ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 250 ਅਥ ਨਾਮ ਕਰਣ ਕਥਨੰ ॥ अथ नाम करण कथनं ॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਬਾਸੁਦੇਵ ਗਰਗ ਕੋ ਨਿਕਟਿ ਲੈ; ਕਹੀ ਜੁ ਤਾਹਿ ਸੁਨਾਇ ॥ बासुदेव गरग को निकटि लै; कही जु ताहि सुनाइ ॥ ਗੋਕੁਲ ਨੰਦਹਿ ਕੇ ਭਵਨਿ; ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੋ ਤੁਮ ਜਾਇ ॥੯੪॥ गोकुल नंदहि के भवनि; क्रिपा करो तुम जाइ ॥९४॥ ਉਤੈ ਤਾਤ ਹਮਰੇ ਤਹਾ; ਨਾਮ ਕਰਨ ਕਰਿ ਦੇਹੁ ॥ उतै तात हमरे तहा; नाम करन करि देहु ॥ ਹਮ ਤੁਮ ਬਿਨੁ ਨਹੀ ਜਾਨਹੀ; ਅਉਰ ਸ੍ਰਉਨ ਸੁਨ ਲੇਹੁ ॥੯੫॥ हम तुम बिनु नही जानही; अउर स्रउन सुन लेहु ॥९५॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਬੇਗ ਚਲਿਯੋ ਦਿਜ ਗੋਕੁਲ ਕੋ; ਬਸੁਦੇਵ ਮਹਾਨ ਕਹੀ ਸੋਈ ਮਾਨੀ ॥ बेग चलियो दिज गोकुल को; बसुदेव महान कही सोई मानी ॥ ਨੰਦ ਕੇ ਧਾਮ ਗਯੋ ਤਬ ਹੀ; ਬਹੁ ਆਦਰ ਤਾਹਿ ਕਰਿਯੋ ਨੰਦ ਰਾਨੀ ॥ नंद के धाम गयो तब ही; बहु आदर ताहि करियो नंद रानी ॥ ਨਾਮੁ ਸੁ ਕ੍ਰਿਸਨ ਕਹਿਓ ਇਹ ਕੋ ਕਰਿ; ਮਾਨ ਲਈ ਇਹ ਬਾਤ ਬਖਾਨੀ ॥ नामु सु क्रिसन कहिओ इह को करि; मान लई इह बात बखानी ॥ ਲਾਇ ਲਗੰਨ ਨਛਤ੍ਰਨ ਸੋਧਿ; ਕਹੀ ਸਮਝਾਇ ਅਕਥ ਕਹਾਨੀ ॥੯੬॥ लाइ लगंन नछत्रन सोधि; कही समझाइ अकथ कहानी ॥९६॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਕ੍ਰਿਸਨ ਨਾਮ ਤਾ ਕੋ ਧਰਿਯੋ; ਗਰਗਹਿ ਮਨੈ ਬਿਚਾਰਿ ॥ क्रिसन नाम ता को धरियो; गरगहि मनै बिचारि ॥ ਸਿਆਮ ਪਲੋਟੈ ਪਾਇ ਜਿਹ; ਇਹ ਸਮ ਮਨੋ ਮੁਰਾਰਿ ॥੯੭॥ सिआम पलोटै पाइ जिह; इह सम मनो मुरारि ॥९७॥ ਸੁਕਲ ਬਰਨ ਸਤਿਜੁਗਿ ਭਏ; ਪੀਤ ਬਰਨ ਤ੍ਰੇਤਾਇ ॥ सुकल बरन सतिजुगि भए; पीत बरन त्रेताइ ॥ ਪੀਤ ਬਰਨ ਪਟ ਸਿਆਮ ਤਨ; ਨਰ ਨਾਹਨਿ ਕੇ ਨਾਹਿ ॥੯੮॥ पीत बरन पट सिआम तन; नर नाहनि के नाहि ॥९८॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਅੰਨ੍ਯ ਦਯੋ ਗਰਗੈ ਜਬ ਨੰਦਹਿ; ਤਉ ਉਠਿ ਕੈ ਜਮੁਨਾ ਤਟਿ ਆਯੋ ॥ अंन्य दयो गरगै जब नंदहि; तउ उठि कै जमुना तटि आयो ॥ ਨ੍ਹਾਇ ਕਟੈ ਕਰਿ ਕੈ ਧੁਤੀਆ; ਹਰਿ ਕੋ ਅਰੁ ਦੇਵਨ ਭੋਗ ਲਗਾਯੋ ॥ न्हाइ कटै करि कै धुतीआ; हरि को अरु देवन भोग लगायो ॥ ਆਇ ਗਏ ਨੰਦ ਲਾਲ ਤਬੈ; ਕਰ ਸੋ ਗਹਿ ਕੈ ਅਪੁਨੇ ਮੁਖ ਪਾਯੋ ॥ आइ गए नंद लाल तबै; कर सो गहि कै अपुने मुख पायो ॥ ਚਕ੍ਰਤ ਹ੍ਵੈ ਗਯੋ ਪੇਖਿ ਤਬੈ; ਤਿਹ ਅੰਨ੍ਯ ਸਭੈ ਇਨ ਭੀਟਿ ਗਵਾਯੋ ॥੯੯॥ चक्रत ह्वै गयो पेखि तबै; तिह अंन्य सभै इन भीटि गवायो ॥९९॥ ਫੇਰਿ ਬਿਚਾਰ ਕਰਿਯੋ ਮਨ ਮੈ; ਇਹ ਤੇ ਨਹਿ ਬਾਲਕ ਪੈ ਹਰਿ ਜੀ ਹੈ ॥ फेरि बिचार करियो मन मै; इह ते नहि बालक पै हरि जी है ॥ ਮਾਨਸ ਪੰਚ ਭੂ ਆਤਮ ਕੋ; ਮਿਲਿ ਕੈ ਤਿਨ ਸੋ ਕਰਤਾ ਸਰਜੀ ਹੈ ॥ मानस पंच भू आतम को; मिलि कै तिन सो करता सरजी है ॥ ਯਾਦ ਕਰੀ ਮਮਤਾ ਇਹ ਕਾਰਨ; ਮਧ ਕੋ ਦੂਰ ਕਰੈ ਕਰਜੀ ਹੈ ॥ याद करी ममता इह कारन; मध को दूर करै करजी है ॥ ਮੂੰਦ ਲਈ ਤਿਹ ਕੀ ਮਤਿ ਯੌ; ਪਟ ਸੌ ਤਨ ਢਾਪਤ ਜਿਉ ਦਰਜੀ ਹੈ ॥੧੦੦॥ मूंद लई तिह की मति यौ; पट सौ तन ढापत जिउ दरजी है ॥१००॥ ਨੰਦ ਕੁਮਾਰ ਤ੍ਰਿਬਾਰ ਭਯੋ ਜਬ; ਤੋ ਮਨਿ ਬਾਮਨ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰਿਓ ਹੈ ॥ नंद कुमार त्रिबार भयो जब; तो मनि बामन क्रोध करिओ है ॥ ਮਾਤ ਖਿਝੀ ਜਸੁਦਾ ਹਰਿ ਕੋ; ਗਹਿ ਕੈ ਉਰ ਆਪਨੇ ਲਾਇ ਧਰਿਓ ਹੈ ॥ मात खिझी जसुदा हरि को; गहि कै उर आपने लाइ धरिओ है ॥ ਬੋਲ ਉਠੇ ਭਗਵਾਨ ਤਬੈ; ਇਹ ਦੋਸ ਨ ਹੈ, ਮੁਹਿ ਯਾਦ ਕਰਿਓ ਹੈ ॥ बोल उठे भगवान तबै; इह दोस न है, मुहि याद करिओ है ॥ ਪੰਡਿਤ ਜਾਨ ਲਈ ਮਨ ਮੈ; ਉਠ ਕੈ ਤਿਹ ਕੇ ਤਬ ਪਾਇ ਪਰਿਓ ਹੈ ॥੧੦੧॥ पंडित जान लई मन मै; उठ कै तिह के तब पाइ परिओ है ॥१०१॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਨੰਦ ਦਾਨ ਤਾ ਕੌ ਦਯੋ; ਕਹ ਲਉ ਕਹੋ ਸੁਨਾਇ? ॥ नंद दान ता कौ दयो; कह लउ कहो सुनाइ? ॥ ਗਰਗ ਆਪਨੇ ਘਰਿ ਚਲਿਯੋ; ਮਹਾ ਪ੍ਰਮੁਦ ਮਨਿ ਪਾਇ ॥੧੦੨॥ गरग आपने घरि चलियो; महा प्रमुद मनि पाइ ॥१०२॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਨਾਮਕਰਨ ਬਰਨਨੰ ॥ इति स्री बचित्र नाटक ग्रंथे क्रिसनावतारे नामकरन बरननं ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਬਾਲਕ ਰੂਪ ਧਰੇ ਹਰਿ ਜੀ; ਪਲਨਾ ਪਰ ਝੂਲਤ ਹੈ ਤਬ ਕੈਸੇ? ॥ बालक रूप धरे हरि जी; पलना पर झूलत है तब कैसे? ॥ ਮਾਤ ਲਡਾਵਤ ਹੈ ਤਿਹ ਕੌ; ਔ ਝੁਲਾਵਤ ਹੈ ਕਰਿ ਮੋਹਿਤ ਕੈਸੇ? ॥ मात लडावत है तिह कौ; औ झुलावत है करि मोहित कैसे? ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਉਪਮਾ ਅਤਿ ਹੀ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੀ ਮੁਖ ਤੇ ਫੁਨਿ ਐਸੇ ॥ ता छबि की उपमा अति ही; कबि स्याम कही मुख ते फुनि ऐसे ॥ ਭੂਮਿ ਦੁਖੀ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ; ਜਨੁ ਪਾਲਤ ਹੈ ਰਿਪੁ ਦੈਤਨ ਜੈਸੇ ॥੧੦੩॥ भूमि दुखी मन मै अति ही; जनु पालत है रिपु दैतन जैसे ॥१०३॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |