ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 252 ਦੈਤ ਕੋ ਰੂਪ ਭਯਾਨਕ ਦੇਖ ਕੈ; ਗੋਪ ਸਭੌ ਮਨ ਮੈ ਡਰੁ ਕੀਆ ॥ दैत को रूप भयानक देख कै; गोप सभौ मन मै डरु कीआ ॥ ਮਾਨਸ ਕੀ ਕਹ ਹੈ ਗਨਤੀ; ਸੁਰ ਰਾਜਹਿ ਕੋ ਪਿਖਿ ਫਾਟਤ ਹੀਆ ॥ मानस की कह है गनती; सुर राजहि को पिखि फाटत हीआ ॥ ਐਸੋ ਮਹਾ ਬਿਕਰਾਲ ਸਰੂਪ; ਤਿਸੈ ਹਰਿ ਨੇ ਛਿਨ ਮੈ ਹਨਿ ਲੀਆ ॥ ऐसो महा बिकराल सरूप; तिसै हरि ने छिन मै हनि लीआ ॥ ਆਇ ਸੁਨਿਓ ਅਪੁਨੇ ਗ੍ਰਿਹ ਮੈ; ਤਿਹ ਕੋ ਬਿਰਤਾਤ ਸਭੈ ਕਹਿ ਦੀਆ ॥੧੧੧॥ आइ सुनिओ अपुने ग्रिह मै; तिह को बिरतात सभै कहि दीआ ॥१११॥ ਦੈ ਬਹੁ ਬਿਪਨ ਕੋ ਤਬ ਦਾਨ ਸੁ; ਖੇਲਤ ਹੈ ਸੁਤ ਸੋ ਫੁਨਿ ਮਾਈ ॥ दै बहु बिपन को तब दान सु; खेलत है सुत सो फुनि माई ॥ ਅੰਗੁਲ ਕੈ ਮੁਖ ਸਾਮੁਹਿ ਹੋਤ ਹੀ; ਲੇਤ ਭਲੇ ਹਰਿ ਜੀ ਮੁਸਕਾਈ ॥ अंगुल कै मुख सामुहि होत ही; लेत भले हरि जी मुसकाई ॥ ਆਨੰਦ ਹੋਤ ਮਹਾ ਜਸੁਦਾ ਮਨਿ; ਅਉਰ ਕਹਾ ਕਹੋ ਤੋਹਿ ਬਡਾਈ? ॥ आनंद होत महा जसुदा मनि; अउर कहा कहो तोहि बडाई? ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਉਪਮਾ ਅਤਿ ਪੈ; ਕਬਿ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਤਨ ਤੇ ਅਤਿ ਭਾਈ ॥੧੧੨॥ ता छबि की उपमा अति पै; कबि के मन मै तन ते अति भाई ॥११२॥ ਅਥ ਸਾਰੀ ਬਿਸ੍ਵ ਮੁਖ ਮੋ ਕ੍ਰਿਸਨ ਜੀ ਜਸੋਧਾ ਕੋ ਦਿਖਾਈ ॥ अथ सारी बिस्व मुख मो क्रिसन जी जसोधा को दिखाई ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਮੋਹਿ ਬਢਾਇ ਮਹਾ ਮਨ ਮੈ; ਹਰਿ ਕੌ ਲਗੀ ਫੇਰਿ ਖਿਲਾਵਨ ਮਾਈ ॥ मोहि बढाइ महा मन मै; हरि कौ लगी फेरि खिलावन माई ॥ ਤਉ ਹਰਿ ਜੀ ਮਨ ਮਧ ਬਿਚਾਰਿ; ਸਿਤਾਬ ਲਈ ਮੁਖਿ ਮਾਹਿ ਜੰਭਾਈ ॥ तउ हरि जी मन मध बिचारि; सिताब लई मुखि माहि ज्मभाई ॥ ਚਕ੍ਰਤ ਹੋਇ ਰਹੀ ਜਸੁਧਾ; ਮਨ ਮਧਿ ਭਈ ਤਿਹ ਕੇ ਦੁਚਿਤਾਈ ॥ चक्रत होइ रही जसुधा; मन मधि भई तिह के दुचिताई ॥ ਮਾਇ ਸੁ ਢਾਪਿ ਲਈ ਤਬ ਹੀ ਸਭ; ਬਿਸਨ ਮਯਾ ਤਿਨ ਜੋ ਲਖਿ ਪਾਈ ॥੧੧੩॥ माइ सु ढापि लई तब ही सभ; बिसन मया तिन जो लखि पाई ॥११३॥ ਕਾਨ੍ਹ ਚਲੇ ਘੁੰਟੂਆ ਘਰ ਭੀਤਰ; ਮਾਤ ਕਰੈ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਚੰਗੀ ॥ कान्ह चले घुंटूआ घर भीतर; मात करै उपमा तिह चंगी ॥ ਲਾਲਨ ਕੀ ਮਨਿ ਲਾਲ ਕਿਧੌ; ਨੰਦ ਧੇਨ ਸਭੈ ਤਿਹ ਕੇ ਸਭ ਸੰਗੀ ॥ लालन की मनि लाल किधौ; नंद धेन सभै तिह के सभ संगी ॥ ਲਾਲ ਭਈ ਜਸੁਦਾ ਪਿਖਿ ਪੁਤ੍ਰਹਿੰ; ਜਿਉ ਘਨਿ ਮੈ ਚਮਕੈ ਦੁਤਿ ਰੰਗੀ ॥ लाल भई जसुदा पिखि पुत्रहिं; जिउ घनि मै चमकै दुति रंगी ॥ ਕਿਉ ਨਹਿ ਹੋਵੈ ਪ੍ਰਸੰਨ੍ਯ ਸੁ ਮਾਤ; ਭਯੋ ਜਿਨ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹਿ ਤਾਤ ਤ੍ਰਿਭੰਗੀ ॥੧੧੪॥ किउ नहि होवै प्रसंन्य सु मात; भयो जिन के ग्रिहि तात त्रिभंगी ॥११४॥ ਰਾਹਿ ਸਿਖਾਵਨ ਕਾਜ ਗਡੀਹਰਿ; ਗੋਪ ਮਨੋ ਮਿਲ ਕੈ ਸੁ ਬਨਾਯੋ ॥ राहि सिखावन काज गडीहरि; गोप मनो मिल कै सु बनायो ॥ ਕਾਨਹਿ ਕੋ ਤਿਹ ਉਪਰ ਬਿਠਾਇ ਕੈ; ਆਪਨੇ ਆਙਨ ਬੀਚ ਧਵਾਯੋ ॥ कानहि को तिह उपर बिठाइ कै; आपने आङन बीच धवायो ॥ ਫੇਰਿ ਉਠਾਇ ਲਯੋ ਜਸੁਦਾ; ਉਰ ਮੋ ਗਹਿ ਕੈ ਪਯ ਪਾਨ ਕਰਾਯੋ ॥ फेरि उठाइ लयो जसुदा; उर मो गहि कै पय पान करायो ॥ ਸੋਇ ਰਹੇ ਹਰਿ ਜੀ ਤਬ ਹੀ; ਕਬਿ ਨੇ ਅਪੁਨੇ ਮਨ ਮੈ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥੧੧੫॥ सोइ रहे हरि जी तब ही; कबि ने अपुने मन मै सुख पायो ॥११५॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜਬ ਹੀ ਨਿੰਦ੍ਰਾ ਛੁਟ ਗਈ; ਹਰੀ ਉਠੇ ਤਤਕਾਲ ॥ जब ही निंद्रा छुट गई; हरी उठे ततकाल ॥ ਖੇਲ ਖਿਲਾਵਨ ਸੋ ਕਰਿਯੋ; ਲੋਚਨ ਜਾਹਿ ਬਿਸਾਲ ॥੧੧੬॥ खेल खिलावन सो करियो; लोचन जाहि बिसाल ॥११६॥ ਇਸੀ ਭਾਂਤਿ ਸੋ ਕ੍ਰਿਸਨ ਜੀ; ਖੇਲ ਕਰੇ ਬ੍ਰਿਜ ਮਾਹਿ ॥ इसी भांति सो क्रिसन जी; खेल करे ब्रिज माहि ॥ ਅਬ ਪਗ ਚਲਤਿਯੋ ਕੀ ਕਥਾ; ਕਹੋਂ, ਸੁਨੋ ਨਰ ਨਾਹਿ ! ॥੧੧੭॥ अब पग चलतियो की कथा; कहों, सुनो नर नाहि ! ॥११७॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸਾਲ ਬਿਤੀਤ ਭਯੋ ਜਬ ਹੀ; ਤਬ ਕਾਨ੍ਹ ਭਯੋ ਬਲ ਕੈ ਪਗ ਮੈ ॥ साल बितीत भयो जब ही; तब कान्ह भयो बल कै पग मै ॥ ਜਸੁ ਮਾਤ ਪ੍ਰਸੰਨ੍ਯ ਭਈ ਮਨ ਮੈ; ਪਿਖਿ ਧਾਵਤ ਪੁਤ੍ਰਹਿ ਕੋ ਮਗ ਮੈ ॥ जसु मात प्रसंन्य भई मन मै; पिखि धावत पुत्रहि को मग मै ॥ ਬਾਤ ਕਰੀ ਇਹ ਗੋਪਿਨ ਸੋ; ਪ੍ਰਭਾ ਫੈਲ ਰਹੀ ਸੁ ਸਭੈ ਜਗ ਮੈ ॥ बात करी इह गोपिन सो; प्रभा फैल रही सु सभै जग मै ॥ ਜਨੁ ਸੁੰਦਰਤਾ ਅਤਿ ਮਾਨੁਖ ਕੋ; ਸਬ ਧਾਇ ਧਸੀ ਹਰਿ ਕੈ ਨਗ ਮੈ ॥੧੧੮॥ जनु सुंदरता अति मानुख को; सब धाइ धसी हरि कै नग मै ॥११८॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |