ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 243 ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਬਾਸੁਦੇਵ ਆਇਓ ਰਾਜੈ ਮੰਡਲ ਬਨਾਇਓ; ਮਨਿ ਮਹਾ ਸੁਖ ਪਾਇਓ ਤਾ ਕੋ ਆਨਨ ਨਿਰਖ ਕੈ ॥ बासुदेव आइओ राजै मंडल बनाइओ; मनि महा सुख पाइओ ता को आनन निरख कै ॥ ਸੁਗੰਧਿ ਲਗਾਯੋ ਰਾਗ ਗਾਇਨਨ ਗਾਯੋ; ਤਿਸੈ ਬਹੁਤ ਦਿਵਾਯੋ ਬਰ ਲਿਆਯੋ ਜੋ ਪਰਖ ਕੈ ॥ सुगंधि लगायो राग गाइनन गायो; तिसै बहुत दिवायो बर लिआयो जो परख कै ॥ ਛਾਤੀ ਹਾਥ ਲਾਯੋ ਸੀਸ ਨਿਆਯੋ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਤਬੈ; ਆਦਰ ਪਠਾਯੋ ਪੂਜ ਮਨ ਮੈ ਹਰਖ ਕੈ ॥ छाती हाथ लायो सीस निआयो उग्रसैन तबै; आदर पठायो पूज मन मै हरख कै ॥ ਭਯੋ ਜਨੁ ਮੰਗਨ ਨ ਭੂਮਿ ਪਰ ਬਾਦਰ ਸੋ; ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਗਯੋ ਕੰਚਨ ਬਰਖ ਕੈ ॥੨੮॥ भयो जनु मंगन न भूमि पर बादर सो; राजा उग्रसैन गयो कंचन बरख कै ॥२८॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਤਬ ਕੰਸ ਕੋ; ਲਯੋ ਹਜੂਰਿ ਬੁਲਾਇ ॥ उग्रसैन तब कंस को; लयो हजूरि बुलाइ ॥ ਕਹਿਓ ਸਾਥ ਤੁਮ ਜਾਇ ਕੈ; ਦੇਹੁ ਭੰਡਾਰੁ ਖੁਲਾਇ ॥੨੯॥ कहिओ साथ तुम जाइ कै; देहु भंडारु खुलाइ ॥२९॥ ਅਉਰ ਸਮਗਰੀ ਅੰਨ ਕੀ; ਲੈ ਜਾ ਤਾ ਕੇ ਪਾਸਿ ॥ अउर समगरी अंन की; लै जा ता के पासि ॥ ਕਰਿ ਪ੍ਰਨਾਮੁ ਤਾ ਕੋ ਤਬੈ; ਇਉ ਕਰਿਯੋ ਅਰਦਾਸਿ ॥੩੦॥ करि प्रनामु ता को तबै; इउ करियो अरदासि ॥३०॥ ਕਾਲ ਰਾਤ੍ਰ ਕੋ ਬ੍ਯਾਹ ਹੈ; ਕੰਸਹਿ ਕਹੀ ਸੁਨਾਇ ॥ काल रात्र को ब्याह है; कंसहि कही सुनाइ ॥ ਬਾਸੁਦੇਵ ਪੁਰੋਹਿਤ ਕਹੀ; ਭਲੀ ਜੁ ਤੁਮੈ ਸੁਹਾਇ ॥੩੧॥ बासुदेव पुरोहित कही; भली जु तुमै सुहाइ ॥३१॥ ਕੰਸ ਕਹਿਓ ਕਰਿ ਜੋਰਿ ਤਬ; ਸਬੈ ਬਾਤ ਕੋ ਭੇਵ ॥ कंस कहिओ करि जोरि तब; सबै बात को भेव ॥ ਸਾਧਿ ਸਾਧਿ ਪੰਡਿਤ ਕਹਿਯੋ; ਅਸ ਮਾਨੀ ਬਸੁਦੇਵ ॥੩੨॥ साधि साधि पंडित कहियो; अस मानी बसुदेव ॥३२॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਰਾਤਿ ਬਿਤੀਤ ਭਈ ਅਰ ਪ੍ਰਾਤਿ; ਭਈ ਫਿਰਿ ਰਾਤਿ ਤਬੈ ਚੜਿ ਆਏ ॥ राति बितीत भई अर प्राति; भई फिरि राति तबै चड़ि आए ॥ ਛਾਡਿ ਦਏ ਹਥਿ ਫੂਲ ਹਜਾਰ ਦੋ; ਊਭੁਚ ਪ੍ਯੋਧਰ ਐਸਿ ਫਿਰਾਏ ॥ छाडि दए हथि फूल हजार दो; ऊभुच प्योधर ऐसि फिराए ॥ ਅਉਰ ਹਵਾਈ ਚਲੀ ਨਭ ਕੋ; ਉਪਮਾ ਤਿਨ ਕੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਸੁਨਾਏ ॥ अउर हवाई चली नभ को; उपमा तिन की कबि स्याम सुनाए ॥ ਦੇਖਹਿ ਕਉਤਕ ਦੇਵ ਸਬੈ; ਤਿਹ ਤੇ ਮਨੋ ਕਾਗਦ ਕੋਟਿ ਪਠਾਏ ॥੩੩॥ देखहि कउतक देव सबै; तिह ते मनो कागद कोटि पठाए ॥३३॥ ਲੈ ਬਸੁਦੇਵ ਕੋ ਅਗ੍ਰ ਪੁਰੋਹਿਤ; ਕੰਸਹਿ ਕੇ ਚਲਿ ਧਾਮ ਗਏ ਹੈ ॥ लै बसुदेव को अग्र पुरोहित; कंसहि के चलि धाम गए है ॥ ਆਗੇ ਤੇ ਨਾਰਿ ਭਈ ਇਕ ਲੇਹਿਸ; ਗਾਗਰ ਪੰਡਿਤ ਡਾਰਿ ਦਏ ਹੈ ॥ आगे ते नारि भई इक लेहिस; गागर पंडित डारि दए है ॥ ਡਾਰਿ ਦਏ ਲਡੂਆ ਗਹਿ ਝਾਟਨਿ; ਤਾ ਕੋ ਸੋਊ ਵੇ ਤੋ ਭਛ ਗਏ ਹੈ ॥ डारि दए लडूआ गहि झाटनि; ता को सोऊ वे तो भछ गए है ॥ ਜਾਦਵ ਬੰਸ ਦੁਹੂੰ ਦਿਸ ਤੇ ਸੁਨਿ; ਕੈ ਸੁ ਅਨੇਕਿਕ ਹਾਸ ਭਏ ਹੈ ॥੩੪॥ जादव बंस दुहूं दिस ते सुनि; कै सु अनेकिक हास भए है ॥३४॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਗਾਵਤ ਬਜਾਵਤ ਸੁ ਗਾਰਨ ਦਿਵਾਖਤ; ਆਵਤ ਸੁਹਾਵਤ ਹੈ ਮੰਦ ਮੰਦ ਗਾਵਤੀ ॥ गावत बजावत सु गारन दिवाखत; आवत सुहावत है मंद मंद गावती ॥ ਕੇਹਰਿ ਸੀ ਕਟਿ, ਅਉ ਕੁਰੰਗਨ ਸੇ ਦ੍ਰਿਗ ਜਾ ਕੇ; ਗਜ ਕੈਸੀ ਚਾਲ ਮਨ ਭਾਵਤ ਸੁ ਆਵਤੀ ॥ केहरि सी कटि, अउ कुरंगन से द्रिग जा के; गज कैसी चाल मन भावत सु आवती ॥ ਮੋਤਿਨ ਕੇ ਚਉਕਿ ਕਰੇ, ਲਾਲਨ ਕੇ ਖਾਰੇ ਧਰੇ; ਬੈਠੇ ਤਬੈ ਦੋਊ ਦੂਲਹਿ ਦੁਲਹੀ ਸੁਹਾਵਤੀ ॥ मोतिन के चउकि करे, लालन के खारे धरे; बैठे तबै दोऊ दूलहि दुलही सुहावती ॥ ਬੇਦਨ ਕੀ ਧੁਨਿ ਕੀਨੀ, ਬਹੁ ਦਛਨਾ ਦਿਜਨ ਦੀਨੀ; ਲੀਨੀ ਸਾਤ ਭਾਵਰੈ ਜੋ ਭਾਵਤੇ ਸੋਭਾਵਤੀ ॥੩੫॥ बेदन की धुनि कीनी, बहु दछना दिजन दीनी; लीनी सात भावरै जो भावते सोभावती ॥३५॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਰਾਤਿ ਭਏ ਬਸੁਦੇਵ ਜੂ; ਕੀਨੋ ਤਹਾ ਬਿਲਾਸ ॥ राति भए बसुदेव जू; कीनो तहा बिलास ॥ ਪ੍ਰਾਤ ਭਏ ਉਠ ਕੈ ਤਬੈ; ਗਇਓ ਸਸੁਰ ਕੇ ਪਾਸਿ ॥੩੬॥ प्रात भए उठ कै तबै; गइओ ससुर के पासि ॥३६॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸਾਜ ਸਮੇਤ ਦਏ ਗਜ ਆਯੁਤ ਸੁ; ਅਉਰ ਦਏ ਤ੍ਰਿਗੁਣੀ ਰਥਨਾਰੇ ॥ साज समेत दए गज आयुत सु; अउर दए त्रिगुणी रथनारे ॥ ਲਛ ਭਟੰ ਦਸ ਲਛ ਤੁਰੰਗਮ; ਊਟ ਅਨੇਕ ਭਰੇ ਜਰ ਭਾਰੇ ॥ लछ भटं दस लछ तुरंगम; ऊट अनेक भरे जर भारे ॥ ਛਤੀਸ ਕੋਟ ਦਏ ਦਲ ਪੈਦਲ; ਸੰਗਿ ਕਿਧੋ ਤਿਨ ਕੇ ਰਖਵਾਰੇ ॥ छतीस कोट दए दल पैदल; संगि किधो तिन के रखवारे ॥ ਕੰਸ ਤਬੈ ਤਿਹ ਰਾਖਨ ਕਉ; ਮਨੋ ਆਪ ਭਏ ਰਥ ਕੇ ਹਕਵਾਰੇ ॥੩੭॥ कंस तबै तिह राखन कउ; मनो आप भए रथ के हकवारे ॥३७॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |