ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 270 ਗੋਪੀ ਬਾਚ ਦੇਵੀ ਜੂ ਸੋ ॥ गोपी बाच देवी जू सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਲੈ ਅਪੁਨੇ ਕਰ ਜੋ ਮਿਟੀਆ; ਤਿਹ ਥਾਪ ਕਹੈ ਮੁਖ ਤੇ ਜੁ ਭਵਾਨੀ ॥ लै अपुने कर जो मिटीआ; तिह थाप कहै मुख ते जु भवानी ॥ ਪਾਇ ਪਰੈ ਤਿਹ ਕੇ ਹਿਤ ਸੋ ਕਰਿ; ਕੋਟਿ ਪ੍ਰਨਾਮੁ ਕਹੈ ਇਹ ਬਾਨੀ ॥ पाइ परै तिह के हित सो करि; कोटि प्रनामु कहै इह बानी ॥ ਪੂਜਤ ਹੈ ਇਹ ਤੇ ਹਮ ਤੋ; ਤੁਮ ਦੇਹੁ ਵਹੈ, ਜੀਅ ਮੈ ਹਮ ਠਾਨੀ ॥ पूजत है इह ते हम तो; तुम देहु वहै, जीअ मै हम ठानी ॥ ਹ੍ਵੈ ਹਮਰੋ ਭਰਤਾ ਹਰਿ ਜੀ; ਮੁਖਿ ਸੁੰਦਰਿ ਹੈ ਜਿਹ ਕੋ ਸਸਿ ਸਾਨੀ ॥੨੪੩॥ ह्वै हमरो भरता हरि जी; मुखि सुंदरि है जिह को ससि सानी ॥२४३॥ ਭਾਲਿ ਲਗਾਵਤ ਕੇਸਰ ਅਛਤ; ਚੰਦਨ ਲਾਵਤ ਹੈ ਸਿਤ ਕੈ ॥ भालि लगावत केसर अछत; चंदन लावत है सित कै ॥ ਫੁਨਿ ਡਾਰਤ ਫੂਲ ਉਡਾਵਤ ਹੈ; ਮਖੀਆ ਤਿਹ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਹਿਤ ਕੈ ॥ फुनि डारत फूल उडावत है; मखीआ तिह की अति ही हित कै ॥ ਪਟ ਧੂਪ ਪਚਾਮ੍ਰਿਤ ਦਛਨਾ ਪਾਨ; ਪ੍ਰਦਛਨਾ ਦੇਤ ਮਹਾ ਚਿਤ ਕੈ ॥ पट धूप पचाम्रित दछना पान; प्रदछना देत महा चित कै ॥ ਬਰਬੇ ਕਹੁ ਕਾਨ੍ਹ ਉਪਾਉ ਕਰੈ; ਮਿਤ ਹੋ ਸੋਊ ਤਾਤ ਕਿਧੌ ਕਿਤ ਕੈ ॥੨੪੪॥ बरबे कहु कान्ह उपाउ करै; मित हो सोऊ तात किधौ कित कै ॥२४४॥ ਗੋਪੀ ਬਾਚ ਦੇਵੀ ਜੂ ਸੋ ॥ गोपी बाच देवी जू सो ॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਦੈਤਨ ਸੰਘਾਰਨੀ, ਪਤਿਤ ਲੋਕ ਤਾਰਨੀ; ਸੁ ਸੰਕਟ ਨਿਵਾਰਨੀ, ਕਿ ਐਸੀ ਤੂੰ ਸਕਤਿ ਹੈ ॥ दैतन संघारनी, पतित लोक तारनी; सु संकट निवारनी, कि ऐसी तूं सकति है ॥ ਬੇਦਨ ਉਧਾਰਨੀ, ਸੁਰੇਂਦ੍ਰ ਰਾਜ ਕਾਰਨੀ; ਪੈ ਗਉਰਜਾ ਕੀ ਜਾਗੈ ਜੋਤਿ, ਅਉਰ ਜਾਨ ਕਤ ਹੈ? ॥ बेदन उधारनी, सुरेंद्र राज कारनी; पै गउरजा की जागै जोति, अउर जान कत है? ॥ ਧੂਅ ਮੈ ਨ ਧਰਾ ਮੈ, ਨ ਧਿਆਨ ਧਾਰੀ ਮੈ ਪੈ ਕਛੂ; ਜੈਸੇ ਤੇਰੇ ਜੋਤਿ ਬੀਚ ਆਨਨ ਛਕਤਿ ਹੈ ॥ धूअ मै न धरा मै, न धिआन धारी मै पै कछू; जैसे तेरे जोति बीच आनन छकति है ॥ ਦਿਨਸ ਦਿਨੇਸ ਮੈ, ਦਿਵਾਨ ਮੈ ਸੁਰੇਸ ਮੈ; ਸੁਪਤ ਮਹੇਸ ਜੋਤਿ ਤੇਰੀ ਐ ਜਗਤਿ ਹੈ ॥੨੪੫॥ दिनस दिनेस मै, दिवान मै सुरेस मै; सुपत महेस जोति तेरी ऐ जगति है ॥२४५॥ ਬਿਨਤੀ ਕਰਤ ਸਭ ਗੋਪੀ, ਕਰਿ ਜੋਰਿ ਜੋਰਿ; ਸੁਨਿ ਲੇਹੁ ਬਿਨਤੀ ਹਮਾਰੀ ਇਹ ਚੰਡਿਕਾ ! ॥ बिनती करत सभ गोपी, करि जोरि जोरि; सुनि लेहु बिनती हमारी इह चंडिका ! ॥ ਸੁਰ ਤੈ ਉਬਾਰੇ, ਕੋਟਿ ਪਤਿਤ ਉਧਾਰੇ; ਚੰਡ ਮੁੰਡ ਮੁੰਡ ਡਾਰੇ, ਸੁੰਭ ਨਿਸੁੰਭ ਕੀ ਖੰਡਿਕਾ ॥ सुर तै उबारे, कोटि पतित उधारे; चंड मुंड मुंड डारे, सु्मभ निसु्मभ की खंडिका ॥ ਦੀਜੈ ਮਾਗਿਯੋ ਦਾਨ, ਹ੍ਵੈ ਪ੍ਰਤਛ ਕਹੈ ਮੇਰੀ ਮਾਈ ! ਪੂਜੇ ਹਮ ਤੁਮੈ, ਨਾਹੀ ਪੁਜੈ ਸੁਤ ਗੰਡਕਾ ॥ दीजै मागियो दान, ह्वै प्रतछ कहै मेरी माई ! पूजे हम तुमै, नाही पुजै सुत गंडका ॥ ਹ੍ਵੈ ਕਰਿ ਪ੍ਰਸੰਨ੍ਯ ਤਾ ਕੋ ਕਹਿਓ ਸੀਘ੍ਰ, ਮਾਨ ਦੀਨੋ; ਵਹੈ ਬਰ ਦਾਨ ਫੁਨਿ ਰਾਨਿਨ ਕੀ ਮੰਡਿਕਾ ॥੨੪੬॥ ह्वै करि प्रसंन्य ता को कहिओ सीघ्र, मान दीनो; वहै बर दान फुनि रानिन की मंडिका ॥२४६॥ ਦੇਵੀ ਜੀ ਬਾਚ ਗੋਪਿਨ ਸੋ ॥ देवी जी बाच गोपिन सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਹ੍ਵੈ ਭਰਤਾ ਅਬ ਸੋ ਤੁਮਰੋ ਹਰਿ; ਦਾਨ ਇਹੇ ਦੁਰਗਾ ਤਿਨ ਦੀਨਾ ॥ ह्वै भरता अब सो तुमरो हरि; दान इहे दुरगा तिन दीना ॥ ਸੋ ਧੁਨਿ ਸ੍ਰਉਨਨ ਮੈ ਸੁਨ ਕੈ; ਤਿਨ ਕੋਟਿ ਪ੍ਰਨਾਮ ਤਬੈ ਉਠਿ ਕੀਨਾ ॥ सो धुनि स्रउनन मै सुन कै; तिन कोटि प्रनाम तबै उठि कीना ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ; ਕਬਿ ਨੇ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਫੁਨਿ ਚੀਨਾ ॥ ता छबि को जसु उच महा; कबि ने अपने मन मै फुनि चीना ॥ ਹੈ ਇਨ ਕੋ ਮਨੁ ਕਾਨਰ ਮੈ; ਅਉ ਜੋ ਪੈ ਰਸ ਕਾਨਰ ਕੇ ਸੰਗਿ ਭੀਨਾ ॥੨੪੭॥ है इन को मनु कानर मै; अउ जो पै रस कानर के संगि भीना ॥२४७॥ ਪਾਇ ਪਰੀ ਤਿਹ ਕੇ ਤਬ ਹੀ; ਸਭ ਭਾਂਤਿ ਕਰੀ ਬਹੁ ਤਾਹਿ ਬਡਾਈ ॥ पाइ परी तिह के तब ही; सभ भांति करी बहु ताहि बडाई ॥ ਹੈ ਜਗ ਕੀ ਕਰਤਾ, ਹਰਤਾ ਦੁਖ; ਹੈ ਸਭ ਤੂ ਗਨ ਗੰਧ੍ਰਬ ਮਾਈ ! ॥ है जग की करता, हरता दुख; है सभ तू गन गंध्रब माई ! ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਉਪਮਾ; ਕਬਿ ਨੇ ਮੁਖ ਤੇ ਇਮ ਭਾਖਿ ਸੁਨਾਈ ॥ ता छबि की अति ही उपमा; कबि ने मुख ते इम भाखि सुनाई ॥ ਲਾਲ ਭਈ ਤਬ ਹੀ ਗੁਪੀਆ; ਫੁਨਿ ਬਾਤ ਜਬੈ ਮਨ ਬਾਛਤ ਪਾਈ ॥੨੪੮॥ लाल भई तब ही गुपीआ; फुनि बात जबै मन बाछत पाई ॥२४८॥ ਲੈ ਬਰਦਾਨ ਸਭੈ ਗੁਪੀਆ; ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਕੈ ਮਨਿ ਡੇਰਨ ਆਈ ॥ लै बरदान सभै गुपीआ; अति आनंद कै मनि डेरन आई ॥ ਗਾਵਤ ਗੀਤ ਸਭੈ ਮਿਲ ਕੈ; ਇਕ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਪ੍ਰਸੰਨ੍ਯ ਸੁ ਦੇਤ ਬਧਾਈ ॥ गावत गीत सभै मिल कै; इक ह्वै कै प्रसंन्य सु देत बधाई ॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |