ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 204 ਦਲ ਜੋਰ ਕੋਰ ਕਰੋਰ ਲੈ; ਬਡ ਘੋਰ ਤੋਰ ਸਭੈ ਚਲੇ ॥ दल जोर कोर करोर लै; बड घोर तोर सभै चले ॥ ਰਾਮਚੰਦ੍ਰ ਸੁਗ੍ਰੀਵ ਲਛਮਨ; ਅਉਰ ਸੂਰ ਭਲੇ ਭਲੇ ॥ रामचंद्र सुग्रीव लछमन; अउर सूर भले भले ॥ ਜਾਮਵੰਤ ਸੁਖੈਨ ਨੀਲ; ਹਣਵੰਤ ਅੰਗਦ ਕੇਸਰੀ ॥ जामवंत सुखैन नील; हणवंत अंगद केसरी ॥ ਕਪਿ ਪੂਤ ਜੂਥ ਪਜੂਥ ਲੈ; ਉਮਡੇ ਚਹੂੰ ਦਿਸ ਕੈ ਝਰੀ ॥੩੬੭॥ कपि पूत जूथ पजूथ लै; उमडे चहूं दिस कै झरी ॥३६७॥ ਪਾਟਿ ਬਾਰਿਧ ਰਾਜ ਕਉ ਕਰਿ; ਬਾਟਿ ਲਾਂਘ ਗਏ ਜਬੈ ॥ पाटि बारिध राज कउ करि; बाटि लांघ गए जबै ॥ ਦੂਤ ਦਈਤਨ ਕੇ ਹੁਤੇ; ਤਬ ਦਉਰ ਰਾਵਨ ਪੈ ਗਏ ॥ दूत दईतन के हुते; तब दउर रावन पै गए ॥ ਰਨ ਸਾਜ ਬਾਜ ਸਭੈ ਕਰੋ; ਇਕ ਬੇਨਤੀ ਮਨ ਮਾਨੀਐ ॥ रन साज बाज सभै करो; इक बेनती मन मानीऐ ॥ ਗੜ ਲੰਕ ਬੰਕ ਸੰਭਾਰੀਐ; ਰਘੁਬੀਰ ਆਗਮ ਜਾਨੀਐ ॥੩੬੮॥ गड़ लंक बंक स्मभारीऐ; रघुबीर आगम जानीऐ ॥३६८॥ ਧੂਮ੍ਰ ਅੱਛ ਸੁ ਜਾਂਬਮਾਲ; ਬੁਲਾਇ ਵੀਰ ਪਠੈ ਦਏ ॥ धूम्र अच्छ सु जांबमाल; बुलाइ वीर पठै दए ॥ ਸੋਰ ਕੋਰ ਕ੍ਰੋਰ ਕੈ; ਜਹਾਂ ਰਾਮ ਥੇ ਤਹਾਂ ਜਾਤ ਭੇ ॥ सोर कोर क्रोर कै; जहां राम थे तहां जात भे ॥ ਰੋਸ ਕੈ ਹਨਵੰਤ ਥਾ; ਪਗ ਰੋਪ ਪਾਵ ਪ੍ਰਹਾਰੀਯੰ ॥ रोस कै हनवंत था; पग रोप पाव प्रहारीयं ॥ ਜੂਝਿ ਭੂਮਿ ਗਿਰਯੋ ਬਲੀ; ਸੁਰ ਲੋਕ ਮਾਂਝਿ ਬਿਹਾਰੀਯੰ ॥੩੬੯॥ जूझि भूमि गिरयो बली; सुर लोक मांझि बिहारीयं ॥३६९॥ ਜਾਂਬਮਾਲ ਭਿਰੇ ਕਛੂ; ਪੁਨ ਮਾਰਿ ਐਸੇ ਈ ਕੈ ਲਏ ॥ जांबमाल भिरे कछू; पुन मारि ऐसे ई कै लए ॥ ਭਾਜ ਕੀਨ ਪ੍ਰਵੇਸ ਲੰਕ; ਸੰਦੇਸ ਰਾਵਨ ਸੋ ਦਏ ॥ भाज कीन प्रवेस लंक; संदेस रावन सो दए ॥ ਧੂਮਰਾਛ ਸੁ ਜਾਂਬਮਾਲ; ਦੁਹਹੂੰ ਰਾਘਵ ਜੂ ਹਰਿਓ ॥ धूमराछ सु जांबमाल; दुहहूं राघव जू हरिओ ॥ ਹੈ ਕਛੂ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਹੀਏ; ਸੁਭ ਮੰਤ੍ਰ ਆਵਤ, ਸੋ ਕਰੋ ॥੩੭੦॥ है कछू प्रभु के हीए; सुभ मंत्र आवत, सो करो ॥३७०॥ ਪੇਖ ਤੀਰ ਅਕੰਪਨੈ; ਦਲ ਸੰਗਿ ਦੈ ਸੁ ਪਠੈ ਦਯੋ ॥ पेख तीर अक्मपनै; दल संगि दै सु पठै दयो ॥ ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਬਜੇ ਬਜੰਤ੍ਰ; ਨਿਨੱਦ ਸੱਦ ਪੁਰੀ ਭਯੋ ॥ भांति भांति बजे बजंत्र; निनद्द सद्द पुरी भयो ॥ ਸੁਰ ਰਾਇ ਆਦਿ ਪ੍ਰਹਸਤ ਤੇ; ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥ सुर राइ आदि प्रहसत ते; इह भांति मंत्र बिचारियो ॥ ਸੀਅ ਦੇ ਮਿਲੋ ਰਘੁਰਾਜ ਕੋ; ਕਸ ਰੋਸ ਰਾਵ ! ਸੰਭਾਰਿਯੋ? ॥੩੭੧॥ सीअ दे मिलो रघुराज को; कस रोस राव ! स्मभारियो? ॥३७१॥ ਛਪਯ ਛੰਦ ॥ छपय छंद ॥ ਝਲ ਹਲੰਤ ਤਰਵਾਰ; ਬਜਤ ਬਾਜੰਤ੍ਰ ਮਹਾ ਧੁਨ ॥ झल हलंत तरवार; बजत बाजंत्र महा धुन ॥ ਖੜ ਹੜੰਤ ਖਹ ਖੋਲ; ਧਯਾਨ ਤਜਿ ਪਰਤ ਚਵਧ ਮੁਨ ॥ खड़ हड़ंत खह खोल; धयान तजि परत चवध मुन ॥ ਇੱਕ ਇੱਕ ਲੈ ਚਲੈ; ਇੱਕ ਤਨ ਇੱਕ ਅਰੁੱਝੈ ॥ इक्क इक्क लै चलै; इक्क तन इक्क अरुझै ॥ ਅੰਧ ਧੁੰਧ ਪਰ ਗਈ; ਹੱਥਿ ਅਰ ਮੁੱਖ ਨ ਸੁੱਝੈ ॥ अंध धुंध पर गई; हत्थि अर मुक्ख न सुझै ॥ ਸੁਮੁਹੇ ਸੂਰ ਸਾਵੰਤ ਸਭ; ਫਉਜ ਰਾਜ ਅੰਗਦ ਸਮਰ ॥ सुमुहे सूर सावंत सभ; फउज राज अंगद समर ॥ ਜੈ ਸੱਦ ਨਿਨੱਦ ਬਿਹੱਦ ਹੂਅ; ਧਨੁ ਜੰਪਤ ਸੁਰਪੁਰ ਅਮਰ ॥੩੭੨॥ जै सद्द निनद्द बिहद्द हूअ; धनु ज्मपत सुरपुर अमर ॥३७२॥ ਇਤ ਅੰਗਦ ਯੁਵਰਾਜ; ਦੁਤੀਅ ਦਿਸ ਬੀਰ ਅਕੰਪਨ ॥ इत अंगद युवराज; दुतीअ दिस बीर अक्मपन ॥ ਕਰਤ ਬ੍ਰਿਸਟ ਸਰ ਧਾਰ; ਤਜਤ ਨਹੀ ਨੈਕ ਅਯੋਧਨ ॥ करत ब्रिसट सर धार; तजत नही नैक अयोधन ॥ ਹੱਥ ਬੱਥ ਮਿਲ ਗਈ; ਲੁੱਥ ਬਿੱਥਰੀ ਅਹਾੜੰ ॥ हत्थ बत्थ मिल गई; लुत्थ बित्थरी अहाड़ं ॥ ਘੁੱਮੇ ਘਾਇ ਅਘਾਇ; ਬੀਰ ਬੰਕੜੇ ਬਬਾੜੰ ॥ घुमे घाइ अघाइ; बीर बंकड़े बबाड़ं ॥ ਪਿੱਖਤ ਬੈਠ ਬਿਬਾਣ ਬਰ; ਧੰਨ ਧੰਨ ਜੰਪਤ ਅਮਰ ॥ पिक्खत बैठ बिबाण बर; धंन धंन ज्मपत अमर ॥ ਭਵ ਭੂਤ ਭਵਿੱਖਯ ਭਵਾਨ ਮੋ; ਅਬ ਲਗ ਲਖਯੋ ਨ ਅਸ ਸਮਰ ॥੩੭੩॥ भव भूत भविक्खय भवान मो; अब लग लखयो न अस समर ॥३७३॥ ਕਹੂੰ ਮੁੰਡ ਪਿਖੀਅਹ ਕਹੂੰ; ਭਕ ਰੁੰਡ ਪਰੇ ਧਰ ॥ कहूं मुंड पिखीअह कहूं; भक रुंड परे धर ॥ ਕਿਤਹੀ ਜਾਂਘ ਤਰਫੰਤ ਕਹੂੰ; ਉਛਰੰਤ ਸੁ ਛਬ ਕਰ ॥ कितही जांघ तरफंत कहूं; उछरंत सु छब कर ॥ ਭਰਤ ਪੱਤ੍ਰ ਖੇਚਰੰ ਕਹੂੰ; ਚਾਵੰਡ ਚਿਕਾਰੈਂ ॥ भरत पत्र खेचरं कहूं; चावंड चिकारैं ॥ ਕਿਲਕਤ ਕਤਹ ਮਸਾਨ ਕਹੂੰ; ਭੈਰਵ ਭਭਕਾਰੈਂ ॥ किलकत कतह मसान कहूं; भैरव भभकारैं ॥ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਬਿਜੈ ਕਪਿ ਕੀ ਭਈ; ਹਣਯੋ ਅਸੁਰ ਰਾਵਣ ਤਣਾ ॥ इह भांति बिजै कपि की भई; हणयो असुर रावण तणा ॥ ਭੈ ਦੱਗ ਅਦੱਗ ਭੱਗੇ ਹਠੀ; ਗਹਿ ਗਹਿ ਕਰ ਦਾਂਤਨ ਤ੍ਰਿਣਾ ॥੩੭੪॥ भै दग्ग अदग्ग भग्गे हठी; गहि गहि कर दांतन त्रिणा ॥३७४॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |