ ਸੋ; ਤਨ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾ ਮੈ ਸਾਰੇ ਭਾਵਨ ਸੋ ਭਰੀਆ ॥ कमल से आनन, कुरंगन से नेत्रन सो; तन की प्रभा मै सारे भावन सो भरीआ ॥ ਰਾਜਤ ਹੈ ਗੁਪੀਆ, ਪ੍ਰਸੰਨ ਭਈ ਐਸੀ ਭਾਂਤਿ; ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਚਰ੍ਹੈ ਤੇ ਜਿਉ ਬਿਰਾਜੈ ਸੇਤ ਹਰੀਆ ॥ राजत है गुपीआ, प्रसंन भई ऐसी भांति; चंद्रमा चर्है ते जिउ बिराजै सेत हरीआ ॥ ਰਸ ਹੀ ਕੀ ਬਾਤੈ, ਰਸ ਰੀਤਿ ਹੀ ਕੇ ਪ੍ਰੇਮ ਹੂੰ ਮੈ; ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਸਾਥ ਕਾਨ੍ਹ ਜੂ ਕੇ ਖਰੀਆ ॥ रस ही की बातै, रस रीति ही के प्रेम हूं मै; कहै कबि स्याम साथ कान्ह जू के खरीआ ॥ ਮਦਨ ਕੇ ਹਾਰਨ ਬਨਾਇਬੇ ਕੇ ਕਾਜ ਮਾਨੋ; ਹਿਤ ਕੈ ਪਰੋਵਤ ਹੈ ਮੋਤਿਨ ਕੀ ਲਰੀਆ ॥੨੭੦॥ मदन के हारन बनाइबे के काज मानो; हित कै परोवत है मोतिन की लरीआ ॥२७०॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਕਾਹੇ ਕੋ ਕਾਨ੍ਹ ਜੂ ! ਕਾਮ ਕੇ ਬਾਨ? ਲਗਾਵਤ ਹੋ ਤਨ ਕੇ ਧਨੁ ਭਉਹੈ ॥ काहे को कान्ह जू ! काम के बान? लगावत हो तन के धनु भउहै ॥ ਕਾਹੇ ਕਉ ਨੇਹੁ ਲਗਾਵਤ ਹੋ? ਮੁਸਕਾਵਤ ਹੋ ਚਲਿ ਆਵਤ ਸਉਹੈ ॥ काहे कउ नेहु लगावत हो? मुसकावत हो चलि आवत सउहै ॥ ਕਾਹੇ ਕਉ ਪਾਗ ਧਰੋ ਤਿਰਛੀ? ਅਰੁ ਕਾਹੇ ਭਰੋ ਤਿਰਛੀ ਤੁਮ ਗਉਹੈ? ॥ काहे कउ पाग धरो तिरछी? अरु काहे भरो तिरछी तुम गउहै? ॥ ਕਾਹੇ ਰਿਝਾਵਤ ਹੌ? ਮਨ ਭਾਵਤ ! ਆਹਿ ਦਿਵਵਾਤ ਹੈ ਹਮ ਸਉਹੈ ॥੨੭੧॥ काहे रिझावत हौ? मन भावत ! आहि दिववात है हम सउहै ॥२७१॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |