ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 263 ਰੂਪ ਬਿਰਾਜਤ ਹੈ ਅਤਿ ਹੀ; ਜਿਨ ਕੋ ਪਿਖ ਕੈ ਮਨ ਆਨੰਦ ਬਾਢੇ ॥ रूप बिराजत है अति ही; जिन को पिख कै मन आनंद बाढे ॥ ਖੇਲਤ ਕਾਨ੍ਹ ਫਿਰੈ ਤਿਹ ਜਾਇ; ਬਨੈ ਜਿਹ ਠਉਰ ਬਡੇ ਸਰ ਗਾਢੇ ॥ खेलत कान्ह फिरै तिह जाइ; बनै जिह ठउर बडे सर गाढे ॥ ਗਵਾਲ ਹਲੀ ਹਰਿ ਕੇ ਸੰਗ ਰਾਜਤ; ਦੇਖਿ ਦੁਖੀ ਮਨ ਕੋ ਦੁਖ ਕਾਢੇ ॥ गवाल हली हरि के संग राजत; देखि दुखी मन को दुख काढे ॥ ਕਉਤੁਕ ਦੇਖਿ ਧਰਾ ਹਰਖੀ; ਤਿਹ ਤੇ ਤਰੁ ਰੋਮ ਭਏ ਤਨਿ ਠਾਢੇ ॥੧੯੪॥ कउतुक देखि धरा हरखी; तिह ते तरु रोम भए तनि ठाढे ॥१९४॥ ਕਾਨ੍ਹ ਤਰੈ ਤਰੁ ਕੇ ਮੁਰਲੀ ਸੁ; ਬਜਾਇ ਉਠਿਯੋ ਤਨ ਕੋ ਕਰਿ ਐਡਾ ॥ कान्ह तरै तरु के मुरली सु; बजाइ उठियो तन को करि ऐडा ॥ ਮੋਹ ਰਹੀ ਜਮੁਨਾ ਖਗ ਅਉ ਹਰਿ; ਜਛ ਸਭੈ ਅਰਨਾ ਅਰੁ ਗੈਡਾ ॥ मोह रही जमुना खग अउ हरि; जछ सभै अरना अरु गैडा ॥ ਪੰਡਿਤ ਮੋਹਿ ਰਹੇ ਸੁਨ ਕੈ; ਅਰੁ ਮੋਹਿ ਗਏ ਸੁਨ ਕੈ ਜਨ ਜੈਡਾ ॥ पंडित मोहि रहे सुन कै; अरु मोहि गए सुन कै जन जैडा ॥ ਬਾਤ ਕਹੀ ਕਬਿ ਨੈ ਮੁਖ ਤੇ; ਮੁਰਲੀ ਇਹ ਨਾਹਿਨ ਰਾਗਨ ਪੈਡਾ ॥੧੯੫॥ बात कही कबि नै मुख ते; मुरली इह नाहिन रागन पैडा ॥१९५॥ ਆਨਨ ਦੇਖਿ ਧਰਾ ਹਰਿ ਕੋ; ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਲਲਚਾਨੀ ॥ आनन देखि धरा हरि को; अपने मन मै अति ही ललचानी ॥ ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਬਨਿਯੋ ਇਹ ਕੋ; ਤਿਹ ਤੇ ਪ੍ਰਿਤਮਾ ਅਤਿ ਤੇ ਅਤਿ ਭਾਨੀ ॥ सुंदर रूप बनियो इह को; तिह ते प्रितमा अति ते अति भानी ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੀ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ; ਅਪੁਨੇ ਮਨ ਮੈ ਫੁਨਿ ਜੋ ਪਹਿਚਾਨੀ ॥ स्याम कही उपमा तिह की; अपुने मन मै फुनि जो पहिचानी ॥ ਰੰਗਨ ਕੇ ਪਟ ਲੈ ਤਨ ਪੈ; ਜੁ ਮਨੋ ਇਹ ਕੀ ਹੁਇਬੇ ਪਟਰਾਨੀ ॥੧੯੬॥ रंगन के पट लै तन पै; जु मनो इह की हुइबे पटरानी ॥१९६॥ ਗੋਪ ਬਾਚ ॥ गोप बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਗ੍ਵਾਰ ਕਹੀ ਬਿਨਤੀ ਹਰਿ ਪੈ; ਇਕ ਤਾਲ ਬਡੋ ਤਿਹ ਪੈ ਫਲ ਹਛੇ ॥ ग्वार कही बिनती हरि पै; इक ताल बडो तिह पै फल हछे ॥ ਲਾਇਕ ਹੈ ਤੁਮਰੇ ਮੁਖ ਕੀ; ਕਰੂਆ ਜਹ ਦਾਖ ਦਸੋ ਦਿਸ ਗੁਛੇ ॥ लाइक है तुमरे मुख की; करूआ जह दाख दसो दिस गुछे ॥ ਧੇਨੁਕ ਦੈਤ ਬਡੋ ਤਿਹ ਜਾਇ; ਕਿਧੋ ਹਨਿ ਲੋਗਨ ਕੇ ਉਨ ਰਛੇ ॥ धेनुक दैत बडो तिह जाइ; किधो हनि लोगन के उन रछे ॥ ਪੁਤ੍ਰ ਮਨੋ ਮਧਰੇਂਦ ਪ੍ਰਭਾਤਿ; ਤਿਨੈ ਉਠਿ ਪ੍ਰਾਤ ਸਮੈ ਵਹ ਭਛੇ ॥੧੯੭॥ पुत्र मनो मधरेंद प्रभाति; तिनै उठि प्रात समै वह भछे ॥१९७॥ ਕਾਨ੍ਹ ਬਾਚ ॥ कान्ह बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਜਾਇ ਕਹੀ ਤਿਨ ਕੋ ਹਰਿ ਜੀ; ਜਹ ਤਾਲ ਵਹੈ ਅਰੁ ਹੈ ਫਲ ਨੀਕੇ ॥ जाइ कही तिन को हरि जी; जह ताल वहै अरु है फल नीके ॥ ਬੋਲਿ ਉਠਿਓ ਮੁਖ ਤੇ ਮੁਸਲੀ; ਸੁ ਤੋ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੇ ਨਹਿ ਹੈ ਫੁਨਿ ਫੀਕੇ ॥ बोलि उठिओ मुख ते मुसली; सु तो अम्रित के नहि है फुनि फीके ॥ ਮਾਰ ਹੈ ਦੈਤ ਤਹਾ ਚਲ ਕੈ; ਜਿਹ ਤੇ ਸੁਰ ਜਾਹਿ ਨਭੈ ਦੁਖ ਜੀ ਕੇ ॥ मार है दैत तहा चल कै; जिह ते सुर जाहि नभै दुख जी के ॥ ਹੋਇ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਚਲੇ ਤਹ ਕੋ ਮਿਲਿ; ਸੰਖ ਬਜਾਇ ਸਭੈ ਮੁਰਲੀ ਕੇ ॥੧੯੮॥ होइ प्रसंनि चले तह को मिलि; संख बजाइ सभै मुरली के ॥१९८॥ ਹੋਇ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਤਹਾ ਹਰਿ ਜੀ; ਜੁ ਗਏ ਮਿਲ ਕੈ ਤਟ ਪੈ ਸਰ ਭਾਰੇ ॥ होइ प्रसंनि तहा हरि जी; जु गए मिल कै तट पै सर भारे ॥ ਕੈ ਬਲ ਤੋ ਮੁਸਲੀ ਤਨ ਕੋ; ਤਰੁ ਤੇ ਫਰ ਬੂੰਦਨ ਜਿਉ ਧਰਿ ਡਾਰੇ ॥ कै बल तो मुसली तन को; तरु ते फर बूंदन जिउ धरि डारे ॥ ਧੇਨਕ ਕ੍ਰੋਧ ਮਹਾ ਕਰ ਕੈ; ਦੋਊ ਪਾਇ ਹ੍ਰਿਦੇ ਤਿਹ ਸਾਥ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥ धेनक क्रोध महा कर कै; दोऊ पाइ ह्रिदे तिह साथ प्रहारे ॥ ਗੋਡਨ ਤੇ ਗਹਿ ਫੈਕ ਦਯੋ ਹਰਿ; ਜਿਉ ਸਿਰ ਤੇ ਗਹਿ ਕੂਕਰ ਮਾਰੇ ॥੧੯੯॥ गोडन ते गहि फैक दयो हरि; जिउ सिर ते गहि कूकर मारे ॥१९९॥ ਕ੍ਰੋਧ ਭਈ ਧੁਜਨੀ ਤਿਹ ਕੀ; ਪਤਿ ਜਾਨ ਹਤਿਓ ਇਨ ਊਪਰਿ ਆਈ ॥ क्रोध भई धुजनी तिह की; पति जान हतिओ इन ऊपरि आई ॥ ਗਾਇ ਕੋ ਰੂਪ ਧਰਿਓ ਸਭ ਹੀ; ਤਬ ਹੀ ਖੁਰ ਸੋ ਧਰਿ ਧੂਰਿ ਉਚਾਈ ॥ गाइ को रूप धरिओ सभ ही; तब ही खुर सो धरि धूरि उचाई ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਹਲੀ ਬਲਿ ਕੈ ਤਬ ਹੀ; ਚਤੁਰੰਗ ਦਸੋ ਦਿਸ ਬੀਚ ਬਗਾਈ ॥ कान्ह हली बलि कै तब ही; चतुरंग दसो दिस बीच बगाई ॥ ਲੈ ਕਿਰਸਾਨ ਮਨੋ ਤੰਗੁਲੀ; ਖਲ ਦਾਨਨ ਜ੍ਯੋ ਨਭ ਬੀਚਿ ਉਡਾਈ ॥੨੦੦॥ लै किरसान मनो तंगुली; खल दानन ज्यो नभ बीचि उडाई ॥२००॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਿਕੰਧੇ ਪੁਰਾਣੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਧੇਨਕ ਦੈਤ ਬਧਹਿ ॥ इति स्री दसम सिकंधे पुराणे बचित्र नाटक क्रिसनावतारे धेनक दैत बधहि ॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |